Narodziny |
14 maja 1980 Beaugency ( Loiret ) |
---|---|
Podstawowa działalność | Dramaturg , reżyser , reżyser i performer and |
Nagrody |
Wielka Nagroda za Literaturę Dramatyczną 2016 Nagroda Teatralna Akademii Francuskiej 2018 |
Stronie internetowej | https://www.zirlib.fr |
Podstawowe prace
Ja, Corinne Dadat, Stylowe wykończenie, C'est la vie, Stadion, Renault 12, La Dispute, Boule à neige, The Fragile Actor
Mohamed El Khatib , urodzony w In14 maja 1980w Beaugency , jest francuskim dramatopisarzem , reżyserem i filmowcem .
Urodzony przez matkę, która była sprzątaczką i ojca, który pracował w odlewni , Mohamed El Khatib pochodził z marokańskiej rodziny pięciorga dzieci. Po błyskawicznej karierze piłkarza zwrócił się do socjologii: studiował hypokhâgne i khâgne, a następnie dołączył do Science Po i uzyskał DEA z geografii w Mexico City . W tym samym czasie został redaktorem raportów kulturalnych meksykańskiego wydania Le Monde diplomatique . Następnie podjął pracę magisterską na temat krytyki teatralnej w prasie ogólnopolskiej. Na Uniwersytecie Artois w Liévin jest artystą stowarzyszonym w laboratorium socjologicznym SHERPA. W tym samym czasie organizował wraz z teatrem CEMÉA obozy dla upośledzonej młodzieży na festiwalu w Awinionie .
Kolektyw Zirlib stworzył w 2008 roku, kierując się następującym założeniem: estetyka nie jest pozbawiona politycznego znaczenia. Napisał i stworzył swoją pierwszą sztukę A l'Abri de rien w 2010 roku, a następnie Owcę w 2012 roku. To właśnie w 2014 roku potwierdził swój wyjątkowy teatralny gest z Finir en beauté , sztuką o śmierci matki, za którą otrzymuje główna nagroda za literaturę dramatyczną inpaździernik 2016. W 2014 roku wyreżyserował Moi, Corinne Dadat , historię sprzątaczki, którą poznał prowadząc warsztaty teatralne w Lycée Sainte-Marie w Bourges . W 2017 roku stworzył C'est la vie , którego tekst został nagrodzony przez Akademię Francuską: spektakl z dwójką aktorów, którzy stracili dziecko, przeplatający część zabawy i część rzeczywistości. W tym samym roku wprowadził na scenę 58 sympatyków Racing Club de Lens dla Stadionu, wszczepiając w teatr uniwersum stadionu, lub zaprosił filmowca Alaina Cavaliera w Conversation . Mohamed El Khatib kontynuuje badania nad rodziną i dziedzictwem w swoim filmie Renault 12 , inicjacyjnym filmie drogi między Orleanem a Tangerem, a następnie z La Dispute , skupiającym ośmioletnie dzieci, które są świadkami rozstania rodziców. W 2019 roku napisał „Kruchego aktora” , monolog dla Erica Elmosnino, świadczący na swój sposób o paradoksie aktora. Jego ostatni utwór, Boule à neige , z 2020 roku, z historykiem Patrickiem Boucheronem, kwestionuje pochodzenie i trajektorię śnieżnej kuli, związek kiczu z historią sztuki oraz ukrywanie świata.
Jego twórczość i twórczość polega na mieszaniu na scenie aktorów i osób nieprofesjonalnych w dużym stopniu autentyczności, będąc w stanie nawiązać do twórczości takich artystów jak grupa Berlin, Milo Rau , Jérôme Bel czy Michel Schweizer . Jego prace rodzą się ze spotkań i wymiany, konfrontując najbardziej banalną codzienność z wymagającą estetyką.
2020 : TOPOR, nagroda „Time Rediscovered” dla La Dispute , przyznana Théâtre du Rond-Point przez Jean Michel Ribes