Narodziny |
22 grudnia 1876 Aleksandria , Egipt |
---|---|
Śmierć |
2 grudnia 1944 Bellagio , Lombardia , Włochy |
Podstawowa działalność | Pisarz |
Język pisania | Włoski |
---|---|
Gatunki | futurystyczny ruch |
Filippo Tommaso Marinetti (ur22 grudnia 1876w Aleksandrii , Egipcie , a zmarł2 grudnia 1944w Bellagio ) to włoski pisarz , który był założycielem tej futurystycznej ruchu na początku XX th wieku.
Emilio Angelo Carlo Marinetti (niektóre dokumenty dać swoje nazwisko jako Filippo Achille Emilio Marinetti ) spędził pierwsze lata swojego życia w Aleksandrii , Egipcie , gdzie jego ojciec (Enrico Marinetti) i matka (Amalia Grolli) mieszkała razem więcej uxorio (jakby żonaty) . Enrico był prawnikiem z Piemontu, a jego matka była córką profesora literatury z Mediolanu . Przybyli do Egiptu w 1865 r. Na zaproszenie Khedive Isma'il Pasha , wicekróla Egiptu i Sudanu , aby pełnić rolę doradców prawnych dla zagranicznych firm uczestniczących w jego programie modernizacyjnym.
Jego miłość do literatury rozwinęła się w latach szkolnych. Jego matka była zapaloną czytelniczką poezji i wprowadziła młodego Marinettiego w klasykę włoską i europejską. W wieku siedemnastu lat stworzył swoje pierwsze szkolne czasopismo Papyrus ; że jezuici zagroził wydaleniem go do wniesienia skandalicznej powieści Emila Zoli do szkoły.
Marinetti zdał maturę w Paryżu i uzyskał doktorat z prawa w Genui . Przebywał w Paryżu w roku 1895 i 1896. Tam spotkał pisarzy skupionych wokół gazety La Plume , który wprowadził go do wiersza wolnego i został zawładnięty ruchu zainicjowanego przez grę Ubu Roi przez Alfreda Jarry . Francuscy poeci Catulle Mendès i Gustave Kahn zauważą i przedstawią jego wiersz Les Vieux Marins . Pisze i publikuje w języku francuskim różne zbiory wierszy, a także sztuki Le roi Bombance i Les Poupées électronique , w których tworzy pierwszy wizerunek robota . Przeprowadza się w Paryżu i ustawiony przez teozofowie malarz Paul E. Ranson , Le roi bombance wyraźnie odwołuje się do idei socjalistycznych liderów Filippo Turati , Enrico Ferri i Arturo Labriola , z którymi Marinetti wtedy blisko. Labriola pisze również recenzję sztuki.
W 1904 roku założył przegląd Poesia , który opublikował wielu francuskich autorów, ale także poetów tworzących pierwszą grupę futurystów : Paolo Buzzi , Libero Altomare , Gian Pietro Lucini , Federico De Maria , Enrico Cavacchioli , Aldo Palazzeschi … autorstwa Alberto Martiniego i Romolo Romani . W 1905 r. Jego wiersz A l'Automobile wychwalał „demona prędkości”. W październiku 1905 r. Rozpoczął międzynarodową ankietę dotyczącą wolnej wierszy , opublikowaną w 1909 r. Wraz z pełnym wydaniem Manifeste du futuryzm .
To jest rzeczywiście w styczniu 1909, że opublikowane we Włoszech swój słynny Manifest futuryzmu , prawdziwym narodzin tej kultury awangardowej , która będzie oznaczać NIEMOŻLIWE XX th century. 20 lutego następnego roku jego manifest ukazał się w Paryżu, w Le Figaro ; jest on publikowany w Boletin de Instrucción Publica de Mexico , tłumaczone i komentowane przez Amado nervo , w czasopiśmie Demokratia w Krakowie , w tłumaczeniu na język rumuński i komentowane przez Mihail Draganescu , a przez wielu włoskich gazet ... Sama publikacja poprzedza z tablic reklamowych umieszczonych w miastach we Włoszech, na co wskazuje korespondent Frankfurter Zeitung . Marinetti ogłasza nadejście nowej estetyki szybkości i nowoczesności przemysłowych, w których wpływ La 628-E8 przez Octave Mirbeau (1907) odczuwa . W rzeczywistości, według niego, „Wspaniałość świata wzbogaciła się o nowe piękno: piękno szybkości. Samochód wyścigowy z bagażnikiem ozdobionym wielkimi rurami przypominającymi węże z wybuchowym oddechem… Ryczący samochód, który wygląda, jakby jeździł po winogronach, jest piękniejszy niż Skrzydlate Zwycięstwo Samotraki . Następnie rozpoczął cykl wykładów i odczytów poetyckich, a także „wieczory futurystyczne” organizowane w kilku włoskich miastach, czyniąc „naśladowców” ruchu futurystycznego . Następnie opublikował wiele innych manifestów, w tym Manifest Techniczny Literatury Futurystycznej .
W 1910 roku futurysta Mafarka , jego pierwsza powieść, przedstawia rodzaj mechanicznego i uskrzydlonego supermana, który leci w kierunku słońca. Następnie zapisał się do „futurystycznego ruchu” malarzy, podczas konferencji w mediolańskim stowarzyszeniu Famiglia Artistica , którego członkami byli Umberto Boccioni , Carlo Carrà , Romolo Romani , Aroldo Bonzagni i Luigi Russolo . W ten sposób Boccioni, Russolo i Carrà napisali w lutym 1910 r. Manifest malarzy futurystów . Marinetti zaapelował także do muzyków, z Balillą Pratellą, która napisała Manifest muzyków futurystów .
W całych Włoszech organizowane są wieczory futurystyczne, prawdziwe spektakle, podczas których publiczność trąbi artystów, posyłając im owoce i śmieci na twarz. W Wenecji Marinetti rzuca ulotki z górnej części zegara na Placu Świętego Marka , głosząc przez głośnik:
„Odrzucamy starożytną Wenecję, wyczerpani i anemiczni ze świeckich przyjemności, odrzucamy Wenecję cudzoziemców, którzy kochają powszechny snobizm i głupotę ...”
Przerażeni Romowie i Bonzigni opuszczają ruch, a dołącza do niego malarz Giacomo Balla. Elektryczny rok świetlny 1909 nawiązujący do manifestu Marinettiego Zabij światło księżyca! . W wyborach parlamentarnych w 1909 roku Marinetti samodzielnie wystosował manifest polityczny skierowany do futurystycznych wyborców , który gloryfikował „ekspansję narodową”. Już w styczniu 1909 r. Popierał irredentyzm manifestem Triestu , beczką prochu Włoch . Marinetti wspiera następnie finansowo recenzję La Demolizione , bliską tezom Bakounine i Sorel , publikującą teksty Marinettiego, Buzziego i Luciniego . Do rewolucyjnych syndykalistów Ottavio Dinale i Alceste De Ambris zatwierdzić te „anarchistów sztuki.” Marinetti organizuje konferencje zatytułowane Konieczność i piękno przemocy na giełdzie pracy w Neapolu , w Domu Robotniczym w Parmie lub w Kole Socjalistycznym w Mediolanie.
Niemniej jednak odsunął się od anarchistów, wspierając wojnę w Libii . Następnie brał udział w założeniu w październiku 1910 r. Associazione Nazionale d'Avanguardia, złożonego z anarchistów i nacjonalistów, którzy odeszli od rewolucyjnego syndykalizmu. Lucini następnie odłączył się od ruchu, a poeci Tommei i Cardile przestali go wspierać.
W lutym 1912 roku Marinetti przyjechał do Paryża, aby promować swoje idee i akcję propagandową z okazji wystawy zorganizowanej w galerii Bernheim-Jeune przy rue Richepance. Jest obecny ze swoimi kolegami Boccioni , Carra , Russolo i Severini . Następnie w marcu wystawa podróżuje do galerii Sackville w Londynie, a od kwietnia do maja do galerii Herwarth Walden Der Sturm w Berlinie, gdzie obecny jest tylko Boccioni . W 1912 r. Był także korespondentem wojennym podczas konfliktu między Turcją a Bułgarią. Marinetti, lider prowokacyjnej awangardy, staje się wówczas mistrzem śmiałości, energii, agresywnego ruchu, rewolucji technologicznej, brutalności we wszystkich jej estetycznych formach. Zbliża się do włoskich kręgów nacjonalistycznych i walczy o przystąpienie do wojny w swoim kraju. Zaciągnął się w 1915 r., Ale został ranny w 1917 r. Obok futurysty Mario Carli i agitatora Mussoliniego był jednym ze 119 osób obecnych w dniu założenia, w marcu 1919 r., Włoskich Grup Bojowych , pierwszej partii. we współczesnej historii.
W 1923 roku ożenił się z Benedettą Cappa, z którą miał trzy córki.
Po długim locie wodnosamolotów nad zatoką La Spezia w 1929 Marinetti sporządziła manifest futurystyczny aeropainting ( Manifest dell'Aeropittura futurista ), podpisany przez Marinetti, Benedetta, Balla , Fortunato Depero , Prampolini , Dottori , Fillia , Tato (it) i Somenzi za publikację w Gazzetta del Popolo z 22 września 1929 r. w artykule Prospettive di volo . 22 września 1933 roku wydał (wraz z Pino Masnatą, współautorem nie cytowanym) „Manifesto futurista della Radio”, który dostosowuje futurystyczną estetykę do rozwoju radia i telewizji.
Ze względu na swoje niezachwiane poparcie dla reżimu faszystowskiego , w 1929 roku został dekretem powołany do grona pierwszych członków Akademii Włoskiej , utworzonej trzy lata wcześniej przez Mussoliniego. W 1930 r. Został rycerzem Legii Honorowej we Francji. Włoski rząd ostro krytykuje jednak zdegenerowaną sztukę , której jednak broni Marinetti. Ponownie zaciągnął się w 1942 roku, ale musiał zrezygnować z powodu poważnej choroby. Przeszedł na emeryturę nad jeziorem Como, gdzie zmarł na atak serca w Bellagio w 1944 roku. Jego żona, Benedetta, zmarła w Wenecji w 1977 roku.
W 1910r
W latach 1910-1914
Około 1915 roku
W 1920r
W latach trzydziestych XX wieku