Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego ( KPZR ) (w języku rosyjskim : Коммунистическая партия Советского Союза ( Kommunisticheskaya Partiya Sovétskogo Soyuza ) lub КПСС) był tylko prawny partii politycznych w ZSRR (ZSRR) między 1925 a 1990 r .

Historia

Przed rewolucją

W Marzec 1898w Mińsku kongres, który gromadzi dziewięciu delegatów „Związków Walki” z kilku miast Imperium Rosyjskiego ( Petersburg , Moskwa, Kijów , Jekaterynosław ) oraz Bundu, zakłada Socjaldemokratyczną Robotniczą Partię Rosji (POSDR). Władimir Oulianow, przyszły Lenin , przebywający wówczas na wygnaniu w Czouchenskoié na Syberii , nie może uczestniczyć w spotkaniu założycielskim. Komitet centralny wybrany na kongresie zostaje szybko zatrzymany. To spotkanie uważane jest za „pierwszy zjazd” partii.

W 1903 r. Kongres najpierw odbył się w Brukseli, a następnie pod naciskiem dyplomatycznym Rosji musiał przenieść się do Londynu: dlatego nazwano go „kongresem Bruksela-Londyn”. Partia jest podzielona na bolszewików (tj. „Większość”), zwolenników przemocy i mieńszewików („mniejszości”), bardziej umiarkowanych; niezgoda wzrośnie, a rozszczepienie zostanie uwydatnione aż do rewolucji. WStyczeń 1912Partia bolszewicka ukonstytuowała się w „Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej (bolszewickiej) Rosji”.

Podczas rewolucji rosyjskiej partia bolszewicka przejęła władzę polityczną podczas powstania7 listopada 1917. Nazywa się „Komunistyczna Partia (bolszewik) Rosji” wMarzec 1918. Prawa cząstkowe zostały zakazane w 1921 r. Po wojnie domowej, która położyła kres względnej demokracji, która do tej pory panowała w Biurze Politycznym. Jednak prądy mniejszości nadal istnieje ( Lewicowa Opozycja od Trockiego , etc.), ale ich bojowników są wyłączone i stopniowo wyparte.

związek Radziecki

Związek Radziecki jest ogłoszony na30 grudnia 1922. W 1923 r. Partia oficjalnie stała się jedyną legalną partią , której rolą w oczach Lenina było „kontrolowanie powstania socjalizmu” . Staje się „Partią Komunistyczną (bolszewików) ZSRR” wGrudzień 1925i wreszcie PCUS w Październik 1952. KPZR posiadała całą władzę gospodarczą i sprawowała dyktaturę jednopartyjną, aż do uzyskania zezwolenia partii politycznych w 1989 roku .

Do głównych mediów z KPZR był Pravda . W Komsomole zorganizowano młodzież komunistyczną .

W Sierpień 1991Państwowy Komitet do stanu wyjątkowego (in) ( Государственный Комитет ďî Чрезвычайному Положению , ГКЧП , wymawiane „GuéKaTchéPé”), komisja niektórych urzędników partyjnych wodzów armii, w KGB i MSW, prób i strzela do zamachu przeciwko prezydentowi ZSRR Michaiłowi Gorbaczowowi . Ten ostatni następnie opuszcza kierownictwo partii. Kilka dni później dekretem prezydenta Rosji Borysa Jelcyna KPZR została rozwiązana i zdelegalizowana.

Rosja poradziecka

Po rozwiązaniu KPZR różne partie komunistyczne, które istniały w 14 z 15 socjalistycznych republik radzieckich, zostały w większości przekształcone w partie socjalistyczne lub socjaldemokratyczne (te z byłych członków, którzy nie trzymali się tego rozwoju, stworzyli lojalnych partie, ideologia komunistyczna ), podczas gdy komuniści rosyjscy przegrupowali się w Komunistyczną Partię Federacji Rosyjskiej, która uważa się za spadkobiercę KPZR.

Od 1993 roku dawne partie, które wyłoniły się z KPZR lub twierdzą, że do niej należą, utworzyły ponadnarodową organizację pod nazwą Związek Partii Komunistycznej - Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego .

Nazwy partii

W swojej historii PCUS przyjął kilka kolejnych nazw. Imiona w języku rosyjskim są zapisywane w cyrylicy i alfabecie łacińskim . Są one następujące:

Rosyjska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza , RSDLP, 1898-1903

Российская Социа́л-Демократи́ческая Рабо́чая Па́ртия , РСДРП Rossiiskaïa Sotsial-Demokrasticheskaïa Rabotchaïa Partiia , RSDRP

Rosyjska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza (bolszewicka) , POSDR (b), 1903-1918

Росси́йская Социа́л-Демократи́ческая Рабо́чая Па́ртия ( большевиков ), РСДРП (б) Rossiiskaïa Sotsial-demokrasticheskaïa Rabotchaïa Partiia ( Bolshevikov ), RSDRP (b)

Komunistyczna Partia Rosji (bolszewik) , PCR (b), 1918-1925

Росси́йская коммунистическая па́ртия ( большевико́в ), PKП (б) Rossiiskaïa Kommounisticheskaïa Partiia ( Bolszewikow ), RKP (b)

Pan-Radziecka Partia Komunistyczna (bolszewik) , PCP (b), 1925-1952

Всесоюзная коммунистическая партия ( большевиков ), ВКП (б) Vsesoiuznaya Kommounisticheskaya Partiia ( Bolshevikov ), VKP (b)

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego , KPZR, 1952-1991

Коммунисти́ческая Па́ртия Сове́тского Сою́за , КПСС Kommounisticheskaya Partiia Sovetskogo Soiouza , KPSS

Organizacja

W bazie członkowie partii byli skupieni w swoich miejscach pracy (fabryka, kołchoz , administracja, placówka oświatowa itp. ) Lub w miejscach zamieszkania (gmina wiejska lub zbiorowa), w organizacjach podstawowych, których liczba wynosiła 414 tys.1 st styczeń 1981, który wymagał powołania co najmniej trzech aktywnych członków. Te oddolne organizacje, których struktura wewnętrzna była zróżnicowana w zależności od liczebności, miały następujące zadania: rekrutacja przyszłych członków, organizacja propagandy i masowej agitacji, a także kontrola lokalnej administracji. Organ wykonawczy (komitet lub biuro) był wybierany co roku na posiedzeniu sprawozdawczym, które zamykało działalność minionego roku i składało się z sekretarza wspomaganego przez asystentów sekretarza.

Ponad tymi podstawowymi organizacjami partia była zorganizowana w ramach terytorialnych: miasto, powiat, obwód ( obwód ), socjalistyczna republika radziecka . Istnienie różnych partii komunistycznych w każdej z republik federacyjnych (z wyjątkiem rosyjskiej RSFS, która nie miała własnej partii, a jej członkowie byli bezpośrednio powiązani z KPZR) nadało partii strukturę federalną.

Struktury na szczycie tej piramidy były nadzorowane przez organy decyzyjne, którymi były (w 1989 r.):

Kongres KPZR Zebranie delegatów Partii odbywa się co pięć lat pod koniec kadencji. Oficjalnie jest to najwyższa władza Partii. Komitet Centralny KPZR Centralny organ zarządzający Partii między kongresami. Kieruje codzienną polityką partii i rządu. Z Komitetu Centralnego wywodzą się Biuro Polityczne i Sekretariat , organy zarządzające. Biuro Polityczne Komitetu Centralnego KPZR Biuro Polityczne - lub Biuro Polityczne - Komitetu Centralnego jest centrum wykonawczym KPZR. Sekretariat Komitetu Centralnego KPZR Organ zarządzający Komitetu Centralnego. Przewodniczy mu Sekretarz Generalny lub Pierwszy Sekretarz. Za Józefa Stalina Sekretariat stał się organem decyzyjnym.

Liderzy KPZR

Sekretariat

Nazwisko	Początek kadencji	Koniec semestru	Funkcjonować
Vladimir Ilyich Ulyanov „Lenin”	26 października 1917	3 kwietnia 1922	Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych ( Sowienarkom ), nieformalny przywódca bolszewików, do czasu powołania sekretarza generalnego partii
Joseph Vissarionovich Dzhugashvili „Stalin”	3 kwietnia 1922	16 października 1952	Sekretarz generalny
Georgi Malenkov	5 marca 1953	14 marca 1953	Sekretarz, ad interim
Nikita Chruszczow	14 marca 1953	14 października 1964	Sekretarz, ad interim, do 13 września 1953, potem pierwszy sekretarz
Leonid Breżniew	14 października 1964	10 listopada 1982	Pierwsza sekretarz do 29 marca 1966, następnie sekretarz generalny od8 kwietnia 1966
Jurij Andropow	12 listopada 1982	09 lutego 1984	Sekretarz generalny
Konstantin Chernenko	13 lutego 1984	10 marca 1985	Sekretarz generalny
Michał Gorbaczow	10 marca 1985	24 sierpnia 1991	Sekretarz generalny
Volodymyr Ivachko	24 sierpnia 1991	29 sierpnia 1991	Sekretarz, ad interim

Biuro Polityczne

Biuro Polityczne zostaje utworzone wListopad 1917 : to ten organ (składający się z pięciu pełnoprawnych członków w pierwszych latach) kieruje partią, a więc państwem rosyjskim. Pierwszymi urzędnikami są Lenin, Kamieniew, Trocki, Stalin i Krestinsky. Żaden członek opozycyjnych frakcji partii ( Opozycja Robotnicza , Grupa Demokratycznego Centralizmu ( Timofeï Sapronov ), Grupa Robotnicza Gabriela Miasnikowa ) nie był członkiem tego organu. Po śmierci Lenina stopniowo wykluczano przeciwników Stalina: Kamieniewa w 1925 r., A następnie Trockiego i Zinowjewa w 1926 r.

W 1953 r. 19 z 33 członków, którzy objęli urząd do 1949 r., Zmarło w nienaturalnych okolicznościach. Pierwsze biuro polityczne liczyło ośmiu członków (pięciu tytularnych i trzech zastępców), tylko dwóch zmarło z przyczyn naturalnych i na wolności, pozostałych sześciu zostało zabitych przez reżim stalinowski:

Vladimir Ilich Lenin :Październik 1917 - 21 stycznia 1924 (śmierć naturalna)
Lew Kamieniew :Październik 1917 - Grudzień 1925 (wykonany w 1936 r.)
Nikolai Krestinsky :Październik 1917 - 22 marca 1921 (wykonany w 1938 r.)
Józef Stalin :Październik 1917 - 5 marca 1953 (śmierć naturalna)
Leon Trocki :Październik 1917 - 23 października 1926 (zamordowany w 1940)
Grigorij Zinowjew : październik 1917 -23 lipca 1926 (wykonany w 1936 r.)
Andreï Boubnov : październik 1917 - 1919 (stracony w 1940)
Grigori Sokolnikov : październik 1917 - 1919 (zmarł w więzieniu w 1939 r.)

Kongres KPZR

Od 1898 do 1907: Kongres RSDLP.

Num.	Przestarzały	Lokalizacja
1 ul	1 [14] Marzec 1898 - 3 [16] Marzec 1898	Mińsk , Imperium Rosyjskie
2 nd	17 [30] Lipiec 1903 - 10 [23] Sierpień 1903	Bruksela ( Belgia ) i Londyn ( Zjednoczone Królestwo )
3 rd	12 [25] Kwiecień 1905 - 27 kwietnia [10 maja] 1905	Londyn, Wielka Brytania)
4 th	10 [23] Kwiecień 1906 - 25 kwietnia [8 maja] 1906	Sztokholm ( Szwecja )
5 th	30 kwietnia [13 maja] 1907 - 19 maja[ 1 st czerwca] 1907	Londyn, Wielka Brytania)
6 th	26 lipca [8 sierpnia] 1917 - 3 [16] Sierpień 1917	Moskwa , Imperium Rosyjskie
7 th	6 marca 1918 - 8 marca 1918	Moskwa, rosyjski RSFS
8 tys	18 marca 1919 - 23 marca 1919	Moskwa, rosyjski RSFS
9 tys	29 marca 1920 r - 5 kwietnia 1920 r	Moskwa, rosyjski RSFS
10 tys	8 marca 1921 - 16 marca 1921	Moskwa, rosyjski RSFS
11 tys	27 marca 1922 - 2 kwietnia 1922	Moskwa, rosyjski RSFS
12 th	17 kwietnia 1923 - 25 kwietnia 1923	Moskwa, ZSRR
13 tys	23 maja 1924 - 31 maja 1924	Moskwa, ZSRR
14 tys	18 grudnia 1925 - 31 grudnia 1925	Moskwa, ZSRR
15 tys	2 grudnia 1927 - 19 grudnia 1927	Moskwa, ZSRR
16 tys	26 czerwca 1930 - 13 lipca 1930	Moskwa, ZSRR
17 th	26 stycznia 1934 - 10 lutego 1934	Moskwa, ZSRR
18 tys	10 marca 1939 - 21 marca 1939	Moskwa, ZSRR
19 th	5 października 1952 - 14 października 1952	Moskwa, ZSRR
20 tys	14 lutego 1956 - 25 lutego 1956	Moskwa, ZSRR
21 tys	27 stycznia 1959 - 5 lutego 1959	Moskwa, ZSRR
22 nd	17 października 1961 - 31 października 1961	Moskwa, ZSRR
23 rd	29 marca 1966 - 8 kwietnia 1966	Moskwa, ZSRR
24 tys	30 marca 1971 - 9 kwietnia 1971	Moskwa, ZSRR
25 tys	24 lutego 1976 - 5 marca 1976	Moskwa, ZSRR
26 tys	23 lutego 1981 - 3 marca 1981	Moskwa, ZSRR
27 tys	25 lutego 1986 - 6 marca 1986	Moskwa, ZSRR
28 tys	2 lipca 1990 - 13 lipca 1990	Moskwa, ZSRR

Członkowie partii

Procedury członków partii są ustawione na 23 th Kongres w 1966. Tak więc, kandydat do członkostwa musi mieć ukończone 18 lat i przedstawić zalecenia trzech aktywnych członków partii, którzy się być związany przez okres co najmniej pięciu lat i poznali kandydat na co najmniej rok w ramach wspólnej działalności społecznej lub zawodowej. Ponadto kandydaci do 23. roku życia mogli wstąpić do partii tylko za pośrednictwem Komsomołu (komunistycznej organizacji młodzieżowej) po złożeniu rekomendacji komitetu powiatowego lub miejskiego tej organizacji. Po rocznym „stażu” o przyjęciu kandydata na pełnoprawnego członka partii zadecydowało zgromadzenie plenarne organizacji podstawowej („komórki”) większością 2/3 obecnych i weszła w życie po ratyfikacji przez komitet powiatowy lub miejski partii. Członkostwo było koniecznie dokonywane indywidualnie. Ten okres stażu pozwolił kandydatowi zapoznać się z programami i statutem partii.

Każde naruszenie dyscypliny i zasad moralnych w partii było karane szeregiem sankcji, od prostego „ostrzeżenia” do „surowej nagany z wpisem na arkusz kontrolny członka” , w tym „nagana” , „surowa nagana” i „nagana przy wejściu na arkuszu kontrolnym członka ” .

Członkostwo w partii (1919-1991)

Rok	Liczba członków
1919	150 000
1920	611 000
1926	1.080.000
1930	1 600 000
1933	3,500,000
1935	1,900,000
1937	2 300 000
1939	1,900,000
1940	3.400.000
1945	5.760.000
1965	11,700,000
1986	19 000 000

Uwagi i odniesienia

„ 2nd International Congress of Brussels, 1891 ” , na www.marxists.org
PC (b) ZSRR 1949 , str. 25.
(w) „ History of the Bolshevik Party by Gregory Zinoviev ” na www.marxists.org (dostęp 21 kwietnia 2020 )
Simon Sebag Montefiore ( tłum. Z angielskiego) Stalin: The Court of the Red Car , vol. I. 1929-1941, Paryż, Perrin ,2010, 723 str. ( ISBN 978-2-262-03434-4 )
„(link)” (wersja z dnia 8 grudnia 2006 w Internet Archive ) .
Lesage 1983 , str. 29.
(w) Archie Brown , The Rise and Fall of Communism , Vintage Books,2009, 720 str. ( ISBN 978-0-06-113879-9 ) , str. 231.
Lesage 1983 , str. 41.

Zobacz też

Bibliografia

Zbiorowe, Historia Partii Komunistycznej / Bolszewik / ZSRR: Dokładnie napisane przez komisję Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej (b) ZSRR , Moskwa, Wydania w językach obcych,1949( 1 st ed. 1938), 408 , str.
Pierre Broué , Partia Bolszewicka: historia Komunistycznej Partii ZSRR , Éditions de Minuit ,1963.
Boris I. Nicolaevski, Przywódcy radzieccy i walka o władzę , Paryż, Denoël , przeb. "Pliki z wiadomościami",1969.
Leonard Schapiro , Od Lenina do Stalina: Historia Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego , Gallimard ,1967, 696 pkt..
Rudolf Schlesinger , Historia Komunistycznej Partii ZSRR, przeszłość i teraźniejszość , Bombaj, Orient Longman,1977, 485 s.
Michel Lesage, instytucje radzieckie , Presses Universitaires de France , coll. „ Co ja wiem? ",1983, 128 str. ( ISBN 978-2-13-037893-8 ).

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

(w) ZSRR: Partia Komunistyczna: 1917-1991 na Archontology.org
(Nie) Lista liderów KPZR
(w) KPZR Programu, 27 -go Kongresu (1986)
Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Brockhaus Enzyklopädie • Dizionario di Storia • Encyclopædia Britannica • Gran Enciclopèdia Catalana
Dokumentacja urzędowa :