Marc-Vivien Foé | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Narodowość |
Kameruński Francuski |
|
Nat. atletyczny | Kamerun | |
Narodziny | 1 st May +1.975 | |
Lokalizacja | Jaunde ( Kamerun ) | |
Śmierć | 26 czerwca 2003 | |
Lokalizacja | Lyon ( Francja ) | |
Skaleczenie | 1,88 m (6 ′ 2 ″ ) | |
Okres profesjonalny. | 1994 - 2003 | |
Poczta | Defensywny pomocnik | |
Kurs dla juniorów | ||
Lata | Klub | |
1991 - 1992 | Unia Garoua | |
1992 - 1994 | Fogape | |
1994 | Kanon Jaunde | |
Ścieżka zawodowa 1 | ||
Lata | Klub | 0M.0 ( B. ) |
1994 - 1999 | Obiektyw RC | 103 (15) |
1999 - 2000 | West Ham | 048 0(2) |
2000 - 2003 | Olympique Lyonly | 067 0(4) |
2002 - 2003 | → Manchester City | 038 0(9) |
Całkowity | 256 (30) | |
Wybór reprezentacji narodowej 2 | ||
Lata | Zespół | 0M.0 ( B. ) |
Kamerun kadeci | ||
Kamerun juniorów | ||
1994 - 2003 | Kamerun | 062 0(8) |
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe. 2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA). |
||
Marc-Vivien Foé , urodzony w dystrykcie Nkolo ll w Yaoundé ( Kamerun ) dnia1 st May +1.975i zmarł w Lyonie ( Francja ) dnia26 czerwca 2003w wieku 28 lat jest piłkarzem International Cameroon . W grudniu 1998 uzyskał francuską naturalizację .
Ten defensywny pomocnik, wybrany 64 razy do drużyny Kamerunu , zmarł na zawał serca podczas meczu pomiędzy swoją drużyną narodową a Kolumbią podczas Pucharu Konfederacji w 2003 roku .
Syn Martina Foe i Micheline Engene, Marc-Vivien Foé ukończył studia podstawowe i średnie w Yaounde i Garoua i tam rozpoczął karierę piłkarską pod barwami Union Garoua, zanim został zauważony dzięki kanonikowi Yaoundé .
Po Mistrzostwach Świata 1994 Foé poleciał do Europy. Spodziewamy się go w Auxerre , ale to RC Lens sprawia, że podpisuje swój pierwszy profesjonalny kontrakt . Zaczyna się13 sierpnia 1994we francuskiej ekstraklasie po zwycięstwie 2:1 w Montpellier i szybko zdobył jednogłośne poparcie ze stadionu Bollaert .
W sezonie 1997-1998 Foé rozegrał swój pierwszy mecz z okazji dwunastego dnia i przyjęcia AS Monaco, który zakończył się zwycięstwem Lensoise jeden gol do zera. Z nowym trenerem, Danielem Leclercqiem , który zastąpił Rogera Lemerre'a poza sezonem, RC Lens zajmuje piąte miejsce w tabeli w czasie przerwy zimowej, pięć punktów za pierwszym, FC Metz . W drugiej części sezonu Lens kontynuuje wspinaczkę i objął prowadzenie w mistrzostwach pod koniec trzydziestego dnia oraz zwycięstwo Metza, lidera przed spotkaniem. Po trzech kolejnych zwycięstwach RC Lens zremisował ostatniego dnia w Auxerre i został mistrzem Francji z lepszą różnicą bramek w porównaniu z FC Metz. Foé rozegrał osiemnaście meczów ligowych, w tym ostatni mecz w Auxerre. Równolegle z mistrzostwami, Foé i RC Lens są zdominowane przez Paris Saint-Germain w półfinale Coupe de la Ligue, a następnie w finale Coupe de France , ostatni mecz rozgrywany jest na tydzień przed ostatnim meczem mistrzostw.
Po sezonie 1997-1998 Foé, który stał się gwiazdą Indomitable Lions of Cameroon , jest szczególnie śledzony przez Manchester United , gotowy zaoferować 3-5 milionów funtów i jest niecierpliwie wyczekiwany na Mistrzostwa Świata 1998 we Francji . Jednak podczas zgrupowania z jego selekcją złamał podczas treningu lewą strzałkę , co uniemożliwiło mu udział w tym mundialu i spowodowało utratę kontaktu z Manchesterem United.
Foé dołączył do West Ham w sezonie 1998-1999, z transferem w wysokości 4,2 miliona funtów. Dlatego opuścił Francję, by zagrać w Anglii , co według BBC było dla niego marzeniem . W londyńskim klubie Foé osiąga najlepszy poziom.
Wróg powrócił do Francji pod barwach Olympique Lyon , z którym wygrał Coupe de la Ligue w 2001 roku , a następnie francuskiej Championship w 2002 roku . Transfer do klubu Rhone, o wartości 6 milionów funtów, następuje po niepowodzeniu transferu do Liverpoolu .
Po zdobyciu drugiego tytułu mistrza Francji Foé wrócił do Anglii dzięki rocznej pożyczce do Manchesteru City za 550 000 funtów z opcją zakupu 10,6 miliona euro. W Manchesterze jest regularną częścią wyjściowej jedenastki Kevina Keegana i strzela dziewięć bramek w 38 z 41 meczów rozegranych przez angielski klub. Jego drugi cel w 3-0 zwycięstwo nad Sunderlandem na21 kwietnia 2003 r.pasuje do ostatniego gola klubu na Maine Road Stadium .
Międzynarodowi kadeci i juniorzy Foé brali udział w Pucharze Świata w 1994 roku .
Niecierpliwie oczekiwany na Mistrzostwa Świata 1998 we Francji , Foé złamał lewą strzałkę podczas treningu podczas obozu przygotowawczego z jego selekcją, co uniemożliwiło mu udział w zawodach.
W 2002 roku został wybrany do gry na mundialu z Kamerunem . Podobnie jak w 1994 roku bierze udział we wszystkich meczach swojej drużyny narodowej. Pomimo dobrych występów, „Indomitable Lions” ponownie odpadają. W fazie grupowej pokonali Arabię Saudyjską , zremisowali Irlandię i przegrali z Niemcami .
Dwukrotny zwycięzca CAN ( 2000 i 2002 ), Foé wraz ze swoim przyjacielem Rigobertem Songiem tworzy kameruńską odnowę. Po porażce na mundialu w 2002 roku chce sprowadzić Puchar Konfederacji z 2003 roku z powrotem na swój kontynent.
26 czerwca 2003na 7:36 P.M., Marc-Vivien Foé upadł w 72 ej minucie Kamerun, Kolumbia półfinał w Pucharze Konfederacji 2003 na boisku na Stade de Gerland w Lyonie . Jest wtedy daleko od akcji, w środkowym kręgu, gdy się zmieniał, po długiej jeździe po lewej stronie. Ofiara dyskomfortu, bez życia, oczy wywrócone do tyłu, pierwsi przy jego łóżku są Kolumbijczycy Yepes i Patiño po długich sekundach. Foé jest następnie niezręcznie ewakuowany do anteny medycznej stadionu, skąd lekarz FIFA ogłasza przerażające wieści po 45 minutach prób ożywienia go. Guy Roux na żywo ubolewa, że mecz się nie skończył, abyśmy mogli zająć się zawodnikiem, którego stan wydawał się być poważny, a także zaniedbaniami uzdrowicieli, którzy sprowadzili go na dół, znosząc go z boiska. Sekcja zwłok określa, że przyczyną zgonu był zawał serca w wyniku wady wrodzonej (powiększone serce).
Foé oznajmił swojemu koledze z drużyny Éricowi Djemba Djemba , że nie czuje się dobrze, ten ostatni poradził mu, aby poczekał, aż jego bramkarz wyczyści piłkę, aby poprosić swojego trenera o odejście, Foé poszedł na pojedynek z Mario Yepesem, zanim upadł podczas wymiany go .
To Roger Milla przekaże smutną wiadomość graczom, którzy wciąż odczuwają emocje związane z kwalifikacją do finału. Piłkarze nie chcieli grać w finale, ale pod wpływem żony Marc-Vivien zagrali dla niego, bo tego by jej zdaniem chciał.
Ta nagła śmierć wywołuje wiele emocji wśród Kamerunów, ale także wśród ich przeciwników w finale, Francji , o czym wielu graczy zna i docenia „Marco”. Co więcej, podczas drugiego półfinału między Turcją a Francją , Grégory Coupet wkroczy na boisko z płaczem, wciąż zszokowany wiadomością, podobnie jak Thierry Henry, który po swoim golu wzniesie palec ku niebu, aby upamiętnić Zmarłego Lwa.
W finale przegranym z Francją (1:0) jego koledzy z drużyny rozgrzali się numerem 17, czyli zawodnikiem, a na koniec meczu wykonali okrążenie honorowe z gigantycznym zdjęciem Foé.
11 listopada 2003 r., Basile Boli zorganizowany mecz pomiędzy niepokornych Lions i niektórych kolegów byłych klubów Marc-Vivien Foé (Lens Manchester City i Lyon) na stadionie Gerland w Lyonie .
Kilka hołdów oddano Foé. Angielski klub Manchester City wycofał swój numer 23, Olympique Lyonnais i RC Lens wycofał numer 17 ze swoich składów (16 czerwca 2008, Olympique Lyonnais przyznano numer 17 na rzecz Kameruńczyka Jeana II Makouna ). Inne hołdy obejmują chrzest części stadionu City of Manchester w jego imieniu.
Miasto Lyon otworzył Marc-Vivien Foé Stadion w 3 -tego okręgu, który jest używany przez AS Monchat. Na stadionie Félix-Bollaert aleja nosi jego imię, a pomalowana ściana przedstawia jego i Afrykę (lew, drzewo...). Mówi: „Lew nigdy nie umiera, śpi. ”.
Z inicjatywy prezesa OL Jeana-Michela Aulasa przed zakończeniem Pucharu Konfederacji 2009 organizowane jest spotkanie największych światowych ciał futbolowych , aby zmienić nazwę imprezy na Puchar Marc-Vivien Foé. Hołd jest mu płacony w dniu28 czerwca 2009Podczas Pucharu Konfederacji finału pomiędzy Brazylią i do Stanów Zjednoczonych . W Johannesburgu , miejscu spotkania, najstarszy syn Marc-Vivien Foé na kilka sekund przed rozpoczęciem gry czyta tekst w hołdzie ojcu.
26 czerwca 2013Do 10 -go rocznicę jego śmierci, w półfinale Pucharu Konfederacji FIFA 2013 na Stadionie Mineirão w Belo Horizonte , w Brazylii , hołd poświęcono Marc-Vivien Foé krótko przed rozpoczęciem meczu Brazylia - Urugwaj . W jego hołdzie udzielono mu minuty ciszy.
Atletyczne środowisko, za kolosem kryje się człowiek hojny i ujmujący, ale też dyskretny i ciekawy wszystkiego. Foé jest znany ze swojej dobroci i prostoty. Kibice Lensois uważają Foé za ważnego gracza podczas jego pobytu w klubie. Tak więc w 2004 roku, według sondażu przeprowadzonego przez klubowy magazyn Sang et Or , Foé w latach 1980-2004 zajął piąte miejsce za Ériciem Sikorą , Danielem Moreirą , Rogerem Boli i Jean-Guy Wallemme .
Pora roku | Klub | Mistrzostwo | Puchar (y) | Konkurencja (y) kontynent (y) |
Kamerun | Całkowity | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Podział | b | b | VS | b | b | b | |||||||
1994 | Kanon Jaunde | Dywizja 1 | - | - | - | - | 0 | 0 | |||||
Suma częściowa | - | - | - | - | 0 | 0 | |||||||
1994-1995 | Obiektyw RC | Dywizja 1 | 3 | 0 | - | - | 0 | 3 | |||||
1995-1996 | Obiektyw RC | Dywizja 1 | 2 | - | C3 | 1 | 1 | 4 | |||||
1996-1997 | Obiektyw RC | Dywizja 1 | 2 | 2 | C3 | 0 | 0 | 4 | |||||
1997-1998 | Obiektyw RC | Dywizja 1 | 2 | 0 | - | - | 0 | 2 | |||||
1998-1999 | Obiektyw RC | Dywizja 1 | 2 | 1 | C1 | 0 | - | 3 | |||||
Suma częściowa | 11 | 3 | - | 1 | 1 | 16 | |||||||
1998-1999 | West Ham United | Premier League | 0 | - | - | - | 0 | 0 | |||||
1999-2000 | West Ham United | Premier League | 1 | 0 | C3 + CI | 1 + 0 | 3 | 5 | |||||
Suma częściowa | 1 | 0 | - | 1 | 3 | 5 | |||||||
2000-2001 | Olympique Lyonly | Dywizja 1 | 1 | 0 | C1 | 1 | 0 | 2 | |||||
2001-2002 | Olympique Lyonly | Dywizja 1 | 2 | - | C1 + C3 | 0 | 4 | 6 | |||||
Suma częściowa | 3 | 0 | - | 1 | 4 | 8 | |||||||
2002-2003 | Manchester City FC (pożyczka) | Premier League | 9 | 0 | - | - | 0 | 9 | |||||
Suma częściowa | 9 | 0 | - | - | 0 | 9 | |||||||
Razem ponad karierę | 24 | 3 | - | 3 | 8 | 38 |
: dokument używany jako źródło tego artykułu.