Lista królów Rzymu

Polityka w starożytnym Rzymie Kluczowe dane

Rodzina królewska rzymska 753-509 pne. AD Republika rzymska 509-27 pne. AD Cesarstwo Rzymskie 27 pne. AD - 476 Principate 27 pne AD - 285 Dominuj 285 - 476 Emp. Zachód 395 - 476 Emp. Bizancjum 395-1453 Magistrates Cursus honorum Sędziowie zwyczajni Sąd ludowy Kwestor Edile Praetor Konsularny Konsula Cenzor Promagistrates Właściciel Prokonsul Nadzwyczajni sędziowie Dyktator Mistrz Kawalerii Interroi Decemvir Triumvir Zespoły Roman Senate Comitia Elections Curiata elections centuriata Comitia hołduje radzie plebejskiej Tytuły imperialne Cesarz rzymski Augustus Imperator Caesar Pater patriae Pontifex maximus Cesarscy urzędnicy Kurator Legat Prefektury Prefekt Pretorium Prefekt Rzymu Prefekt Annone prefekt czuwania

The Kings of Rome są królowie, którzy panowali nad starożytnym Rzymie podczas monarchicznego okres , który rozpoczął się od legendarnego założenia Rzymu przez Romulusa w 753 pne. AD i kończy się upadkiem Tarquina Wspaniałego i nadejściem Republiki Rzymskiej w 509 rpne. AD . Tradycyjne Roman historia jest dołączony do III th  century  BC. AD na serii siedmiu królów, z wyłączeniem innych władców w efemerycznym panowaniu.

Tradycyjna lista królów Rzymu

Rzymski historyk Quintus Fabius Pictor , ok. 260 pne. AD ustalił listę siedmiu władców na 243 lata panowania, średnio 35 lat na panowanie. Lista ta została przyjęta przez wszystkich historyków następnych stuleci i stanowi tradycyjną listę królów Rzymu. W opinii współczesnych historyków imiona, pochodzenie i daty panowania pierwszych czterech królów, na przemian łaciny i Sabinę , są bardziej legendarne niż historyczne, podczas gdy trzech ostatnich królów pochodzenia etruskiego ma istnienie, które wydaje się bardziej pewne. .

Portret fikcyjny	Nazwisko	Początek panowania	Koniec panowania	Trwanie	Pochodzenie
	Romulus	753 pne J.-C.	716 pne J.-C.	37 lat	łacina
Bezkrólewie ( 716 pne - 715 pne )
	Numa Pompilius	715 pne J.-C.	671 pne J.-C.	44 lata	Sabin
	Tullus Hostilius	671 pne J.-C.	640 pne J.-C.	31 lat	łacina
	Ancus Marcius	640 pne J.-C.	616 pne J.-C.	24 lata	Sabin
	Tarquin the Elder	616 pne J.-C.	578 pne J.-C.	38 lat	etruski
	Servius Tullius	578 pne J.-C.	534 pne J.-C.	44 lata	etruski
	Tarquin Wspaniały	534 pne J.-C.	509 pne J.-C.	25 lat	etruski

Titus Tatius to legendarny król Cures (lub Quirinum ), wśród Sabin i król Rzymu, którego tron ​​dzieli z Romulusem przez pewien czas , po uprowadzeniu kobiet Sabine . Nigdy nie figuruje na liście królów.

Etruska Porsenna, która zdominowała Rzym około -508 / -507, nie znajduje się na liście ustanowionej przez Fabiusa Pictora.

Daty te są bardziej orientacyjne niż dokładne, w tym dla królów okresu etruskiego. Długości panowania różnią się od jednego do drugiego starożytnego autora, tak historyczne podsumowanie Book II z Cycerona De Republica zaczyna się od 750 zamiast 753 daje 37 i 39 lat za panowania Romulusa i Numa.

Uwagi

W przeciwieństwie do pierwszych czterech królów rzymskich, uważanych legendarny istnienie Etrusków panuje nad Rzymie do VII th i VI th  wieków przed naszą erą. AD jest uważane za fakt historyczny. Jeśli jednak istnienie królów etruskich w Rzymie nie budzi wątpliwości, tradycyjna lista ograniczona do dwóch Tarquinów i Serwiusa Tulliusa jest kwestionowana przez historyków, takich jak Jacques Heurgon czy Alain Hus , którzy uważają, że rozróżnienie dokonane przez annałów między Tarquina Starszy i Tarquin Wspaniały jest sztuczny, a królów Tarquin było więcej. Ponadto Serwiusz Tullius, którego panowanie wpisuje się w bieg tej dynastii, zostałby przez krótki czas poprzedzony Aulusem Vibenną .

Porsenna jest oficerem etruskiego króla Clusium , który chwilowo miała kontrolę Rzymie na koniec VI th  wieku  przed naszą erą. AD Generalnie nie jest uważany za króla rzymskiego, a zatem nie jest uważany za ósmego króla Rzymu. Jednak jego istnienie nie jest uważane za legendarne. Tak więc J. Heurgon proponuje następujący scenariusz: Porsenna , król Clusium, zorganizował inwazję na Lazio, tak jak wcześniej Tarquinia i Vulci , wyparł Tarquinów i zajął Rzym, skąd następnie zaatakował Aricię , sprzeciwiając się koalicji Latynosów i Cumae , co go oszukało. Heurgon zauważa, że konsularni Fasti z pierwszych lat Republiki wymieniają kilka nazwisk pochodzenia etruskiego jako sędziów: Larcius w 506, 498, 490, Herminius w 506, Aquilius Tuscus w 487, oznaki obecności etruskiej w Rzymie w przeszłości poza 509. Odejście Tarquinów nie oznaczałoby zatem końca wpływów etruskich. Z drugiej strony Mireille Cébeillac-Gervasoni uważa, że ​​wpływ Porsenny na Rzym był efemeryczny i nie można mówić o „panowaniu Porsenny”.

Chronologia

Uwagi i odniesienia

1. Livy , Ab Urbe condita libri ; JA; Florus , skrócona historia rzymska , I, 1-7; Eutrope , Abridged of Roman history , 1, 8; Festus , Breviarium rerum gestarum populi romani , 2.2
2. Marcel Le Glay , Rzym, Rise and Fall of the Republic , Ed Perrin, 1990, wydana ponownie w 2005, ( ISBN  2262018979 ) , s. 47
3. Piel i Minéo 2011 , s.  56
4. Cébeillac-Gervasoni, Chauvot i Martin 2003 , str.  22
5. Besnier 1994 , s.  206, przypis 68-2
6. Heurgon 1993 , s.  240-241
7. Hus 1980 , s.  252
8. Hus 1980 , s.  253
9. Jacques Heurgon , Rzym i zachodnia część Morza Śródziemnego do wojen punickich , Paryż 1969, s. 205
10. Cébeillac-Gervasoni, Chauvot i Martin 2003 , str.  41

Bibliografia

• Cicéron ( przetłumaczone  z łaciny przez Esther Breguet, prefekt  Bernarda Besniera), La République, a następnie Le Destin , Paris, Gallimard ,1994, 260  str. ( ISBN  2-07-074013-7 )
• Mireille Cébeillac-Gervasoni , Alain Chauvot i Jean-Pierre Martin , Roman history , Paryż, Armand Colin ,2003, 471,  str. ( ISBN  2-200-26587-5 ).
• Jacques Heurgon , Rzym i zachodnia część Morza Śródziemnego do wojen punickich , Paryż, Presses Universitaires de France , wyd.  „Nowa Clio wolnym powietrzu i jego problemy” ( N O  7)1993( Repr.  1980), 3 e  ed. ( 1 st  ed. 1969), 477  , str. ( ISBN  2-13-045701-0 i 978-2-13-045701-5 , ISSN  0768-2379 , uwaga BnF n o  FRBNF35585421 , prezentacja online ).
• (it) Pietro Zullino , I sette re di Roma , Mediolan, CDE,1986.
• Alain Hus , Etruskowie i ich przeznaczenie , Paryż, Pikard,1980, 305  str. ( ISBN  2-7084-0047-9 ).
• Thierry Piel i Bernard Minéo , a Rzym stał się Republiką: 509 pne. AD , Clermont-Ferrand, LEMME edytuj,2011, 119  str. ( ISBN  978-2-917575-26-0 ).