Henri de La Tour d'Auvergne (wicehrabia Turenne)

Henri de La Tour d'Auvergne
wicehrabia Turenne
Henri de La Tour d'Auvergne (wicehrabia Turenne)
Portret autorstwa świty Philippe de Champaigne .
Przezwisko Turenne
Narodziny 11 września 1611 r
Zamek Sedan Sedan
Śmierć 27 lipca 1675 r(w wieku 63 lat)
Bitwa pod Salzbach
Śmierć w akcji
Pochodzenie Francuski
Wierność Zjednoczone Prowincje (1625-1630) Królestwo Francji (1630-1675)
Godność państwa Marszałek Francji
Konflikty Wojna trzydziestoletnia
Wojna decentralizacji
Wojna Holandii
Wyczyny broni Bitwa pod Nördlingen
Bitwa pod Zusmarshausen
Bitwa pod Bléneau
Bitwa na wydmach
Bitwa pod Turckheim
Inne funkcje generał pułkownik kawalerii
Rodzina Dom La Tour d'Auvergne

Henri de La Tour d'Auvergne , znany jako Turenne , urodził się w zamku Sedan na11 września 1611 ri zmarł w pobliżu Sasbach ( Księstwo Episkopatu Strasburga , Świętego Cesarstwa Rzymskiego ) dnia27 lipca 1675 r, jest dżentelmenem i słynnym francuskim żołnierzem przekazywanym potomnym pod imieniem nadanym mu przez tytuł wicehrabiego de Turenne .

Marszałek Francji w 1643 i ogólnym marszałka obozach króla i armii w 1660 roku , jest jednym z najlepszych generałów z Ludwika XIII , a następnie od Ludwika XIV . Postać popularna, strateg o wielkim talencie, par excellence militarna chwała Wielkiej Siècle , pozostaje niekwestionowanym mistrzem sztuki wojennej. Za życia był bardzo podziwiany zarówno przez swoich żołnierzy, jak i wielkich marszałków Europy; kiedy dowiaduje się o śmierci Turenne w bitwie pod Salzbach , Montecuccoli woła: „Dziś umarł człowiek, który oddał cześć człowiekowi. Sam Napoleon podziwiał jego geniusz militarny, który stawiał obok Fryderyka II Pruskiego czy swojego wielkiego rywala Conde .

Rodzina

Pochodzący ze znakomitego Maison de La Tour d'Auvergne, z którego wywodziła się królowa Francji Katarzyna Medycejska , jest najmłodszym synem Henryka de La Tour d'Auvergne, księcia Bouillon i suwerennego księcia Sedanu , wicehrabiego Turenny , pierwszego dżentelmen z komnaty Henryka IV , marszałka Francji w 1592 roku . Przez matki, Elżbiety Nassau , jest grand-syn Guillaume I er , księcia Orańskiego i stadhouder z Holandii , Zelandii i Fryzji . Jego starszym bratem, który obejmie tytuły ich ojca, jest Frédéric-Maurice de La Tour d'Auvergne (1605-1652) , długo dusza Frondy , która będzie musiała scedować swoje księstwo Francji.

Wychowany w religii reformowanej , przeszedł na katolicyzm w 1668 pod wpływem Bossueta . Osiągnął najwyższe godności: księcia obcego w 1651 r. , marszałka Francji w 1643 r., a następnie marszałka generalnego w 1660 r.

Turenne poślubiła Charlotte de Caumont La Force w sierpniu 1651 roku , córkę Armanda Nompara de Caumont . Zmarła w 1666 roku . Nie mieli dzieci.

Wojna trzydziestoletnia

Najmłodszy z suwerennej rodziny, przeznaczony do kariery wojskowej. W czasie wojny trzydziestoletniej na zlecenie17 stycznia 1625 r, młody wicehrabia wychowany w wieku 14 lat w pułku piechoty noszącym jego imię .

W tym samym roku zadebiutował w armii holenderskiej jako szeregowiec pod rozkazami swojego wuja namiestnika Fryderyka-Henri z Orange-Nassau , który w 1626 roku przekazał mu dowództwo . Pułk, który utworzył we Francji, był licencjonowany w:maj 1626. W latach 1627 i 1628 brał udział w oblężeniach Klundert , Willemstad iw większości wypraw przeciw Spinoli . Wyróżnił się szczególnie w armii holenderskiej, u boku Frédérica-Henri d'Orange-Nassau, podczas oblężenia Bois-le-Duc w 1629 roku przeciwko Hiszpanom.

Jednak wybrał następny rok, aby przejść do bardziej prestiżowej służby Francji i jego pułk piechoty został odtworzony, 27 marca 1630 r, pod nazwą pułku Eu .

Richelieu mianował go pułkownikiem i brał udział w oblężeniu La Mothe w 1634 roku , gdzie jego służba przyniosła mu awans do stopnia feldmarszałka na21 czerwca 1635 r. Po udziale w różnych kampaniach w Lotaryngii , nad Renem i we Flandrii , w 1636 r. zdobył m.in. Saverne , gdzie omal nie stracił ramienia, oraz Landrecies w 1637 r . Poprowadził szturm na potężną twierdzę Vieux-Brisach w 1638 r. i 17 grudnia uzyskał kapitulację .

Jego reputacja rośnie, służył w Włoszech od 1639 do 1641 roku pod dowództwem Henri de Lorraine-Harcourt i wyróżniał się tam kilka razy, po czym wziął udział, jako zastępca dowódcy, w podboju Roussillon w 1642 roku . Został mianowany generałem porucznikiem wojsk królewskich11 marca 1642 r, ale Ludwik XIII zmarł dnia14 maja 1643 rI jest Anna Austriaczka , regenta Francji, który czyni go marszałkiem Francji , na 19 grudnia . Turenne miała wtedy zaledwie 32 lata. Został wysłany do Alzacji, gdzie armie francuskie znajdowały się w delikatnej sytuacji. Pożyczając z własnych środków, zreorganizował armię i przekroczył Ren w czerwcu 1644 r., po czym połączył się z siłami Condé , który objął dowództwo. Uczestniczył w oblężeniach Moguncji i Philippsburgu oraz w bitwach pod Fryburgiem (1644) i Nördlingen ( 1645 ) u boku Condé. To jeden określone ponownie, potem prowadził ze swymi sojusznikami szwedzkich decydującą kampanię który zakończył się zwycięstwem Zusmarshausen na17 maja 1648 ra jego armia niszczy Bawarię . Te traktaty Westfalii zostały podpisane wkrótce po i położyć kres wojnie trzydziestoletniej.

Wojny Ludwika XIV

Czas spędzony po stronie Frondeurów ucieka przed aresztowaniem innych książąt (w tym Condé) i szuka pomocy u Hiszpanów. Doznał porażki na tę okazję przez bycie pokonanym podczas bitwy Rethel The15 grudnia 1650. Po wyzwoleniu książąt godzi się z Mazarinem i uzyskuje dowództwo nad armiami królewskimi, gdy Conde ponownie się buntuje. Po niezdecydowany bitwy Bléneau The7 kwietnia 1652 rpokonał armię hiszpańską dowodzoną przez Condé w bitwie pod Faubourg Saint-Antoine le2 lipca 1652 ri zająć ponownie Paryż na21 października 1652 r, ostatecznie uzyskując przebaczenie Ludwika XIV . Kontynuując walkę z Condé i Hiszpanami, pokonał ich w Arras on25 sierpnia 1654ale z kolei został ciężko pobity w bitwie pod Valenciennes w dniu16 lipca 1656 r. Mimo to zdobył decydujące zwycięstwo z wydm , niedaleko Dunkierki ,14 czerwca 1658 r, a traktat pirenejski podpisany w następnym roku położył kres wojnie francusko-hiszpańskiej .

Mianowany marszałek generalny obozów i armii królewskich 5 kwietnia 1660 rprowadził, podczas wojny o dewolucję , armię francuską, która najechała Flandrię i zajęła kilka miast.

W 1672 został mianowany przez Ludwika XIV kapitanem generalnym . Podczas holenderskiego wojny , pobity przez imperialistów z Raimondo Montecuccoli , został zmuszony do przekroczenia Renu w 1673 roku . On mści się dalej16 czerwca 1674 r, w bitwie pod Sinsheim , gdzie uniemożliwia połączenie dwóch wrogich armii. Miesiąc później nakazał dewastację Palatynatu . Ponownie pokonuje Imperialnych w Alzacji w bitwie pod Entzheim wPaździernik 1674, ale w obliczu dysproporcji sił wycofał się na Saverne i Haguenau , pozostawiając Niemcom zimową kwaterę w Alzacji.

Zimą na Belfort topi się dalej27 grudnia 1674 rWchodzi Mulhouse na 29 . Imperialni stacjonują w Turckheim , w dolinie Wogezów (strona alzacka). Jego strategia polega na zaskoczeniu wroga atakiem z góry. Wspina się nad miastem Thann , mija zamek Engelburg (który nie został jeszcze zniszczony przez Ludwika XIV ) i zakłada swój obóz w miejscu zwanym do dziś "Camp Turenne". Następnie jego armia biegnie wzdłuż grzbietu i docierając nad przeciwny obóz,5 stycznia 1675 r, spada do doliny i zaskakuje przeciwnika, który ucieka.

Imperialni są zmuszeni do odwrotu i ponownego przekroczenia Renu. Ludwik XIV ponownie przekazuje Turenne dowództwo kampanii 1675 , gdzie ponownie staje w obliczu Montecuccoli. Przez dwa miesiące obaj wykorzystują swoje umiejętności jako wioślarze. W czasie bitwy pod Salzbach Turenne ma wreszcie zamiar sprowadzić swojego przeciwnika na pozycje, które uważa za pożądane do decydującej bitwy, gdy zostaje zabity kulą armatnią.27 lipca 1675 r. Raimondo Montecuccoli wykrzyknąłby wtedy: „Umarł dzisiaj człowiek, który oddał cześć człowiekowi!” ” . Według ówczesnych memoriałów opłakuje go cała Francja, a ludzie zgromadzeni na drogach oddają cześć „dobremu Monsieur de Turenne” podczas przejazdu konwoju pogrzebowego do Paryża. Jego mowę pogrzebową wygłosił Fléchier w kościele Saint-Eustache .

Potomkowie

Wiele placów, ulic i alei nosi imię Marszałka.

Ikonografia

Medal z podobizną Turenne wykonał grawer Thomas Bernard w 1683 roku . Kopia jest przechowywana w muzeum Carnavalet (ND 0579).

Kolejny medal z wizerunkiem Turenne, za sprawą rytownika Henri Auguste , został wybity w 1800 roku z inicjatywy Luciena Bonaparte , z okazji przekazania szczątków marszałka Inwalidom. Kopia jest przechowywana w muzeum Carnavalet (ND 1130).

Pochodzenie

Pochodzenie Henri de La Tour d'Auvergne
                                       
  32. Annet de La Tour
 
         
  16. Antoine de La Tour  
 
               
  33. Anna de Beaufort de Turenne
 
         
  8. Franciszek II z La Tour d'Auvergne  
 
                     
  34. Guy de Pons
 
         
  17. Antoinette de Pons  
 
               
  35. Joanna de Castelnau
 
         
  4. François III de La Tour d'Auvergne  
 
                           
  36. Godefroi z La Tour d'Auvergne
 
         
  18. Godefroi z La Tour d'Auvergne  
 
               
  37. Anna Rogier de Beaufort
 
         
  9. Anne de La Tour d'Auvergne  
 
                     
  38. Guillaume-Armand de Polignac
 
         
  19. Antoinette de Polignac  
 
               
  39. Amedea de Saluces
 
         
  2. Henri de La Tour d'Auvergne  
 
                                 
  40. Jan II de Montmorency
 
         
  20. Guillaume de Montmorency  
 
               
  41. Małgorzata d'Orgemont
 
         
  10. Anna de Montmorency  
 
                     
  42. Facet Pot
 
         
  21. Anne Pot  
 
               
  43. Marie de Villiers de L'Isle-Adam
 
         
  5. Éléonore de Montmorency  
 
                           
  44. Filip II Sabaudzki
 
         
  22. René z Sabaudii  
 
               
  45. Libera Portoneri
 
         
  11. Madeleine z Sabaudii  
 
                     
  46. Jean-Antoine II de Lascaris
 
         
  23. Anna Lascaris  
 
               
  47. Ysabeau d'Anglure
 
         
  1. Henri de La Tour d'Auvergne  
 
                                       
  48. Jan IV z Nassau-Dillenbourg
 
         
  24. Jan V z Nassau-Dillenbourg  
 
               
  49. Marie de Loon-Heinsberg
 
         
  12. Wilhelm z Nassau-Dillenbourg  
 
                     
  50. Henryk III Heski
 
         
  25. Elżbieta Hesja-Marburg  
 
               
  51. Anna von Katzenelnbogen
 
         
  6. Guillaume I er Orange  
 
                           
  52. Henryk IX ze Stolberg
 
         
  26. Bodon VIII Stolberg-Wernigerode  
 
               
  53. Matylda de Mansfeld
 
         
  13. Julienne de Stolberg  
 
                     
  54. Filip I st Eppstein-Königstein
 
         
  27. Anna d'Eppstein-Königstein  
 
               
  55. Ludwika de La Marck
 
         
  3. Élisabeth Flandrika z Orange-Nassau  
 
                                 
  56. Jan VIII z Bourbon-Vendôme
 
         
  28. Ludwik z La Roche-sur-Yon  
 
               
  57. Izabela de Beauvau
 
         
  14. Ludwik III Montpensier  
 
                     
  58. Gilbert de Montpensier
 
         
  29. Ludwika de Montpensier  
 
               
  59. Claire Gonzague
 
         
  7. Charlotte de Montpensier  
 
                           
  60. Filip de Longvy
 
         
  30. Jean IV de Longwy  
 
               
  61. Jeanne de Bauffremont
 
         
  15. Jacqueline de Longwy  
 
                     
  62. Karol Orleański
 
         
  31. Jeanne d'Angoulême  
 
               
  63. Antonina de Polignacgna
 
         
 

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Datę 1653 podaje się czasem błędnie.

Bibliografia

  1. Suzanne d'Huart i Katarzyna Grodecki, „  Inwentarz po śmierci Turenne  ”, Directory-Biuletyn Towarzystwa Historii Francji , Librairie Droz,1923, s.  104 ( ISBN  9782354070991 , czytaj online )
  2. Jean Berenger, Turenne , Fayard, coll.  „Biografie historyczne”,1 st kwiecień 2014, 626  s. ( ISBN  978-2-213-63883-6 , czytaj online )
  3. Camille-Georges Picavet, Dokumenty biograficzne o Turenne, 1611-1675 , C. Robbe,1914, 185  pkt. ( przeczytaj online )

    „Datę 1653 często podaje się błędnie. "

  4. Camille-Georges Picavet, Dokumenty biograficzne o Turenne, 1611-1675 , C. Robbe,1914, 185  pkt. ( przeczytaj online )

    „[…] który zmarł jako dobry protestant w 1666 r.”

  5. Henri de la Tour d'Auvergne, wicehrabiego Turenne, chronologii historyczno-wojskowej , strony 32 i następnych .
  6. Historia Turenne , Just-Jean-Étienne Roy, strona 6.
  7. Historia Turenne , Just-Jean-Étienne Roy, strona 22.
  8. Słownik oblężeń i bitew , tom 1, strony 443–444.
  9. Historia Turenne , Just-Jean-Étienne Roy, strona 38.
  10. Historia Turenne , Just-Jean-Étienne Roy, strona 40.
  11. Émile Charvériat , Historia wojny trzydziestoletniej, 1618-1648: okres szwedzki i okres francuski, 1630-1648 , tom.  2, É. Plon et cie,1878( prezentacja online ).
  12. http://www.vallee-du-ciron.com/Documents/Ouvrages/Michelant/1675.Turenne.htm .
  13. Abbé Duplessy, Religijny Paryż, Przewodnik artystyczny, historyczny i praktyczny , A. Roger i F. Chernoviz Editors, Paryż, 1900, s.  22 .
  14. Joseph O. Michaud, Jean Joseph François Poujoulat, Nowy zbiór wspomnień na użytek historii Francji , 1838, s.  315 do 317.
  15. Boyer-Mas 1938 .
  16. "  Napierśnik Turenne'a i kula armatnia, która zabiła go w Sasbach  " [PDF] , Musée de l'Armée (dostęp 13 kwietnia 2018 )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne