| Narodziny |
10 kwietnia 1910 Nowy Jork |
|---|---|
| Śmierć |
27 lutego 2004(93) Nowy Jork |
| Narodowość | amerykański |
| Trening |
London School of Economics Harvard University Phillips Exeter Academy |
| Czynność | Ekonomista |
| Pracował dla | Uniwersytet Harvarda , Biuro Usług Strategicznych |
|---|---|
| Ruch | Neomarksizm |
| Kierownik | Joseph Schumpeter |
| Monopoly Capital, esej o amerykańskim społeczeństwie przemysłowym |
Paul Sweezy (10 kwietnia 1910 -27 lutego 2004) jest inspirowanym marksistami amerykańskim ekonomistą , działaczem politycznym, wydawcą i założycielem socjalistycznego magazynu Monthly Review . Najbardziej znany jest ze swojego wkładu w teorię ekonomii i jako jeden z głównych ekonomistów marksistowskich drugiej połowy XX wieku.
Urodził się Paul Sweey 10 kwietnia 1910w Nowym Jorku . Jest najmłodszym z trójki dzieci. Jej ojciec, Everett B. Sweezy, jest wiceprezesem First National Bank of New York. Jej matka, Caroline Wilson Sweezy, ukończyła Goucher College w Baltimore .
Sweezy studiował w Phillips Exeter Academy , zanim dołączył do Harvardu , gdzie był redaktorem naczelnym The Harvard Crimson , i którą ukończył z wyróżnieniem w 1932 r. Po ukończeniu studiów licencjackich jego zainteresowania przeniosły się z dziennikarstwa na ekonomię. Sweezy spędził następnie rok akademicki 1931 - 1932 w London School of Economics , podróżując do Wiednia, aby studiować podczas wakacji. W tym czasie po raz pierwszy odkrył marksistowskie idee ekonomiczne. Poznał także Harolda Laskiego , Joan Robinson i innych młodych myślicieli brytyjskiej lewicy tamtych czasów.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Sweezy ponownie zapisał się na Harvard, gdzie w 1937 roku uzyskał stopień doktora . Podczas studiów został „synem zastępczym” słynnego austriackiego ekonomisty Josepha Schumpetera , nawet jeśli ich intelektualne poglądy były radykalnie przeciwne. . Później, gdy byli kolegami, ich debaty na temat „praw kapitalizmu” zyskały status legendy dla całego pokolenia ekonomistów na Harvardzie.
Na Harvardzie Sweezy założył Review of Economic Studies i opublikował eseje na temat niedoskonałej konkurencji , roli oczekiwań w określaniu podaży i popytu oraz problemu stagnacji gospodarczej .
Sweezy został nauczycielem na Harvardzie w 1938 roku. Założył tam oddział Amerykańskiej Federacji Nauczycieli, Harvard Teachers 'Union. To właśnie w tym okresie Sweezy napisał lekcje, które dały początek jednej z jego najważniejszych prac ekonomicznych, Teorii rozwoju kapitalistycznego (1942), książce podsumowującej teorię wartości pracy opracowaną przez Marksa i jego następców. Książka jest pierwszą, która szczegółowo omawia pewne tematy w języku angielskim, takie jak problem transformacji .
Sweezy pracuje dla kilku agencji New Deal , analizując koncentrację siły ekonomicznej oraz dynamikę konkurencji i monopolu. Badania te obejmują wpływowe badanie dla Narodowego Komitetu ds. Zasobów „Grupy interesów w gospodarce amerykańskiej”, które identyfikuje osiem najpotężniejszych sojuszy przemysłowych i finansowych na świecie.
W latach 1942–1945 Sweezy pracował w dziale „badań i analiz” Biura Służb Strategicznych . Sweezy zostaje wysłany do Londynu, gdzie monitoruje brytyjską politykę gospodarczą dla rządu USA. Bierze udział w comiesięcznej publikacji OSS, European Political Report . Sweezy otrzymuje Brązową Gwiazdę za swoją rolę podczas wojny.
W okresie powojennym Sweezy napisał wiele artykułów dla prasy lewicowej , w tym takie publikacje jak The Nation i The New Republic . Napisał również książkę Socjalizm , opublikowaną w 1949 r., A także kilka krótszych tekstów zebranych w zbiorze Teraźniejszość jako historia w 1953 r. W 1947 r. Sweezy opuścił posadę nauczyciela na Harvardzie dwa lata przed końcem kontraktu. w pełni angażował się w działalność naukową i wydawniczą.
W 1949 Sweezy i Leo Huberman stworzyli nowe czasopismo zatytułowane Monthly Review , przy wsparciu ze środków historyka i krytyka literackiego F.O. Matthiesen . Pierwszy numer ukazuje się w maju i zawiera artykuł Alberta Einsteina zatytułowany „ Why Socialism ?” ”. Magazyn, stworzony u szczytu maccartyzmu , określa się jako socjalistyczny i „niezależny od jakiejkolwiek organizacji politycznej”.
Miesięczny Przegląd szybko rozpoczęła produkcję książek i broszur , dzięki swoim wydawnictwie, zwany Miesięczny przegląd prasy. Z biegiem czasu miesięcznik opublikował artykuły przedstawiające różne lewicowe wrażliwości, w tym teksty Alberta Einsteina , WEB Du Bois , Jean-Paula Sartre'a , Che Guevary i Joan Robinson .
W 1954 roku prokurator generalny z New Hampshire , Louis C. Wyman przypisuje Sweezy pojawiają się i rozpoczęcie dochodzenia w treści jednego ze swoich wykładów na Uniwersytecie New Hampshire, a także przekonań i przynależności politycznych. Domaga się również znajomości nazwisk współpracowników politycznych Sweezy'ego. Ten ostatni odmawia odpowiedzi, powołując się na pierwszą poprawkę w obronie jego prawa do wolności wypowiedzi . Oskarżony o obrazę sądu , został na krótko osadzony w więzieniu, ale Sąd Najwyższy uchylił jego wyrok w przełomowej sprawie dotyczącej wolności akademickiej ( Sweezy przeciwko New Hampshire, 354 US 234 (1957)).
Sweezy angażuje się w wiele postępujących przyczyn. Był rzecznikiem Komitetu Obrony Carla Marzaniego i był szczególnie aktywny w obronie członków partii komunistycznej oskarżonych na mocy ustawy Smitha .
Jak przeciwnik powiedział wojnie w Wietnamie , Sweezy zajął stanowisko na korzyść Trybunału Russella przeciwko zbrodniom wojennym Stanów Zjednoczonych .
Sweezy zajmuje się ekonomią i koncentruje się na zastosowaniu analizy marksistowskiej do tego, co określa jako dominujące trendy we współczesnym kapitalizmie: monopolizację, stagnację i finansjalizację.
Pierwszą oficjalną publikacją Sweezy z ekonomii był artykuł w czasopiśmie z 1934 r. Zatytułowany „Teoria bezrobocia profesora Pigou”, opublikowany w 1934 r. W Journal of Political Economy . Przez pozostałą część dekady Sweezy dużo pisał na tematy związane z ekonomią, publikując około 25 artykułów i czasopism. W ciągu tych lat prowadził także pionierskie prace dotyczące oczekiwań i oligopoli , wprowadzając po raz pierwszy pojęcie wygiętego popytu dla wyjaśnienia sztywności cen na rynkach oligopolistycznych.
W 1938 roku Harvard opublikował tezę Sweezy'ego zatytułowaną Monopoly and Competition in the Coal Trade in England, 1550 - 1850. Publikując w 1942 roku Teorię rozwoju kapitalistycznego Sweezy zyskał miano „lidera amerykańskich marksistów” i położył podwaliny pod późniejsze prace marksistów na te tematy. Oprócz przedstawienia pierwszego omówienia „problemu transformacji” w języku francuskim, książka podkreśla także „jakościowe” i „ilościowe” aspekty teorii wartości Marksa, odróżniając metodę Marksa od metod jego poprzedników w ekonomii politycznej.
W 1966 Sweezy opublikował Monopoly Capital , esej o amerykańskim społeczeństwie przemysłowym , we współpracy z Paulem A. Baranem . Książka przedstawia demonstrację i konsekwencje teorii stagnacji Sweezy'ego, zwanej także stagnacją świecką. Według Sweezy'ego i Barana głównym dylematem współczesnego kapitalizmu jest znalezienie dochodowych rynków zbytu na inwestowanie nadwyżki ekonomicznej powstałej w wyniku akumulacji kapitału . Ze względu na rosnącą tendencję rynków do funkcjonowania w sposób oligopolistyczny, problem ten prowadzi do stagnacji, w wyniku której firmy ograniczają produkcję, a nie ceny, aby poradzić sobie z nadwyżką mocy produkcyjnych.
Tworzenie się oligopoli prowadzi do wzrostu nadwyżki, ale ta nadwyżka niekoniecznie pojawia się w statystykach gospodarczych jako zysk , ale przybiera również postać marnotrawstwa i nadwyżki mocy produkcyjnych.
Zwiększone wydatki na wojsko, marketing i różne formy zadłużenia mogą złagodzić problem nadmiernej akumulacji. Niemniej jednak dla Sweezy'ego i Barana te środki zaradcze na trudności kapitalizmu są z natury ograniczone i mają tendencję do zmniejszania ich skuteczności w czasie, tak że kapitalizm monopolistyczny ma tendencję do stagnacji.
Ta książka jest uważana za kamień węgielny wkładu Sweezy'ego w ekonomię marksistowską .
Sweezy był zainteresowany powstaniem kapitalizmu finansowego jako odpowiedzi na kryzys. Ponieważ teoria Sweezy'ego łączy i integruje mikroekonomiczne skutki monopolu z makroekonomicznymi analizami teorii keynesowskiej, jest szczególnie skuteczna w zrozumieniu stagflacji lat 70 . Późna praca Sweezy'ego, napisana we współpracy z Harrym Magdoffem , analizuje znaczenie „eksplozji finansowej” jako odpowiedzi na stagnację.
Paul Sweezy zmarł dalej 27 lutego 2004w wieku 93 lat.
Sweezy został okrzyknięty przez ekonomistę i intelektualistę Johna Kennetha Galbraitha „najbardziej znanymi amerykańskimi uczonymi marksistowskimi” końca XX wieku. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii Paul Samuelson również opisał go jako „najlepszego, co Exeter i Harvard mogą wyprodukować” i uznał go za „jednego z najbardziej obiecujących ekonomistów swojego pokolenia”.