Imię i nazwisko | Maureen FitzSimons |
---|---|
Przezwisko | Królowa Technicoloru |
Narodziny |
17 sierpnia 1920 Ranelagh , Dublin , Irlandia |
Narodowość |
Irlandzki Amerykanin |
Śmierć |
24 października 2015 r. Boise , Idaho , Stany Zjednoczone |
Zawód | Aktorka |
Wybitne filmy |
Jak zielona była moja dolina Czarny łabędź Sindbad żeglarz Cichy człowiek Rio Grande To tylko pożegnanie Nasz agent w Hawanie |
Stronie internetowej | http://www.moharamagazine.com/ |
Maureen O'Hara jest aktorka amerykańska - irlandzki ur Maureen Fitzsimons17 sierpnia 1920w Dublinie ( Irlandia ) i zmarł dnia24 października 2015 r.w Boise ( Idaho , Stany Zjednoczone ). Karierę filmową rozpoczęła w wieku 19 lat w reżyserii Alfreda Hitchcocka w Jamaica Tavern oraz w Quasimodo, gdzie była Esmeraldą dla Williama Dieterle'a . Karierę rozpoczęła w Hollywood na kontrakcie z RKO (który wkrótce oddał ją Foxowi ). Ulubiona aktorka Johna Forda od czasu She Was Green in My Valley (1941), wciąż reżyseruje ją czterokrotnie. Jest także ulubioną partnerką Johna Wayne'a, z którym zagrała w pięciu filmach, Rio Grande , The Quiet Man i The Eagle Flies in the Sun w trzech produkcjach Forda, a następnie w The Great McLintock i Big Jake .
Maureen O'Hara jest córką Marguerity Lilburn, irlandzkiej kontralt i aktorki , z której rad korzystała od najmłodszych lat, biorąc lekcje dykcji i tańca. Dysponując sopranowym głosem, od dawna marzyła o karierze śpiewaczki. Jego ojciec, Charles FitzSimons, prowadzi biznes w Dublinie, jest też właścicielem drużyny piłkarskiej „The Shamrock Rovers”.
Maureen O'Hara od dziesięciu lat uczestniczy w audycji radiowej. Następnie uczyła się teatru i w wieku 15 lat dołączyła do prestiżowego Abbey Theatre w Irlandii, gdzie zajmowała się teatrem klasycznym i operą. Jej ojciec nie wierzy w aspiracje córki i nalega, by nauczyła się zawodu. Bierze lekcje księgowości i pisania na maszynie, umiejętność, która przyda się, gdy John Ford poprosi ją o przepisanie jego notatek i scenariusza, gdy The Quiet Man się rozpocznie .
Została zauważona w przedstawieniu sztuki Szekspira przez Harry'ego Richmana, popularnego amerykańskiego piosenkarza z sali muzycznej. Rekomenduje ją w jednym ze swoich filmów, za niewielką rolę, musicalu Waltera Forde'a Kicking the Moon Around (1938) . Słynny aktor Charles Laughton również zauważa ją na próbnym kawałku i natychmiast zostaje uwiedziony charyzmą Irlandki, jej zielonymi oczami i ekstrawaganckimi rudymi włosami. Przedstawił ją swojemu partnerowi Erichowi Pommerowi, producentowi, i podpisał z nią siedmioletni kontrakt z ich firmą produkcyjną Mayflower Pictures Corporation . Za radą Pommera Maureen Fitzsimons zmienia imię na O'Hara. Został on natychmiast wyreżyserowany przez Alfreda Hitchcocka u boku Charlesa Laughtona w jego najnowszej brytyjskiej produkcji L'Auberge de la Jamaïque . Morski film przygodowy, który mimo złych recenzji odniósł wielki sukces komercyjny. Zachwycony jej występem Charles Laughton oświadczył, że skończyło się na tym, że ukradła show wszystkim aktorom i że jest nie tylko aktorką, ale także bardzo dobrą aktorką, wsiadł z młodą aktorką na Queen Mary i wypłynął. America , zmierza do Hollywood, aby nakręcić nowy film dla RKO .
Laughton dobiera się grać Dzwonnik z Notre-Dame i Maureen jest proponowany przez aktora do odegrania roli Esmeralda w szczególnie drogiej produkcji super- Quasimodo na podstawie powieści Notre-Dame de Paris przez Victora Hugo , niezwykłą reżyserii adaptacji przez Williama Dieterle . RKO zbudowało ogromne studia, a Van Nest Polglase , dekorator, zrekonstruował fasadę Notre-Dame i całą średniowieczną dzielnicę z 3500 kostiumowymi statystami. Film to kolejny sukces.
Firma produkcyjna RKO kupiła następnie kontrakt Maureen O'Hary od Charlesa Laughtona. Wykorzystując talent aktorki jako piosenkarki i tancerki, RKO zatrudnia ją w różnych filmach muzycznych, takich jak Taniec, Dziewczyna, Taniec czy Spotkali się w Argentynie, ale pomimo jej zdolności do musicalu bardzo rzadko będzie wykorzystywana w tym ..miły.
Jego kolejny film zadecyduje o dalszej karierze. Uwagę wielkiego reżysera Johna Forda zwróci ta rudowłosa o zielonych oczach, która przypomina jej irlandzkie pochodzenie. John Ford właśnie przejął stery filmu rozpoczętego przez Williama Wylera i wybiera Maureen O'harę do roli Angharad w filmie Że była zielona w mojej dolinie zamiast oczekiwanych wtedy Katharine Hepburn i Gene Tierney . Ten wzruszający hołd złożony społeczności walijskich górników ujawnia prawdziwą pasję i determinację aktorki. Maureen O'Hara znajdzie swoje najlepsze role w filmach Johna Forda i nakręci z nim cztery inne filmy. Obecnie jest gwiazdą w 20th Century Fox, która kupiła jej kontrakt od RKO.
Jego temperament i umiejętności sportowe kultywowane w dzieciństwie przyniosły mu specjalizację w wielu egzotycznych filmach przygodowych i awanturniczych . Pięknie podkreślona kolorem zostanie nazwana „ Królową Technicoloru ”, a dziennikarz napisze: „ Sfotografowana w technikolorze Maureen O'Hara jest bardziej olśniewająca niż zachód słońca ”.
To będzie niezwykłe w jednym z najlepszych filmów Piraci z historii kina The Black Swan z Henry King . Nadal będzie w sercu piractwa z takimi filmami jak Czarny Pawilon , Trypolis czy Na pokład lub z mieczem w ręku jako córka Atosa w Synach muszkieterów , zagra egzotyczne księżniczki w orientalnych fantazjach Żeglarz Sindbad , Bagdad czy Płomień Arabii . Wiele z jego filmów będzie miało egzotyczne konotacje: Brzegi Trypolisu , Przygoda w Libii , Kangur , Malaga , Człowiek z Lizbony , Nasz agent w Hawanie …
Spośród wszystkich tych filmów, często kręconych z przeciętnymi reżyserami i przy niektórych lekkich scenariuszach, klasyka gatunku. Podobnie jak Czarny łabędź , pierwszy pełnokolorowy piracki film ( Technicolor ), w którym występuje u boku Tyrone Powera, godnego następcy Errola Flynna i jego kapitana krwi i George'a Sandersa, wyróżniającego się „złymi” sportowymi włosami i rudą brodą.
Jest często wzywana przez RKO, zwłaszcza do innego klasyka filmu pirackiego, Black Flag . Maureen prosi Franka Borzage, by został reżyserem po nieodebranym filmie „ Till We Meet Again” z 1944 r . Jest to jej powrót na ekran po nieobecności spowodowanej macierzyństwem i narodzinami jej córki Bronwyn. Zarówno ćwiczenie w stylu, jak i dzieło zlecone, Pavillon noir napędzany jest entuzjazmem komunikacyjnym wykonawców i ekstrawaganckim przedstawieniem Borzage wzmocnionym Technicolorem. Pochłonięty pochwałami został triumfalnie przyjęty przez publiczność, a dochody chwilowo uratowały walczącą wówczas RKO.
Jest teraz jedną z najsłynniejszych rudych w Hollywood, obok Rity Hayworth i Susan Hayward , nie wspominając o dwóch innych „rudych” w tej „walce” .
Przez dwadzieścia lat Maureen O'Hara bardzo się zmieni, chodzi film po filmie i nie tylko będzie kręcić filmy przygodowe. Po jej dramatycznym składu To była moja zielona dolina , grała w kilku serialach, w tym Aventure en Libii i La fiere Créole przez John M. Stahl , który skieruje trzykrotnie Vivre libre avec przyjaciel syn Charles Laughton , w reżyserii Jeana Renoira w czas. zesłany do Stanów Zjednoczonych. RKO po raz kolejny „pożycza” główną rolę z Fox for Woman's Secret , melodramatu Nicholasa Raya , który był wówczas w powijakach, ale film spotkał się z sarkazmem krytyków i okazał się rozczarowujący. W 1944 roku nakręciła swój pierwszy Zachodnia , Buffalo Bill przez William A. Wellman , gatunek ona często praktykować w 1950 roku.
Ale to dzięki filmowi nikt nie wierzy, że odniesie jeden ze swoich największych popularnych sukcesów. Cud na 34 th ulicy , sentymentalnej komedii o dobrocią i optymizmem do Capra historia starego człowieka ( Edmund Gwenn ), który twierdzi, że Święty Mikołaj . Film, który odniósł ogromny sukces, otrzyma 3 Oscary i będzie jednym z najczęściej pokazywanych w amerykańskiej telewizji na święta Bożego Narodzenia.
Po tej zróżnicowanej dekadzie naznaczonej przez wielkich reżyserów, takich jak Henry Hathaway , Henry King , John M. Stahl , Jean Renoir , William Wellman , Frank Borzage , Nicholas Ray ... Maureen O'Hara zbliży się do lat pięćdziesiątych ze swoim ulubionym reżyserem Johnem Fordem . Zaproponuje mu z postaciami Kathleen, Mary Kate, Mary i Min swoje najpiękniejsze role, które zapewnią reżyserowi genialny okres dojrzałości w jego kobiecych portretach.
Od czasu szczęśliwego doświadczenia Że była zielona w mojej dolinie , ekipa filmowa co roku gromadzi się wokół Johna Forda. Interpretatorów filmu nadal łączyła silna, niemal rodzinna więź, a Maureen nazwała nawet swoją córkę Bronwyn, tak jak w roli odgrywanej w filmie przez Annę Lee .
Ze swojej strony John Ford wciąż ma pomysł, aby ponownie pracować ze swoją Angharad z Że była zielona w mojej dolinie . Jeden projekt jest mu szczególnie bliski. Od 1936 roku, nabył prawa do opowiadania Maurice Walsh , The Quiet Man , który nie mógł edytować braku producent chce finansować go i bardzo szybko widział John Wayne i Maureen O'Hara jako lepsze wykonawców zdolnych grania głównych ról, ale produkcja się przeciąga.
W międzyczasie John Ford wystawił sztukę Maxwella Andersona What Price Glory w 1949 roku na pokaz charytatywny dla weteranów odznaczonych Purpurowym Sercem , odznaczeniem przyznawanym rannym w wojnie (Wojskowy Order Purpurowego Serca). Skupia część swojej filmowej "rodziny" Johna Wayne'a, Maureen O'Hara, George'a O'Briena , Warda Bonda , Harry'ego Careya Jr. ... ale także Gregory'ego Pecka na kilka występów w lutym /Marzec 1949.
Ku jego irytacji Ford nie mógł powtórzyć Johna Wayne'a i Maureen O'Hary w adaptacji filmowej What Price Glory z 1952 roku . To samo tyczy się jego komedii Stuck pomimo siebie, gdzie Maureen była pierwszym wyborem reżysera, 20th Century Fox preferuje nowicjuszkę, Corinne Calvet , z którą Ford będzie się źle dogadywał w obu filmach .
Maureen O'Hara była żoną:
Miała związek z Enrique Parra, meksykańskim bankierem i politykiem, od 1953 do 1967.
|
i również :
|