Macarius III z Antiochii

Macarius III z Antiochii Obraz w Infobox. Funkcje
Prawosławny patriarcha Antiochii
Metropolita
Biografia
Narodziny Aleppo
Śmierć 12 czerwca 1672
Damaszek
Zajęcia Kapłan , mnich , diakon
Dziecko Paweł z Aleppo

Macarius III był prawosławnym patriarchą Antiochii od12 listopada 1647 po jego śmierci 12 czerwca 1672.

Pochodzenie i kariera

Urodzony w Aleppo w rodzinie kapłańskiej, początkowo nazywał się Yûsif , syn kapłana Bûluṣ (Paul), syn księdza Abd al-Masîḥ , znanego jako al-Brûṭus („Prôtos”), z rodziny Bayt al -Za'îmî (lub Za'îm ). Od młodości był uczniem Abd el-Karim Karma (mnich w Jerozolimie , następnie Metropolitan od Aleppo od 1612 do 1634 roku , a następnie patriarcha Antiochii pod nazwą Euthyme II od maja 1634 do stycznia 1635 ); Ten ostatni wyświęcony mu diakonatu , potem kapłańskie, po czym polecił go do niego odnieść sukces jako metropolity z Aleppo .

Był żonaty, miał syna Pawła (1627- †30 stycznia 1669), który był diakonem i został jego sekretarzem i biografem oraz wykonywał zawód tkacza. Po przedwczesnym wdowieństwie przebywał przez pewien czas w klasztorze Saint-Saba  ; następnie przyjął w religii imię Yuhanna (John). Plik14 września 1635Został wybrany Metropolitan od Aleppo , a konsekrowany w Damaszku na27 październikaPatriarchy Euthyme III (byłego mnicha z Saint-Saba i malarza ikon Melecjusza z Chio). Jako metropolita przyjął imię Mîlâtiyûs (Mélèce).

W lipcu 1638 r. Sułtan Mourad IV w drodze do Bagdadu, który miał zdobyć w grudniu, przebywał w Aleppo przez szesnaście dni. W 1642 r. Metropolita Meletius (wraz z synem Pawłem) odbył pielgrzymkę do Jerozolimy , spotkał Maxime Machutasdze, katolika Abchazji , i udał się z nim w drogę powrotną. Była to okazja do odnowienia utraconych kontaktów. Eutym III nazwał Melecjusza egzarchą regionów Amid i Antiochii . Podczas swojej ostatniej choroby polecił mu zostać jego następcą. Emisariusze patriarchatu mieli trudności z dotarciem do niego, ponieważ z powodu nadużyć osmańskiego gubernatora Qara Hassana Paszy musiał uciekać z Aleppo i schronić się w Killiz, pięćdziesiąt kilometrów na północny zachód. Euthyme III zmarł dnia11 października 1647, a Meletius został konsekrowanym patriarchą pod imieniem Makâriyûs (Macarius),12 listopadaautorstwa Metropolitans Mélèce de Hama , Philothée de Homs , Joseph de Qara i Grégoire de Hauran . On wybiera jego syn Paul jako archidiakon .

Wkrótce potem zwołał synod i okazało się, że istnieje ogromny dług w wysokości trzynastu tysięcy piastrów. Wraz ze wzrostem zainteresowania zdecydowano, że patriarcha powinien szukać pomocy w państwach chrześcijańskich. Bazylia Wilka , wojewody z Mołdawii , wysłał mu wiadomość zapraszając go, by przyszedł do jego dworu i obiecując mu pomoc finansową. Udzielił go już trzem pozostałym prawosławnym Patriarchatom. Dlatego patriarcha Makarius poczynił przygotowania do wymiany i wyjazdu do Europy w towarzystwie całej świty, w tym jego syna Pawła, który prowadził dziennik tej podróży.

1 st  podróż w Europie Wschodniej (1652/59)

Wyjechali z Damaszku w czwartek9 lipca 1652, potem Antiochia dalej5 sierpnia, Przeszedł w Bor 1 st od września, a po przekroczeniu Azję Mniejszą przybył do Konstantynopola w20 października. Plik3 stycznia 1653, popłynęli łodzią do Konstancy , gdzie przypłynęli 9 października.25 stycznia, znajdowali się w Jassach , stolicy księstwa Mołdawii , gdzie patriarcha zamieszkał w klasztorze Saint-Saba i został przyjęty przez wojewodę Bazylego Wilka w dniu31 stycznia i 8 lutego.

W Mołdawii przebywali do września. Po upadku Bazylego Wilka patriarcha poprosił swojego następcę Gheorghe Ştefana o pozwolenie na wyjazd do Rosji i uzyskał go . Ale kłopoty, które następnie wstrząsnęły południem tego kraju, zmusiły go do odłożenia projektu i22 listopadaprzejeżdżał przez Wołoszczyznę . To się stało29 listopadaw Târgoviște , stolicy tego księstwa, gdzie został bardzo dobrze przyjęty przez wojewodę Mateusza Basaraba i metropolitę Ungro-Wołoszczyzny Ignacego .

Wyjechali do Mołdawii dalej27 maja 1654. Plik6 czerwca, opuścili Iași i10 czerwcaprzekroczył Dniestr , granicę z krajem Kozaków . Z Raszcowa do Kijowa eskortowali ich żołnierze hetmana Bohdana Chmielnickiego , których spotkali przed przybyciem na miejsce, przygotowując się do wyprawy przeciwko Polsce . Plik27 czerwcaodwiedzili Ławrę Grot , a 30 czerwca zostali przyjęci w soborze św. Zofii przez wysokie duchowieństwo ukraińskie.

Opuściwszy Kijów dalej4 lipcaDotarli Korop , miasta granicznego z Moskwą , na19 lipca. 20- go na zaproszenie gubernatora udali się do Poutyvla . Plik2 sierpnia, byli w Kalouga , a stamtąd, 11 listopada , popłynęli łodzią, aby zejść na Oka . 17-go przybyli do Kołomnej, gdzie przebywali przez dłuższy czas.

Przylot do Moskwy nastąpił w dniu26 stycznia 1655. Makariusza przyjął car Aleksy , a wszyscy członkowie rodziny cesarskiej przekazali mu prezenty. Patriarcha Nicon , który był w konflikcie z carem , wrócił do Moskwy na3 lutegoi wkrótce potem Makariusz złożył mu wizytę. Serbski patriarcha Gabriel Peć był również w Moskwie z tego samego powodu Macaire (zebrać pieniądze na jego kościoła). Pobyt w Moskwie trwał do4 sierpnia, data wyjazdu dwóch patriarchów Makariusza i Gabriela do Nowogrodu, gdzie zostali wspaniale przyjęci. Byliśmy z powrotem w Moskwie na20 września.

Patriarcha i jego świta po raz pierwszy opuścili Moskwę23 marca 1656, Ale w Bołchow The8 kwietniadołączył do niego posłaniec cara, który zawołał go z powrotem do stolicy: chodziło o jego trudne stosunki z Niconem . W związku z tym Macaire wrócił i nie opuścił stolicy Rosji na stałe do29 maja. Plik28 czerwcaprzebywał w Kijowie , gdzie poznał metropolitę Sylwestra Kossowa , którego nie widział podczas swojego pierwszego pobytu. Wyjechał z miasta7 lipca, był w Rașcov na15 sierpniai przybył do Jassa dalej23 sierpnia. Pozostał tam do8 października. Plik24 października, był ponownie w Târgoviște . Następnie przez dwa lata (do października 1658 r. ) Przebywał na Wołoszczyźnie, gdzie miały miejsce dramatyczne wydarzenia, w które był zaangażowany (zastąpienie Konstantyna Şerbana Basaraba przez Mihneę III , pożar miasta Târgovişte ). Musiał schronić się przez jakiś czas w Câmpulung , a potem spędził długi czas w Bukareszcie .

Plik 17 września 1658, przybył do Galați , skąd odpłynął łodzią13 października, dotarł do Izmail , następnie do Morza Czarnego i przez Konstancję , Warnę itd. dotarł dalej do Sinope16 listopada. Zostawił to miasto dalej31 stycznia 1659I przejście Azję Mniejszą , był z powrotem w Aleppo na21 kwietnia 1659Aw Damaszku na 1 st lipca.

Relacja z tej podróży archidiakona Pawła, syna patriarchy, ma wielką wartość historyczną: spotkania z wieloma ważnymi postaciami tamtych czasów, opis wydarzeń z burzliwej historii Bałkanów i Rosji . Konto opuścił jest poprzedzona wstępem o historii patriarchów Antiochii, którzy mieszkali w Damaszku (od XIV th  wieku) i początków kościelnej kariery ojca, pod koniec tekstu przywołuje akty patriarchy po jego powrót do15 lipca 1661. Autograf rękopis nie jest zachowana, a stary skopiować pełniejszy tekst jest BNF: Arab Ms. 6016 (koniec XVII th  wieku).

Druga połowa patriarchatu

Zaraz po powrocie, Makary musiał zwołać synod wypróbowania metropolitę z Homs Atanazy ibn Amish, który popełnił poważne przestępstwa i został ekskomunikowany.

Mając zawsze życzliwy wobec katolików (on był leczony na chorobę i wyleczyć przez jezuitę , gdy był metropolitą z Aleppo ), mówił coraz wyraźniej do nich od 1661 roku  : po docenili poświęcenie zachodnich misjonarzy w roku głodu , zaprosił konsula Francji François Picqueta i misjonarzy na Mszę św. i zaświadczył w swoim kazaniu, że uważa ich za „prawdziwą drogę zbawienia”. Wkrótce potem konsul Picquet, po powrocie do Francji przez Rzym (październik 1661 ), powierzył mu list do papieża Aleksandra VII, w którym uznał go za głowę Kościoła prawosławnego. Kiedy katolik André Akhidjan został wybrany patriarchą przez Synod Jakobicki (im19 kwietnia 1662, przy wsparciu osmańskiego paszy), brał udział w uroczystościach swego obrządku w towarzystwie przebywającego w Aleppo ormiańskiego katolikosa Cylicji Khatchatoura . Kilka dni później, podczas bankietu wygłoszonego przez następcę François Picqueta , François Barona , Macaire podniósł kieliszek „ku zdrowiu Ojca Świętego Papieża”. We wrześniu 1662 r. Ks. Hieronim, przełożony karmelitów z Aleppo , wyjechał do Rzymu , a patriarcha powierzył mu nowe listy do papieża i Ludwika XIV , odpowiedzialnego za dyplomację watykańską, aby przekazać królowi te przeznaczone dla niego. W lutym 1663 konsul Baron powracający do Francji trzej patriarchowie Aleppo (Melkite Macaire, Syriak André Akhidjan i Ormiański Khatchatour) powierzyli mu nowe listy do króla. Jednak z tej trójki tylko Achidżan był wyraźnie i otwarcie katolikiem, ponieważ dwaj pozostali domagali się dyskrecji w swoich stosunkach z Rzymem . Stanowisko Makariusza było w istocie bardzo niejednoznaczne: kiedy ojciec Hieronim wrócił z Rzymu z formularzem wyznania wiary katolickiej do przetłumaczenia i podpisania przez trzech patriarchów, chętnie pożyczył się i wysłał dwóch biskupów do Rzymu, aby zanieśli jego podpisany tekst; w tym samym czasie13 marca 1663kontrasygnował wyznanie wiary Pierre'a Movili , uważane za tekst antykatolicki.

W 1666 r. Został wezwany do Moskwy, gdzie car Aleksy postanowił zwołać sobór pan-prawosławny („Wielki Synod Moskwy”, listopad-grudzień 1666 r. ): Patriarcha Nicon , całkowicie skłócony z władcą, wycofał się od czasu19 lipca 1658poza stolicą, w założonym przez siebie klasztorze w Nowej Jerozolimie , a metropolita Pitirim od ośmiu lat kierował bieżącymi sprawami patriarchatu; Z drugiej strony, opozycja tradycjonalista do reform liturgicznych nałożonych przez Nicon , w Raskol , wykrystalizowała się wokół archiprezbiter Awwakum . Ten synod został uczęszczał przez  przez Patriarcha Aleksandrii Païsios , który przewodniczył nad nim, z Patriarchą Antiochii Makarego i metropolitów Atanazego z Ikonium , który reprezentował patriarcha Konstantynopola i Ananiasza z Synaju , który reprezentował patriarchę Jerozolimy . Kolejna osoba, która odegrała ważną rolę w tym zespole: grecki Païsios Ligarides , który nosił tytuł metropolity z Gazy i którzy w Moskwie od 1661 roku , zdobył zaufanie cara Aleksego . Synod widoczne równocześnie sąd, osadzania i zmniejszenie ukształtowa- stanu Nicon (12 grudnia), za akty jej zarządu uznane za obraźliwe i niekanoniczne, a także za aprobatę dla jej reform liturgicznych, przy czym raskolnicy zostali wyklęci , pozbawieni godności kościelnej i skazani na zamknięcie w odległych klasztorach.

Po powrocie Macaire przejechał przez Gruzję i tam pozostał: zostawił kilka broszur na temat tego kraju. Był tam w 1669 roku i to właśnie tam30 styczniatego roku zmarł w wieku czterdziestu dwóch lat jego syn Paweł, który towarzyszył mu w jego drugiej podróży do Europy Wschodniej, podobnie jak w pierwszej. Jednak żaden dziennik tej drugiej podróży nie został zachowany jako pierwszy. Makarius zmarł w Damaszku wkrótce po swoim powrocie. Nie brał udziału w synodzie zwołanym w Jerozolimie w marcu 1672 r. Przez jego kolegę patriarchę Dosithée .

Praca literacka

Rękopis Vaticanus Arabicus 689 zawiera, autorstwa patriarchy Macariusa, zbiór tekstów zatytułowanych po łacinie Symmicta ex sacris libris et chronicis ab eo excerpta, cum idem eleemosynas a fidelibus quæsiturus ab urbe Alepo in Colchidem (Georgiam) profectus est ut patriarcalem sedem æsiturus lew  : większość z nich to teksty zebrane i przetłumaczone na język arabski podczas jego pobytów w Konstantynopolu , Mołdawii i Gruzji , ale także kilkanaście tekstów oryginalnych. Vaticanus Arabicus 622 zawiera ten sam Makary, historyczną kompilacja na Patriarchatu Antiochii .

Wydania

Bibliografia