Do mediów w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej zostały uregulowane przez prawo od 1991 roku . Utworzono krajową komisję prasową i krajową radę komunikacji audiowizualnej ( HACA ). Następnie podpisano koncesje na usługi publiczne między państwem a prywatnymi nadawcami i nadawcami telewizyjnymi.
Grupa telewizji publicznej Wybrzeża Kości Słoniowej to Grupa RTI (Radiodiffusion Télévision Ivoirienne). Nadaje dwa publiczne kanały telewizyjne zjednoczone w ramach podmiotu: RTI 1 i RTI 2 . Każdy z nich oferuje średnio od 10 do 13 godzin i od 6 do 8 godzin programów dziennych. RTI działa także dwie stacje radiowe: Radio Wybrzeże Kości Słoniowej i częstotliwości 2 .
Od 1960 do 1990 na Wybrzeżu Kości Słoniowej wydawano dwa dzienniki: Fraternité Matin i Ivoir Soir3 oraz dwa magazyny: Fraternité Hebdo , oficjalną gazetę Demokratycznej Partii Wybrzeża Kości Słoniowej (PDCI) i Ivoire Dimanche (tygodnik kultury i sztuki) . W 1990 roku powrót do polityki wielopartyjnej pozwolił na pluralizm ekspresji. Sześć lat później na rynku Wybrzeża Kości Słoniowej pojawiło się 187 tytułów, które pojawiały się regularnie lub okazjonalnie. W 2001 r. Nadal ukazywało się około pięćdziesięciu tytułów, w tym dwadzieścia dzienników i trzydzieści periodyków. Naciśnij reprezentował kwitnący rynek. Całkowity obrót prasy (krajowej i międzynarodowej) sprzedanej na Wybrzeżu Kości Słoniowej osiągnął w roku finansowym 94/95 6,8 miliarda franków CFA . W sumie prasa Wybrzeża Kości Słoniowej ważyła 4,8 miliarda franków CFA, czyli ponad 70%. W tym samym okresie lokalne dzienniki wygenerowały łącznie 3,7 miliarda franków CFA. Ponad połowę tej sumy stanowiły dzienniki grupy Fraternité Matin. Przypowieści i zakodowane kanały, Canal + Horizons i jego bukiet tworzą konkurencję z zewnątrz. Canal Horizon to prawdziwy sukces. Istnieją domy produkcyjne , takie jak Ivorian Production Center (CIP), Media Ox, Nikady's, a nawet Focale 13 założone przez dyrektora Henri Duparca .
W większości tak zwane gazety z Wybrzeża Kości Słoniowej, zawierające informacje ogólne, są podstawą wyzwisk między różnymi tendencjami politycznymi. Posługiwanie się sensacją, plotkami , oszczerstwami i szantażem jest na porządku dziennym. Do tego stopnia, że wraz ze wzrostem napięć politycznych, zasady dobrego siedzenia są brutalnie łamane, a wezwania do nienawiści są liczne i utrzymywane z biegiem czasu. Wkwiecień 2011, obserwator z Wybrzeża Kości Słoniowej donosi: Na Wybrzeżu Kości Słoniowej często mówi się, że w niedziele nie ma kryzysu, po prostu dlatego, że w tym dniu nie ma gazet .
Wśród dzienników prywatnych można przytoczyć Notre Voie , która zastąpiła La Voie w 1998 roku , Le Jour plus , Soir Info , Le Libéral i L'Inter . W tym krajobrazie dziennik Le Jour plus , uwalniający się od partyzanckich podziałów, od dawna był wyjątkiem.
Duża liczba związków zawodowych i stowarzyszeń zawodowych stanowi jedną z charakterystycznych cech krajobrazu medialnego Wybrzeża Kości Słoniowej. Odzwierciedla to pewien dynamizm i prawdziwą chęć organizowania się, stawiając dziennikarzy w centrum zawodu dziennikarza. Jednak ta mnogość związków i stowarzyszeń zawodowych kruszy energie.
Grupa RTI , będąca fragmentarycznym związkiem, ma cztery związki:
Związek agentów Fraternité Matin (Synafratmat) zrzesza wszystkich pracowników Fraternité Matin. Prasa prywatna ma swój związek dopiero od 1999 roku . Wielość związków w mediach krajobraz jest wyjaśnione, w dużej części przez wielką różnicę w ustawach: Fraternité Matin, media usług publicznych, jednak jest regulowana przez prywatnego prawa pracy; podczas gdy RTI nadal stanowiło część usługi publicznej, aż do niedawnej zmiany statusu, która uczyniła z niej, zgodnie z tekstami, spółkę o szczególnym typie gospodarki mieszanej (RTI - SEMTP). Ponieważ skale wynagrodzeń nie są takie same, a także warunki pracy i narzędzia pracy, trudno było uzgodnić platformę związkową. Dom związkowy miał lepiej znać specyfikę każdej sytuacji i być w stanie zapewnić adekwatne rozwiązania problemów napotykanych przez pracowników różnych mediów.
Specjalistyczne stowarzyszenia pojawiały się od lat 90 . Po seminarium zorganizowanym przez Unię Europejską jako wstęp do pierwszej edycji African Performing Arts Market ( MASA ) dziennikarze kultury z 15 krajów afrykańskich , Kanady i Francji postanowili stworzyć sieć francuskojęzycznych afrykańskich dziennikarzy kulturalnych ( Rejcaf ). Od tego czasu pojawiły się inne wyspecjalizowane stowarzyszenia:
Poza tymi wyspecjalizowanymi stowarzyszeniami istnieje Krajowy Związek Dziennikarzy Wybrzeża Kości Słoniowej (UNJCI) utworzony w dniu 25 listopada 1991 i mając na swoim koncie koncepcję i adopcję (na dzień 29 sierpnia 1992) kodeksu etyki dziennikarzy na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Od 1993 roku UNJCI co dwa lata przyznaje nagrodę Noël X. Ebony najlepszym agentom prasowym.
Z deficytem prawie 7 miliardów franków CFA (10,7 miliona euro), spółka publiczna RTI byłaSierpień 2001zaangażowany w fazę restrukturyzacji. Planowana jest prywatyzacja TV2 .
Canal + Horizons jest jedynym prywatnym kanałem telewizyjnym nadawanym w naziemnej sieci Abidżanu (od 21 stycznia 1994). Francuskojęzyczny kanał pay-per-view dla kontynentu afrykańskiego jest spółką zależną Canal + . Canal + Horizons kieruje się tą samą koncepcją programowania, co Canal +, którego sygnał w całości przekazuje. Brak własnej produkcji. Żadnych reklam, żadnych lokalnych transmisji.
Canal + Horizons ma prawie 40 000 gospodarstw domowych abonentów lokalnych.
TV5 Monde , międzynarodowa telewizja jest „oferowany jako plus” do abonentów Canal + Horizons ale mogą być odbierane bezpośrednio jako SPI TV, innego kanału satelitarnego. Dostępne również w abonamencie: Canal + Vert.
Kanały telewizyjne francuskojęzycznego pakietu satelitarnego „Le Sat” (100 000 abonentów w Afryce), należącego do byłego Sofirada, odbierane są w Abidżanie dzięki antenie MMDS: TV5 Afrique , RTL9 , Festival , TiJi , Mangas , MCM Africa (odmiana MCM), Euronews , Planète + itp. Oferta audio umożliwia swobodny dostęp do niektórych programów radiowych - można ich słuchać na głośnikach telewizora lub na zestawie hi-fi podłączonym do terminala cyfrowego: RFI , Média Tropical i Africa n o 1 . Proste naciśnięcie przycisku „radio” na pilocie zapewnia dostęp do stacji nadawczych.
Niektórzy promotorzy krajowi przedstawili organowi regulacyjnemu różne prywatne projekty telewizyjne (Krajowa Rada Komunikacji Audiowizualnej - CNCA). Przykład: Afric Channel , zapowiedziany na styczeń 2002 r. , Jeszcze nie rozpoczął nadawania. Ten komercyjny kanał satelitarny jest własnością biznesmena z Wybrzeża Kości Słoniowej. Afric Channel, który będzie nadawany z Mediolanu (Włochy), ma być wielowymiarowy: jest skierowany zarówno na rynek Afryki Zachodniej, w szczególności na Wybrzeżu Kości Słoniowej, jak i na 8215 000 Afrykańczyków mieszkających w Europie .
Pierwszy publiczny kanał telewizyjny, RTI 1 , nadaje programy na terenie całego kraju w ciągu tygodnia, a ostatnio aspiruje do nadawania programów non-stop w soboty i niedziele. RTI 1 odgrywa w pewnym stopniu tę samą rolę co Fraternité Matin. Nie będąc głosem swojego pana , niesie przesłanie rządu . Treść jego programów nie jest systematycznie cenzurowana, ale zna swoje granice. Drugi kanał telewizji publicznej, RTI 2 , nadaje w promieniu 100 kilometrów wokół Abidżanu . Z młodszym stylem niż RTI 1, RTI 2 wydaje się bardziej popularne. Korzysta z większej elastyczności w przetwarzaniu informacji instytucjonalnych. RTI 2, który powinien być przyjemnym i zabawnym uzupełnieniem RTI 1, przez lata budował własną tożsamość poprzez swój „niezależny” ton .
Ivorian Television Broadcasting ( RTI ), spółka o szczególnym charakterze gospodarki mieszanej, jest obecnie w trakcie restrukturyzacji . Zgodnie z planem restrukturyzacji RTI zostaje podzielone na trzy niezależne podmioty, tak aby publiczny sektor audiowizualny mógł sprostać konkurencji. Obecnie istnieje radio, telewizja i jednostka nadawcza.
Krajobraz audiowizualny Wybrzeża Kości Słoniowej został wzbogacony przez liczne stacje nadające z modulacją częstotliwości ( FM ). Osiem kategorii: prywatne radia niekomercyjne, radia wiejskie, radia konfesyjne, prywatne radia komercyjne, radia szkolne, radia zagraniczne, radia instytucjonalne i radia państwowe.
Lokalne radia reprezentują interesy lokalne i uwzględniają życie społeczności na poziomie społecznym, gospodarczym i kulturalnym (w promieniu 10 km ). Od czerwca 1998 r. Radia rozpoczęły nadawanie na podstawie dekretu z13 września 1995 ustalanie zasad działania.
Istnieje blisko 52 lokalnych stacji radiowych (asocjacyjnych). Wszystkie otrzymały zgodę (w tym 26 licencji dla gmin i 26 dla osób prawnych). Zakaz nadawania programów politycznych i reklam markowych. Ich liczba została znacznie zmniejszona, zwłaszcza w Abidżanie .
W stolicy nadal nadaje kilkanaście lokalnych stacji radiowych:
Tylko pięć prywatnych stacji radiowych jest upoważnionych do nadawania reklam:
Wreszcie trzy zagraniczne stacje radiowe odbierane w paśmie FM: RFI (Abidżan i Korhogo), Africa N ° 1 (Abidżan) i BBC (Abidżan) nie mają dostępu do reklam. The Voice of America (VOA) uzyskano wWrzesień 2001 koncesję na nadawanie w radiu FM w Abidżanie.
Duże ambicje i małe środki Dwa krajowe kanały radiowe obejmują całe terytorium. Nadają na falach FM 24 godziny na dobę i synchronizują programy informacyjne do 8 rano. Stacja krajowa jest bardziej zorientowana na informacje instytucjonalne, a także uwzględnia potrzeby informacyjne słuchaczy poprzez audycje dla ogółu społeczeństwa, debaty o sprawach bieżących , społeczeństwie, polityce, gospodarce i kulturze. Częstotliwość 2, druga stacja, jest skierowana do młodszych odbiorców, którzy chcą się bawić. Jego program składa się głównie z czasopism i programów muzycznych. Dwa kanały radiowe , które aspirują do bycia najlepszymi i najbliższymi słuchaczom, są utrudnione z powodu braku środków. Dziennikarze i animatorzy narzekają, że są słabo opłacani. RTIA przyjęła kilka lat Radio News i programów telewizyjnych w językach narodowych, do których dodaje się Moré języka Mossi, w tym społeczności 3 miliony ludzi żyje w Wybrzeżu Kości Słoniowej .
Od 1990 r. , Kiedy zatwierdzono system wielopartyjny, było mnóstwo gazet: na Wybrzeżu Kości Słoniowej ukazuje się ponad pięćdziesiąt dzienników , tygodników i innych czasopism ukazujących się regularnie. Wbrew pozorom prasa Wybrzeża Kości Słoniowej, z prawie dziesięcioma dziennikami, jest rynkiem, na którym konkurencja jest nadal zaciekła.
Na łonie stanu znajduje się kilka gazet: Fraternité Matin , Ivoir'Soir , magazyny Femme d'Afrique , Spécial Auto i Le Guido . Prywatyzacja Groupe Fraternité Matin , ogłoszona przez rząd w sierpniu 2001 r. , Nastąpi po jej restrukturyzacji.
Codzienna prasa prywatna jest bardzo dynamiczna: Notre Voie (blisko FPI ), Actuel , Soir Info , L'Inter , Le National , Le Patriote (blisko RDR ), Le Jour itp.
Pojawiła się prasa specjalistyczna: Top Faces (muzyka, lider w dystrybucji - 50000 egzemplarzy), Gbich (satyryczny, 40 000 egzemplarzy), Mimosas (sport), Mousso (kobiety) itp. Większość gazet to brukowce .
Główne wyzwanie ma charakter ekonomiczny. Rzeczywiście, koszty druku stanowią 40–45% wydatków na gazety. Cena papieru jest droga, a ponadto niektóre drukarki wymagają zapłaty z góry z powodu braku zaufania. Firma Edipresse zapewnia dystrybucję gazet w głównych miejscowościach kraju. Ta usługa stanowi 30% opłat za gazety. Ponadto istnieją koszty operacyjne, w tym wynagrodzenia. Wreszcie, gazety borykają się z wąskim rynkiem reklamy i cierpią z powodu niedociągnięć w zarządzaniu nimi .
Podczas gdy osobistości najwyższego szczebla państwa są kwestionowane w raporcie ONZ dotyczącym krwawych represji demonstracji 25 marca , świta Laurenta Gbagbo jest przesłuchiwana przez francuski wymiar sprawiedliwości w sprawie zaginięcia w dniu 25 marca.16 kwietnia 2004, autorstwa Guy-André Kieffera , dziennikarza francusko-kanadyjskiego. Inny francuski dziennikarz, Jean Hélène , został zastrzelony 21 października przez policjanta z Wybrzeża Kości Słoniowej, Théodore Séri . Został skazany w styczniu 2004 roku na 17 lat więzienia. Jest to jedyny przypadek zabójstwa lub zaginięcia dziennikarza, który stał się podstawą poważnego śledztwa i skazania od czasu ich pomnożenia w 2002 roku .
Kwestia wolności prasy na Wybrzeżu Kości Słoniowej pojawia się w świetle wielu względów natury politycznej , gospodarczej i kulturowej . Ataki na wolność prasy w Wybrzeżu Kości Słoniowej przybierają różne formy, takie jak aresztowania, konfiskaty gazet, zawieszanie audycji radiowych, zamykanie gazet, więzienie i zabójstwa dziennikarzy. Przyczyny naruszeń wolności prasy w Wybrzeżu Kości Słoniowej są natury prawnej i politycznej . Wolność prasy pozostaje związana z demokracją , jednak demokracja na Wybrzeżu Kości Słoniowej pozostaje krucha, co widać po trudnościach z przemianą polityczną , brakiem równowagi w reprezentacji politycznej i wykonywaniu bardzo scentralizowanej władzy, często autokratycznej. Wybrzeże Kości Słoniowej zajmuje 82 th wiersz Press Freedom Index z wynikiem 30.08 w 2018. Ona spada o jedno miejsce od poprzednich terminów klasyfikacyjnych z powrotem do 2017 roku, ujawnił Reporterzy bez Granic (RSF) .Od początek polityczno kryzysowej -military w wybrzeżu Kości Słoniowej , że ataki na wolność prasy są mnożone w wybrzeżu Kości Słoniowej .
Oto lista, na razie niewyczerpująca:
Od czasu rozwoju Internetu pojawiło się wiele witryn na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Najpopularniejszą witryną jest abidjan.net , która prezentuje wiadomości z Wybrzeża Kości Słoniowej i świata za pośrednictwem artykułów i kreskówek z różnych gazet na Wybrzeżu Kości Słoniowej (gospodarka, sport, polityka, wysyłka). Istnieją inne główne strony w Wybrzeżu Kości Słoniowej: abidjanshow.com to pierwszy portal showbizz w Wybrzeżu Kości Słoniowej (są tam klipy wideo, muzyka i informacje o ludziach); sport-ivoire.ci to pierwsza witryna poświęcona sportowi z Wybrzeża Kości Słoniowej i międzynarodowym; abidjan.show , uruchomiony w 2016 r., jest stroną informacyjną o celebrytach i nowościach kulturalnych; ivoire-blog.com to platforma dla afrykańskich blogerów, podobnie jak koaci.com , libremagazine.net czy cotedivoire.news . Jest między innymi Zapping Medias , czyli ogólnodostępne media tworzone przez dziennikarzy przeszkolonych w Politechnice w Instytucie Nauk i Technik Komunikacji (ISTC). Ze strony religijnej od tamtej pory odnotowano przybyciestyczeń 2009 sieci społecznościowych opartych na wierze.
Media, stowarzyszenia, partie polityczne i instytucje Wybrzeża Kości Słoniowej mają zazwyczaj swoje oficjalne strony internetowe, takie jak Fraternité Matin czy nawet Radiodiffusion Telewizji Wybrzeża Kości Słoniowej .
Od 2017 r. Pojawiły się nowe media Batirici.ci specjalizujące się w nowościach na temat budowy i nieruchomości na Wybrzeżu Kości Słoniowej do dnia, pozwalające pokazać aktywność gospodarczą Wybrzeża Kości Słoniowej poprzez budowę.
Wysoki Urząd ds Komunikacji Audiowizualnej jest organ regulacyjny dla sektora audiowizualnego ( telewizyjnych i radiowych ) w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej . Działa jako niezależny organ administracyjny.
W odniesieniu do prasy drukowanej organem regulacyjnym jest Krajowa Rada Prasowa. Realizuje swoje zadania jako niezależny organ administracyjny, zgodnie z ustawą nr 2004-643 z dnia14 grudnia 2004 ustanowienie reżimu prawnego prasy i karanie przestępstw popełnianych przez media, które naruszają ten reżim prawny.