| Narodziny |
1530 Bar-sur-Seine |
|---|---|
| Śmierć |
13 marca 1596 Paryż |
| Zajęcia | Prawnik , teolog , historyk , lekarz |
| Dziecko | Nicolas Vignier |
Nicolas Vignier to francuski prawnik, historiograf i teolog, urodzony w Bar-sur-Seine w 1530 roku, zmarł w Paryżu dnia13 marca 1596).
Nicolas Vignier jest synem Gui Vigniera, prawnika króla i Édmonde de Hors, obaj należący do starych rodzin szlacheckich. Część studiów odbył w Paryżu, gdzie zgłosił się do prawoznawstwa zgodnie z życzeniem ojca.
Prawnik Nicolas Vignier dość wcześnie stał się kalwinistą , zmuszając go do schronienia się w Niemczech. Następnie został lekarzem, porzucając orzecznictwo, którego nie mógł wykonywać bez znajomości języka tego kraju. Praktykował tam medycynę, ciesząc się reputacją, która skłoniła go do interwencji na dworze niektórych niemieckich książąt. Zawód ten nie zajmował mu całego czasu, co pozwoliło mu podjąć się jego historycznej biblioteki .
Decydując się na powrót do Francji, przeszedł na katolicyzm, ale jego żona odmawiając wyrzeczenia się, pozostała w Niemczech.
Król Henryk III, chcąc przyciągnąć go do swego Dworu, wyznaczył go z obozu przed Pontoise, jego osobistym lekarzem i historiografem króla, i przesłał mu zaświadczenie radcy stanu z dnia29 czerwca 1589.
W ważnym traktacie o prawie i historii ostro protestował przeciwko Bertrandowi d'Argentré , nieugiętemu zwolennikowi prawa feudalnego i zwyczajowego. Poprzez zaprzeczenie historii Bretanii autor próbuje tu ukazać prawa korony francuskiej do tego regionu oraz wartość unifikacji prawa poprzez pośrednie odwołanie się do prawa rzymskiego.
Po jego śmierci, Nicolas Vignier, syn , pastor, i Jean Vignier , jego synowie, wydrukowali w Leiden w 1601 r. Swoją Historię kościelną , której nie mógł dopracować. Zadedykowali go Maximilienowi de Béthune .