Te mikro-państwa w Europie to zestaw pięciu bardzo małych suwerennych państw w Europie . Andora , Liechtenstein , Monako , San Marino i Watykan są ogólnie uwzględnione. Cztery z tych państw to monarchie (trzy księstwa – Andora, Liechtenstein i Monako oraz jedna teokracja , Watykan), natomiast San Marino to republika . Państwa te istniały od pierwszego tysiąclecia lub na początku drugiego tysiąclecia, z wyjątkiem tronu Liechtensteinu i statutu Andory, który pochodzi zXVII th wieku. Mikropaństwa to małe suwerenne państwa uznawane przez inne państwa, w przeciwieństwie domikronacji, które są jedynie samookreślone i nieuznawane.
| Mikropaństwo | Powierzchnia (w km 2 ) | Populacja |
|---|---|---|
| Andora | 468 | 76,949 |
| Liechtenstein | 160 | 35 236 |
| Monako | 2,02 | 36 950 |
| San Marino | 61 | 32 793 |
| Watykan | 0,44 | 921 |
Oprócz kryteriów ilościowych (powierzchniowych i demograficznych) mikropaństwa można definiować na podstawie jakościowego kryterium delegacji suwerenności. Mikropaństwo byłoby wówczas suwerennym państwem (w odniesieniu do Konwencji z Montevideo ), które ze względu na swoje niewielkie rozmiary i ograniczone zasoby, jakimi dysponuje (zwłaszcza ludzkie i finansowe), jest zmuszone przekazać część swojej suwerenności większym władzom. by mogła funkcjonować jako nowoczesne państwo. Na przykład europejskie mikropaństwa używają waluty swoich państw-sponsorów (euro dla Andory, Monako i San Marino, podczas gdy gospodarka Liechtensteinu operuje frankiem szwajcarskim). Z braku armii Włochy zapewniają obronę San Marino, natomiast Andory zapewniają Francja i Hiszpania. Ta delegacja suwerenności ma zastosowanie w wielu innych dziedzinach: dyplomacji, sprawiedliwości, usługach pocztowych, szkolnictwie wyższym itp.
Zgodnie z tą definicją Watykanu nie można uznać za mikropaństwo, ponieważ jego status jako państwa jest wątpliwy: jego ludność nie jest stała, a państwo nie jest bezpośrednio uznawane przez społeczność międzynarodową, to dwa z kryteriów Konwencji z Montevideo. Ludność Watykanu, składająca się głównie z duchownych, nie rejestruje urodzenia, a obywatelstwo Watykanu jest przyznawane tylko mieszkańcom na czas pełnienia funkcji w Watykanie. Ponadto Watykan jest jedynie terytorialnym wsparciem Stolicy Apostolskiej, osoby prawnej posiadającej międzynarodową osobowość prawną, która reprezentuje Papieża jako głowę Kościoła katolickiego w organizacjach międzynarodowych.
Wszystkie europejskie mikropaństwa są małe i liczebnie małe, a także dysponują ograniczonymi zasobami naturalnymi. W rezultacie przyjęli specjalną politykę gospodarczą, zazwyczaj obejmującą niski poziom opodatkowania i pewne ograniczenia dotyczące zewnętrznych inwestycji finansowych. Pięć europejskich mikropaństw uzyskało specjalne stosunki z Unią Europejską . Większość mikropaństw zawarła również unię celną ze swoimi większymi sąsiadami, aby poprawić swoją sytuację gospodarczą (Watykan i San Marino z Włochami , Liechtenstein ze Szwajcarią , Monako z Francją ). Większość z nich nie ma jasno określonych granic; na przykład Monako stanowi ciągły region metropolitalny z sąsiednimi gminami francuskimi (najważniejsza to Beausoleil ) i ma wiele ulic w poprzek lub nawet wzdłuż granicy.
Monako, San Marino i Watykan zostały upoważnione do emisji euro w latach 1999-2002.
Andora podpisała umowę 30 czerwca 2011 r., ale pierwsze euro wyemitowano w styczniu 2015 r. (rok 2014).
Liechtenstein nadal używa franka szwajcarskiego. Seria euro została stworzona przez prywatną firmę dla numizmatyków.
Podczas gdy mikropaństwa mają suwerenność na własnym terytorium, istnieje również szereg małych, samorządnych terytoriów , które, chociaż mają (w prawie wszystkich przypadkach) własne niezależne, wykonawcze, ustawodawcze, sądownicze, policyjne i inne oznaki niezależności. są jednak pod zwierzchnictwem innego państwa lub monarchy .
The French Rewolucyjne wojny i wojny napoleońskie zmieniony mapie Europy kilka razy. W ten sposób powstało kilka krótkotrwałych republik siostrzanych . Upadek Świętego Cesarstwa Rzymskiego pozwolił wielu państwom, które je tworzą, dołączyć do suwerenności. Sytuacja ustabilizowała się dopiero po Kongresie Wiedeńskim w 1815 r. Po I i II wojnie światowej szereg terytoriów uzyskało tymczasowy status obszaru międzynarodowego (w) do protektoratu lub terytorium okupowanego. Oto kilka z nich: