Louis Homet

Louis Homet

Kluczowe dane
Narodziny 1691
Paryż , Francja
Śmierć 27 lub 28 sierpnia 1767
Paryż , Francja
Podstawowa działalność Mistrz muzyki , kompozytor , chórmistrz , dyrygent
Miejsca działalności Paryż, Chartres , Paryż, Évreux , Amiens  ?, Orléans , Chambord , Paryż

Homet Louis , urodzony w Paryżu w 1691 r. , Gdzie zmarł 27 (lub 28) sierpnia 1767 r. , Jest śpiewakiem , nauczycielem muzyki ( chórmistrzem ) i kompozytorem francuskim .

Biografia

Paryż, Chartres i Évreux

Uczył się sztuki muzycznej od 1699 roku jako ministrant (dziecko śpiewa w chórze) w Sainte-Chapelle w Paryżu . Tam był uczniem zmarłego w 1704 r. Marca-Antoine Charpentiera , który doskonalił wówczas pod kierunkiem nowego mistrza muzyki, Nicolasa Berniera , również znanego kompozytora. W 1710 roku Louis Homet został przyjęty na kantora (czyli chórzystę) do chóru katedry Notre-Dame de Chartres (której Bernier był mistrzem od 1694 do 1698). Od następnego roku (1711) młody człowiek został mistrzem muzyki (to znaczy mistrzem chóru i mistrzem dzieci ) kościoła Saint-Jacques-la-Boucherie w Paryżu. Od 1711 do 1714, należycie zwerbowany podczas konkursu prowadzonego przez słynnego teoretyka i kompozytora Sébastiena de Brossarda (sierpień-Wrzesień 1711), pełni on (w zasadzie) tę samą funkcję mistrza muzycznego w katedrze w Évreux . Jednak historyk Masters of Chartres, Jules-Alexandre Clerval, zauważa, że ​​Homet był wówczas kantorem w Amiens . Może nigdy nie zajmował stanowiska, na które został przyjęty w Evreux? Jego Repons of Saint Taurin , biskup Évreux, zostały skomponowane podczas konkursu w 1711 roku.

Orleans i Chambord

Od 1714 r. (Odbiór 4 lipca) w 1731 r. osiadł w Orleanie . Służył tam jako mistrz muzyki w katedrze Sainte-Croix , zanim został zwolniony20 stycznia 1717(zwolnienia były częste, podobnie jak rezygnacje). Pozwał kapitułę, aby spróbować zachować kanoniczną półprzywilejowaną pozycję (źródło dochodu). Pozostał w służbie kapituły (jako urzędnik kościelny od31 stycznia 1718, znak, że w tym dniu przegrał sprawę), a następnie został przywrócony jako chórzysta 08 sierpnia 1722. Wcześniej mógł również uczyć pisania lub łaciny na poziomie magisterskim. Plik10 września 1724ubiegał się (bezskutecznie) o stanowisko nauczyciela dzieci katedry w Chartres. Plik29 grudnia 1725po chorobie (niewątpliwie) i śmierci (14 września ) Nicolasa Grogniarda (urodzonego w Meaux? ok. 1680-85), również kompozytora, ponownie został mistrzem psalety (mistrzem chóru i dzieci ) katedry Sainte-Croix, aż do powrotu do Notre-Dame de Chartres w 1731 roku.17 kwietnia 1731. Ponieważ14 sierpnia, kompozytor Angevin Louis Bachelier (1703-1782) został wybrany na jego miejsce mistrzem muzyki katedry w Orleanie. W 1729 i 1730 roku (a może też od 1725 do 1733), Homet był także w służbie Stanisława Leszczyńskiego , króla Polski na uchodźstwie w zamku Chambord .

W Orleanie Homet wiedział, jak odtworzyć Akademię Muzyczną (której pierwsze i nieśmiałe pojawienie się pochodzi z 1670 r.). Działał od 1721-1722 do 1730 roku i upadł z braku środków finansowych. Była to organizacja koncertów, pierwotnie pożądana przez wykonawców amatorów. Tam też odbywały się kursy i każdy mógł tworzyć własne kompozycje. Te prowincjonalne akademie uważane są za przodków konserwatoriów.

Paryż

Od 1734 do 1748 pełnił ważną funkcję dyrygenta chóru w Notre-Dame de Paris . W ten sposób przyczynił się do wykształcenia przyszłego kompozytora François Girousta , urodzonego w Paryżu w 1738 r. Kiedy Louis Homet zmarł w 1767 r., Nie był już mianowany „kapłanem, byłym nauczycielem muzyki Kościoła paryskiego”.

Wstawiennictwo na rzecz wierzyciela kupca

Z Paryża w 1743 r. Na polecenie opata de Brancas napisał dwa listy z autografami (11 lutego i 20 marca) do ubiegania się o ochronę hrabiego André-Louisa de Brancas-Rochefort na rzecz wierzyciela kupca z Awinionu i Marsylii (przedsiębiorca obecny również na targach Beaucaire ). Louis Homet podaje szczegóły tej sprawy i prosi adresata, aby sprzeciwił się zniesieniu pieczęci.

Pracuje

Istniejące prace

Nowoczesne wydanie Centre de Musique Baroque de Versailles ( Cahiers de musique , nr 101, 2003, 39 s.).Dzieło odniosło wielki sukces. Na przemian jednogłosowy motyw muzyczny liturgicznego Dies iræ , w nieparzystych strofach, z czteroczęściowym buczeniem (parzyste strofy), tym razem za sprawą autora. Podczas uroczystego pogrzebu Jean-Philippe Rameau (Paryż, kościół Saint-Eustache ,Wrzesień 1764), usłyszeliśmy to, podwojone partiami instrumentalnymi (aby dostosować do gustu dnia). Materiał skopiowany na tę okazję istnieje do dziś, przechowywany w Paris BnF: Rés. H 494 C (aj). Był ponownie cytowany i powtarzany (śpiewany i wykonywany) w XIX i XX wieku. Wydanie współczesne: Paryż: Schola Cantorum and Procure générale de musique, sd, 4 s. Kopia datowana na 1894 r., Sporządzona przez kanonika Marcela Laurenta (Dyrektorium chórów katedry w Orleanie). Archiwa miejskie Orleanu: C 3364-3. Ta Msza (bez daty) zawiera powyższą Prozę . Mogły więc zostać skomponowane na tę samą okazję. Zobacz Brosset 1924 s. 26. Partytura przeciwstawia się pasażom na 4 lub 3 głosy. Graficzny kontrapunkt na przemian z pionowym, sylabicznym pismem. Materiał ten rękopis (44 notebooków dla śpiewanych części, 17 Instruments) zaświadcza, że praca została podana do kaplicy Tuileries , pod Napoleona  I st lub podczas Restauracji (1802-1830). Jean-François Le Sueur , mistrz od 1804 roku, dyrygował muzyką Notre-Dame przed rewolucją . Niewątpliwie tam dowiedział się o tej Mszy. Zobacz Mongrédien 1986 s. 160 i 164. François-Joseph Fétis twierdził, że posiada rękopis tego utworu, ale nie pojawia się on w katalogu jego biblioteki założonej w 1995 roku.

Utracone dzieła

Tylko broszura. Muzyka jest zagubiona. Według p. 4: „  Słowa pochodzą od akademika. Muzykę wykonał M. HOMET, mistrz muzyki Akademii  ”. Akademikiem może być Daniel Polluche z Orleanu. Muzyka jest zagubiona. Incipit  : „Pasterze tego szczęśliwego pobytu, dziś podwojcie swoje koncerty dla LOUIS”. Inny możliwy tytuł: Idylle sur la Paix, śpiewany w Akademii Muzycznej . Libretto w Paryżu ( Mazarine Library  : 4 ° 10918-111 / 20). Cytowane w Le Mercure de France ,Grudzień 1722, s. 136–137 (s. 403 przedruku). Wzmiankowany w Beauvais de Préau 1778 s. V. „  Przygotowany do muzyki pana HOMETA, mistrza muzycznego Króla Polski i kościoła w Orleanie . „[Sic]. Muzyka jest zagubiona. Libretto in Blois (Biblioteka Abbé Grégoire: LO 526). Postacie: „A Nimphe , Apollo , Flore , Zephire , Mars . Chór ”. Początek Prologu  : „Jakie słodkie koncerty rozbrzmiewają w tych miejscach”. Incipit of the Entertainment  : „Przyjdźcie wszyscy do mojej świątyni i pozwólcie wszystkim się przygotować” [sic]. Cytowane bez lokalizacji w Cuissard 1900 w artykule „Homet”.

Niepewne przypisanie

Uwagi

  1. Został pochowany 28 sierpnia 1767 roku.
  2. Muzycy lub byli muzycy kapituły często pełnili te funkcje. Por. Orleans BM: Ms. 836. Martirologium Insignis Ecclesiœ Aurelianensis, 1706 [dodano:] 1736 addit , f. 64r.
  3. Według Clervala, jako zwykły duchowny został tonsurowany w Chartres w 1714 r. Po powrocie do tego miasta w 1731 r. Był tylko subdiakonem. Został diakonem, a następnie kapłanem w Paryżu w 1732 i 1733. Por. Clerval 1898, s. 1. 95.
  4. 4 strony na podwójnym arkuszu w rozmiarze 4.
  5. 1707-1748, Hrabia Rochefort , gubernator Beaucaire  ; Korespondencja z hrabią Brancas-Rochefort. 1736-1740. Część 301 (fundusz Louisa Barthou ); Sprzedaż Tajana, 18 września 2013 r .
  6. Sprzedaż Tajana. Aukcja w środę 18 września 2013. Rękopisy i autografy. Louis Barthou Fund. Część 307  ; Podgląd dokumentu z podpisem
  7. W 1849 roku Franz Liszt w swoim Totentanz ( Taniec umarłych ) zagrał go w orkiestrze, przeciwstawiając go w ten sposób ciemniejszym cytatom z liturgicznego Dies irae . Domowy dron należał do repertuaru kościoła paryskiego. Wkrótce potem Adrien de La Fage opublikował swoje Cours complete de plain-chant lub New Methodical & Reasoned Treaty of Liturgical Song of the Latin Church do użytku wszystkich diecezji (Paris, Gaume, 1855-1856, 2 vol.), W których eksponuje (t. 2, s. 606–607) prozę Hometa, dodając, że uważa ją za znakomitą. Możemy również odnotować kilka przykładów późniejszej dyfuzji: w 1928 roku podjął ją ponownie belgijski kompozytor Fernand Le Borne w swoim Requiem na chór, solówkę i orkiestrę. Jeszcze później, w 1947 roku, zwykły chantysta Félix Raugel włączył ją do swojej Mszy za zmarłych na chór mieszany, co jest znakiem, że proza ​​Hometa zachowała swoje miejsce w paryskich kościołach. To było jeszcze w 1921 roku w repertuarze chóru katedry Sainte-Croix d'Orléans .
  8. François-Joseph Fétis, „Homet (l'Abbé)”, w: Biography universal of musicians , drugie wydanie, Paryż, Firmin Didot, 1860-1865, t. 2, str. 850.
  9. Jean-Paul Montagnier, „Homet, Louis”, w Ludwig Finscher (red.), Die Musik in Geschichte und Gegenwart [MGG], Kassel, Bärenreiter, 2003, vol. 9, kol. 289-290. Wcześniejsza wersja tego artykułu nie wspominała o utracie rękopisu (Mary Hunter i Jean-Paul Montagnier, „Homet, Louis”, w Stanley Sadie (red.), The New Grove Dictionary of Music and Musicians , drugie wydanie, Londyn , Macmillan Publishers Limited, 2001, tom 11, str. 670). Również Anne Francis i Els Van Hoof, Biblioteka Królewska Albert- I er Bruksela. Katalog rękopisów w Kolekcji François-Josepha Fétisa , Bruksela, 1995. Brak wzmianki o rękopisie.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne