Morfologia zaimka osobowego w języku francuskim

W gramatyce francuskiej The zaimek osobowy przybiera różne formy w zależności od płci (w kobiece, to staje elle ) i numer (w liczbie mnogiej, że stać nas ), ale także, w zależności od funkcji , jakie zajmuje w klauzuli ( możesz stać się tobą lub tobą ): mówimy wtedy, że zaimek osobowy jest odrzucony ( por. składnia zaimka osobowego w języku francuskim ).

Jeśli weźmiemy pod uwagę ich formę, zaimki osobowe można podzielić według klasyfikacji poczwórnej: pierwsza klasyfikacja ze względu na ich akcentowanie fonetyczne, druga ze względu na ich swobodę pozycji, trzecia ze względu na to, czy są współodniesienia czy nie, ostatnia ze względu na ich ich rodzaj.

Zaimek toniczny i zaimek powolny

Zaimki osobowe mogą być toniczne lub nudne , to znaczy mogą, ale nie muszą, otrzymać akcent toniczny :

Me , I pływać.
- Zaimek „ ja ” to tonik; zaimek „ ja ” jest powolny.

W zależności od zastosowania, w zależności od kontekstu, a nawet w zależności od sytuacji wypowiedzi , nudna forma może stać się tonizująca i odwrotnie:
- Czy wiedziałeś , że Raphael zniknął? Czy wiedziałeś ?
  - Zaimek podmiotowy „ ty ” w pierwszym przykładzie jest powolny, aw drugim stonowany.

Zaimek wspólny i zaimek rozłączny

Stanowisko zaimków osobowych w klauzuli może lub nie może być ustalona przez czasownika :

Kiedy miejsce zaimka osobowego określa miejsce czasownika, mamy do czynienia ze wspólnym zaimkiem osobowym (zwanym także zaimkiem klitycznym ). W zależności od przypadku jest on umieszczony przed czasownikiem (w tym przypadku mówimy, że jest antepos ) lub po (w tym przypadku mówimy, że jest postpose ), ale bardzo blisko niego, a zatem nie jest absolutnie nie ruchomy . W tym przypadku nie może być poprzedzony przyimkiem :

Ty mi powiedzieć. Powiedz to - mnie .
- Zaimek „ Ty ” jest podmiotem; zaimki „ ja ” i „ ja ” są dopełnieniami atrybucji ( pośrednie uzupełnienie dopełnienia COI lub uzupełnienie drugiego dopełnienia COS); zaimkiem " the " jest COD ( bezpośrednie uzupełnienie dopełnienia ).

Gdy miejsce zaimka osobowego jest wolne w stosunku do miejsca czasownika, mamy do czynienia z zaimkiem osobowym rozłącznym . Taki zaimek jest zatem ruchomy. Ponadto może być poprzedzony przyimkiem: ¹
- Go , znam go. Dużo mi o niej opowiadał .
  - Zaimek „ On ” jest dołączany do zaimka COD „ the ”; zaimek „ ona ”, poprzedzony przyimkiem „ d ”, jest COI (dopełnieniem pośrednim) czasownika „ mówił ”.

Rozróżnienia między zaimkiem stawowym a zaimkiem rozłącznym nie należy mylić z poprzednim (zaimkiem tonicznym i zaimkiem tępym), chociaż często zaimek wspólny jest tępy, a zaimek rozłączny tonik.

Zaimek odblaskowy i zaimek nieodblaskowy

W obrębie zaimków dopełniających, a dokładniej w zaimkach osobowych osoby trzeciej, ważne jest odróżnienie form, które reprezentują ten sam odniesienie co podmiot, od tych, które reprezentują odrębny odniesienie.

Pierwsze, a więc koreferencjalne, nazywane są zwrotnymi zaimkami osobowymi :
- Anne była mycia każdego wieczoru.
  - Odzwierciedla się zaimek osobowy „ se ”: jest to anafora podmiotu „ Ania ”.

Pozostałe są po prostu nazywane bezrefleksyjnymi zaimkami osobowymi :
- Jego samochód, Anne danie każdego tygodnia.
  - Zaimek osobowy „ la ” jest bezrefleksyjny: nie reprezentuje podmiotu „ Ania ”, ponieważ jest anaforą (przez redundancję) słowa „ samochód ”.

Zaimki dopełniające pierwszych dwóch osób mogą być, w zależności od stanowiska, odzwierciedlone lub nie, bez zmiany formy:
I czesać moje włosy. Ci czesać moje włosy.
- Zaimek osobowy „ ja ” znajduje odzwierciedlenie w pierwszym przykładzie: „ ja ” i „ ja ” reprezentują ten sam desygnat, czyli: enuncjator ; ale nie znajduje to odzwierciedlenia w drugim: „ Ty ” i „ ja ” reprezentują dwa odrębne desygnaty, odpowiednio: adresata i enuncjatora.

Zaimek neutralny i zaimek nieobojętny

Większość zaimków osobowych może być rodzaju męskiego lub żeńskiego. O innych, którzy nie mogą, mówi się, że są neutralni:

Moja rola, ja wiem. Co właśnie powiedziałem, wiem.
- Zaimek „ the ” jest w pierwszym przykładzie rodzaju męskiego ( anafora rzeczownika „ rola ”, rzeczownik pospolity rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej), a w drugim rodzaju nijakiego (anafora rzeczownika „ co właśnie mi powiedziałeś ”, element językowy bez rodzaju lub liczba określona).

Nieneutralne zaimki osobowe

Zaimki osobowe, które nie są neutralne, mogą być, w zależności od zastosowania, koniunkcjami lub rozłącznymi, nudnymi lub tonicznymi.

Kilka zaimków ma formę epicenu (mieszaną), ale niekoniecznie są neutralne. Tak jest w przypadku wszystkich zaimków pierwszej i drugiej osoby, których desygnat może być męski lub żeński, ale które nie powinny być uważane za neutralne:
- Es jesteś szczęśliwy? Es jesteś szczęśliwy?
  - Zaimek podmiotowy „ ty ” jest najpierw w liczbie męskiej liczby pojedynczej, a następnie w liczbie żeńskiej.

Zaimek „ na ” (łączny, niezmienny i najczęściej odpokutowany) należy traktować oddzielnie, ponieważ początkowo jest zaimkiem nieokreślonym neutralnym. Jako zaimek osobowy zastępuje pierwszą osobę liczby mnogiej („ my ”) i de facto staje się formą epicenu:
- Wczoraj, my poszliśmy do kina.
  - Na: " Wczoraj, my „ponownie zniknął to kino . W tym przykładzie zaimek osobowy „ on ” nie powinien być już uważany za neutralny, ale żeński.

Neutralne zaimki osobowe

Chociaż wspomniane zaimki osobowe różnią się w zależności od rodzaju i liczby, poniższe cztery zaimki nie mają tej podwójnej osobliwości iz tego powodu są nazywane neutralnymi zaimkami osobowymi . Wszystkie są związane z trzecią osobą, są niezmiennymi zaimkami koniunkcyjnymi, zwykle nudnymi i reprezentującymi rzeczy, abstrakcyjne idee lub elementy językowe.

Zaimek dopełniający „ en ” jest przez niektórych uważany za zawsze neutralny; oznacza „ z tego ” (czasami nazywany jest zaimkiem przysłówkowym lub nawet przysłówkiem zaimkowym ):
- Mamy w rozmawiałam.
  - Do: „ Rozmawialiśmy o tym”.

W rzeczywistości często używa się i przez wieki „w” jako ekwiwalent „jego”, „jej”, „ich”, odnosząc się do jednej lub więcej osób, a nie do rzeczy:

„Jest podejrzliwy wobec Jeana, jest podejrzliwy wobec niego. "
„Jest podejrzliwy wobec Jeanne, jest podejrzliwy wobec niej. "
„Jest podejrzliwy wobec Jeana i Patricka, jest podejrzliwy wobec nich. "
„Jest bardzo zakochany w tej kobiecie: jest w niej bardzo zakochany. "

Ten zwrot jest lżejszy niż „on jest w niej bardzo zakochany” lub „ona jest w nim bardzo zakochana”. "

Zaimek dopełniający „ y ” jest zawsze neutralny; oznacza „ do tego ” (czasami nazywany jest także zaimkiem przysłówkowym lub nawet przysłówkiem zaimkowym ):
- J ' nie myśleć.
  - Do: „ Myślę o tym. "

Zaimek dopełniający „ the ” (który może mieć postać męską w liczbie pojedynczej), jest neutralny, gdy oznacza nieokreślony przedmiot, abstrakcyjną ideę, element językowy ( syntagmę , zdanie , zdanie …) i można go zastąpić przez „ że ” ":
- Co właśnie powiedziałem, wiem.
  - Do: „ Wiedziałem o tym. "

Zaimek podmiotowy „ on ”, gdy jest używany z czasownikiem bezosobowym , może być uważany za zaimek neutralny (czasami nazywany przez niektórych gramatyków bezosobowym zaimkiem osobowym ). Nie ma też poprzednika ani referenta :
- To padało. To jest konieczne… Prawdą jest, że… Trzeba … To pochodzi ze świata.

Różne odmienne formy zaimków osobowych

Rozróżnijmy zaimki wspólne i rozłączne, oddzielając zaimek podmiotowy od innych zaimków.

Wspólny podmiot zaimek osobowy

Pojedynczy.
- Pierwsza osoba: „ I ” (forma epicenu ).
  - Zaimek „ I ” znika przed wyrazem zaczynającym się fonetycznie od samogłoski:
    - J ' słuchania i ja zobaczyć.
- Druga osoba: „ ty ” (forma epicenu).
- Trzecia osoba: „ on ” (męski), „ ona ” (kobiecy).
  - Ze względu na swoje neutralne pochodzenie ( zaimek nieokreślony ) i wartość, jaką niesie jako dawca zgody (męska liczba mnoga lub żeńska liczba mnoga), zaimek „ on ” będzie badany oddzielnie.

Mnogi.
- Pierwsza osoba: „ nas ” (forma epicenu).
- Druga osoba: „ ty ” (forma epicenu).
- Trzecia osoba: „ oni ” (męski), „ oni ” (kobiecy).

Uzupełnij wspólny zaimek osobowy

Pojedynczy.
- Pierwsza osoba: „ ja ” (forma epicenu ).
- Druga osoba: " te " (forma epicenu).
  - Zaimki „ ja ” i „ te ” mogą zmienić się odpowiednio na „ ja ” i „ ty ” (i w ten sposób stają się toniczne), gdy czasownik jest twierdzący.
- Trzecia osoba zamyślona: " se " (forma epicenu).
- Trzecia osoba bezmyślna COD : „ the ” (męski), „ la ” (kobiecy).
- Trzecia osoba nie odzwierciedlona, uzupełnienie atrybucji (CAT) (lub uzupełnienie drugiego obiektu, COS ): „ on ” (forma epicenu).
  - Zaimki neutralne trzeciej osoby liczby pojedynczej („ the ”, „ en ” i „ y ”) będą badane oddzielnie.

Mnogi.
- Pierwsza osoba: „ nas ” (forma epicenu).
- Druga osoba: „ ty ” (forma epicenu).
- Trzecia osoba zamyślona: " se " (forma epicenu).
- Trzecia osoba nie odzwierciedlona ChZT: " the " (forma epicenu).
- Trzecia osoba KOT bezrefleksyjny (COS): " ich " (forma epicenu).
  - Zaimki „ me, te, se, le ” i „ la ” są utożsamiane przed wyrazem zaczynającym się fonetycznie od samogłoski:
    - Czy m ' chcę żadnej! I piła. To s' śpi.

Zaimek osobowy rozłączny

Pojedynczy.
- Pierwsza osoba: „ ja ” (forma epicenu ).
- Druga osoba: „ ty ” (forma epicenu).
- Przemyślana trzecia osoba: „ ja ” (forma epicenu).
- Trzecia osoba nierefleksyjna: „ on ” (męski), „ ona ” (kobiecy).

Mnogi.
- Pierwsza osoba: „ nas ” (forma epicenu).
- Druga osoba: „ ty ” (forma epicenu).
- Przemyślana trzecia osoba: „ ja ” (forma epicenu).
- Trzecia bezrefleksyjna osoba „ oni ” (męski), „ oni ” (kobiecy).