| Narodziny |
29 czerwca 1905 malaga |
|---|---|
| Śmierć |
26 lipca 1959(w wieku 54 lat) Burgos |
| Pogrzeb | Cmentarz Saint-Just ( w ) |
| Narodowość | hiszpański |
| Trening | Bezpłatna instytucja edukacyjna |
| Zajęcia | Poeta , pisarz , scenarzysta , tłumacz , drukarz , dramaturg |
| Małżonka | Concha Méndez (od1932 w 1944) |
| Ruch | Generacja 27 |
|---|---|
| Gatunek artystyczny | Poezja |
Manuel Altolaguirre (29 czerwca 1905, Malaga -26 lipca 1959, Burgos ) to hiszpański poeta należący do pokolenia 27 .
Jest prawdopodobnie najbardziej uduchowionym i intymnym poetą pokolenia 27 . W jego kompozycjach czuć wpływ św. Jana od Krzyża , Garcilaso de La Vega , Juana Ramóna Jiméneza i Pedro Salinasa .
Choć jego produkcja była krótka i nierówna, wiedział, jak stworzyć intymny świat bogaty w niuanse.
Wśród jego książek są Las islas invitadas (1926), Poemas del agua (1927), Soledades juntas (1931), La lenta libertad (1936), Nube temporal (1939), Fin de un amor (1949) i Poemas en América (1955) )).
Oprócz swojej poezji Altolaguirre napisał książkę wspomnieniową: El caballo griego , liczne artykuły z zakresu krytyki literackiej , kilka tłumaczeń i sztuk teatralnych .
Jako wydawca brał udział wraz z Emilio Pradosem w założeniu w Maladze iw 1926 r. Magazynu Litoral , w którym zostanie opublikowana znaczna część generación del 27 , a podczas swego kubańskiego wygnania stworzył dedykowaną mu pomoc La Verónica . do redagowania tekstów literackich.
Jeanne Marie, Los caminos del alma / The Paths of the Soul - memoria viva de los poetas del 27 'żywa pamięć poetów pokolenia 1927, wydania Paradigme Orléans