Louis Theodore Kleinmann
| Louis Theodore Kleinmann | |
| Przezwisko | Kayser lub Kapitan Kayser |
|---|---|
| Narodziny |
21 lipca 1907 Brumath ( Alzacja-Lotaryngia ) |
| Śmierć |
14 lipca 1979 Strasburg ( Francja ) |
| Pochodzenie | |
| Wierność | |
| Stopień | Pułkownik |
| Lata służby | 1925-21 lipca 1964 |
| Konflikty |
II wojna światowa wojna koreańska Wojna indochińska |
| Wyczyny broni | Wyzwolenie południowej Alzacji (II wojna światowa) Ewakuacja An Khê (wojna indochińska) |
| Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej Komendant Legii Honorowej Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec |
| Daniny | Honorowy obywatel Uniwersytetu w Moguncji |
Louis Théodore Kleinmann alias „Kayser” lub „Kapitan Kayser” (ur21 lipca 1907w Brumath ( Bas-Rhin ), zmarł dnia14 lipca 1979w Strasburgu (Bas-Rhin) jest francuskim oficerem specjalizującym się w wywiadach. Nazywany jest „ojcem miasta Moguncji”.
Biografia
Louis Théodore Kleinmann alias „Kayser” urodził się 21 lipca 1907 roku w Brumath ( Bas-Rhin ), zmarł 14 lipca 1979 roku w Strasburgu (Bas-Rhin). Jest bratem André i René Kleinmannów, którzy są odporni w grupie Main Noire .
W 1925zaraził dobrowolny trzyletni zobowiązanie do 158 -go Pułku Piechoty . W 1929 roku zdał egzamin oficerski i wstąpił do szkoły wojskowej w Saint-Maixent ( Deux-Sèvres ).
Został wówczas mianowany porucznikiem le1 st październik 1932przy strukturze Hackenberga , najważniejszej ze wszystkich konstrukcji na linii Maginota . Uczył się języka niemieckiego w „Centre d'Études Germaniques de Strasbourg” w1934-1935. Plik1 st listopad 1.935jest przydzielony do regionalnego biura studiów (BRE) w Metz ( Mozela ).
Druga wojna światowa
W styczniu 25 , 1939 , został mianowany kapitanem . Na wrzesień 2 , 1939 , został przeniesiony do Sekretariatu wojny jako kierownika urzędu wywiadu. Po zawieszeniu broni, przeniósł się do Lyonu , gdzie kierował oddziałem Uran Poczty 4 sieci Kléber z francuskimi oddziałami zbrojnymi (FFC). Pod pseudonimem „Kapitan Kayser” nieustannie podróżuje z Lyonu do Lons-le-Saunier ( Jura ), aby przesłuchać zbiegłych jeńców wojennych i Alzacji, którym udało się przekroczyć linię demarkacyjną . Założył w Alzacji tajną organizację wywiadu i ucieczki jeńców wojennych. Ojciec Charles Venner jest odpowiedzialny za sektor Mulhouse ( Haut-Rhin ), a Robert Borocco za sektor Colmar (Haut-Rhin). Dzięki Jean-Marie Bressand , dyrektorowi kina „Le Casino” „Direktor von SoldatenKino Casino” w Besançon , ma bardzo ważne źródło w sektorze Doubs .
Po inwazji na strefę nie okupowaną przez Niemców w listopadzie 1942 roku , Louis Kleinmann otrzymał rozkaz dołączenia do Nîmes ( Gard ), a następnie Perpignan ( Pyrénées-Orientales ). Po jego odejściu sieć Kleber-Uranus została całkowicie zlikwidowana przez Niemców 15 grudnia 1942 r .
W dniu 19 lutego 1943 roku po nielegalnego przekraczania granicy hiszpańskiej, był internowany w Hiszpanii aż do 1 st kwietnia 1943 r . Następnie przebywał w Portugalii pod fałszywą tożsamością belgijską, a następnie na Gibraltarze .
Via Casablanca ( Maroko ), wstąpił Sidi Bel Abbes ( Algieria ), gdzie został przydzielony do 2. pułku Zouave na sierpień 22 , 1943 . W dniu 16 lutego 1944 roku został przeniesiony do spółki w celu wspierania 2 e Batalionu 1 st półbrygady z Zouaves. Urządzenie jest następnie przydzielony do 1 st podziału opancerzony (DB). Na wrzesień 10 , 1944 , wylądował ze swoją jednostką w Saint-Tropez ( Var ) i brał udział w wyzwoleniu Francji. Walczył o wyzwolenie Alzacji zimą 1944 - 1945 . On November 21 , 1944 , odznaczył się w głowę swojego batalionu w czasie walk w Burnhaupt-le-Bas (Haut-Rhin), przechwytując 500 żołnierzy niemieckich.
Po wojnie
Jest przydzielony do misji wojskowej do spraw niemieckich Sztabu Generalnego Obrony Narodowej. Pełnił odpowiedzialne funkcje w okupacyjnych rządach wojskowych, zwłaszcza w Moguncji ( Niemcy ). Szczególnie zainwestuje w odbudowę uniwersytetu tego miasta.
1 st września 1945 roku został mianowany liderem batalion (dowódca). Jest oddelegowany do Ministerstwa Spraw Zagranicznych .
W 1951, dowodzi batalionem 7. pułku piechoty algierskiej (RTA).
Wojny koreańskie i indochińskie
W Lipiec 1953, jest przydzielony do batalionu w Korei . Pod koniec wojny koreańskiej w rPaździernik 1953, został wysłany do Indochin . Plik22 października 1953przybywa do Sajgonu i obejmuje dowództwo nad drugim batalionem koreańskim. Pułk koreański należy do Groupement Mobile n ° 100 (GM 100) z siedzibą w An Khê na wyżynach środkowego Wietnamu .
Plik 22 marca 1954podczas obrony posterunku Plei Rinh został ranny w lewą stopę, ale na jego prośbę utrzymywał dowództwo swojego batalionu. Tego dnia jego zachowanie w pożarze przyniosło mu następujący rozkaz od wojska:
„Wspaniały starszy oficer, który na czele 2. Batalionu Koreańskiego wykazał się najlepszymi cechami dowódcy i trenera ludzi. 22 marca w Plei Rinh pozycje GM 100, które zostały brutalnie zaatakowane przez regularny pułk rebeliantów, zostały zranione na początku starcia. Mimo kontuzji pozostał przy swoim komputerze pod deszczem moździerzy z broni automatycznej, nie zgadzając się na leczenie do końca walki. Jego zastępca i oficer wywiadu również zostali ranni, a kierownictwo jego batalionu zredukowano do siedmiu sprawnych funkcjonariuszy, odmówili ewakuacji, w ten sposób kontynuując zapewnianie dowództwa bez żadnych przerw, dając tym samym wspaniały dowód odwagi i poczucia obowiązku . "
Po upadku Dien Bien Phu , General Salan daje rozkaz do ewakuacji An Khe le20 czerwca 1954. Jest to Operacja Eglantine, podczas której GM 100 (3500 ludzi) zostaje złapany w zasadzkę Vietminh (16 000 ludzi) na kolonialnej drodze 19. Dowódca Kleinmann zapewnia tylną straż batalionu II / Korea. Swoimi umiejętnościami udało mu się uratować 497 ludzi z 834 swojego batalionu.
Za swoją akcję podczas tej bitwy Louis Kleinmann jest ponownie cytowany do rozkazu armii:
„Bardzo odważny i rzadki starszy oficer ds. Energii, dowodzący 2. batalionem koreańskim. 24 czerwca 1954 r., 15 km na zachód od An Khé (górskich płaskowyżów środkowego Wietnamu), doznał silnego ataku rebeliantów na PC GM 100. Zmuszony do cofnięcia się przed licznymi siłami przeważającymi, przegrupował swój batalion w odległej słup 15 km po wyczerpującym marszu w gęstym buszu. 28 czerwca 1954 r. Podczas marszu na PLeiku odparł gwałtowny atak 2 batalionów na CP, artylerię i konwój Grupy. Był podziwiany przez wszystkich, stanowiąc wspaniały przykład szefa kuchni. "
Po rozwiązaniu batalionu 1 st październik +1.954został powołany do polecenia sektora Quang Tri północy Hue na 17 -tego równoleżnika . Zorganizował odbudowę regionu po ośmiu latach wojny. Opuścił Indochiny dalej11 lipca 1955.
Po powrocie z Indochin został przydzielony do sztabu sił francuskich w Niemczech (FFA). Stacjonuje w Baden-Baden (Niemcy).
Plik 1 st April +1.956, został mianowany podpułkownikiem i pułkownikiem im1 st październik 1960. Zostawił wojsko włączone21 lipca 1964i prowadzi wykłady. Jest ojcem czwórki dzieci.
On umarł na 14 lipca 1979w Strasburgu (Bas-Rhin) i spoczywa na cmentarzu w Brumath (Bas-Rhin).
Jego akcja w Moguncji (Niemcy)
Jako francuski dowódca Moguncji po lipcu 1945 roku , jego rola była decydująca dla odbudowy Uniwersytetu Jana Gutenberga w Moguncji we współpracy z Raymondem Schmittleinem, co przyniosło mu zaszczyt tytułu honorowego obywatela uniwersytetu, który został ponownie otwarty w dniu22 maja 1946przez generała armii Koeniga . Dużo pracował z Emilem Krausem , burmistrzem Moguncji w latach 1945-1949 (poprzedni burmistrz Rudolph Walther, zainstalowany przez Amerykanów, został zastąpiony17 sierpnia 1945).
Louis Kleinmann ma również silne zobowiązania obywatelskie. Jest szczególnie zaangażowany w wznowienie karnawału w Moguncji i ratowanie dużej dzwonnicy kościoła św. Stefana w Moguncji , Pałacu Ostein i wszystkich budynków wokół Schillerplatz .
Na pierwszym targu wina w Moguncji po wojnie w r1946ówczesna okupacja francuska we współpracy z Louisem Kleinmannem udostępniła 100 000 litrów wina. Z nadwyżką 60 000 marek niemieckich z wpływów z rynku wina z 1946 r., Przywrócono Mainzer Verkehrsverein, pierwotnego inicjatora rynku wina w Moguncji.
Następnie został mianowany dowódcą w Pirmasens i pracował dla Zastępcy Wysokiego Komisarza w Bad Godesberg .
Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec w roku1966.
Nagrody
-
Kawaler Legii Honorowej (13 marca 1945 r) z następującym cytatem:
„Oficer o dobrych umiejętnościach wojskowych. Związany najpierw ze swoją kompanią od 15 do 25 listopada 1944 r., A następnie ze swoim batalionem, którym dowodził od tego dnia, brał udział we wszystkich operacjach wyzwolenia południowej Alzacji w szczególnie wspaniałych i morderczych warunkach. Po udziale w oczyszczaniu wioski Moosch w dniu 19 listopada, 20 listopada usunął wioskę Sinsheim, przyjmując tam 130 więźniów; 22 i 23 listopada wraz ze swoją kompanią odpierały ataki wroga na Wyspę Napoleona, zadając jej ciężkie straty; 25 listopada, w wyniku ataku Heimsbrunna, dowódca jego batalionu został zabity, zastępuje go w krótkim czasie i porywa wioskę, biorąc wielu jeńców. 28 i 29 listopada, odpowiedzialny za atak na Burnhaupt-le-Bas w szczególnie trudnych warunkach, 29 listopada zajął wioskę. Podczas tych operacji oddział, do którego należy, porwał lub zaatakował ponad dziesięć wiosek, uwięził ponad 500 jeńców i zabrał ważny materiał wojenny ”
- Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej z dnia 6 kwietnia 1945 r
- Medal Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1966)
Uznanie
- Honorowy obywatel Uniwersytetu w Moguncji za swoją inwestycję w ponowne otwarcie uniwersytetu.
- Aleja kampusu Mayençais, „Colonel-Kleinmann-Weg”, nosi jego imię.
Uwagi i odniesienia
- „ Louis KLEINMANN ” , na museedelaresistanceenligne.org , Musée de la Résistance 1940-1945 online (dostęp 31 stycznia 2020 )
- Charles Béné, L'Alsace dans les griffes nazies (4): alzaccy komuniści, młodzież alzacka we francuskim ruchu oporu , FeniXX,1 st styczeń 1978, 412 s. ( ISBN 978-2-402-22760-5 , czytaj online )
- Eric Le Normand, Association for Studies on the Interior Resistance of Alsatians (AERIA) ( ill. Christophe Clavel), La Resistance des Alsaciens , Paris, Fondation de la Résistance, Department AERI, cop. 2016 ( ISBN 978-2-915742-32-9 i 2-915742-32-4 , OCLC 959964698 , czytaj online )
- Roger FALIGOT, Róża i szarotka: 9782707196569 , La Découverte ,2017, 420 s. ( ISBN 978-2-7071-9656-9 , czytaj online )
- Marc André, " Louis Kleinmann un Brumathois pl Indochiny ", Towarzystwo Historii i Archeologii Brumath i okolic , Editions SHABE, vol. 25,Grudzień 1997, s. 10 ( ISSN 1163-7692 )
- General Koenig, Przemówienie generała Koeniga z okazji ponownego otwarcia Uniwersytetu w Moguncji , National Printing Office (Burda, Offenburg) nr 1120,22 maja 1946, 18 s.Dostępne do konsultacji w National University Library w Strasburgu (BNU). Zadzwoń pod numer: R35SUD-PRET A.114.986.
Zobacz też
Bibliografia
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
-
Eric Le Normand (z pomocą Damiena Kleinmanna), Association for Studies on Internal Resistance of Alsaciens (AERIA) ( il. Christophe Clavel), „Louis Kleinmann” , w Eric Le Normand, La opór des Alsaciens , Fondation de France, AERI departament,2016( ISBN 978-2-915742-32-9 ). Edukacyjne DVD
-
(de) Friedrich Schütz: Louis Théodore Kleinmann (1907-1979). Französischer Stadtkommandant von Mainz 1945/46: der „Vater der Stadt“, w Ut omnes unum sint - tom 2: Gründungspersönlichkeiten der Johannes Gutenberg-Universität , s. 9-21 , Michael Kissener (red.) / Helmut Mathy (red.), ( ISBN 978-3-515-08781-0 ) pobrane z Google Books
- Bernard Fall: „Indochine 1946-1962”, R. Laffont, 1962
- Marc André: „Louis Kleinmann, Brumathois w Indochinach”, Bull. Soc. Hist. i Arch. de Brumath i otoczenie , N O 25,Grudzień 1997.
- „Odyseja GM 100”, Plon