Ambasador Meksyku ( d ) |
---|
Narodziny |
27 sierpnia 1870 Tepic |
---|---|
Śmierć |
24 maja 1919(w wieku 48 lat) Montevideo |
Narodowość | Meksykańska |
Zajęcia | Dyplomata , dziennikarz , poeta |
Członkiem | Akademia Języka Meksykańskiego |
---|---|
Gatunek artystyczny | Poezja |
Amado Nervo (pseudonim Juana Crisóstomo Ruiza ,27 sierpnia 1870do Tepic -24 maja 1919in Montevideo ) jest meksykańskim poetą i pisarzem należącym do ruchu modernistycznego (ruch poetycki w krajach hiszpańskojęzycznych). Był członkiem-korespondentem Academia Mexicana , nie mógł być członkiem pełnoprawnym, ponieważ przebywał za granicą z powodu pełnionych funkcji dyplomaty i ambasadora.
Studiował w stanie Michoacán . W seminarium studiuje nauki ścisłe, filozofię i prawo (co mogło mieć wpływ na mistycyzm jego pracy). Wyjechał do pracy w kancelarii prawniczej w Mazatlán i zaczął pisać artykuły do gazety.
W 1894 kontynuował karierę w Mexico City i stał się znany pisząc w recenzji o Azul autorstwa Manuela Gutiérreza Nájera, dzięki której poznał kilku meksykańskich i zagranicznych autorów, takich jak Rubén Darío . Zasłynął publikacją swojej pierwszej powieści El bachiller ( 1895 ) oraz zbiorami wierszy Perlas negras i Místicas ( 1898 ).
W 1900 wyjechał do Paryża jako specjalny korespondent gazety El Imparcial na Wystawie Powszechnej w 1900 roku . Tam poznaje Catulle Mendes , Jean Moréas i Oscar Wilde . Tam też poznał wielką miłość swojego życia, Ana Cecilia Luisa Daillez, której przedwczesna śmierć w 1912 roku zainspirowała go do napisania wierszy La Amada Inmóvil (publikacja pośmiertna w 1922). Podróżował do Europy i napisał kilka książek: Poema (1901), El éxodo y las flores del camino , Lira heroica (1902), Las voces (1904) i Jardines interiores (1905).
Około 1905 został sekretarzem ambasady meksykańskiej w Madrycie . Zaprzyjaźnia się z dyrektorem magazynu Ateneo , Mariano Miguelem de Val , dla którego pisze artykuły. Nadal publikuje książki, m.in. biografię Juana de Asbaje ( 1910 ), zbiory wierszy En voz baja (1909), Serenidad (1915), Elevación (1917) oraz La amada inmóvil (pośmiertnie) oraz prozę Ellos (1912), Mis filosofías i Plenitud (1918). W roku 1909 przetłumaczył i skomentował Manifest futuryzmu z Marinetti .
W 1914 roku rewolucja meksykańska przerwała służbę dyplomatyczną i Nervo ponownie popadł w biedę. Wrócił do Meksyku w 1918 i został wysłany jako minister pełnomocny do Argentyny i Urugwaju . Zmarł w Montevideo dnia24 maja 1919, w wieku 48 lat. Został pochowany w Rotundzie Osób Wybitnych w dniu14 listopada 1919.