Louis-Philippe d'Orléans (1725-1785)
Louis Philippe d'Orléans_as_Duke_of_Orl%C3%A9ans_by_Alexander_Roslin,_Stockholm.png)
Książę Orleanu - Alexander Roslin .
| Rząd wojskowy | Gubernator Dauphiné |
|---|
| Tytuł |
Pierwszy książę krwi, książę Chartres, książę Orleanu |
|---|---|
| Dynastia | Dom w Orleanie |
| Narodziny |
12 maja 1725 Wersal ( Francja ) |
| Śmierć |
18 listopada 1785 Château de Sainte-Assise ( Francja ) |
| Tata | Louis z Orleanu |
| Matka | Auguste Jeanne z Bade-Bade |
| Małżonka | Louise Henriette de Bourbon Conti |
| Znajomości |
Mademoiselle Le Marquis Madame de Montesson |
| Dzieci |
Philippe d'Orléans Bathilde d'Orléans |
Podpis
.png)
Louis-Philippe d'Orléans , znany jako "Tłuszcz" Władcy Chartres ( 1725 - 1752 ), a następnie księcia Orleanu ( 1752 ), z Valois, Nemours i Montpensier (1752-1785), pierwszy książę krwi , rodzi się12 maja 1725w Wersalu i zmarł dalej18 listopada 1785w Château de Sainte-Assise w Seine-Port .
Jest synem Ludwika, księcia Orleanu , znanego jako „Pobożny” (1703–1752) i Augusta Jeanne de Bade-Bade (1704–1726). Po urodzeniu nosił tytuł księcia Chartres . Po śmierci ojca w 1752 roku został księciem Orleanu, Valois, Nemours i Montpensier. Jest ojcem Philippe Égalité .
Brał udział w kampaniach wojennych w latach 1742, 1743 i 1744. W ubiegłym roku otrzymał stopień generała porucznika. Został mianowany gubernatorem z Dauphiné po śmierci ojca. Odznaczył się w wojnach we Flandrii i Niemczech .
Biografia
W bardzo młodym wieku rozwinął wspólną pasję do jednej z córek Ludwika XV , Henriette de France, znanej jako „Madame”, jako najstarsza z córek króla, jeszcze niezamężna i chciał się z nią ożenić, ale kardynał de Fleury dostrzegł w tym małżeńskim projekcie możliwe źródło wszelkiego rodzaju poważnych komplikacji dyplomatycznych. Rzeczywiście, Ludwik XV miał tylko jednego syna. W razie jego zniknięcia, być twierdził tron Francji będzie zarówno przez księcia Orleanu i króla Hiszpanii, Philippe V , który uznał za nieważne wyrzeczenie się swoich praw, Anglia dała mu. Wymuszali od Traktatu Utrechtu z 1713 r. Poślubienie córki króla z synem księcia Orleanu oznaczałoby, w tej możliwej kłótni, nadanie wagi temu drugiemu, co nie zaniedbałoby niepokoju Hiszpanii , którą kardynał kardynał wręcz przeciwnie, starał się oszczędzić. W 1740 roku król nie bez żalu poświęcił szczęście swojej córki na ołtarzu racji stanu i odmówił księciu Chartres ręki jego córki. Księżniczka, łagodna młoda dziewczyna o wielkim charakterze moralnym, poddała się, ale wyrzekła się małżeństwa. Zmarła na ospę w 1752 roku w wieku 25 lat.
Książę Orleanu pomyślał wtedy o swoim synu o córce elektora Karola Alberta Bawarii . Zawsze starając się nie wychowywać zbytnio młodszej gałęzi, Ludwik XV i Fleury udzielili księciu oficjalnego, ale nieskutecznego wsparcia. Wyborca był ich sojusznikiem i zażądał Imperium. Wspierany przez wojska francuskie, w 1742 roku został faktycznie wybrany cesarzem pod imieniem Karola VII, ale stracił swoje państwa. Przeciągnął sprawę i zmarł w 1745 r. Bez jej zakończenia.
Ślub
W międzyczasie Louis-Philippe poślubia 17 grudnia 1743daleka kuzynka Louise Henriette de Bourbon-Conti (1726-1759), prawdziwie desperacki wybór, który w żaden sposób nie podniósł prestiżu domu Orleanu, a wręcz przeciwnie, przyniósł jeszcze więcej krwi bękartów Ludwika XIV do niego . Książę Orleanu uważał przynajmniej, że młoda dziewczyna, wychowana w klasztorze, będzie wzorem cnót chrześcijańskich. Wręcz przeciwnie, okazała się wzorem bezwstydu, a jej przewinienie wywołało permanentny skandal. Troje prawowitych dzieci, z których dwoje przeżyło, urodziło się ze źle dobranego związku:
Dzieci
- Orleans N, kobieta (12 lub 13 lipca 1745 - 14 grudnia 1745);
- Louis-Philippe-Joseph d'Orléans , książę Montpensier (ur13 kwietnia 1747), przyszły Philippe-Égalité, ojciec Louis-Philippe ;
- Louise-Marie-Thérèse- Bathilde d'Orléans (ur9 lipca 1750 - zmarł 10 stycznia 1822), „Mademoiselle”, żona Louisa Henri de Bourbon-Condé , księcia Burbon, a następnie księcia Condé .
Znowu Philippe-Égalité nie zawahał się publicznie potwierdzić podczas rewolucji, że nie był synem Ludwika „Grubego”, ale woźnicy Pałacu Królewskiego, co zresztą było bardzo mało prawdopodobne, jeśli osądzić po uderzającym podobieństwie. między ojcem a synem. Ponadto, Ludwik Pobożny , jego dziadek nie wierzył w legalność swoich wnuków ...
Na pocieszenie książę Chartres zamieszkał w międzyczasie z M me Villemomble , który dał mu pięcioro naturalnych dzieci, które opiekowała się nim rodzina Orleańska:
- Louis-Étienne, hrabia opat Saint-Phar;
- Louis-Philippe, hrabia-opat Saint-Albin;
- Marie-Étienne, która poślubiła w 1778 r. Oficera dragonów regimentu księcia Orleanu François-Constantina de Brossarda, giermka dowodzącego stajnią księcia Orleanu;
- Dwie bliźniaczki, młode damy z Mérainville, które wstąpiły do religii.
Księżna Chartres zmarła przedwcześnie na gruźlicę w 1759 roku.
Po 1772r
Louis le Gros wziął następnie tytułową kochankę Charlotte-Jeanne Béraud de La Haye de Riou (1738-1806), wdowę po markizie de Montesson, która nazwała ją „Gros-Père”. Przez lata próbował uzyskać zgodę Ludwika XV na poślubienie go; Król zgodził się w 1772 r. I pod warunkiem, że małżeństwo powinno być tylko morganiczne, a M me Montesson nie została księżną Orleanu, co oznaczało, że po nieudanym uczynieniu markiza de Montesson księżną Orleanu, książę Orleanu został markizem de Montesson. Po ślubie, które miało miejsce w 1773 roku, książę Orleanu i jego nowa żona musieli opuścić Palais-Royal i Saint-Cloud , ich sytuacja jest obecnie niezgodna z obowiązkami etykiety. Mieszkali dyskretnie między domem należącym do księcia w Bagnolet a zamkiem Sainte-Assise , prezentem ślubnym ofiarowanym Madame de Montesson, położonym w Seine-Port (obecny departament Seine-et-Marne ), nad brzegiem Seine., I gdzie, pomimo kilku lat intryg, nigdy nie miała zaszczytu królewskiej wizyty.
Ostatnie lata spędził w swoim domu w Bagnolet , chroniąc uczonych i pisarzy, często działając sam. Ten oświecony książę sprzyjał odkryciom. Dobry człowiek, rozdawał duże sumy potrzebującym. „Pan le Duc d'Orléans” - mówił sam o sobie baron de Besenval - „często buntował się nad przyjaciółmi słabością jego charakteru i brakiem szlachetności, jaką czasami narzucał swemu postępowaniu; ale przywiązywał je do siebie dzięki niezwykłej dobroci, która była podstawą jego charakteru, i usługami, które im wykonywał, na tyle, na ile pozwalała mu na to jego nieśmiałość. "
W 1769 roku powiększył majątek rodziny Orleans , kupując Château du Raincy od spadkobierców markiza de Livry . Ale w 1784 roku, musiał zgodzić się na CEDE do króla na zamku w Saint-Cloud , upragniony przez Marie-Antoinette .
Titulatura i dekoracje
Tytuł
- 12 maja 1725 - 4 lutego 1752 : Jego Wysokość Louis-Philippe d'Orléans, Książę Krwi, Książę Chartres (ur.) ;
- 4 lutego 1752 - 18 listopada 1785 : Jego Wysokość Louis-Philippe d'Orléans, Pierwszy Książę Krwi, Książę Orleanu.
Dekoracje dynastyczne
Królestwo Hiszpanii
|
Rycerz z Order Złotego Runa (1752) |
|
Knight of the King's Orders (5 czerwca 1740) |
Personel
- Henri Popinel , jego architekt
W literaturze
W swojej głównej pracy, Mes Mémoires , Alexandre Dumas pierwszy opisuje małżeństwo z księciem Orleanu z Madame de Montesson (str. 8-9, z edycji Claude SCHOPP, Paryż, Robert Laffont, coll. "Bouquins", 1989), następnie maluje portret:
Znakomity charakter Madame de Montesson przez długi czas zapewniał szczęście księciu i jego własne szczęście. Zajmowała się muzyką i polowaniami, którymi dzieliła się z księciem. Miała teatr w hotelu, w którym mieszkała, w Chaussée-d'Antin, teatr, w którym występowała z nim. Książę Orleanu, urodzony jako dobry człowiek i naiwny, odniósł sukces w roli chłopa, a madame de Montesson w rolach pasterki i kochanka. Nieżyjąca już Madame la Duchesse d'Orléans prostytuowała ten dom do tego stopnia, że panie przychodziły tylko z zastrzeżeniami, które zostały zbadane i śledzone. Madame de Montesson przywróciła tam dobry ton i godność, otworzyła na nowo drzwi dla delikatnych przyjemności i przywróciła zamiłowanie do sztuki, dowcipu i często przywracała radość i dobrą naturę.
Guy Martignon - Le Grand livre de Villemomble - Les Amis du château
Guy Martignon - Matquise, lady of Villemomble - The Memory Lamp - Les Amis du Château
Pochodzenie
Pochodzenie Louis-Philippe d'Orléans (1725-1785)Uwagi i odniesienia
- „Mr de Brossard, giermek dowódca stajni pana księcia Orleanu” , nr inw. CAR 51 (rysunek), na pop.culture.gouv.fr (POP: otwarta platforma dziedzictwa), 2000-05- 10.
- National Archives of France, Insinuations, Y / 231, fol. 310, obwieszczenie 369., jego brat Claude jest gubernatorem młynów w Wersalu.