Luigi Galvani | |
Rodzaj | Łódź podwodna |
---|---|
Klasa | Pasmo |
Historia | |
Serwowane w | Regia Marina |
Sponsor | Królestwo Włoch |
Budowniczy | Cantieri navali Tosi di Taranto (Tosi) |
Stocznia | Tarent , Włochy |
Kil ułożony | 3 grudnia 1936 |
Uruchomić | 22 maja 1938 |
Komisja | 29 lipca 1938 |
Status | Zatopiony w akcji 24 czerwca 1940 |
Załoga | |
Załoga | 9 oficerów i 50 podoficerów i marynarzy |
Charakterystyka techniczna | |
Długość | 72,47 m² |
Mistrz | 6,80 m² |
Wersja robocza | 4,89 m² |
Przesunięcie | Na powierzchni: 1016 ton Pod wodą: 1266 ton |
Napęd | 2 silniki wysokoprężne Tosi 2 silniki elektryczne Ansaldo 2 śmigła |
Moc | Silniki Diesla: 3000 KM (2200 kW) Silniki elektryczne: 1300 KM (970 kW) |
Prędkość |
17,3 węzłów (32 km/h) na powierzchni 8 węzłów (14,8 km/h) zanurzonych |
Głębokość | 80 m² |
Cechy wojskowe | |
Uzbrojenie | 8 wyrzutni torped (cztery przednie i cztery tylne) 533 mm 14 torped 1 mostek lufy 100 mm OTO 100/47 4 działa przeciwlotnicze Breda Model 1931 13,2 mm |
Luigi Galvani jest podwodny z klasy Brin w służbie w Regia Marina uruchomiona pod koniec 1930 roku i używane podczas II wojny światowej .
Został nazwany na cześć Luigiego Galvani (1737-1798), fizyka , profesora anatomii i lekarza włoskiego
Okręty podwodne klasy Brin to ulepszone wersje poprzedniej klasy Archimede . Te okręty podwodne miały wyporność 1000 ton na powierzchni i 1254 ton pod wodą. Okręty podwodne miały długość 72,47 metra, szerokość 6,80 metra i zanurzenie 4,89 metra. Klasa miała częściowo podwójny kadłub.
Do nawigacji powierzchniowej okręty podwodne były napędzane dwoma silnikami Diesla o mocy 1500 KM (1119 kW), z których każdy napędzał wał napędowy. W zanurzeniu każde śmigło było napędzane silnikiem elektrycznym o mocy 550 koni mechanicznych (410 kW). Te silniki elektryczne były zasilane baterią składającą się ze 124 ogniw. Mogły osiągnąć 17,3 węzła (32,0 km/h) na powierzchni i 7,8 węzła (14,4 km/h) pod wodą. Na powierzchni klasa Brin miała zasięg 9 000 mil morskich (17 000 km) przy 8 węzłach (15 km / h), w zanurzeniu miała zasięg 90 mil morskich (170 km) przy 4 węzłach (7, 4). km / h).
Okręty podwodne były uzbrojone w osiem 21- calowych wewnętrznych wyrzutni torpedowych, cztery z przodu i cztery z tyłu. Mieli łącznie 14 torped . Uzbrojeni byli również w działo pokładowe 100 mm OTO 100/47 do walki na powierzchni. Armata była pierwotnie zamontowana z tyłu wieży kontrolnej ( kiosk ), ale później została przeniesiona na przedni pokład w łodziach podwodnych, a dużą wieżę kontrolną przebudowano na model mniejszy. Lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z jednej lub dwóch par karabinów maszynowych Breda Model 1931 kal. 13,2 mm.
Luigi Galvani jest zbudowany przez Cantieri NAVALI Tosi di Taranto (Tosi) stoczni w Taranto , Włochy , a ustanowione na3 grudnia 1936. Jest uruchamiany w dniu22 maja 1938i jest ukończona i oddana do użytku w dniu29 lipca 1938 r. Oddany do użytku tego samego dnia w Regia Marina .
Przy wjeździe do Włoch w II wojnie światowej , Luigi Galvani jest Massawa ( Erytrea ), na Morzu Czerwonym i przydzielony do 81 th podwodnych Eskadry .
Wyjechał do swojej pierwszej misji wojennych pod dowództwem porucznika Commander Renato Spano , The10 czerwca 1940i dotarł do swojego sektora zasadzki – u wybrzeży Omanu –23 czerwca, po nieudanym ataku 13 czerwca, około piętnastu mil morskich (27 km) na północny zachód od Perim ) przeciwko krążownikowi i niszczycielowi .
Niektóre źródła przypisują wystrzeleniu torpedy z tego okrętu podwodnego zatonięcie indyjskiej jednostki eskortowej HMIS Pathan , podczas gdy jej zatonięcie nastąpiło w rzeczywistości w wyniku wewnętrznej eksplozji.
24 czerwca, prawdopodobnie na podstawie dokumentów znalezionych na pokładzie przechwyconego okrętu podwodnego Galileo Galilei , został zaatakowany przez korwetę HMS Falmouth (L34) i niszczyciel HMS Kimberley (F50) . Podczas nurkowania jeden z pocisków Falmouth uderza w rufę , otwierając szczelinę.
Drugi dowódca torped, Pietro Venuti , zdając sobie sprawę, że łódź podwodna szybko zatonie bez możliwości ucieczki załogi, zamyka drzwi do rufowego pomieszczenia torpedowego (tego, które zostało trafione), izolując i tym samym tymczasowo ratując łódź podwodną, ale znajdując sam uwięziony w przedziale i tym samym umierający ( pośmiertnie został odznaczony Złotym Medalem Waleczności Wojskowej ).
Uszkodzony przez bomby głębinowe , Galvani szybko powrócił, powierzchnia uzbrojenie (armata) jest teraz bezużyteczne, a następnie zatonął z tyłu w ciągu kilku minut.
Zginęło 25 mężczyzn (3 oficerów, 5 podoficerów i 17 dowódców i marynarzy), a 31 innych (w tym komandor Spano ) zostało uratowanych i wziętych do niewoli przez Brytyjczyków.
Podczas samej misji Galvani przebył 1216 mil morskich (2252 km) na powierzchni i 104 mile morskie (193 km) pod wodą.