Nicolas-Marie Quinette

Nicolas-Marie Quinette
Rysunek.
Nicolas-Marie Quinette, zastępca departamentu Aisne w Zgromadzeniu Ustawodawczym i na Konwencji Krajowej , Château de Versailles
Funkcje
 
Członek Tymczasowej Komisji Rządowej Cesarstwa Francuskiego
22 czerwca 1815 - 7 lipca 1815
( 15 dni )
 Minister Spraw Wewnętrznych Republiki Francuskiej
22 czerwca 1799 - 10 listopada 1799
( 4 miesiące i 19 dni )
Rząd Informator
Poprzednik Nicolas-Louis François de Neufchâteau
Następca Pierre-Simon de Laplace
Przewodniczący Rady Pięciuset
21 listopada 1796 - 20 grudnia 1796
( 29 dni )
Poprzednik Jean-Jacques-Régis de Cambaceres
Następca Jean Antoine Debry
Członek Konwentu Krajowego
4 września 1792 - 26 października 1795
( 3 lata, 1 miesiąc i 22 dni )
Członek Aisne
8 września 1791 - 20 września 1792
( 1 rok i 12 dni )
Rząd Zgromadzenie ustawodawcze
Biografia

Nicolas-Marie Quinette , baron de Rochemont, urodzony w Paryżu dnia16 września 1762i zmarł w Brukseli dnia14 czerwca 1821, jest francuskim politykiem.

Biografia

Start przewoźnika

Quinette, syn prawnika w parlamencie paryskim , wykonywał w Soissons zawód notariusza, gdy wybuchła rewolucja francuska . Początkowo wrogo nastawiony do rewolucyjnych idei, w końcu je przyjął. Został mianowany w 1791 administratorem Aisne , a następnie wybrany zastępcą tego departamentu do Zgromadzenia Ustawodawczego , dwunastym z czternastu, z 283 głosami na 533 wyborców.

Poseł skrajnie lewicowy

Siedząc po lewej stronie, jest jednym z najbardziej zaawansowanych członków Zgromadzenia. Plik25 listopada 1791, został powołany do nowego Komitetu Nadzoru utworzonego przez Zgromadzenie wraz z innymi posłami skrajnej lewicy, takimi jak Isnard czy Merlin de Thionville .

Energicznie popiera sekwestrację majątku emigrantów, a następnie wypowiedzenie wojny Austrii w dniu20 marca 1792. Po 10 sierpnia wszedł w skład komisji odpowiedzialnej za badanie postępowania ministrów obalonego króla i zażądał postępowania przeciwko zamordowanemu miesiąc później księciu Cossé-Brissac , dowódcy straży konstytucyjnej Ludwika XVI . Następnie został wysłany do armii La Fayette , która właśnie zdezerterowała.

Alpinista

Plik 4 września 1792Quinette zostaje ponownie wybrany na Konwent Krajowy , pierwszy z dwunastu, 525 głosami na 650 wyborców. Chociaż siedzi na ławkach w Górze , próbuje złagodzić21 wrześniapropozycję Collota d'Herboisa dotyczącą proklamacji republiki, argumentując, że wypowiedzenie się w tej sprawie należy do narodu francuskiego. W tym samym czasie wykonał kilka misji z armiami. Wchodzi do komisji ds. Instrukcji publicznych i jest zastępcą komisji ds . Finansów . Plik06 grudnia 1792 miał uchwalony dekret w przedmiocie wyroku króla, który stworzył Komisję Dwudziestu jeden odpowiedzialną za sporządzenie zestawienia zbrodni obalonego władcy.

Podczas procesu Ludwika XVI zdecydował się głosować przeciwko apelowi do ludu o karę śmierci i przeciwko ułaskawieniu. Plik23 marca 1793, zarządził przekształcenie Komitetu Obrony Generalnej w Komitet Bezpieczeństwa Publicznego , ze skutkiem od dnia6 kwietnia.

Aresztowanie i niewola

W międzyczasie 2 kwietnia, został wysłany do Saint-Amand z ministrem wojny Beurnonville i trzema kolegami w celu aresztowania generała Dumourieza . Wtedy właśnie został przez niego aresztowany i wydany Austriakom przez księcia Coburga . Przez ponad dwa lata przebywał z kolegami w zamknięciu, w trudnych warunkach przetrzymywania. Są wreszcie wydany i wymieniane z przyszłości Madame Royale na25 grudnia 1795w Bazylei . Nowa Rada Pięciuset oświadcza następnie, że zasłużyła ojczyźnie na dobre.

Do Rady Pięćset

Następnie Quinette wznowił karierę polityczną i został wybrany w 1796 roku do Conseil des Cinq-Cents przez departament Północy oraz departament Basses-Pyrénées . On przewodniczy temu zgromadzeniu21 listopada 1796 w 20 grudniatego samego roku. Ale opuścił tę Radę podczas wyborów w 1797 r. Wygranych przez rojalistów . Następnie zostaje ponownie administratorem Aisne, a następnie zostaje wyznaczony przez zarząd do zarządzania rejestracją i spadkami.

Minister Spraw Wewnętrznych (1799)

Plik 22 czerwca 1799(4 Messidor, rok VII ), Quinette został mianowany ministrem spraw wewnętrznych przez Refined Directory po zamachu stanu na 30 Prairial . Mianuje swojego przyjaciela i byłego kolegę z Konwencji Roux-Fazillac na szefa pierwszego wydziału ministerstwa. Pod naciskiem neojobinów lata 1799 r. Poprosił w lipcu kierowników swoich urzędów o przeprowadzenie śledztwa w sprawie patriotyzmu urzędników państwowych. Ale nie wykazał wielkich zdolności podczas swojej krótkiej posługi i został zwolniony przez Bonaparte po zamachu stanu 18 Brumaire .

Sługa cesarza

W końcu wstąpił do nowego reżimu i został mianowany prefektem Sommy w 1800 r. Wykazał się wielkim umiarem w swoich obowiązkach i udało mu się wzmocnić konsensus wokół reżimu napoleońskiego. Jako prefekt Sommy w 1802 r. Powitał na Kongresie w Amiens pełnomocników francuskich, brytyjskich, hiszpańskich i holenderskich. W 1808 roku Napoleon mianował go Kawalerem , a następnie Baronem Cesarstwa w 1810 roku.

Quinette otrzymał następnie urząd radnego stanu w 1810 roku i został dyrektorem generalnym rachunków miejskich w tym samym roku. Na tym stanowisku pracował nad sporządzeniem ogólnej tabeli rachunków wielkich miast Cesarstwa, którą przedstawił w 1813 r., A także podsumowaniem budżetów wszystkich gmin.

W 1814 r. Przystąpił do konfiskaty Napoleona, a następnie wycofał się do swojej posiadłości pod Paryżem .

Sto dni i Komisja Rządowa

W ciągu stu dni baron Quinette ponownie zebrał się do cesarza. Ten ostatni powierzył mu niezwykłą misję w Eure , Seine-Inferieure i Somme, która zapewniła mu miejsce w cesarskiej izbie parów z2 czerwca 1815. Przemówił tylko raz, aby poprzeć propozycję La Fayette, aby ogłosić komnaty stałymi i uzbroić wszystkich strażników narodowych imperium.

Plik 22 czerwca 1815po Waterloo Quinette został mianowany Tymczasową Komisją Rządową, której przewodniczył Fouché . Wraz ze swoim kolegą Carnotem , innym byłym władcą, jest zaciekle przeciwny powrotowi Burbonów . Preferuje przywrócenie republiki. Plik28 czerwcaw Izbie Parów wygłosił umiejętne przemówienie, unikając kwestii przystąpienia Napoleona II , tym samym satysfakcjonując wbrew sobie Fouché, który już wstąpił do Burbonów.

Wygnańcy

Powrót Ludwika XVIII oznacza koniec kariery Quinette. Wygnany w ramach Restauracji przez prawo przeciwko królobójstwom z 1816 roku, wyruszył do Stanów Zjednoczonych . Po przybyciu do Nowego Jorku został ciepło powitany przez innych emigrantów francuskich, zwłaszcza Josepha Bonaparte . W 1818 r. Wyjechał do Anglii , osiadł na pewien czas w Liverpoolu, a następnie przeszedł na emeryturę do Brukseli , gdzie zakończył swoje dni. Zmarł w 1821 roku z powodu udaru .

Źródła

Bibliografia

  1. Historia Francji: od końca panowania Ludwika XVI do roku 1825

Linki zewnętrzne