Loa loa

Loa loa Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Loa loa (po prawej) Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Nematoda
Klasa Secernentea
Zamówienie Spirurida
Rodzina Filariidae
Uprzejmy Loa

Gatunki

Loa loa
( Cobbold , 1864 )

Synonimy

Loa , Loa Loa , jest gatunkiem z nitkowatych robaków, których obecność w tkance podskórnej u ludzi określa Loa loa , lub Loa. Ten pasożyt pochodzi z Afryki Środkowej i Zachodniej, a jego cykl życiowy rozpoczyna się, gdy jest przenoszony przez samicę chryzopa .

Rozkład geograficzny i znaczenie

Ściśle ograniczone do dużego pasa terytorium afrykańskiego na obwodzie Zatoki Gwinejskiej , nie jest bardzo ważne ze względu na niski stopień zjadliwości, z wyjątkiem kilku bardzo rzadkich przypadków.

Morfologia

Małe, białe larwy, opalizujące, z wyboistym naskórkiem ; samiec mierzy 3  cm , samica dwa razy więcej.

Biologia

Dorosłe osobniki, bardzo ruchliwe, żyją, często ponad 20 lat, w podskórnej tkance komórkowej człowieka, poruszając się nieprzerwanie z prędkością 1  cm na minutę. Mają szczególne upodobanie do oczu.

Cykl ewolucyjny ma dwa hosty mężczyzny, żywiciela ostatecznego i mucha tabanid, że samice chrysops , A haematophagous piekące w gorących godzin.

Ciężarne filariae emitują 300 mikronów mikrofilarii do tkanki komórkowej, które przechodzą do układu limfatycznego, a następnie do krwi; w okresach dobowych znajdują się we krwi obwodowej w środku dnia, stąd ich nazwa mikrofilaria diurna . Są tam pompowane przez samicę Chryzopsa z jej krwią, przechodzą do jej ogólnej jamy i stając się larwami, gromadzą się w trąbie trąby. Uciekają podczas następnego ukąszenia, aktywnie przenikają przez powłoki nowego podmiotu i docierają do tkanki podskórnej, gdzie osiągają stadium dorosłe po 3 miesiącach lub więcej.

Kliniczny

Dwa typowe objawy kliniczne tej łagodnej filariozy to obrzęk Calabara i zaburzenia oka:

Wyjątkowo mogliśmy odnieść się do loiozy, zaburzeń serca, opon mózgowo-rdzeniowych lub uszkodzenia nerwów.

Diagnostyczny

Przemijające obrzęki, świąd, choroby oczu i eozynofilia wymagają potwierdzenia pasożytniczego poprzez odkrycie:

Leczenie

Leczenie uzależnione jest od liczby larw występujących we krwi (mikrofilaremia); albadenzole stosuje się do leczenia loases microfilaraemia, która jest większa niż 8000 / ml. W przypadku obciążeń pasożytami od 2000 do 8000 / ml zalecana jest iwermektyna . Wreszcie, gdy liczba krążących larw spada poniżej 2000 / ml, dietylokarbamazyna (DEC) przejmuje kontrolę nad zwalczaniem pasożyta w tych postaciach larwalnych i dorosłych.

Zwykle łączy się go z terapią przeciwhistaminową lub kortykosteroidami w celu zmniejszenia ryzyka skutków ubocznych i reakcji immunoalergicznych spowodowanych lizą pasożytów.

Uwagi i odniesienia

  1. Rees, T. (kompilacja) (2021). Tymczasowy rejestr rodzajów morskich i innych niż morskie . Dostępne pod adresem https://www.irmng.org pod adresem VLIZ, dostęp 5 lutego 2020 r

Odniesienia taksonomiczne