Maximilian Voloshin

Maximilian Voloshin Obraz w Infobox. Portret poety Maksymiliana Wołoszina autorstwa Borisa Kustodiewa , 1924 Biografia
Narodziny 16 maja 1877
Kijów
Śmierć 11 sierpnia 1932(w wieku 55 lat)
Koktebel
Pogrzeb Krym
Narodowość radziecki
Trening Wydział Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego ( d )
Zajęcia Malarz , poeta , pisarz , krytyk literacki , tłumacz , eseista , dziennikarz
Inne informacje
Ruch Symbolizm
Gatunek artystyczny Poezja

Maximilian Alexandrovich Voloshin (po rosyjsku  : Максимилиан Александрович Воло́шин ), nazwisko rodowe Kirienko-Volochine ( Кирие́нко-Волошин ), ur . 16 maja 1877 r. (28 maja 1877w kalendarzu gregoriańskim ) w Kijowie , Imperium Rosyjskie , zmarł11 sierpnia 1932w Koktebel (na Krymie , dziś na Ukrainie ), rosyjski poeta symbolista , tłumacz z języka francuskiego, malarz (akwarelista) i krytyk literacki .

Biografia

Szlachetnego pochodzenia Maksymilian Volochine spędził wczesną młodość w Taganrogu i Sewastopolu . Naukę kontynuował (do 1893) w I Liceum Klasycznym w Moskwie . Ukończył Theodosian College i studiował prawo na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym , skąd został wydalony za udział w studenckim proteście. Mieszkał w Paryżu , z częstymi powrotami do Rosji, w latach 1901–1906, gdzie był początkowo studentem Sorbony, a następnie korespondentem gazet Rous i Vesti . Dąży do przybliżenia kultury rosyjskiej, a zwłaszcza malarstwa rosyjskiego Francuzom we francuskich magazynach. Był uczniem w Paryżu znanej malarki Elisabeth Krouglikova. W 1906 roku ożenił się z Margaritą Sabachnikovą , ale mieszkający w Petersburgu małżonkowie często się kłócili i rozstali się. W 1907 r. Osiadł na stałe na Krymie , na swojej posiadłości w Koktebel , zbudowanej w 1903 r., Gdzie powitał Marinę Cwietajewę (która nazywała go półbogiem wół), Siergieja Efrona , Ossipa Mandelstama , Andreïa Biély'ego .

W 1915 roku, pacyfista, napisał Anno mundi ardentis 1915 , przeciwko wojnie. Bierze udział w wystawach Mir iskousstva , gdzie wystawia swoje akwarele z Krymu. Przetłumaczył Paula Claudela .

Martynista , nieznany przełożony , Jest członkiem loży Saint-Jean l'Apôtre .

Jego matka, z domu Elena Ottobaldovna Glaser, rozstała się z mężem, prawnikiem w Kijowie, który zmarł wkrótce potem w 1881 roku. Całe życie spędziła na wspieraniu syna i mieszkając z nim na Krymie. Po wojnie domowej, w której witał ocalałych, przebywał w Koktebel, w swoim domu, który udało mu się oddać Związkowi Pisarzy Radzieckich i który gościł na wakacjach pisarzy, w tym Aleksandra Grine'a . Jest także członkiem szkoły malarstwa Cymeria .


Fragmenty

Deszcz

W deszczu
 kwitnie szara róża w Paryżu .
 Szaleje, odurza cię
 mokrymi pieszczotami odurzenia . ...

 A ze szczytu Notre-Dame,
 paszcze potworów obserwują
 sterty skarbów
 Rozrzucone po kamieniach.

(Wiersze 1909)


Utwory przetłumaczone na język francuski

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Nikita Struve, Antologia poezji rosyjskiej , s.  102-103 , prezentacja Volochine.
  2. Richard Raczynski, A Dictionary of Martinism , Paryż, Dualpha red., 2009, s. 610-611.
  3. tekst w języku rosyjskim: https://stihi-russkih-poetov.ru/poems/maksimilian-aleksandrovich-voloshin-dozhd
  4. Дождь
    • В дождь Париж расцветает,
    • Точно серая роза…
    • Шелестит, опьяняет
    • Влажной лаской наркоза.
    ...
    • И на груды сокровищ
    • Разлитых по камням
    • Смотрят морды чудовищ
    • С высоты Notre-Dame…
      Emmanuel Rais and Jacques Robert, tytuł: Antologia poezji rosyjskiej od XVIII do współczesności, wydawca: Bordas, rok 1947, s. 250

Linki zewnętrzne