Narodziny |
6 lutego 1923 Paryż 8th , Francja |
---|---|
Śmierć |
19 października 1992 Awinion , Francja |
Podstawowa działalność | Kompozytor , dyrygent |
Styl | Muzyka współczesna |
Dodatkowe zajęcia | Producent telewizyjny, kompozytor muzyki filmowej |
Współpraca | Orkiestra Narodowa ORTF , Opera Paryska , Ministerstwo Kultury , Festiwal w Cannes , TF1 , Radio-France , FR3 , Sacem , Międzynarodowy Festiwal Sztuki Współczesnej Royan , Międzynarodowe Spotkania Sztuki Współczesnej La Rochelle, Narodowa muzyka elektroakustyczna Federacji. |
Redaktorzy | Choudens |
Mistrzowie | Olivier Messiaen , René Leibowitz |
Edukacja | Louis Fourestier , Dimitri Mitropoulos |
Nagrody | Nagroda główna dysku |
Honorowe wyróżnienia | Oficer Legii Honorowej , Oficer Krajowego Orderu Zasługi , Kawaler Sztuki i Literatury |
Podstawowe prace
Maurice Le Roux jest dyrygentem , kompozytorem , muzykologiem i producentem telewizyjnym urodzonym we Francji6 lutego 1923w Paryżu 8 i zmarł dalej19 października 1992w Awinionie . Był wpływowym aktorem w muzycznym świecie swojego pokolenia, w szczególności prowadził kampanię na rzecz publicznego uznania muzyki współczesnej.
Maurice Le Roux pochodzi z rodziny bankierów i polityków. Jego ojciec, Alfred Le Roux, był sekretarzem generalnym Crédit Industriel national. Jego dziadek Paul Le Roux był zastępcą, a następnie senatorem Vendée . Jego pradziadek Alfred Le Roux był ministrem rolnictwa i handlu za Napoleona III .
Studia muzyczne odbywał w latach 1944-52 w Konserwatorium Paryskim , gdzie był uczniem Oliviera Messiaena i René Leibowitza u Pierre'a Bouleza . Pracuje na fortepianie z Isidorem Philipem i Yvesem Nat , dyrygując z Louisem Fourestierem i analizując z Olivierem Messiaenem. Następnie zwraca się do René Leibowitza , który wprowadza go w dwunastotonową muzykę i otrzymuje rady od dyrygenta Dimitri Mitropoulosa .
Zaczął podwójną karierę jako kompozytor i dyrygent na koniec 1940 roku. Od 1951 roku pracował z Pierre Schaeffer w studiu z betonu muzyki z RTF . Pierwszą nagrodę za dyrygenturę u Louisa Fourestiera uzyskał w 1952 r. Dyrektor Narodowej Orkiestry ORTF od 1960 do 1967, następnie został doradcą artystycznym Opery Paryskiej (1969-1973), następnie inspektorem generalnym ds. Muzyki z Ministerstwa Kultury (1973-1988).
Jako nowatorski dyrygent poprowadził pierwsze we Francji pełne wykonanie Orfeusza (1955), a także odsłonił Nieszpory Najświętszej Maryi Panny Monteverdiego (1959). Kieruje się do Paris Opera Don Giovanni przez Mozarta , który remontuje wykonanie z uważnej lektury oryginalnej partyturze. On jest pierwszym we Francji kierować oryginalną wersję Borysa Godunowa przez Musorgskiego , dzieło, że fascynuje go i za co będzie prowadzić kampanię przez całe życie. Promuje twórczość kompozytorów szkoły wiedeńskiej ( Webern , Schönberg ), których dzieła analizuje publicznie, a także dzieła mu współczesnych: Varèse , Xenakis , Stockhausen , Betsy Jolas , Vinko Globokar itp. On przeprowadził pierwszy występ we Francji (1953) z Réveil des oiseaux i pierwsze nagranie Turangalîla-Symphonie przez Oliviera Messiaena .
Był także producentem serii programów telewizyjnych Arcana (1968-1981), administratorem Société de Télévision TF1 (1975-1978) i Radio-France (1987-1990) oraz doradcą muzycznym FR3 (1978-1981) ). Przewodniczył Krajowej Federacji Muzyki Elektroakustycznej, był także wiceprezesem Fundacji Sacem .
Zawdzięczamy mu w danym etapie i muzyki filmowej, który przyniósł mu być członkiem jury festiwalu w Cannes w 1960 roku składa się także w 1944 roku, marsz z 2 nd dywizji pancernej .
Został pochowany w Père Lachaise ( 35 th dział).
I również
Od 1952 do 1979 Maurice Le Roux poprowadził 213 koncertów na całym świecie. W szczególności akompaniował narodowej orkiestrze ORTF podczas tras koncertowych w Japonii i Stanach Zjednoczonych.
Członek jury Festiwalu Filmowego w Cannes w 1960 roku, zdecydowanie popiera przyznanie nagrody jury Avventura przez Michelangelo Antonioniego .
Był również zaproszony przez Jacques Chancel do programów „Radioscopie” (15.01.1976) i Grand Échiquier, a także jako „niedzielny gość” w latach 60. XX wieku.
Festiwal w La Rochelle poświęcił mu dzień „Carte blanche”.
Oprócz swoich koneksji w świecie muzyki był przyjacielem Georgesa Pompidou , Oliviera Guicharda , Petera Ustinova , Henri Michaux i wielu innych artystycznych, intelektualnych i politycznych osobistości swoich czasów.