Osmond de Sées

Osmond de Sées, następnie Osmond de Salisbury, a później Saint Osmond (†3 grudnia 1099), Był biskup Salisbury od 1078. Był też Lord Kanclerz z Anglii (1072-1077) i tajnego radcy króla Wilhelma Zdobywcy (1073/82). Uważa się, że jest autorem szeroko rozpowszechnionej liturgii Salisbury, „użycia Sarum” ( użycie słowa Sarum ). Został kanonizowany w 1457 roku, jego święto obchodzone jest 4 grudnia .

Biografia

W służbie króla

Jego pochodzenie jest bardzo niejasne, ale powszechnie uważa się, że pochodził z kontynentu i przybył do Anglii po podboju normańskim (1066-1070). Tradycja pojawił się w XV th  century chce żeby był bratankiem Wilhelma Zdobywcy przez nieznanego siostrą. Jego ojciec i matka zostali wyznaczeni jako Henri de Centvilles, hrabia de Sées i Isabelle. Dla innych autorów są to Lucillus i Margaret. Bulla papieska podczas kanonizacji wspomina, że ​​pochodzi on „z rodu królewskiego i oczywiście urodził się w najszlachetniejszych rodzinach książęcych”. Jednak te twierdzenia nie są oparte na żadnym współczesnym źródle.

Zaraz po podboju jest kapelanem króla Wilhelma Zdobywcy . Od 1070 do 1078 był jego kanclerzem , a więc odpowiadał za małe studium, w którym sporządzano dokumenty królewskie, głównie statuty i inne akty prawne. Wilhelm z Malmesbury opisał go później jako pilnego człowieka, który nawet jako biskup „  nie wzgardził pisaniem i oprawą książek  ”. Za jego czasów na czele Kancelarii łacina całkowicie zastąpiła angielski jako jedyny oficjalny język rządzenia.

Nie wydaje się, aby odegrał szczególnie ważną rolę w krajowej polityce kościelnej. Jednak nawet po wstąpieniu do stolicy biskupiej pozostał zaangażowany w administrację Wilhelma Zdobywcy oraz jego syna i następcy Guillaume'a le Roux . To on wzywa Guillaume de Saint-Calais na dwór królewski w Londynie, który odbywa się w Boże Narodzenie 1088 r. Chociaż nie ma żadnych formalnych dowodów, z pewnością jest zaangażowany w planowanie Księgi Domesday. Jest prawdopodobnie jednym z komisarzy raportu dla hrabstw południowo-zachodnich, który znajduje się w Exon Domesday i który z pewnością jest sporządzony w skryptorium Salisbury.

W Domesday Book jest wymieniony jako osobiście posiadający ziemię w Berkshire i Lincolnshire , a także posiadacz ziemi kościelnej w Dorset , Surrey i Wiltshire .

Biskupstwo Salisbury

Podobnie jak w przypadku wielu duchownych w służbie króla, Osmond został odwołany przez biskupstwo w 1078 r. Jego diecezja obejmowała hrabstwa Dorset , Wiltshire i Berkshire . Został utworzony w 1058 roku przez połączenie dwóch biskupstw Sherborne i Ramsbury , a nowa siedziba została zainstalowana w Old Sarum przez jego poprzednika Hermana w 1075 roku.

Herman miał czas, aby rozpocząć budowę nowej katedry, zanim zmarł w 1078 r. Dlatego też Osmond jest uważany za prawdziwego założyciela katedry w Salisbury (w miejscu znanym dziś jako Old Sarum ). Został zbudowany w pobliżu fortyfikacji zamku królewskiego i jest poświęcony5 kwietnia 1092. Cztery dni później gwałtowny piorun uderzył w dach wieży katedry, roztrzaskując go i uszkadzając mur. Osmond jest także założycielem kapituły katedralnej w 1091 roku. Ustanawia hierarchię oficerów i trzydziestu dwóch kanoników. Wilhelm z Malmesbury opisał kanony Salisbury jako znane z intelektualnej sprawności i wysokiej jakości warsztatu reprodukcji rękopisów.

Institutio Osmundi opisuje organizację świecką Kapituły Katedralnej z hierarchii dostojników i kanonów posiadających terytorialnych prebendy . Służył jako wzór dla świeckich kapituł katedralnych w całej Anglii, ale wykazano, że jest wynikiem kompilacji z połowy następnego wieku, a zatem Osmond nie był autorem.

Osmond jest również uważany od XIV th  century jako autora Zastosowanie Sarum ( Korzystanie z Sarum ), który ustanawia nowe zlecenia dla służb liturgicznych, i jest kompilacją na celu ustalenie jednorodności cześć. Ta reforma została prawdopodobnie wprowadzona z powodu niechęci Anglików do przyjęcia stylów pieśni normańskich, ale była również konieczna ze względu na różnice wprowadzone przez wielu zagranicznych duchownych zainstalowanych po podboju . Dwa teksty ustanawiające te nowe procedury, Ordinale i Consuetudinarium, zostały w rzeczywistości opracowane sto lat po jego śmierci. Nie ma dowodów na to, że był zaangażowany w tworzenie opisanych tam zastosowań.

Kanonizacja i reputacja

Zmarł w nocy z 3-4 grudnia 1099 r. Po długiej chorobie. Po raz pierwszy został pochowany w Old Sarum, a następnie w 1226 r. W katedrze w New Salisbury , w okazałym grobowcu, obecnie w świętej kaplicy z prostą wzmianką „MXCIX”. Po nim stanowisko pozostawało wolne przez osiem lat, zanim został mianowany Roger z Salisbury .

Wilhelm z Malmesbury mówi o Osmonda, „że był tak wybitny w czystości, surowy i surowy dla innych, ale jeszcze bardziej dla niego, wolny od ambicji, nie miał zuchwalstwa zepsuć swojej prawości lub dążyć do fortuny innych”.

Faricius, inny mnich z Malmesbury, opisał go jako „prawosławnego biskupa, człowieka pokory, godnego czci i pochwały za swoją mądrość i świętość”. Eadmer z Canterbury wspomina również o jego pokorze, ponieważ jest jednym z dwóch biskupów, którzy błagali Anzelma z Canterbury o wybaczenie mu za to, że nie poparł go na soborze w Rockingham w 1095 r. Przeciwko królowi Wilhelmowi II le Roux .

Najstarszy cud zapisany na jego grobie pochodzi z 1155/1165 roku. Jego sława rosła z połowy XII -go  wieku i Zwieńczeniem pierwszego kanonizacyjnego petycji w 1228, jednak Komisja do zbadania jego uporządkowaną życie przez Grzegorza IX , nie czyni korzystny raport. Jego grób nadal jest czczony, a jego imię rozprzestrzeniło się po całym królestwie, ponieważ jest związane z tekstami użycia Sarum. Osmond został ostatecznie kanonizowany1 st styczeń 1457.

Uwagi i odniesienia

1. Florence of Worcester , The Chronicle of Florence of Worcester , przetłumaczona z łaciny przez Thomasa Forestera, Londyn, 1854, s. 206
2. Paul Zumthor , William the Conqueror , Tallandier Éditions, 2003, ( ISBN  2020612607 )
3. Teresa Webber, „Osmund [St Osmund] (d. 1099) „ Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2004.
4. Christopher Tyerman, „Osmund of Salisbury”, w Who's Who in Early Medieval England, 1066-1272, wyd. Shepheard-Walwyn, 1996, s. 40-41.
5. W języku angielskim: Old Sarum
6. William of Malmesbury , Gesta Regum Anglorum: The History of the English Kings, tom 1 , przetłumaczone z łaciny przez Mynors, Thomsona i Winterbottom, Ed. Oxford University Press, ( ISBN  019820678X )
7. Encyklopedia katolicka , patrz linki zewnętrzne.
8. William z Malmesbury, Gesta Pontificum Anglorum , przypis 184.

Źródła

• Arthur Roussel Malden, Kanonizacja świętego Osmunda, z rękopisów w komorze pamiątkowej katedry w Salisbury, Salisbury, inż .: Bennett Brothers, drukarze,1901, 314  str. ( czytaj online )
• „Osmund z Salisbury”, .
• Teresa Webber, „Osmund [St Osmund] (zm. 1099)”, Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2004.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista biskupów Salisbury

Linki zewnętrzne

• Osmond de Sées w Domesday Book .
• Artykuł o Saint Osmond w Encyklopedii Katolickiej .
• Biografia ze szczegółami witrażowego portretu Saint Osmond .
• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • WorldCat Id
  • WorldCat