Małgorzata z Karyntii

Małgorzata z Karyntii Obraz w Infobox. Margret von gots Gnaden Herczogin von bairn - olej na płótnie, XVI th  wieku. Tytuł szlachecki
Hrabina Tyrolu
1335-1363
Poprzednik Henri de Görtz
Następca Rudolf IV Austrii
Biografia
Narodziny 1318 lub 1318
Południowy Tyrol / Südtirol
Śmierć 1369 lub 3 października 1369
Wiedeń
Pogrzeb Kościół Braci Mniejszych
Imię w języku ojczystym Margarete von Tirol
Czynność Feudacyjny
Rodzina House of Gorizia ( we )
Tata Henri de Görtz
Matka Adelaide of Brunswick ( d )
Rodzeństwo Adelheid von Görz und Tirol ( d )
Małżonkowie Louis V Bawarii
Jean-Henri z Moraw (od1329)
Dziecko Meinhard III z Bawarii

Marguerite of Carinthia potocznie nazywana w języku niemieckim Margarete Maultasch (po francusku Marguerite z dużymi ustami) ( 1318 -3 października 1369) była ostatnią hrabiną Tyrolu z dynastii Meinhardów. Kiedy zmarł, Tyrol został włączony do dziedzictwa Habsburgów .

Córka Henryka , księcia Karyntii i hrabiego Tyrolu, zastąpiła go w hrabstwie Tyrol w 1335 roku . Księstwo Karyntii są następnie przekazywane Albert II Habsburg , książę Austrii i najstarszy syn założyciela dynastii Habsburgów, Albert I st Habsburga i Elżbiety Karyntii, ciotka Marguerite.

Biografia

W 1330 roku , Marguerite był żonaty w wieku dwunastu lat, do Jean-Henri , margrabiego z Moraw , syn Jean l'Aveugle , hrabiego Luksemburga , który obalił ojca Małgorzaty z tronu Czechach w 1310 roku , a także młodszy brat od Karola IV Luksemburga , przyszłość germański cesarz rzymski , który ogłosił Złoty Bull w Metz .

W 1341 roku Małgorzata polowała na męża z pomocą tyrolskiej arystokracji i poślubiła Ludwika I er , margrabiego brandenburskiego , bez rozwodu z Johnem Henrykiem. Louis był najstarszy syn cesarza Ludwika IV Bawarskiego , a Wittelsbach , i jego pierwszej żony, Beatrice Świdnicy .

Ludwik Bawarii podjął się uznania małżeństwa Małgorzaty i Jean-Henri za nieważne. William z Ockham i Marsile z Padwy uzasadnili to pierwsze średniowieczne „małżeństwo cywilne”. Nowy papież Awinionu , Klemens VI , ekskomunikował jednak Małgorzatę i jej nowego męża w 1342 roku . Skandal rozprzestrzenia się po całej Europie. W 1359 roku , w dużej mierze dzięki wpływom nowych sojuszy, które zawarło małżeństwo syna Ludwika, Meinharda III z Wittelsbach z Małgorzatą Austriaczką, córką Alberta II Habsburga, w 1358 roku Małgorzata i jej drugi mąż zostali zwolnieni z ekskomuniki przez nowy papież, Innocenty VI . Niemieckie i włoskie kroniki i historycy (Florencja, Mediolan, Padwa, Monza) odwołują się do tych wydarzeń. W tamtych czasach propaganda religijna nadała jej przydomek „Maultasch” (dosłownie „kac”), czyli „prostytutka” lub „brzydka kobieta”.

Po śmierci męża w 1361 r. Jej syn Meinhard III z Bawarii został hrabią Tyrolu. Ale Meinhard zmarł niecałe dwa lata później, w 1363 roku , bez dziedzica, w wieku dziewiętnastu lat. Ta śmierć wywołuje inwazję młodszego brata Louisa, księcia Bawarii Etienne II de Wittelsbach (Dolna Bawaria-Landshut i Górna Bawaria). Stephen, sojusznik Barnabé Viscontiego , okupował Tyrol od czasu pokoju w Schärding. Marguerite została następnie sprowadzona, aby podpisać traktat z Rudolfem IV Austrii o hrabstwie. Jest ostatnią władczynią dynastii jako hrabina Tyrolu, która następnie przechodzi do Austrii nie przez podbój, ale na podstawie dobrowolnego aktu Hrabiny.

Małgorzata zmarła w Wiedniu (Austria) w 1369 roku .

Potomkowie

Feudalny spadkobierca Marguerite byłby syn jej starszy kuzyn, Fryderyk III z Aragonii , gubernator Sycylii . Następnie sukcesja przeszłaby w 1401 roku do Joanny Aragońskiej, hrabiny Foix , aw 1407 do Yolandy Aragonii , królowej małżonki Neapolu (dwie córki Jeana Iera , króla Aragonii). Dopiero w 1740 r. Potomkowie odzyskali Tyrol, kiedy Marie-Thérèse poślubiła następcę tronu Aragonii François III , księcia Lotaryngii .

Grotesque Stara Kobieta , albo brzydki księżna , o tym flamandzkiego malarza Quentin Massys jest chyba portret Marguerite. Była Sir modelu John Tenniel jest za „Księżna” w jego ilustracjami Alicji w Krainie Czarów przez Lewisa Carrolla . Lion Feuchtwanger był w dużej mierze inspirowany swoją historią w powieści Brzydka księżna, aw 1816 roku Jacob Grimm zebrał legendy Małgorzaty w swojej książce Deutsche Mythologie . Historię nieudanego oblężenia zamku Hochosterwitz w Karyntii spopularyzował psycholog i socjolog Paul Watzlawick

„Kiedy w 1334 roku księżna Tyrolu Margareta Maultasch otoczyła zamek Hochosterwitz w prowincji Karyntia, wiedziała aż za dobrze, że forteca wznosi się na szczycie niezwykle stromej skały, dominującej nad doliną o dużej wysokości , oparłby się każdemu frontalnemu atakowi i zostałby wzięty tylko przez długie oblężenie. Na dłuższą metę sytuacja oblężonych stała się praktycznie nie do utrzymania: zostali sprowadzeni do ostatniego wołu i dwóch worków jęczmienia. Ale sytuacja Margarety stawała się również krytyczna z innych powodów: jej wojska zaczęły się niepokoić, oblężenie wydawało się trwać wiecznie, a inne zbrojne wyprawy były pilnie potrzebne. Wtedy to dowódca twierdzy zdecydował się podjąć desperacką akcję, która musiała skończyć się szaleństwem z jego ludźmi: kazał zabić ostatniego wołu, napełnić jego jamę brzuszną dwoma ostatnimi workami jęczmienia i nakazać, aby zwłoki został w ten sposób wyrzucony ze szczytu skały na pole przed obozem wroga. Kiedy otrzymała tę pogardliwą wiadomość, księżna zniechęcona podniosła fotel i wyszła. "

Uwagi i odniesienia

  1. Jean Sévillia , „  Le Tyrol - Zew szczytów   ”, Le Figaro Magazine ,22 maja 2015, s.  72-81.
  2. Watzlawick, Weakland & Fish, Changes , Threshold, 1975, str. 9

Bibliografia

Powiązany artykuł