Loeiz Herrieu

Loeiz Herrieu Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 27 stycznia 1879 r.
Lanester
Śmierć 22 maja 1953(w wieku 74 lat)
Auray
Narodowość Francuski
Zajęcia Historyk , poeta , pisarz,
Inne informacje
Religia Kościół Katolicki
Partia polityczna Bretońska Partia Narodowa
Członkiem Bretoński Związek Regionalistów
Federacja Regionalistów Bretanii (1911)
Przekonanie Narodowa zniewaga
Archiwum prowadzone przez Bretońskie i Celtyckie Centrum Badawcze
Podstawowe prace
Dihunamb (1905)

Loeiz Herrieu , lub Louis Henrio według pisowni w rejestrze cywilnym, urodzony w27 stycznia 1879 r.w Lanester (wtedy włączonym do miasta Caudan ) ( Morbihan ) i zmarł dnia22 maja 1953w Auray był pisarzem bretońskim z Vannes . Nosił przydomek Er Barh Labourér ("Chłopski wieszcz"). Syn farmera, Vannes był jego językiem ojczystym. Sam prowadził farmę kolejno w Lanester i Hennebont, zanim zakończył życie w Auray .

Biografia

To właśnie w Lorient od 1898 Louis Henrio bywał w zespole w Le Clocher Breton , dwujęzycznym przeglądzie literackim Madeleine Desroseaux i René Saiba , gdzie pisał sam od 1902 roku . Następnie rozpoczyna się trwające całe życie zobowiązanie do ojczystego języka i kultury. Nie miał dyplomu: jako samouk zaczął się uczyć (jego biblioteka miała w 1944 r. 4000 książek), pisać, zbierać popularne piosenki. W 1902 wstąpił do Gorsedd de Bretagne . Później podróżował do Walii i Szkocji na spotkania między celtyckie.

W styczniu 1905 roku , wraz z André Mellac , stworzył Miesięczny przegląd Dihunamb całkowicie w Vannes i brał udział w Kolekcja Breton melodie zebrane w kampanii z Henri Guillerm gdzie pojawił się kilkanaście piosenek Vannes (w 1905 Guillerm opublikowany również zbiór 25 piosenek z kraju Cornouaille). Wraz z H. Guillermem opublikował także Melodie bretońskie w Quimper w 1911 roku .

W 1906 stworzył Le Réveil Breton, który przekształcił się w Le Pays Breton, zanim zniknął w 1914. W 1908 wstąpił do rady miejskiej Lorient . W 1910 poślubił Louise Le Méliner, która również została jego współpracowniczką, przywracając wiele piosenek z jego kolekcji. Należał do Breton Regionalist Union (URB), ale opuścił ją w 1912 roku , w tym samym czasie co Maurice Duhamel , Émile Masson , Camille Le Mercier d'Erm , François Vallée , by stworzyć Regionalistyczną Federację Bretanii, która nie przetrwała na wojnie.

Podoficer piechoty terytorialnej podczas pięciu lat wojny 1914-1918, opowiada o swoich doświadczeniach w Kamdro an Ankeu . Podczas całej wojny napisał do żony ponad tysiąc listów.

W okresie międzywojennym kontynuował swoją akcję: zbieranie prac, organizowanie konkursów bretońskich w szkołach i oczywiście przejmowanie przeglądu Dihunamb , tworząc Éditions Dihunamb . W 1928 roku , z barda Jean-François-Marie Jacob i André Mellac , organizował w Locmariaquer gorsedd .

W czasie II wojny światowej był lokalnym urzędnikiem Bretońskiej Partii Narodowej i był jednym z jej wpływowych członków w Morbihan . Pod koniec konfliktu zostaje, co potwierdziła jego wnuczka Anna, oskarżona o przynależność do Bretońskiej Partii Nacjonalistycznej , publikując artykuły w L'Heure Bretonne . Skazany na 20 lat poniżenia narodowego w 1945 r. został objęty amnestią15 stycznia 1952 rprzez zastosowanie art. 6 ustawy z dnia5 stycznia 1951.

Potomkowie

Jest ojcem ojca Meriadega Herrieu , autora metody i słownika Vannesa . Inny z jego synów, Armel Herrieu , brał udział w tworzeniu Festiwalu interceltique de Lorient . Ci dwaj synowie, w notatkach, które mu poświęcają (jeden w jego metodzie Vannesa, drugi we wstępie do wznowienia Populaire Chansons ), nie dokonują przeglądu jego działalności w czasie II wojny światowej , ale ten okres nie reprezentuje tylko pięciu lat aktywnego wojowniczego życia pół wieku.

Nazwisko Loeiz Herrieu zostało nadane szkole Diwan w Lorient , zanim zostało wycofane z powodu jego pism w czasie II wojny światowej.

Publikacje

Archiwa

Loeiz Herrieu Funduszu powierzono w 1991 roku do Centrum Kernault Badań i Dokumentacji na temat literatury ustnej ( Bretona i Celtic Research Center , Uniwersytet Zachodniej Bretanii ). Rodzina przekazała go CRBC w 2012 roku; ta kolekcja, obejmująca książki i archiwa, jest obecnie dostępna w Bibliotece Yves Le Gallo.

Uwagi i referencje

  1. Breton Bell Tower na data.bnf.fr.
  2. Patrick Malrieu , Historia popularnej piosenki bretońskiej , Dastum-Skol, 1983, s.  64-65 .
  3. Prezentacja tezy Daniela Carré, redaktora części korespondencji Herrieu: „Ważna część pracy bretońskiego pisarza i publicysty Loeiza Herrieu (1879-1953) poświęcona jest Wielkiej Wojnie: jego Dziennik Wojenny – Kamdro en Ankeu (punkt zwrotny śmierci) - jest jednym z arcydzieł współczesnej literatury w języku bretońskim, jednak nie pomijając pisarza, to właśnie prywatny człowiek, mało znany, że ta teza stara się utożsamiać: charakter, osobowość, związki z jego rodzina, relacje z innymi żołnierzami, przepływ idei, osobiste wizje i lekcje wojny… To poprzez bardzo szczegółową analizę jego prywatnego listu do żony (620 listów) zupełnie nieznanego poza ograniczonym kręgiem rodzinnym Poza szczerością żołnierz - w dużej mierze poświadczone porównaniem jego zeznań w archiwach wojskowych, z relacjami innych bliskich mu kombatantów (pochodzenie społeczne, poziom studiów, idee...) i jego adé doskonałe zrównanie z kryteriami „dobrego świadka” według Jeana Nortona Cru – analiza przedstawia mężczyznę, męża, ojca, katolika, chłopa, bretońskiego działacza kulturalnego w obliczu wojny – którego nienawidzi za to degraduje człowieka – i na co dzień do militaryzmu – który odrzuca w imię moralności i uczciwości. Jego listy ukazują niezwykłą istotę, ożywioną intensywnym życiem wewnętrznym, która, aby zachować uczciwość, nie godzi się na żadne kompromisy z wartościami otaczającego go świata. Jego głębokie poczucie obowiązku, całkowite poddanie się boskiemu podsycą jego niesłabnącą nadzieję na ponowne ujrzenie Bretanii i jego rodziny wraz ze zwycięstwem Prawa i Sprawiedliwości, wartości, w imię których godzi się cierpieć.” Tezy i dokumenty ( korpus 275 listów, szczegółowa biografia Loeiz Herrieu z lat 1879-1914, różne dokumenty) są napisane w języku bretońskim.
  4. Hamon 2001 , s.  121
  5. Hamon 2001 , s.  132
  6. strona loeizherrieu.fr .
  7. http://www.univ-brest.fr/crbc/menu/Bibliotheque_Yves-Le-Gallo/Fonds_d_archives/Herrieu__Loeiz_
  8. http://porttailcrbc.univ-brest.fr/ .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne