Rodzaj | Muzeum Archeologiczne , kościół |
---|---|
Otwarcie |
1853 (muzeum lapidarium) 1986 (obecne muzeum) (34 lata temu) |
Lider | Jean-Pascal Jospin |
Odwiedzający rocznie | 47 211 (2018) |
Stronie internetowej | Oficjalna strona |
Kolekcje | Archeologia narodowa: gallo-rzymska, paleo-chrześcijańska, średniowieczna, współczesna |
---|
Ochrona | Niejawne MH ( 1977 , kościół) |
---|
Kraj | Francja |
---|---|
Region | Owernia-Rodan-Alpy |
Gmina | Grenoble |
Adres | Place Saint-Laurent - 38000 Grenoble |
Szczegóły kontaktu | 45° 11 ′ 52″ N, 5° 43 ′ 53″ E″ |
Muzeum Archeologiczne w Saint-Laurent jest działów muzeum znajduje się w Grenoble , we Francji , u podnóża Bastylii wzgórzu , w dzielnicy Saint-Laurent na prawym brzegu Isère .
Starożytny kościół św Lawrence przebudowany na ruinach galloromańskim nekropolii został wyświęcony w 1983 roku, aby stać się archeologicznego i muzeum w 1986 roku na stronie, jednak jest badany od początku XIX th wieku i jest podlega klasyfikacji jako zabytki od10 sierpnia 1977. Charakteryzuje się dużą stos budynków i budowli, w tym klejnotu jest krypcie św Oyand pochodzącym z VI th wieku.
Po długim okresie pracy muzeum w obecnej konfiguracji działa od maj 2011.
W IV -go wieku, Roman drogowego począwszy od Cularo kierunku sapaudia (Savoy) okrążył miejsce pochówku pogańskie i będzie przechodzić pomiędzy pierwszymi chrześcijanami i mauzolea wzgórze kiedy Cularo staje Gratianopolis 380.
Pierwsza pisemna wzmianka o kościele Karolingów St. Lawrence IX th century wraca do miesiącaLuty 1012, z okazji karty darowizny dla tego budynku przez biskupa Humberta d'Albon z Gratianopolis na rzecz mnichów benedyktyńskich z Saint-Chaffre en Velay . Wspomina o tym wydany przez biskupa akt przywrócenia jej do stanu pierwotnego, ufundowany ku czci bł. Wawrzyńca męczennika zależnego od jego siedziby, którego miejsce było niedbale administrowane, a które z powodu braku duchownych, wydawało mu się, że jest całkowicie stłumiony .
Przebudowany przez mnichów w XII -tego wieku, w stylu Saint-Laurent powieść , widoczne dzisiaj, została zbudowana na karolińskiej kościoła, sam zbudowany na poprzednim krzyża kościelnego pogrzebu VI th wieku i jego krypty, który przyszedł, aby zastąpić pierwsze mauzolea ważne postacie miasta, takie jak biskupi. Również w tym stuleciu kult Ojanda de Condat został wprowadzony po jego śmierci w 510 r., ponieważ był on związany z leonińskim opatem kościoła św. Piotra w Wiedniu i biskupem wiedeńskim Awitem .
Znajduje się na końcu miasta granicznego, pogrzeb i religijne strona będzie dzielić z XIV th Century jego bezpośredniego otoczenia z różnych pokoleń fortyfikacji miejskich. W 1338 r. klasztor benedyktynów widział, jak pierwsza generacja fortyfikacji na prawym brzegu Izery dołączyła do jego murów w pobliżu ganku wejściowego, a w następnym roku przeor Saint-Laurent, Amédée Alleman, został pierwszym rektorem Uniwersytet w Grenoble . W tym czasie Humbert II de Viennois był jeszcze niezależnym delfinem w swoim księstwie Dauphiné . W następnym stuleciu klasztor przeżywał intensywną działalność architektoniczną, którą ujawniła archeologia, ale także teksty: budowa w nawie głównej kościoła, naprawa grożącej już ruiną dzwonnicy w 1454 r., odbudowa trybuny, schodów, montaż kutego żelaznego krzyża na szczycie dzwonnicy, powiększenie krużganka oraz budowa kaplic. Wspólnota monastyczna liczyła wówczas dwunastu mnichów, w tym trzech nowicjuszy, a także przeora i zakrystianina. Duży krzyż na szczycie jest obecnie wystawiony przy wejściu do muzeum, a jego kopia została zainstalowana na dzwonnicy.
Półtora wieku później, po wojnach religijnych w regionie, bezpośrednie otoczenie klasztoru zostało ponownie zmodyfikowane przez gubernatora Dauphiné Lesdiguières , który w 1615 roku ukończył nowe wały obronne zaczynając od szczytu wzgórza Bastylii i prowadząca do nowej Porte Saint-Laurent nieco odsunięta od sąsiedniego klasztoru. Po ślubach złożonych przez konsulów Grenoble podczas epidemii dżumy w 1629 r. biali pokutnicy Saint-Laurent przyjęli zwyczaj robienia każdego roku, o godz.16 sierpnia, procesja do kaplicy św. Rocha szpitala dżumy . W 1683 r. z braku dostatecznej liczby mnichów oficjalnie zniesiono posługę monastyczną istniejącą od prawie siedmiu wieków.
W XVII th i XVIII -tego wieku, kilka konsulowie Grenoble są zakopane w Saint-Nicolas klasztoru Świętego Wawrzyńca, jak John zmarł Guynier22 lutego 1707w wieku 77 lat. W 1748 roku wspaniały ołtarz widoczny obecnie w chórze kościoła wykonał Francesco Tanzi, następnie w czasie Rewolucji Francuskiej przeorat został usunięty w 1790, a Saint-Laurent stał się kościołem parafialnym i siedzibą kapituły pod wezwaniem św. męczennik święty Laurent .
W latach 1824-1847 gen. Haxo zbudował nowe wały bliższe kościołowi niż poprzednie i do dziś są widoczne jako otaczający go wystrój. Te instalacje militarne niosą za dzwonnicą bardzo grube wały, które całkowicie modyfikują wizualną percepcję pierwotnego miejsca, ponieważ romański kościół i budynki grobowe nie były oparte bezpośrednio o wzgórze, ale w dużej mierze zostały z niego oczyszczone. Malarz Théodore Ravanat namalował miejsce kościoła w latach 40. XIX wieku przed rozwojem wojskowym. Jednak w tej pierwszej części XIX -tego wieku, trzej mężczyźni ożywi zainteresowanie i dziedzictwa architektonicznego Laurent Kościoła św.
W 1803 roku Jacques-Joseph Champollion , starszy brat egiptologa, ujawnił światu uczonemu istnienie w Grenoble podziemnego pomnika z początku okresu Merowingów , publikując anonimowo „rozprawę”, w której podał schematyczny plan oratorium Saint-Oyand. Jest to krypta Saint-Oyand , znajdująca się pod chórem górnego kościoła Saint-Laurent. Najstarsza wzmianka o słowie Oyand (Eugendus) pochodzi z roku 1015, kiedy to w karcie darowizny dołączonej do Saint-Laurent, Saint-Eugénie został przez pomyłkę zastąpiony rzeczywistym posiadaczem, Sanctus-Eugendus.
W 1835 roku archiwista i historyk Jean Pilot de Thorey, przyszły kustosz muzeum, opublikował artykuł na temat tej krypty, zilustrowany litografią Alexandre'a Debelle'a, w którym poinformował o niszczeniu grobów przez robotników z 1826 roku. w tym samym czasie, w 1839 r., pod zarządem gminy Honoré-Hugues Berriat , wykonawca JB Gallet prowadził prace remontowe szkieletu wieży kościelnej.
Zaalarmowani w 1846 r. aktami wandalizmu na tej krypcie, członkowie Akademii Delfińskiej decydują na spotkaniu30 kwietnia 1846 r, aby poinformować Ministra Spraw Wewnętrznych o potrzebie ochrony krypty. Prosper Mérimée , inspektor ds. zabytków, interweniuje w celu sklasyfikowania budynku. Odbył nie mniej niż pięć podróży do Grenoble, z których każda jest przedmiotem raportu. Krypta jest wpisana na listę zabytków historycznych na26 lutego 1850dzięki jego interwencji i interwencji Radulpha de Gournay, członka Académie Delphinale i przedstawionego jako pierwszy kurator muzeum. W tym samym roku bracia Alexandre i Ferdinand Jail ofiarowali kościołowi Saint-Laurent ogromny obraz malarza Grenoble Pierre-Auguste Marquianda przedstawiający męczeństwo Saint-Laurent , olej na płótnie o wymiarach 3,68 m x 3,00 m eksponowany do 1858 r. serce i obecnie w zakrystii.
Prefekt Isère , Benoît de Chapuis Montlaville, prosi również burmistrza Frédérica Tauliera o wkład finansowy od miasta na prace restauracyjne przy budynku, których pierwszy szacunek wynosi 20.000 franków. To jego następca, Joseph Arnaud , zagłosuje na posiedzeniu rady miejskiej19 maja 1851 sumę 2500 franków uzupełniającą stan i Radę Generalną na rozpoczęcie tej pracy.
Rok 1853 to decydujący punkt zwrotny w oficjalnym założeniu muzeum archeologicznego od czasu zjazdu 3 czerwcaAcadémie Delphinale zwraca uwagę na zainteresowanie odzyskaniem starych nagrobków z okresu galijsko-rzymskiego, a zwłaszcza tych, które przez długi czas były przechowywane wzdłuż muru szkoły, w celu umieszczenia ich w bardziej dogodnym miejscu. Prośba w tej sprawie skierowana jest do burmistrza Josepha Arnauda, który kilka dni później odpowiada pozytywnie. Muzeum zostało oficjalnie założone w dniu15 listopada 1853 rna mocy dekretu miejskiego, a następnie znajduje się między kościołem św. Wawrzyńca a nadrzecznym domem, w którym mieszka rękawicznik przemysłowy Xavier Jouvin . Składa się głównie z nagrobków pokrytych epitafiami , pochodzących z okresu galloromańskiego Cularo , przechowywanych na wilgotnym dziedzińcu, mało dostępnym, aż do tego stopnia, że poruszają członkowie Francuskiego Towarzystwa Archeologicznego, którzy ubolewają nad tym stanem rzeczy w swoich 1866 almanach.
Pierre Manguin , architekt, jest odpowiedzialny za prace restauracyjne pomnika pod czujną kontrolą Prospera Mérimée. Architekt wykonał liczne akwarele krypty. Równolegle z pracami konserwatorskimi krypty Saint-Oyand, absyda i zakrystia kościoła zostaną odnowione w latach 1850-1861 przez przedsiębiorcę Jeana Oliviera-Palluda i jego syna. W 1854 r., gdy prace nad kryptą dobiegały końca, obrady2 sierpniarady miejskiej Louisa Crozeta odpowiada za połowę z 11.000 franków potrzebnych do renowacji absydy i30 październikagłosuje się przywrócenie zakrystii .
Od 1862 r. prowadzone będą kolejne remonty pod kierownictwem nowego architekta, pana Laisué. Obejmą one zniwelowanie terenu otaczającego kościół, rozbiórkę i odbudowę oficyny kościoła noszącego nazwę kaplicy Saint-Nicolas oraz montaż muru ogrodzeniowego na ulicy Saint-Laurent z żelazną bramą. W tym samym czasie Eugène Chaper , członek Académie Delphinale, otrzymał od tego ostatniego zlecenie napisania listu w 1863 roku do burmistrza Eugène'a Gaillarda, aby poinformować go o budowie konkretnego budynku poświęconego archeologii Grenoble. Kurator Jean Pilot de Thorey zapowiada w następnym roku istnienie kolejnego małego budynku przedpogrzebowego i zaczyna zastanawiać się nad organizacją i przemianami tamtego prymitywnego kościoła.
Raport architekta voyer du29 października 1867wskazuje bowiem na stan ruiny, w jakim znajduje się kaplica św. Mikołaja i konieczność jej wyburzenia. W tym kierunku wydawany jest dekret miejski3 grudnia 1867ale aby ją zburzyć, miasto musi nabyć mieszkanie znajdujące się nad tą kaplicą i należące do córki Xaviera Jouvina , niedawno poślubionej kupcowi i przyszłemu burmistrzowi, Édouardowi Reyowi . Podpisanie umowy sprzedaży między rodziną Rey-Jouvin a miastem28 listopada 1868. Zasadę rekonstrukcji kaplicy św. Mikołaja można przyjąć z27 maja 1870 rale wraz z wypowiedzeniem wojny francusko-niemieckiej w lipcu i wydarzeniami politycznymi, które z niej wynikły, została odroczona przez naradę rady miejskiej w sprawie7 czerwca 1871. Dopiero w 1874 r. na prośbę proboszcza parafii Saint-Laurent wznowiono projekt i rozpoczęto20 marca 1874 rzatwierdza ją poprzez spowodowanie deklaracji użyteczności publicznej. Przekazano rozstrzygnięcie prac rekonstrukcyjnych nowej kaplicy znajdującej się po drugiej stronie absydy kościoła12 czerwca 1875 r a zakończenie prac przez wykonawcę Ephrema Vinsarda ma miejsce w dniu 28 września 1877. Ostateczna akceptacja nowej kaplicy św. Mikołaja odbywa się w dniu1 st listopad 1877. W 1886 roku w absydzie zainstalowano witraże przedstawiające Saint-Laurenta przedstawiające biednych jako skarby kościoła cesarzowi Walerienowi .
W 1959 roku pod zarządem gminy Albert Michallon miała miejsce nowa renowacja krypty Saint-Oyand, a także kampania wykopaliskowa tego miejsca, podczas której podczas sondowań sprawdzających stabilność fundamentów, Raymond Girard, architekt resortowy w budynkach Francji natrafia na stary mur. W 1974 roku, pod koniec kampanii finansowanej przez Radę Generalną Isère, wydał mu się cały zestaw bardzo zniszczonych budynków, ale cały teren został tylko częściowo odkopany. Raymond Girard poprosił archeologów o kontynuowanie prac wykopaliskowych, ale stało się to możliwe dopiero w 1978 roku.
W 1978 r. rozpoczęła się długa kampania wykopaliskowa tego miejsca pod kierunkiem archeolog Renée Colardelle, przyszłej kustosz muzeum, która wydobyła na światło dzienne wystarczająco dużo obiektów, aby narzucić zbezczeszczenie kościoła i przekształcenie go w muzeum archeologiczne. Od 1984 r. zorganizowano pierwsze zwiedzanie wykopalisk dla publiczności. W tym samym czasie, pod kierownictwem architekta Jean-Louis Taupin, przeprowadzono duże prace w celu stworzenia konstrukcji betonowych, aby powitać zwiedzających podczas zwiedzania muzeum. W 1985 roku na końcu absydy, pod siatką oddzielającą teren Saint-Laurent od ulicy, odkryto mauzoleum. Muzeum Archeologiczne w Grenoble otwiera swoje podwoje wwrzesień 1986z okazji XI -tego Międzynarodowego Kongresu archeologii chrześcijańskiej, która odbywa się w Grenoble.
Podczas gdy roczna frekwencja na początku 2000 roku wynosiła około 14 000 do 16 000 zwiedzających, muzeum zostało zamknięte latem 2003 r. w celu podjęcia prac na dużą skalę, finansowanych przez Radę Generalną Isère. Muzeum nie otwiera swoich drzwi do6 maja 2011po intensywnych pracach nad dawnym krużgankiem klasztornym wykonano szklano-stalową osłonę. Ta 450 m 2 konstrukcja jest dziełem głównego architekta zabytków Alaina Tilliera i Manuelle Héry, architekta zabytków; towarzyszy mu oznakowana trasa przez muzeum oraz interaktywne terminale dostępne w czterech językach. Pod koniec 2011 roku, kiedy Jean-Pascal Jospin został mianowany dyrektorem muzeum archeologicznego w Grenoble, jego frekwencja przez osiem miesięcy otwarcia wyniosła 34 168 gości. Frekwencja w kolejnych latach nieznacznie wzrosła, osiągając w 2014 roku 42 863 zwiedzających. W tym samym roku muzeum zmieniło nazwę na muzeum archeologiczne Grenoble Saint-Laurent. Muzeum uczestniczy w Europejskiej Nocy Muzeów .
w wrzesień 2019Muzeum odwiedza paleontolog Yves Coppens i Michel Brunet z okazji ich wizyty w Grenoble za 8 XX edycji Ogólnopolskiego Kongresu Trauma.
Krypta ( VI th century ) jest wymieniony jako zabytek26 lutego 1850. Następnie chór i apsyda ( XII th century ) Wysokiego kościoła i wszystkich absydy są klasyfikowane pod Zabytków30 lipca 1909przez Ministra Oświaty Publicznej i Sztuk Pięknych. Całe stanowisko (kościół i tereny wykopaliskowe) zostało sklasyfikowane jako Zabytek Historii od10 sierpnia 1977. Muzeum posiada etykietę Musée de France .
Muzeum i stanowisko archeologiczne pozostają własnością miasta Grenoble. Zarządzanie muzeum powierzono Radzie Generalnej Isère w 1992 r., a podopiecznym właściciela inczerwiec 2003.
W jednej z najstarszych dzielnic Grenoble, u podnóża fortyfikacji Bastylii , wizyta odkryć początki chrześcijaństwa w tym regionie z poszczególnych sanktuariów i krypcie VI th wieku . Na zewnątrz starego kościoła szczątki odkryte przez archeologów są chronione pokrywą ze szkła i metalu.
To złożone stanowisko archeologiczne można scharakteryzować w czterech odrębnych fazach. Starożytność i wczesne średniowiecze to pierwsze, naznaczone tradycjami pogrzebowymi i chrystianizacją miejsca. Następnie, w drugim etapie, duży kościół Karolingów IX th century jednoczy pofragmentowane wcześniejsze urządzenia, co może być spadek pogrzebowych kultów na rzecz urzędów eucharystycznych. Okres klasztorny z XI th wieku , definiuje trzeci etap, od roi benedyktynów Saint-Chaffre zniknięcie The Priory w 1790. Ostatecznie, ze względu na wczesność świadomości interesu miejscu (Champollion-Figeac, Prosper Mérimée) i przywrócenie krypty w XIX th wieku , współczesnym okresie, charakteryzującym się postępującym malejącej kultu parafialnej na rzecz zastosowania kulturowego, jest naznaczone głębokimi zmianami w strukturach zbudowanych do nowych potrzeb.
Trasa rozpoczyna się na cyplu w nawie o długości 37,5 metra starego kościoła św. Wawrzyńca, pozwalając odkryć główne etapy architektoniczne budynku. Saint-Oyand krypta , 7,5 m długości, znajduje się pod prezbiterium kościoła i ma rzeźbione ozdoba z wczesnego średniowiecza. Dzięki badań archeologicznych prowadzonych od 1980 roku, obecnie ustalono, że jest to część kościoła krzyża zbudowany na początku VI XX wieku . Chociaż potocznie nazywana kryptą, kapliczka znajdująca się pod chórem kościoła górnego nie została pierwotnie zaprojektowana jako krypta, a jej pochówek datuje się na budowę romańską. Krypta Saint-Oyand pozostaje do dziś jednym z rzadkich zabytków dojrzałego średniowiecza zachowanych na elewacjach w Europie. Powrót trasy zwiedzania zapewniają spiralne schody dzwonnicy.
Budowa oczywiście ujawnił w elewacji zachodniej obliczu wieży kamiennej powtórnie wykorzystane przez kamieniarzy z XII th wieku z napisem dnia 521 i wyraźnie widoczny dla użytkowników. Na suficie kościoła namalowanym w 1910 r. widnieją swastyki zwane swastykami , symbole często używane w kościołach do 1933 r., kiedy naziści w Niemczech użyli go jako znaku mobilizującego.
Scenografię wykonał Jean-Noël Duru, a film wyświetlany na północnej ścianie budynku jako gigantyczny ekran odtwarza ewolucję miejsca od początku jego powstania. Opracowali ją na prośbę Rady Generalnej Isère Bernard David-Cavaz i Yannick Bonnefoy.
Miejsce Saint-Laurent, osłonięte przed wylewami Izery , jest pierwszym chrześcijańskim miejscem pochówku w Grenoble i będzie działać do 1800 r. wraz z otwarciem pierwszego miejskiego cmentarza w mieście, położonego nad brzegiem Drac , który został zastąpiony dziesięć lat później przy cmentarzu Saint-Roch .
Podczas wykopalisk wydobyto na światło dzienne ponad 1500 grobów. Widoczne, najstarszy sięga IV th wieku i nowsza XVIII th wieku, z obecnością kilku konsulów nagrobków Grenoble żyje pod koniec XVII th wieku. Ta sukcesja pochówków, rozłożona na przestrzeni szesnastu wieków, umożliwiła zbadanie ewolucji typologii pochówków, metod pochówku, praktyk pogrzebowych, a także ewolucji depozytów przedmiotów w grobowcach. Opracowanie to jest bardzo bogate w lekcje dotyczące ewolucji mentalności, relacji ze zmarłymi oraz przekonań religijnych.
Sarkofagi odkryto nawa ( VI p - VII TH wiek)
Pochówki w ziemi i w drewnianych skrzyniach (wczesne średniowiecze)
Średniowieczne pochówki
Antropomorficzne pochówki średniowieczne
Osobniki znalezione w Saint-Laurent poddawane są badaniom bioantropologicznym, w szczególności analizom izotopowym. Sygnatura izotopowa azotu-15 i węgla-13 wskazuje na dietę dawnych populacji.
W 2018 r. badacze zidentyfikowali wśród wielu pochówków w tym miejscu ciało pierwszego przeora klasztoru Saint-Laurent. Nazwany Guy (Guido w języku łacińskim), to było prawie dwa metry w żywych w okresach obfitości XI th wieku.
W warstwach archeologicznych (gleby, nasypy) oraz w grobowcach znaleziono ponad 3000 obiektów, których związek z różnymi fazami architektonicznymi został ustalony. Obiekty te umieszczone w ich kontekście są dla archeologów cennymi świadkami. Elementy datowania dostarczają również informacji na temat mentalności żyjących: rodzaj zdeponowanych przedmiotów w rzeczywistości znacznie ewoluował w ciągu tych piętnastu wieków historii.
Przedstawiono większość zbiorów powstałych w wyniku wykopalisk, ujawniając po raz pierwszy główną treść badań. Bardzo duże zbiory różnorodności jest na wystawie w starej komorze grobowej pod zakrystią zbudowany w XIX th wieku (garncarstwo, ceramika, sztućce, naczynia) i na całym obwodzie Tour (architektura i urbanistyka, sztuka religijna, rzeźby i malowidła późnej starożytności i wczesnym średniowieczu, rzeźby XII th century ołtarz z XVIII th , okna XIX tH ) i wreszcie plastyki (malarstwo, rzeźba).
Grzebień kostny ( IV th century)
Pogrzeb epitafium Flureia (początek VI th century)
Ceramiki ( 1 ul pół XII p wieku)
Krucyfiks ceramiczne ( XVIII th century)
Pod koniec 2013 roku małe, 4-centymetrowe pudełko znalezione w latach 80. w krypcie muzeum mogło zostać dokładnie przeanalizowane dzięki potężnym promieniom rentgenowskim Europejskiego Ośrodka Promieniowania Synchrotronowego . Zbyt uszkodzony, aby być otwarte bez uszkodzenia, tym polu XVII th century zachowane przez trzydzieści lat ujawniło trzy medale z ikonografii religijnej i dwóch pereł. Opinie te dostarczają wskazówek co do ewolucji religii i obrzędów religijnych w czasie XVII -tego wieku.
Muzeum obsługiwane jest przez linie autobusowe 16 i 62 , przystanek Saint-Laurent.