Charles Pierre Francois Augereau | ||
Przezwisko | „Dumny rozbójnik” | |
---|---|---|
Narodziny |
21 października 1757 Paryż ( Królestwo Francji ) |
|
Śmierć |
12 czerwca 1816 r.(lat 58) La Houssaye-en-Brie ( Seine-et-Marne , Królestwo Francji ) |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Wierność |
Królestwo Francji Królestwo Prus Królestwo Neapolu Królestwo Portugalii Republika Francuska Cesarstwo Francuskie Królestwo Francji |
|
Uzbrojony | Piechota | |
Stopień | Marszałek Imperium | |
Lata służby | 1764 - 1815 | |
Konflikty |
Francuskie Wojny Rewolucyjne Wojny Napoleońskie |
|
Wyczyny broni |
Bitwa pod Castiglione Bitwa o Montenotte Bitwa pod Millesimo Bitwa o most Lodi Bitwa pod Eylau Bitwa pod Lipskiem Bitwa pod św. |
|
Nagrody |
Wielki Oficer Legii Honorowej Wielki Krzyż Orderu Karola III Hiszpańskiego Książę Castiglione Rycerz Saint-Louis |
|
Hołdy | Nazwa wygrawerowane pod łukiem triumfalnym Gwiazdy , 23 rd kolumnie. | |
Inne funkcje | Peer z Francji | |
Rodzina | Jean-Pierre Augereau (Brat) | |
Charles Pierre François Augereau , ur21 października 1757w Paryżu i zmarł dnia12 czerwca 1816 r.w La Houssaye-en-Brie ( Seine-et-Marne ), jest francuskim generałem, a następnie marszałkiem cesarstwa i księciem Castiglione.
Znakomity dywizjon podczas pierwszej kampanii włoskiej , Augereau rozczarował Napoleona podczas wojen napoleońskich swoją postawą zarówno w walce, jak i wobec osoby cesarza. W Św. Helenie ten ostatni wyrzuca mu szczególnie jego zachowanie w czasie kampanii francuskiej, gdzie marszałkowi armii lyońskiej nie udaje się pokonać przeciwstawnych mu wojsk austriackich i wyciąga później surowy wyrok suwerena. : „Przez długi czas w domu marszałek nie był już żołnierzem; jego odwaga, pierwsze cnoty, wyniosły go bardzo wysoko poza tłum: zaszczyty, dostojeństwo, fortuna pogrążyły go z powrotem w tym tłumie. Zdobywca Castiglione mógł pozostawić imię bliskie Francji; ale potępi pamięć dezertera z Lyonu. "
Augereau pochodził ze skromnej rodziny: jego ojciec, Pierre Augereau, był najpierw młodym służącym, a następnie murarzem, a jego matka, Marie-Josèphe Kreslin, pochodzenia niemieckiego, była sprzedawcą owoców w Faubourg Saint-Marceau w Paryżu. . Otrzymał tylko bardzo podstawowe wykształcenie.
Wyjątkowy przypadek wśród marszałków Napoleona, Augereau służył w armii pruskiej, gdzie walczył z Imperium Osmańskim i Austrią . Zostawszy sierżantem, zdezerterował i udało mu się dotrzeć do granic Saksonii , zabierając ze sobą swój pluton. W latach 1788-1791 odnajdujemy go w służbie armii Neapolu , a następnie Portugalii . Wydarzenia rewolucji francuskiej sprowadziły go z powrotem do Francji pod koniec 1792 roku.
Zaciekły jakobin , wstąpił do Gwardii Narodowej i został sierżantem. Mianowany kapitanem, potem podpułkownikiem, brał udział w stłumieniu buntu Chouanów w Bretanii . Następnie wstąpił do Armii Pirenejów , pod rozkazami generała Jean-Antoine Marbot (1754-1800), gdzie szybko został awansowany do stopnia majora generała na23 grudnia 1793. Jej dywizja wyróżniała się jeszcze bardziej, gdy w 1795 r . została przeniesiona do Armii Włoch , gdzie brał udział w bitwie pod Loano .
W 1796 roku pod rozkazami Bonapartego wyróżnił się w bitwie pod Montenotte i pod Millesimo, a następnie w zdobyciu zamku Cosseria le14 kwietnia. Podczas bitwy Lodi Most The10 maja 1796 rrotacyjny ruch jego wojsk przyczynia się do zwycięstwa. Ale to jest szczególnie w Castiglione w5 sierpnia 1796 r, że okrywa się chwałą. Dzień przed bitwą, kiedy armia francuska znalazła się w krytycznej sytuacji, jako jedyny na radzie wojennej zalecił atak. Następnego dnia jego manewry i męstwo odegrały dużą rolę w głośnym sukcesie armii włoskiej i jej głównodowodzącego. Jest też obecny,15 listopada, w Arcole , gdzie wpada na most na czele swoich oddziałów. Bonaparte docenia Augereau do tego stopnia, że wyznaczył go do przyniesienia do Dyrektoriatu flag odebranych wrogowi . Augereau czerpie z niego osobistą chwałę, która ma przyćmić chwałę Bonapartego.
Usunięty z wojska Augereau angażuje się we wszystkie polityczne intrygi, których teatrem jest Paryż. W ten sposób uczestniczył w zamachu stanu 18 Fructidor (4 września 1797), która wyklucza doradców podejrzanych o sympatie monarchistyczne. W podziękowaniu został mianowany dowódcą armii Sambre-et-Meuse , a następnie armii Renu . Został wybrany zastępcą Haute-Garonne do Conseil des Cinq-Cents, gdzie zasiadał po lewej stronie. Jakobinem , zamanifestował swoją wrogość do zamachu stanu z 18 Brumaire'a ale skończyło się na rajdy do Bonapartego, który powierzył mu dowództwo armii francuskiej w Batavia na28 grudnia 1799i dowódca wojsk galo-batawskich na 24 listopada 1800. W następnym roku został zastąpiony przez Wiktora i przez pewien czas pozostawał bez dowództwa. Następnie wznowił ataki na rząd konsularny.
Masonem w 1801 roku był członkiem loży „Les Enfants de Mars” w Hadze .
Jego republikański zapał uspokoił gdy Napoleon I er mianował go Marszałek Imperium19 maja 1804 r, Wielki Oficer Legii Honorowej , książę Castiglione i Wielki Krzyż Orderu Karola III Hiszpańskiego .
Dowódca VII -go korpusu Wielkiej Armii w następnym roku, został opublikowany w Austrii i Niemczech , ale nie uczestniczył w bitwie pod Austerlitz . W 1806 brał udział w kampanii niemieckiej, wyróżnił się14 października 1806 rw Jenie , gdzie bije Saxon korpus z Zezschwitz (z) i miażdży pruskiego wzmacniający korpus Ruchel, który przyszedł za późno na pomoc wojska prusko-saskiej, potem w bitwie Gołymin , przeciw Rosjanom ,26 grudnia 1806. Na początku 1807 r. zachorował i podczas bitwy pod Eylau na koniu trzeba było go wiązać.8 lutego 1807. Podczas gdy musi zaatakować rosyjskie centrum, jego korpus armii ginie w śnieżycy. Francuscy żołnierze zdziesiątkowana przez armat wroga, a Napoleon musi wiązać się z kawalerii Murata i Imperial Guard , aby wypełnić pustkę pozostawioną przez 7 th ciała. Ranny w ramię Augereau wrócił do Francji . ten19 marca 1808otrzymuje tytuł księcia Castiglione.
Następnie służył w Hiszpanii, gdzie wykazał się okrucieństwem podczas kampanii katalońskiej ( oblężenie Girony ) w 1809 roku. Jego pierwsze zwycięstwa na czele armii katalońskiej wkrótce przyniosły klęski.
Cesarz wysyła AUGEREAU w swojej ziemi, ale przypomnieć kampanii rosyjskiej 1812, gdzie dał mu XI th Korpusu Wielkiej Armii w Niemczech (rezerwy ciała). Marszałek jest obecny podczas francuskiej klęski pod Lipskiem , od 16 do19 października 1813. Jego zaciekła obrona sprawiła, że odzyskał łaskę Napoleona.
w Styczeń 1814w czasie kampanii francuskiej Augereau otrzymuje dowództwo korpusu armii stacjonującego w Lyonie . Jego rozkazy przewidują zebranie 60 000 ludzi, ale na miejscu znajduje tylko 800 do 900 uzbrojonych ludzi, słabo ufortyfikowane miasto, prawie pozbawione żywności i amunicji. Austriacy pod dowództwem generała Ferdynanda von Bubna und Littitz zajęli Genewę30 grudnia 1813 r., Macon the 13 stycznia 1814 r. Władze lokalne w Lyonie, w obawie przed zamętem i austriackimi represjami, odmawiają uzbrojenia ludności. Augereau zdołał zebrać 14 000 ludzi przeciwko 60 000 Austriakom księcia Filipa Hesse-Hombourg i stoczył kilka opóźnionych walk, ale po bitwie pod Limonest (20 marca), pozbawiony środków, ustąpił na prośbę radnych miejskich, którzy obawiając się zniszczenia Lyonu, ewakuowali miasto w nocy 21 do 22 marca 1814 rby oprzeć się na Valence. Te rekolekcje są dla niego warte, aby został zakwalifikowany przez Napoleona do Świętej Heleny "dezertera Lyonu". ten16 kwietnia 1814wydaje odezwę, w której nakazuje swoim żołnierzom przyjęcie białej kokardy Burbonów i potępia Napoleona jako tyrana.
Ludwik XVIII uczynił go parem Francji i rycerzem Saint-Louis . Po powrocie Napoleona z Elby Augereau publikuje22 marca1815, pompatyczny porządek dnia na korzyść cesarza, ale ten skreśla jego nazwisko z listy marszałków , kwalifikując go jako „zdrajcę Francji” i pozostawiając go bez pracy. Nie będąc zatrudnionym podczas stu dni , Augereau wznowił swoje funkcje w Izbie Parów po powrocie króla. Przeszedł na emeryturę do swojej posiadłości w La Houssaye-en-Brie .
Zmarł tam niedługo po tym, bez potomstwa, na puchlinę . Jego ciało pochowano na cmentarzu Père-Lachaise ( 59 th Division) w Paryżu .
Po raz pierwszy poślubił Josephine-Marie-Marguerite-Gabrielle Grach (1766-1806) w Neapolu w 1788 roku, bez potomków. ten23 lutego 1809, ożenił się w drugim małżeństwie Adélaïde Joséphine de Bourlon de Chavange (1789-1869) w La Houssaye-en-Brie , bez potomków. Jego druga żona została mianowana Panią Pałacu Cesarzowej, dekretem10 kwietnia 1812 r. Po śmierci marszałka ponownie wyszła za mąż za hrabiego Karola Camille de Sainte-Aldegonde .
Jego młodszy brat, generał i baron cesarstwa Jean-Pierre Augereau (1772-1836) nie odziedziczył parostwa po księciu Castiglione, który zmarł w osobie marszałka.