| Konserwatywna Partia Ludowa (da) Konserwatywna Folkeparti | |
|
Oficjalny logotyp. | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Prezydent | Søren Pape Poulsen |
| Fundacja | 1915 |
| Siedzenie | Kopenhaga |
| Symbol litery | VS |
| Pozycjonowanie | Środkowo-prawy |
| Ideologia | Konserwatyzm |
| Przynależność europejska | Europejska Partia Ludowa |
| Grupa w Parlamencie Europejskim | ŚOI |
| Przynależność międzynarodowa | Międzynarodowa Unia Demokratyczna |
| Zabarwienie | Zielony |
| Stronie internetowej | konservative.dk |
| Reprezentacja | |
| Zastępcy | 12/179 |
| Posłowie do PE | 1/14 |
W Konserwatywna Partia Ludowa ( duński : Det Konservative Folkeparti ) jest duńska partia polityczna . Do 1915 roku był znany jako Højre (po prawej ). Na jego czele stoi Søren Pape Poulsen.
Partia brała udział w wielu koalicjach rządowych, ale z tej partii pochodzi tylko premier ( statsminister po duńsku) Poul Schlüter . Pełnił urząd od 1982 do 1993 roku .
Od 2001 do 2011 roku Partia Konserwatywna była partią sojuszniczą w koalicji rządowej kierowanej przez Venstre'a .
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku Gitte Seeberg zdobył mandat swojej partii. W parlamencie jest członkinią Grupy Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów (PPE-DE), jako członkini Europejskiej Partii Ludowej . Na arenie międzynarodowej jest członkiem Międzynarodowej Unii Demokratycznej .
W wyborach parlamentarnych w Danii w 2007 r. (Do Folketingu , parlamentu Danii) konserwatyści zdobyli 18 mandatów, podobnie jak w 2005 r., Uzyskując 10,4% głosów. Jest to piąta partia pod względem liczby członków parlamentu po Partii Liberalnej , Socjaldemokratach , Duńskiej Partii Ludowej i Socjalistycznej Partii Ludowej .
W 2006 roku jeden z członków partii, Per Stig Møller , ówczesny Minister Spraw Zagranicznych, stał na czele międzynarodowej sceny podczas kryzysu karykatur Mahometa.
Jej prezes, Lene Espersen , stała się pierwszą kobietą na czele duńskiego dyplomacji w 2010 roku , jest zastąpiony jako szef partii w 2011 roku przez Lars Barfoed .
Przegrana w wyborach do Folketingu w 2011 r., Z zaledwie 174 580 głosami, czyli 4,90%, spadkiem o 5,5 punktu i 8 posłami, spadkiem o 10, odpowiada głównie za upadek prawicowego rządu.
| Rok | % | Mandaty | Ranga | Rząd |
|---|---|---|---|---|
| 1918 | 18.3 | 22/179 | 4 th | Sprzeciw |
| Kwiecień 1920 | 19.7 | 28/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| Lipiec 1920 | 18.9 | 26/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| Wrzesień 1920 | 17.9 | 29/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1924 | 18.9 | 28/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1926 | 20.6 | 30/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1929 | 16.5 | 24/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1932 | 18.7 | 27/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1935 | 17.8 | 26/179 | 2 nd | Sprzeciw |
| 1939 | 17.8 | 26/179 | 3 rd | Opozycja (1939-1940) , Gabinety Thorvald Stauning V (1940) , VI (1940-1942) , Vilhelm Buhl I (1942) i gabinet Erik Scavenius (1942-1943) |
| 1943 | 21,0 | 31/179 | 2 nd | Żadnego rządu |
| 1945 | 18.2 | 26/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1947 | 12.4 | 17/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1950 | 17.8 | 27/179 | 3 rd | Gabinet Erik Eriksen |
| Kwiecień 1953 | 17.3 | 28/179 | 3 rd | Gabinet Erik Eriksen |
| Wrzesień 1953 | 16.8 | 30/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1957 | 16.6 | 30/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1960 | 17.9 | 32/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1964 | 20.1 | 36/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1966 | 18.7 | 34/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1968 | 20.4 | 37/179 | 2 nd | Gabinet Hilmar Baunsgaard |
| 1971 | 16.7 | 31/179 | 2 nd | Sprzeciw |
| 1973 | 9.2 | 16/179 | 5 th | Sprzeciw |
| 1975 | 5.5 | 10/179 | 5 th | Sprzeciw |
| 1977 | 8.5 | 15/179 | 4 th | Sprzeciw |
| 1979 | 12.5 | 22/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 14.5 | 26/179 | 2 nd | Sprzeciw |
| 1984 | 23.4 | 42/179 | 2 nd | Gabinet Poul Schlüter I |
| 1987 | 20.8 | 38/179 | 2 nd | Gabinet Poul Schlüter II |
| 1988 | 19.3 | 35/179 | 2 nd | Gabinet Poul Schlüter III |
| 1990 | 16.0 | 30/179 | 2 nd | Gabinet Poul Schlüter IV (1990-1993) , opozycja (1993-1994) |
| 1994 | 15.0 | 27/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 1998 | 8.9 | 16/179 | 3 rd | Sprzeciw |
| 2001 | 9.1 | 16/179 | 4 th | Gabinet Andersa Fogha Rasmussena I |
| 2005 | 10.3 | 18/179 | 4 th | Gabinet Andersa Fogha Rasmussena II |
| 2007 | 10.4 | 18/179 | 5 th | Gabinety Anders Fogh Rasmussen III (2007-2009) i Lars Løkke Rasmussen (2009-2011) |
| 2011 | 4.9 | 8/179 | 8 tys | Sprzeciw |
| 2015 | 3.4 | 6/179 | 9 tys | Wsparcie dla Larsa Løkke Rasmussena II (2015-2016) i udział w Lars Løkke Rasmussen III (2016-2019) |
| 2019 | 6.6 | 12/179 | 7 th | Sprzeciw |
| Rok | % | Mandaty | Szef listy | Ranga | Grupa |
|---|---|---|---|---|---|
| 1979 | 14,0% | 2/15 | 4 th | Z | |
| 1984 | 20,7% | 4/15 | 1 ul | Z | |
| 1989 | 13, 3% | 2/16 | 4 th | DE, następnie PPE-DE | |
| 1994 | 17,7% | 3/16 | 2 nd | PPE-DE | |
| 1999 | 8,5% | 1/16 | 5 th | PPE-DE | |
| 2004 | 11, 3% | 1/14 | 3 rd | PPE-DE | |
| 2009 | 12,7% | 1/13 | 5 th | ŚOI | |
| 2014 | 9,2% | 1/13 | Bendt bendtsen | 5 th | ŚOI |
| 2019 | 6,18% | 1/14 | Pernille Weiss | 6 th | ŚOI |