| Narodziny |
15 grudnia 1891 r. Hawr ( Francja ) |
|---|---|
| Śmierć |
13 sierpnia 1976 Paryż ( Francja ) |
| Narodowości |
brazylijski francuski |
| Trening | École normale supérieure (Paryż) |
| Czynność | Filozof |
| Pracował dla | Kolegium Francuskie (1951-1962) , Uniwersytet Paryski , Uniwersytet São Paulo |
|---|---|
| Członkiem | Akademia Nauk Moralnych i Politycznych |
| Wpływem | Leon Brunschvicg |
| Archiwum prowadzone przez | Kolegium Francuskie (70 CDF) |
Martial Gueroult , urodzony dnia15 grudnia 1891 r.w Le Havre i zmarł dnia13 sierpnia 1976w Paryżu , jest filozof i historyk z filozofii , w tym filozofii XVII -tego wieku .
Twórczość Gueroult charakteryzuje się dwiema cechami: wielką dbałością o historię filozofii, która jest nie mniej „szlachetna” niż tworzenie filozofii; wielki rygor i silny systematyczny wymóg (lub strukturalny, lub nawet, aby używać terminu Canguilhem , „internalist” ), odmawiając jakichkolwiek filozoficzne odwołanie się do transcendencji.
Gueroult dołączył do École Normale Supérieure w 1912 roku; prawie natychmiast został powołany do służby wojskowej na trzy lata. Jules Vuillemin tak opisuje doświadczenia wojskowe Gueroult:
„Zmobilizowany 2 sierpnia 1914 r. Gueroult został ranny 20 sierpnia w bitwie pod Lotaryngią (a dokładniej w bitwie pod Biderstroff ), od kuli, która trafiła go w głowę, nie uszkadzając mózgu. Pozostawiony na śmierć, został następnie przewieziony do punktu sanitarnego, który został zaatakowany przez wroga. Z trzydziestu rannych wszystkie zostały ukończone, z wyjątkiem trzech, w tym Gueroulta, który został skorygowany i chybiony. Zdobył Legię Honorową jako wojskowy. "
Więzień w Niemczech zaczął pisać pracę magisterską o Fichtem . Wracając do ENS wMarzec 1919w tym samym roku uzyskał agregację filozoficzną . Wykładał w Lycée de Chartres w latach 1920-1922, następnie wykładał historię filozofii ogólnej na Uniwersytecie w Strasburgu . Przygnębiony opuścił Strasburg w 1923 roku i przez sześć lat nauczał w Lycée de Vendôme . Jego prace doktorskie, wygłoszone w 1922 roku, zostały obronione dopiero w 1930 rokuKwiecień 1929, podąża za nią podczas jej wycofania się do Clermont-Ferrand w 1940 roku.
Następnie wykładał na Sorbonie , gdzie od 1945 r. piastował katedrę Léona Brunschvicga , aw końcu w Collège de France od 1951 do 1962 , gdzie zastąpił Étienne'a Gilsona ; nadał swojej katedrze nazwę „Historia i technologia systemów filozoficznych”. W 1957 został wybrany członkiem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych . W 1953 wstąpił do rady kulturalnej Cercle Culturel de Royaumont ; będzie przewodniczącym Komitetu międzynarodowych konferencji filozoficznych w Royaumont.
Jego żona zmarła dnia 16 marca 1973 ; żonaty od3 stycznia 1920mieli dwie córki. On sam zachorował i nie mógł już pracować; on umiera?13 sierpnia 1976.
Kontrowersje przeciwstawiły go Ferdynandowi Alquié o Kartezjuszu : Gueroult studiował ją „według porządku racji”, to znaczy systematycznie, podczas gdy Alquié studiował ją jako podróż egzystencjalną, zgodnie z genezą pojęć. [Wątpliwe znaczenie]
Historyk filozofii, Gueroult studiował kilku największych autorów; ale jako filozof, nigdy nie przestał interesować się warunkami możliwości historii filozofii w ogóle.
Ukoronowaniem dzieła Gueroulta miała być Dianoematyka ; ale umarł, zanim to skończył. Składa się z dwóch książek:
Pierwsza książka (składająca się z trzech tomów) analizuje różne związki, jakie filozofia potrafiła utrzymywać ze swoją historią. Drugi zadaje pytanie: jak możliwa jest historia filozofii, biorąc pod uwagę pozornie sprzeczne wymagania filozofii jako studium prawd wiecznych i historii jako szkoły sceptycyzmu?
Praca Gueroult stanowiła wzór do analizy systemów filozoficznych, m.in. dla: