Franz Müntefering , urodzony dnia16 stycznia 1940w Neheim jest niemieckim politykiem i członkiem Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD).
Agent techniczno-handlowy w przemyśle metalowym w latach 1957–1975, w 1966 r. Wstąpił do SPD, w 1969 r. Został radnym gminy. Do Bundestagu wstąpił w 1975 r., Aw aparacie partyjnym rozpoczął karierę 9 lat później. W 1992 roku został mianowany ministrem pracy Nadrenii Północnej-Westfalii .
Zrezygnował w 1995 r., Kiedy Rudolf Scharping mianował go federalnym koordynatorem partii. Przemianowany przez Oskara Lafontaine'a , poprowadził zwycięską kampanię w wyborach federalnych w 1998 roku . Gerhard Schröder mianował go następnie do rządu federalnym ministrem transportu i robót publicznych .
Do aparatu partyjnego powrócił w 1999 roku, na nowo utworzonym stanowisku sekretarza generalnego. Dzięki zdolności do zagwarantowania dyscypliny kierowniczej, którą następnie zwrócił się do grupy SPD w Bundestagu, której został prezydentem po wyborach federalnych w 2002 roku , zyskał przydomek „generała”.
W 2004 r. Przejął od Schrödera stanowisko prezesa federalnego SPD. Pełniąc tę funkcję, kieruje negocjacjami prowadzącymi do utworzenia „ wielkiej koalicji ” Angeli Merkel po przedterminowych wyborach federalnych w 2005 roku . Chociaż postanowił oddać kierownictwo partii do Matthias Platzeck , że mimo to stał się wicekanclerz i federalny minister pracy i spraw socjalnych w szafie Merkel I .
Odszedł z życia politycznego w 2007 r., Ale powrócił w 2008 r., Kiedy odsunął Kurta Becka z prezydentury SPD. Klęska wyborów w 2009 roku zmusiła go do rezygnacji z tej funkcji. Z życia politycznego odszedł w 2013 roku, pod koniec swojej ostatniej kadencji parlamentarnej.
Jej ojciec był rolnikiem, a matka zajmowała się domem . Z ojcem spotkał się dopiero w wieku sześciu i pół roku, kiedy wrócił z aresztu.
W 1954 roku, w wieku 14 lat, podjął praktykę jako agent techniczny ds. Sprzedaży. Ukończył go w 1957 roku i podjął pracę w przemyśle metalurgicznym . Obowiązkową służbę wojskową odbył w latach 1961-1962 w piechocie zmechanizowanej w Höxter w Nadrenii Północnej-Westfalii , a następnie w Osterode am Harz w Dolnej Saksonii .
W 1966 roku wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec w wieku 26 lat. Trzy lata później został wybrany na członka rady miejskiej Sundern (Sauerland) w środkowej Nadrenii Północnej-Westfalii . Kandydat do przedterminowych wyborów federalnych 19 listopada 1972 r. , Nie został wybrany posłem federalnym do Bundestagu .
Jednak dokonał wpisu 10 czerwca 1975po rezygnacji Friedhelma Farthmanna został mianowany ministrem pracy Nadrenii Północnej-Westfalii. Został ponownie wybrany około rok później, w systemie listowym, w wyborach 3 października 1976 roku .
Nie ubiegał się o reelekcję w Sundern po drugiej kadencji w 1979 roku.
W 1984 r. Został wybrany na przewodniczącego sekcji SPD w regionie Hochsauerland i wiceprzewodniczącego sekcji Zachodniej Westfalii , rezygnując z pierwszego stanowiska w 1988 r. Do zarządu federalnego dołączył w 1991 r. Pod przewodnictwem Björna Engholma , aw następnym roku objął kierownictwo sekcji SPD w Zachodniej Westfalii . Jednocześnie w latach 1991-1992 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego grupy SPD w Bundestagu .
Pozostawia swój federalny mandat dalej 8 grudnia 1992. Dziesięć dni później Franz Müntefering został mianowany ministrem pracy, zdrowia i spraw socjalnych kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia w czwartym rządzie prezydenta socjaldemokratów Johannesa Raua .
Bierze udział w wyborach regionalnych do 14 maja 1995ale nie zdobywa miejsca w Landtagu . Został ponownie mianowany na swoje funkcje ministerialne 17 lipca następnego roku.
Plik 16 października 1995przewodniczący SPD Rudolf Scharping wybrał go na stanowisko koordynatora federalnego partii od byłego liberała Güntera Verheugena . Miesiąc później odnowił go nowy prezydent Oskar Lafontaine .
W rezultacie 27 listopada opuścił rząd kraju związkowego. Po rezygnacji Ericha Heckelmanna5 lipca 1996, wstąpił do Landtagu Nadrenii Północnej-Westfalii .
Odpowiadał za organizację kampanii SPD w wyborach federalnych 27 września 1998 r. , Został z tej okazji ponownie wybrany na posła do Bundestagu, a partia wygrała głosowanie. Dlatego 26 października zrzeka się mandatu regionalnego.
Następnego dnia, nowy kanclerz Gerhard Schröder wyznaczony mu w pierwszym rządzie , jak Federalnego Ministra Transportu, Robót Publicznych i Mieszkalnictwa , kiedy zbliżył się jako nowy przewodniczący grupy SPD w Bundestagu , zastępując Scharpingiem.
Opuścił stanowisko koordynatora federalnego SPD 2 listopada, a następnie został przewodniczącym partii w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia , gdzie zastąpił Johannesa Raua .
Po utracie przez partię Hesji , Saary i absolutnej większości w Brandenburgii , Franz Müntefering został odwołany, pełniąc funkcję federalnego koordynatora SPD w sprawie6 września 1999Schröder, obecnie przewodniczący szkolenia. Zrezygnował z rządu 29 września.
7 grudnia, został wybrany na nowo utworzone stanowisko sekretarza generalnego w 29 th Federalny Kongres odbył się w Berlinie , z 94,2% głosów, po spędzeniu kilku tygodni podróżujących federacje zbierać czuł wojowniczy i bronić liberalnych inspirowane reform Kanclerza. W międzyczasie SPD została wyprzedzona przez PDS w Turyngii , przetoczona w Saksonii i wyraźnie pozostawiona w tyle przez CDU w Berlinie .
W 2001 r. Zrezygnował ze stanowiska przewodniczącego partii w Nadrenii Północnej-Westfalii.
W wyborach federalnych, które odbyły się 22 września 2002 r., Zwyciężyła „ koalicja czerwono-zielona ”, w której w Bundestagu znalazło się łącznie 306 posłów z 603 . Dwa dni później przyszli deputowani SPD nominują Franza Münteferinga na kolejnego przewodniczącego swojej grupy. Oficjalnie objął urząd 17 października, rezygnując trzy dni później z obowiązków w aparacie federalnym.
W następstwie rezygnacji Schrödera ze stanowiska przewodniczącego partii 6 lutego 2004, zostaje wybrany przez tego ostatniego do przejęcia. Przedstawiony jako niezbyt charyzmatyczny, ten, który jest nazywany „Münte” i który zyskał przydomek „generała” ze względu na swoją skłonność do dyscyplinowania kierownictwa i deputowanych partii, zostaje wybrany 21 marca po federalnym prezydencie SPD przez 95,1. % głosów, najlepszy wynik od 1991 roku.
Ponieważ przedterminowe wybory federalne 18 września 2005 r. Nie pozwoliły na uzyskanie większości, CDU / CSU i SPD rozpoczęły negocjacje w celu utworzenia pierwszej federalnej „ wielkiej koalicji ” od 1966 r. Na otwarciu parlamentu, w trakcie dyskusji przewodniczący grupy zostaje zatem ponownie wybrany.
Schröder odmówił wykonywania jakiejkolwiek innej odpowiedzialności poza kanclerzem federalnym, wycofał się z życia politycznego. W rezultacie socjaldemokraci nominują Franza Münteferinga na stanowisko wicekanclerza i federalnego ministra pracy i spraw socjalnych . To pierwszy raz, kiedy te dwa obowiązki spotykają się. Jednak 1 st listopada wyrzeka się uda przewodnictwo Stronę na 32 th Federalnej Kongresu zwołane dwa tygodnie później w Karlsruhe po jego kandydatem na sekretarza generalnego Kajo Wasserhövel został pobity przez przedstawiciela lewego skrzydła Andrea Nahles podczas głosowania komitetu kierowniczego .
Zastąpiony 15 listopada przez Matthiasa Platzecka , wszedł do rządu federalnego dokładnie tydzień później. Musi zatem odejść z funkcji przewodniczącego grupy parlamentarnej, co stwierdza Peter Struck .
Zapowiedział rezygnację w dniu 12 listopada 2007wyjaśniając, że chce zostać z chorą na raka żoną ; odejście to jest jednak analizowane jako konsekwencja reorientacji SPD na lewą stronę, o której dwa tygodnie wcześniej zadecydował Kurt Beck, i jego braku wprowadzenia płacy minimalnej w sektorze pocztowym. W dniu 21 listopada federalny minister spraw zagranicznych Frank-Walter Steinmeier staje wicekanclerz , a Olaf Scholz zajmuje stanowisko Federalnego Ministra Pracy i Spraw Socjalnych .
Po śmierci żony wrócił do polityki. I tak na posiedzeniu komitetu sterującego SPD im7 września 2008, udaje mu się skłonić Becka do rezygnacji - który potępi „wewnętrzną kampanię” przeciwko niemu - i zostanie nominowany na kandydata na przewodniczącego partii na nadzwyczajnym kongresie zwołanym na 18 października; uzyskał również nominację Steinmeiera na kandydata do kancelarii w wyborach we wrześniu 2009 roku . Został oficjalnie ponownie wybrany na prezydenta federalnego swojej partii 84,9% głosów na kongresie w Berlinie . Po raz pierwszy w historii partii były lider zostaje odwołany na swoje stanowisko.
Wybory federalne, które odbyły się 27 września 2009 r., Okazały się katastrofą dla Socjaldemokratycznej Partii Niemiec : 23% oddanych głosów załamało się o ponad jedenaście punktów i było najgorszym wynikiem od 1949 r. Po raz pierwszy od 1957 r. , pokazał poniżej 10 000 000 głosów. W związku z 34 -tego Federalnej Kongresu, zwołaną w Dreźnie w listopadzie, Franz Müntefering nie zdecydował się kandydować na jego sukcesji; 13 listopada został więc zastąpiony przez byłego ministra-prezydenta Dolnej Saksonii Sigmara Gabriela .
Zasiadając przez siedemnastą kadencję, nie kandydował na jedenastą kadencję jako poseł federalny w wyborach federalnych 22 września 2013 r. I na dobre wycofał się z życia politycznego.
Ożenił się trzykrotnie. Od pierwszego małżeństwa z Renate miał dwie córki, których autorka Mirjam Müntefering. W latach 1995-2008 był mężem Ankepetra Rettich. Wreszcie12 grudnia 2009kiedy miał już 69 lat ożenił się z Michelle Schumann, która miała zaledwie 29 lat. W 2013 roku została wybrana w okręgu Nadrenii Północnej-Westfalii reprezentowanej przez Waltera Arendta, a następnie Heinza Westphala .