Martin Jones (pianista)

Martin Jones Biografia
Narodziny 4 lutego 1940
Witney
Narodowość brytyjski
Trening Królewska Akademia Muzyczna
Czynność Pianista
Inne informacje
Instrument Fortepian

Martin Jones ( Witney ,4 lutego 1940) jest angielskim pianistą .

Biografia

Martin Jones studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie pod kierunkiem Guido Agostiego , Guya Jonsona i Gordona Greena. Od samego początku cieszył się dużą popularnością na scenie międzynarodowej, kiedy w 1968 roku zdobył nagrodę Myra Hess Piano Prize.

Debiutował w 1968 roku w Londynie w Queen Elizabeth Hall oraz w Nowym Jorku w Carnegie Hall . Jones występował z kilkoma orkiestrami na całym świecie, w tym z London Festival Orchestra, Hallé Orchestra , Adelaide Symphony Orchestra i BBC Welsh Orchestra. Oprócz licznych koncertów z obecnego repertuaru gra m.in. Koncert Ferruccio Busoniego i Samuela Barbera, koncerty Williama Mathiasa, Johna McCabe , Constant Lamberta i Xavera Scharwenki . Odbył tournée po Kanadzie z BBC Wales Orchestra, dał recitale na Florydzie, Tennessee i Kalifornii, recital Brahmsa w Wigmore Hall w Londynie w 1993 r. I wystąpił w audycjach radiowych w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Stanach Zjednoczonych. Od 1971 do 1983 był pianistą rezydentem na University, College w Cardiff .

Ścieżka dźwiękowa filmu

Jones jest wykonawcą partii fortepianu w ścieżce dźwiękowej do Oscara nominowany filmu , Powrót do Howards End . Gra Bridal Lullaby i Mock Morris z Percy Graingera . Muzykę do filmu skomponował Richard Robbins .

Nagrania

Jones jest płodnym artystą nagrywającym i pozostawia wiele druków dla nieżyjącej już wytwórni Nimbus Records . Wśród tych nagrań:

Jones nagrał także dla Argo w erze LP  :

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Martin Jones (pianista)  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. (w) Krótka biografia Bacha-kantat.
  2. Martin Jones
  3. (w) International Who's Who in Classical Music 2007 , 23. edycja , Londyn, Routledge ,2007( ISBN  978-1-85743-416-3 ) , str.  387.
  4. Adrian Corleonis, Fanfare , 28: 4 (marzec / kwiecień 2005) .

Linki zewnętrzne