Loa loa Loa loa (po prawej)
Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Nematoda |
Klasa | Secernentea |
Zamówienie | Spirurida |
Rodzina | Filariidae |
Uprzejmy | Loa |
Loa , Loa Loa , jest gatunkiem z nitkowatych robaków, których obecność w tkance podskórnej u ludzi określa Loa loa , lub Loa. Ten pasożyt pochodzi z Afryki Środkowej i Zachodniej, a jego cykl życiowy rozpoczyna się, gdy jest przenoszony przez samicę chryzopa .
Ściśle ograniczone do dużego pasa terytorium afrykańskiego na obwodzie Zatoki Gwinejskiej , nie jest bardzo ważne ze względu na niski stopień zjadliwości, z wyjątkiem kilku bardzo rzadkich przypadków.
Małe, białe larwy, opalizujące, z wyboistym naskórkiem ; samiec mierzy 3 cm , samica dwa razy więcej.
Dorosłe osobniki, bardzo ruchliwe, żyją, często ponad 20 lat, w podskórnej tkance komórkowej człowieka, poruszając się nieprzerwanie z prędkością 1 cm na minutę. Mają szczególne upodobanie do oczu.
Cykl ewolucyjny ma dwa hosty mężczyzny, żywiciela ostatecznego i mucha tabanid, że samice chrysops , A haematophagous piekące w gorących godzin.
Ciężarne filariae emitują 300 mikronów mikrofilarii do tkanki komórkowej, które przechodzą do układu limfatycznego, a następnie do krwi; w okresach dobowych znajdują się we krwi obwodowej w środku dnia, stąd ich nazwa mikrofilaria diurna . Są tam pompowane przez samicę Chryzopsa z jej krwią, przechodzą do jej ogólnej jamy i stając się larwami, gromadzą się w trąbie trąby. Uciekają podczas następnego ukąszenia, aktywnie przenikają przez powłoki nowego podmiotu i docierają do tkanki podskórnej, gdzie osiągają stadium dorosłe po 3 miesiącach lub więcej.
Dwa typowe objawy kliniczne tej łagodnej filariozy to obrzęk Calabara i zaburzenia oka:
Wyjątkowo mogliśmy odnieść się do loiozy, zaburzeń serca, opon mózgowo-rdzeniowych lub uszkodzenia nerwów.
Przemijające obrzęki, świąd, choroby oczu i eozynofilia wymagają potwierdzenia pasożytniczego poprzez odkrycie:
Leczenie uzależnione jest od liczby larw występujących we krwi (mikrofilaremia); albadenzole stosuje się do leczenia loases microfilaraemia, która jest większa niż 8000 / ml. W przypadku obciążeń pasożytami od 2000 do 8000 / ml zalecana jest iwermektyna . Wreszcie, gdy liczba krążących larw spada poniżej 2000 / ml, dietylokarbamazyna (DEC) przejmuje kontrolę nad zwalczaniem pasożyta w tych postaciach larwalnych i dorosłych.
Zwykle łączy się go z terapią przeciwhistaminową lub kortykosteroidami w celu zmniejszenia ryzyka skutków ubocznych i reakcji immunoalergicznych spowodowanych lizą pasożytów.