Lyndon B. Johnson

Lyndon B. Johnson
Rysunek.
Oficjalny portret Lyndona B. Johnsona (1964).
Funkcje
36 th Prezydent Stanów Zjednoczonych
22 listopada 1963 - 20 stycznia 1969
( 5 lat, 1 miesiąc i 29 dni )
Wybór 3 listopada 1964
Wiceprezydent Brak
(1963-1965)
Hubert Humphrey
(1965-1969)
Rząd Administracja LB
Johnson
Poprzednik John Fitzgerald Kennedy
Następca Richard Nixon
37 th Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
20 stycznia 1961 - 22 listopada 1963
( 2 lata, 10 miesięcy i 2 dni )
Wybór 8 listopada 1960
Prezydent John Fitzgerald Kennedy
Rząd Administracja Kennedy'ego
Poprzednik Richard Nixon
Następca Hubert Humphrey
Senator Stanów Zjednoczonych
3 stycznia 1949 - 3 stycznia 1961
( 12 lat )
Okręg wyborczy Teksas
Poprzednik Wilbert Lee O'Daniel
Następca William A. Blakley
Przedstawiciel Stanów Zjednoczonych
10 kwietnia 1937 - 3 stycznia 1949
( 11 lat, 8 miesięcy i 24 dni )
Okręg wyborczy 10 th  District of Texas
Poprzednik James P. Buchanan
Następca Homer Thornberry  (en)
Biografia
Imię urodzenia Lyndon Baines Johnson
Data urodzenia 27 sierpnia 1908
Miejsce urodzenia Stonewall ( Teksas , Stany Zjednoczone )
Data śmierci 22 stycznia 1973
Miejsce śmierci Johnson City ( Teksas , Stany Zjednoczone )
Natura śmierci Zawał serca
Pogrzeb Stonewall ( Teksas )
Narodowość amerykański
Partia polityczna partia Demokratyczna
Małżonka Lady Bird Johnson
Ukończyć Uniwersytet Stanowy Teksasu w
Georgetown University
Zawód Nauczyciel
Religia chrześcijaństwo
Podpis Lyndona B. Johnsona
Lyndon B. Johnson Lyndon B. Johnson
Prezydenci Stanów Zjednoczonych
Wiceprezydenci Stanów Zjednoczonych
Senatorowie Stanów Zjednoczonych w Teksasie
Przedstawiciele Stanów Zjednoczonych w Teksasie

Lyndon Baines Johnson , znany pod inicjałami LBJ , urodził się dnia27 sierpnia 1908w Stonewall ( Teksas ) i zmarł dalej22 stycznia 1973w Johnson City ( Texas ) to polityk amerykański , 36 th prezydent z USA , po tym jak ten 37 th wiceprezesa .

Członek Partii Demokratycznej , Johnson był przedstawicielem Stanów Zjednoczonych w Teksasie od 1937 do 1949 i federalnym senatorem od 1949 do 1961, w tym sześć lat jako przywódca większości w Senacie, następnie dwa lata jako przywódca opozycji w Senacie i dwa lata jako Bat większości w Senacie. Po bezskutecznych próbach zdobycia nominacji prezydenckiej Partii Demokratycznej przyjął propozycję Johna F. Kennedy'ego, aby zostać jego kandydatem na kandydata w wyborach prezydenckich w 1960 roku . Bilet Demokratów wąsko wygrywa z biletem Republikanów prowadzonym przez Richarda Nixona .

Tego samego dnia, w którym John F. Kennedy został zamordowany podczas urzędowania ,22 listopada 1963, obejmuje prezydenturę Stanów Zjednoczonych jako wiceprezydent. Zakończył prezydenturę Kennedy'ego, a następnie został wybrany we własnym imieniu, wygrywając zdecydowanie w wyborach prezydenckich w 1964 roku . Jego kadencja została naznaczona gwałtownymi rozruchami rasowymi i zabójstwami politycznymi, zwłaszcza Malcolma X , Martina Luthera Kinga i Roberta Francisa Kennedy'ego . Johnson projektuje program polityczny „  Wielkiego Społeczeństwa  ”, który obejmuje prawa wspierające prawa obywatelskie mniejszości , publiczne programy telewizyjne, ochronę środowiska i pomoc dla edukacji. Rozpoczął program „  wojny z ubóstwem  ”, tworząc w ten sposób Medicare i Medicaid, aw 1965 r. Podpisał ustawę o prawach głosu . Dominujące zachowanie Johnsona pozostało sławne, zwłaszcza jego słynne „traktowanie Johnsona”, przez które fizycznie narzucał się swoim rozmówcom i które często nadużywał nawet w obliczu najbardziej wpływowych polityków, aby zmusić ich do zaakceptowania jego praw.

Jednocześnie musi poradzić sobie z pierwszą częścią wojny wietnamskiej , w której nasila się amerykańskie zaangażowanie. W miarę trwania wojny popularność Johnsona znacznie spadła. Po wyborach do Kongresu w 1966 r. Hipoteza reelekcji Johnsona w wyborach prezydenckich w 1968 r. Wydaje się być zagrożona z powodu zamieszania wokół sprzeciwu wobec wojny wietnamskiej w Partii Demokratycznej i zamieszek na tle rasowym. Mimo niepowodzeń jego polityki zagranicznej pewna liczba historyków pozytywnie ocenia jego prezydenturę ze względu na reformy, jakie udało mu się przeprowadzić w polityce wewnętrznej. Po prawyborach w New Hampshire , podczas których znalazł się w trudnej sytuacji, wycofał się z nominacji Demokratów i tym samym zrezygnował z kandydowania na nową kadencję prezydencką w wyborach prezydenckich w 1968 r. , Które wygrał prezydent Republikanin Richard Nixon .

Biografia

Młodzież, studia i wczesna kariera polityczna

Lyndon Baines Johnson urodził się w Stonewall, Teksas , na27 sierpnia 1908na farmie w pobliżu rzeki Pedernales. Jego ojciec, Samuel Ealy Johnson Jr., którego rodzina jest pochodzenia szkocko-irlandzkiego i angielskiego , poślubił swoją matkę Rebekah Baines, której rodzina ma zarówno angielskie, jak i niemieckie korzenie. Ich związek był obchodzony w wierze baptystów. Jego rodzice są właścicielami farmy i wychowują tam pięcioro dzieci (jego młodszy brat Sam Houston Johnson (1914-1978), jego trzy siostry Rebeka (1910-1978), Josefa (1912-1961) i Lucia (1916-1997), a on -parzysty). Lyndon uczęszczał do szkoły publicznej, w której kilkakrotnie był wybierany na przewodniczącego klasy. Jest także członkiem szkolnej drużyny baseballowej. Ukończył szkołę średnią w 1924 roku w Johnson City , mieście założonym w 1879 roku przez jego wuja Jamesa Polka Johnsona na części rodzinnego gospodarstwa o powierzchni 320 akrów ( 130  ha ).

W 1926 roku Johnson zapisał się do Southwest Texas State Teachers College, aby zostać nauczycielem. Bierze udział w debatach na kampusie i polityce , redaguje szkolną gazetę. Porzucił szkołę w 1927 roku, ale wrócił rok później, by ostatecznie ukończyć szkołę w 1930 roku.

Zaraz po ukończeniu studiów Johnson uczył „wystąpień publicznych” i „debat” w liceum w Houston; jednak szybko zrezygnował z zajęcia się polityką. Ojciec Johnsona został wybrany do legislatury stanu Teksas na pięć kadencji i był przyjacielem przedstawiciela Sama Rayburna , jednej z wschodzących postaci w polityce Teksasu. W 1931 roku Johnson prowadził kampanię na rzecz Richarda M. Kleberga  (we) i został nagrodzony pracą u nowo wybranego przedstawiciela Sekretariatu.

Jako sekretarz parlamentarny Lyndon B. Johnson nawiązuje kontakty z wpływowymi ludźmi, dowiaduje się, jak się tam dostali, i zdobywa ich szacunek dzięki swoim umiejętnościom. Wkrótce znalazł się wśród swoich przyjaciół, krewnych prezydenta Franklina Delano Roosevelta , ale także takich jak on Teksańczyków, w tym wiceprezydenta Johna Nance'a Garnera .

Podczas gdy jest sekretarzem, Johnson spotyka Claudię Altę Taylor , która będzie znana jako „Lady Bird”, również młoda Teksańczyka. Pobierają się dalej17 listopada 1934po krótkiej randce. Mają dwie córki, Lyndę Bird, urodzoną w 1944 r. I Lucy Baines, urodzoną w 1947 r . Widać, że Johnson lubił nadawać swoje inicjały wielu rzeczom. Przykładem są imiona jego córek.

W 1935 roku Lyndon Johnson został dyrektorem stanowej agencji młodzieżowej w Teksasie. To stanowisko pozwala mu oferować szkolenia i pracę młodym ludziom, a tym samym pokazać wyborcom z Teksasu, że ma wpływ. Pozostał dyrektorem przez dwa lata, po czym opuścił stanowisko, aby kandydować do Kongresu . Wiadomo, że przyszły prezydent jest bardzo wymagającym szefem wobec swoich pracowników, prosząc ich o wiele godzin nadliczbowych; jednak robi to samo, jeśli nie więcej, sam.

Otrzymał swoją pierwszą licencję masońską dnia30 października 1937 . Wkrótce zdaje sobie sprawę, że jego obowiązki w Kongresie trwają dla niego zbyt długo i nie będzie dążył do awansu w masońskiej hierarchii.

Wniebowstąpienie polityczne od 1937 do 1961 roku

Przedstawiciel Stanów Zjednoczonych w Teksasie

W 1937 roku , Johnson przychodzi do Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych w wyborach z 10 th  Rejonowy Texas do reprezentowania Austin i sąsiednią hrabstwa Hill. Opiera swoją kampanię na zasadach Nowego Ładu i skutecznie pomaga mu jego żona, Lady Bird Johnson.

Prezydent Franklin Delano Roosevelt od chwili jego wyboru wykazywał osobiste zainteresowanie młodym Teksańczykiem. Johnson został przydzielony do Komisji Spraw Marynarki Wojennej, stanowisko o wielkim znaczeniu dla młodego urzędnika wybieranego w wyborach. W 1941 roku Johnson kandydował do Senatu w wyborach uzupełniających przeciwko ustępującemu gubernatorowi Teksasu , W. Lee „Pappy” O'Danielowi. Johnson zostaje pokonany, ale dopiero po ponownym przeliczeniu głosów w wyborach naznaczonych masowymi oszustwami po obu stronach.

Johnson służył krótko podczas II wojny światowej jako dowódca porucznika w marynarce wojennej i został odznaczony Srebrną Gwiazdą , Medalem Kampanii Południowego Pacyfiku i Medalem Zwycięstwa. Jednak okoliczności, które przyniosły mu tę nagrodę, są kontrowersyjne, w rzeczywistości nagroda była motywowana politycznie.

Senator Stanów Zjednoczonych

W 1948 roku Lyndon B. Johnson ponownie kandydował do Senatu i tym razem został wybrany. Ale wyniki tych wyborów są również bardzo kontrowersyjne, ponieważ chociaż wygrywa wybory parlamentarne przeważającą większością głosów, to w wyborach prawyborów wygrywa jedynie 87 na milion oddanych głosów. Skarga zostaje oficjalnie złożona, ale Abe Fortas , którego Johnson zatrudnia do reprezentowania go w sądzie federalnym , udaje się wstrzymać dochodzenie. W Senacie Johnson został przydzielony do Komisji Sił Zbrojnych, a później w 1950 r. Pomógł założyć Podkomisję Ostrzegawczą Sił Zbrojnych. Johnson zostaje jej dyrektorem i kieruje szeregiem dochodzeń w sprawie kosztów i skuteczności amerykańskiej obrony. Dochodzenia te przyniosły mu narodową uwagę, a także szacunek starszych w Senacie.

W 1952 r. Sponsorował otwarcie międzynarodowego konkursu na założenie z wód Jarmuku projektu zagospodarowania i nawadniania Doliny Jordanu w celu ustanowienia tam, zgodnie z programem ustanowionym w Stanach Zjednoczonych, 100 tys. Palestyńczycy wywłaszczeni przez Izrael w latach 1948-1949.

Po zaledwie kilku latach w Senacie Johnson awansował w szeregach władzy. W 1953 roku został wybrany przez swoich demokratycznych kolegów na przywódcę opozycji. Stał się także najmłodszym posiadaczem tego stanowiska w historii, wszystkie partie razem wzięte. W 1954 roku Johnson został ponownie wybrany do Senatu, a ponieważ Demokraci zdobyli tam większość mandatów, tym razem był liderem większości. Jego zadaniem jest przygotowanie programu legislacyjnego i pomoc w przyjęciu środków proponowanych przez Demokratów.

Kampania prezydencka 1960 i reelekcja senatorska

Sukces Johnsona w Senacie uczynił go potencjalnym kandydatem Demokratów w wyborach prezydenckich w 1956 roku, jest „ulubionym synem” Teksasu na tegorocznym zjeździe partii. Republikanin Eisenhower zostanie wybrany ponownie.

W 1960 roku Johnson utworzył koalicję Stop Kennedy z Adlai Stevensonem , Stuartem Symingtonem i Hubertem Humphreyem i zdobył 409 głosów na konwencji Demokratów, ale John F. Kennedy , senator z Massachusetts , został wybrany w pierwszym głosowaniu. Tip O'Neill , przedstawiciel Massachusetts , rodzinnego stanu Kennedy'ego, wspomina, jak Johnson podszedł do niego na konwencie i powiedział: „Wiem, że na początku musisz wspierać Kennedy'ego, ale mnie to obchodzi.” Masz ze mną w drugiej rundzie ”. O'Neill odpowiedział: „Senatorze, nie będzie drugiej rundy”.

Niemniej jednak Kennedy zdaje sobie sprawę, że nie może zostać wybrany bez wsparcia Demokratów z tradycyjnego Południa, z których większość popiera Johnsona. Dlatego pomimo ich rywalizacji bierze Johnsona jako kandydata na kumpla i kandydata na wiceprezydenta . Niektóre źródła (takie jak Arthur Meier Schlesinger Jr. ) mówią, że Kennedy zaoferował pracę Johnsonowi w ramach grzeczności, ale myślał, że jej nie przyjmie. Inni (jak W. Marvin Watson ) twierdzą, że kampania Kennedy'ego została skompromitowana, aby wygrać wybory prezydenckie z Richardem Nixonem i Henry Cabot Lodge, Jr. , i że potrzebował Johnsona jako współlistera, aby wygrać w południowych stanach. Według jeszcze innych źródeł, Kennedy nie chciał Johnsona (jego pierwszym wyborem byłby Symington), ale to ten, który ubiegałby się o stanowisko wiceprezydenta i wywarł presję na Kennedy'ego, aby uzyskał to miejsce z pomocą spikera. Sam Rayburn.

W tym samym czasie, gdy walczył o wiceprezydenta, Johnson chciał wygrać trzecią kadencję w Senacie. Wygrał w obu przypadkach5 listopada 1960(zmienił prawo w Teksasie, aby móc ubiegać się o obie pozycje). Po zdobyciu wiceprezydenta złożył rezygnację z mandatu w Senacie3 stycznia 1961. (W 1988 r. Kandydat na wiceprzewodniczącego partii Demokrata , Michael Dukakis , skorzystał z możliwości utrzymania mandatu w Senacie po przegranej z Georgem HW Bushem . To samo stało się z senatorem Joe Liebermanem z Connecticut w 2000 r. Po porażce Al Gore zmierzył się z George'em W.Bushem . W 2008 r. Biden został wybrany wiceprezydentem i ponownie wybrany na senatora Stanów Zjednoczonych, podobnie jak Johnson w 1960 r.)

Johnson został ponownie wybrany na senatora, zdobywając 1 306 605 głosów (58%) przeciwko republikaninowi John Towerowi 927 653 głosów (41,1%). Demokrata William A. Blakley zostaje nominowany, aby zastąpić Johnsona na stanowisku senatora, ale przegrywa wyboryMaj 1961 naprzeciw John Tower.

Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych

Po wyborach i nominacji Johnson zostaje pozbawiony władzy. Najpierw próbował przenieść władzę przywódcy większości w Senacie na wiceprezydenta, ponieważ urząd ten uczynił go przewodniczącym Senatu, ale spotkał się z gwałtownym sprzeciwem koalicji demokratycznej, w tym także tych, na których polegał jako zwolennicy. Granice jego wpływów zostały dodatkowo podkreślone później tego samego roku, kiedy Kennedy mianował Sarah T. Hughes  (in) , przyjaciółkę Johnsona, na sędziego federalnego ; Podczas gdy Johnsonowi nie udało się uzyskać tej nominacji dla Hughesa na początku swojej wiceprezydenta, przewodniczący Izby Reprezentantów Sam Rayburn właśnie związał ją z Kennedym w zamian za jego poparcie dla prawa.

Kennedy stara się, aby Johnson był zajęty, informowany i często obecny w Białym Domu, ale niektórzy jego doradcy i członkowie rodziny Kennedy'ego go lekceważą. Kennedy mianuje go na stanowiska takie jak przewodniczący Prezydenckiego Komitetu ds. Równych Szans Zatrudnienia, co pozwala Johnsonowi zajmować się Afroamerykanami i innymi mniejszościami. Chociaż Kennedy mógł chcieć, aby było to raczej symboliczne stanowisko Johnsona, Taylor Branch  (in) w Pillar of Fire mówi, że Johnson pomógł popchnąć akcje administracji Kennedy'ego do praw obywatelskich dalej i szybciej, niż początkowo oczekiwał Kennedy. Branch zwraca uwagę na ironię, że Johnson, na którym polegała rodzina Kennedy, by udobruchać wyborców konserwatystów na południu, został obrońcą praw obywatelskich . W szczególności, on stwierdza, że Johnsona 1963 Dzień Pamięci mowy w Gettysburg , Pa. , Był katalizatorem, który doprowadził do dalszych działań.

Johnson obsługuje wiele mniejszych misji dyplomatycznych, co daje mu ograniczony wgląd w kwestie międzynarodowe. Może uczestniczyć w posiedzeniach gabinetu i Rady Bezpieczeństwa Narodowego . Kennedy przekazuje Johnsonowi kontrolę nad wszystkimi nominacjami na prezydenta w Teksasie i zostaje mianowany przewodniczącym Prezydenckiego Komitetu Ad Hoc ds . Nauki . Kiedy wKwiecień 1961, Sowieci pokonują Stany Zjednoczone, aby przeprowadzić pierwszy załogowy lot kosmiczny , Kennedy zleca Johnsonowi znalezienie naukowego wyczynu, który mógłby przywrócić globalną dominację Stanów Zjednoczonych . Johnson wiedział, że program Apollo i ekspansja NASA są osiągalne, więc skierował zalecenia do programu wysłania Amerykanina na Księżyc .

Wiceprezydent Johnson był całkowicie wykluczony z działań podczas kryzysu kubańskiego w 1962 roku .

W Sierpień 1963Johnson został dotknięty skandalem w Senacie, kiedy Bobby Baker  (nie) , sekretarz większości w Senacie, protegowany Johnsona, jest przedmiotem śledztwa Senackiej Komisji Etyki w sprawie zarzutów korupcji i nadużyć finansowych. Baker zrezygnował w październiku, a śledztwo zostało wstrzymane, zanim dotknęło Johnsona. Ale negatywny rozgłos afery był tak duży, że podsycił plotki w kręgach waszyngtońskich, że Kennedy podjął decyzję o strąceniu Johnsona z mandatu Demokratów na wybory prezydenckie w 1964 roku . Plik31 października 1963Kennedy zaprzecza jednak, że tak jest w przypadku reportera.

prezydent Stanów Zjednoczonych

Pierwsza kadencja (1963-1965) Zabójstwo Johna F. Kennedy'ego

Lyndon Johnson zostaje zaprzysiężony na prezydenta Stanów Zjednoczonych na pokładzie Air Force One w Dallas Love Field , dwie godziny i osiem minut po zabójstwie prezydenta Johna F. Kennedy'ego ,22 listopada 1963. Zainwestowała go sędzia federalny Sarah T. Hughes  (in) , przyjaciółka rodziny, co czyni go pierwszym prezydentem, którego objął kobieta. Jest także jedynym prezydentem, który został zaprzysiężony na ziemi w Teksasie. Johnson nie przysięgał na Biblię, tak jak w Air Force One. Do przysięgi wykorzystano mszał rzymskokatolicki znaleziony w szufladzie biurka Kennedy'ego.

Od tego czasu liczne książki i filmy dokumentalne potwierdziły hipotezę, że Johnson był jednym ze sponsorów zabójstwa Johna F. Kennedy'ego. Taka jest też opinia żony tego ostatniego, Jacqueline Kennedy . Krótko przed zamachem prezydent Kennedy powiedział powiernikom, w tym jego prywatnej sekretarce w Białym Domu , Evelyn Lincoln  (w środku ) , chęci wyboru innego kandydata na kandydata Lyndona Johnsona w wyborach prezydenckich w 1964 roku . Johnson rzeczywiście był zamieszany w co najmniej cztery dochodzenia karne; zostały one odwołane po przystąpieniu Johnsona do prezydentury.

Burzliwe początki w Białym Domu

W dniach następujących po zamachu Lyndon B. Johnson przemawia do Kongresu, w tym: „Żadne przemówienie ani pochwały nie mogą bardziej wymownie uczcić pamięci prezydenta Kennedy'ego niż jak najszybsze zatwierdzenie ustawy. Prawa obywatelskie, o które tak długo walczył . "

Jednak Johnson staje przed wieloma wyzwaniami po przybyciu do Białego Domu . Ma wrażenie, że urzędujący personel, mianowany przez Kennedy'ego, pozostaje z nim związany i nie szanuje go. Zastępuje jej część. Pozostaje Bobby Kennedy , Minister Sprawiedliwości, którego potrzebuje pomimo ich wzajemnej niechęci, Robert McNamara, Sekretarz Obrony, Dean Rusk, Sekretarz Stanu, do 1966 r. McGeorge Bundy . W pierwszym roku swojej kadencji Johnson spierał się w szczególności z senatorami i autorem przemówień, którzy chcieli zachować pamięć o Kennedym i odmówili poparcia jego propozycji. Na początku 1964 r. Republikanin Thomas Mann został podsekretarzem stanu ds. Ameryki Łacińskiej. Ted Sorensen odchodzi. Johnsonowi udało się przeforsować swoją politykę, aw 1964 roku Kongres uchwalił ustawę o obniżeniu podatków i równych szansach w ramach wojny z ubóstwem, które Johnson zadeklarował w swoim przemówieniu na temat stanu Unii.Styczeń 1964.

Za granicą, w Ameryce Łacińskiej, narzuca się imperialistyczną politykę Wielkiego Patyka. Tak jest w przypadku odzyskiwania14 grudnia 1963, stosunki dyplomatyczne z Dominikaną, które Kennedy zerwał po wojskowym zamachu stanu 24 września 1963przeciwko Juanowi Boschowi, a wkrótce potem z wprowadzeniem wojskowej dyktatury Hondurasu3 października 1963 ; represje wStyczeń 1964demonstracje GI w Panamie ; pomoc do zamachu stanu w Brazylii od31 marca 1964lub operacja Brat Sam  ; bezwarunkowe poparcie dla dyktatur Haiti i Paragwaju; a od 1965 roku walka z Tupamaros w Urugwaju. W Wietnamie będzieSierpień 1964Rezolucja w Zatoce Tonkińskiej , czyli konstytucjonalizacja amerykańskich bombardowań Wietnamu Północnego pod pretekstem incydentów w Zatoce Tonkińskiej , i którą odkryjemy w 1968 roku, że były one wynikiem konfiguracji. Jednak z ZSRR utrzymuje się polityka pokojowego współistnienia. Obietnica Kennedy'ego złożona Chruszczowowi po kryzysie rakietowym, że nie najedzie na Kubę, zostaje odnowiona.

Wybory prezydenckie w 1964 roku

Prezydent Johnson nie jest faworytem do nominacji Partii Demokratycznej , zwłaszcza że Robert Francis Kennedy , brat byłego prezydenta, był popularny na liście wiceprezydenta . Ponadto jego polityka dotycząca praw obywatelskich spotyka się z silną opozycją w południowych stanach , zwłaszcza gubernatora Alabamy, George'a Wallace'a , który wystąpił przeciwko niemu w prawyborach Demokratów. Został wybrany na kandydata na prezydenta Stanów Zjednoczonych, wraz ze swoim kolegą kandydującym Hubertem Humphreyem , senatorem z Minnesoty podczas Konwencji Demokratów w Atlantic City w New Jersey , od 24 do 24.27 sierpnia 1964.

Plik 3 listopada 1964Lyndon B. Johnson wyprzedza kandydata republikanów Barry'ego Goldwatera , który wygrywa tylko w Arizonie i południowych stanach z wyjątkiem Arkansas , Północnej Karoliny i Florydy . Wygrywa wybory prezydenckie z największą liczbą głosów (61,1%) i 486 głosującymi , wśród których są ci z Alaski i Kalifornii (stan rodzinny Richarda Nixona ). To jedyne wybory prezydenckie, w których Alaska wybierze kandydata Demokratów.

Druga kadencja (1965-1969)

Prezydent Johnson został zainwestowany na drugą kadencję 20 stycznia 1965na Kapitolu w stolicy Waszyngtonie .

Polityka wewnętrzna

Johnson umieścił swoją  politykę „  Wielkiego Społeczeństwa ” w programie prac Kongresu w styczniu 1965 r .  : pomoc w edukacji, zwalczaniu chorób, ubezpieczeniu społecznym , odnowie miast, upiększaniu, ekologii, rozwoju zaniedbanych terenów, walce z ubóstwem na dużą skalę , kontroli i zapobieganie przestępczości i przestępczości , wspieranie ruchu na rzecz praw obywatelskich poprzez podpisywanie,Sierpień 1965, ustawy o prawach głosu . Ponadto w tym samym roku podpisał ustawę o imigracji i obywatelstwie z 1965 r. , Kończąc w ten sposób dyskryminację imigrantów spoza Europy. Kongres szybko uchwala przepisy zgodne z zaleceniami Johnsona.

Od 1965 r. Miliony seniorów skorzystały z poprawki Medicare do ustawy o ubezpieczeniach społecznych . W 1966 roku podpisał ustawę o wolności informacji (FOIA), która ułatwiła społeczeństwu dostęp do dokumentów administracji USA .

Pod wpływem Johnsona Stany Zjednoczone eksplorują kosmos w spektakularny sposób w ramach programu, który wspiera od samego początku. Kiedy trzy astronauci z programu Apollo okrążyć Księżyc wGrudzień 1968, Johnson gratuluje im mówiąc: „Wprowadziliście nas… nas wszystkich, na całym świecie, w nową erę…”.

Niemniej jednak od 1965 r . Dwa poważne kryzysy nabrały tempa . Pomimo nowych programów walki z ubóstwem i dyskryminacją, niepokoje i zamieszki w czarnych gettach niszczą kraj.

Po zamieszkach w Newark  (we) i DetroitLipiec 1967( Gorące lato ), Johnson nakazał utworzenie komisji do zbadania przyczyn zamieszek rasowych odbywają się każdego lata od 1964 roku, prowadzony przez gubernatora Illinois Otto Kerner, Jr .

Kerner Komisja publikuje swój raport wMarzec 1968, piętnując „biały rasizm” i ostrzegając Biały Dom przed rosnącymi podziałami społecznymi i rasowymi, a także przed ryzykiem ustanowienia „ systemu apartheidu  ” w dużych miastach. Powiedziała: „  Nasz naród zmierza w kierunku dwóch społeczeństw, jednego czarnego, drugiego białego - oddzielnych i nierównych . „ (Nasz naród zmierza w kierunku dwóch społeczeństw, jednego czarnego i jednego białego - oddzielnych i nierównych). Aby zwalczyć to niebezpieczeństwo, komisja Kernera wzywa do pogłębienia programów ochrony socjalnej i pomocy slumsom . Miesiąc po opublikowaniu raportu zabójstwo Martina Luthera Kinga wywołało zamieszki w ponad 100 miastach.

Johnson odrzuca jednak zalecenia Komisji Kernera.

Polityka zagraniczna wojna wietnamska

Drugi kryzys pochodzi z Wietnamu . Nowy prezydent myśli kategoriami polityki wewnętrznej, mając na uwadze precedens chińskiej wojny domowej (1946-1949), którą Joseph McCarthy wykorzystał do obezwładnienia administracji Trumana , odpowiedzialnej za pokonanie Czang Kaj-szeka w 1949 r. został wówczas postawiony z powodu zdrady demokratycznej.

Pomimo wysiłków Johnsona, by walczyć z wietnamskimi komunistami i wspierać Wietnam Południowy , starcie trwa. Na arenie międzynarodowej Stany Zjednoczone są krytykowane, w szczególności przez generała de Gaulle'a podczas przemówienia w Phnom Penh na temat1 st Wrzesień 1.966. Kontrowersje wokół wojny stały się krytyczne od marca 1968 r. Po poważnym strzale ostrzegawczym ofensywy Tet (koniec stycznia - początek lutego 1968 r.). Jego popularność została więc w dużej mierze ograniczona, gdy Robert Kennedy, bardzo krytyczny wobec zaangażowania w Wietnamie, rozpoczął wyścig o prezydenturę (15 marca 1968). Brat JFK natychmiast zdobył szerokie poparcie dla swojej kandydatury. To wtedy Johnson, ku zaskoczeniu wszystkich, ogłosił, że nie będzie starał się o drugą kadencję (31 marca). Ta decyzja zostanie utrzymana po zabójstwie Boba Kennedy'ego 6 czerwca, za późno na powrót do wyścigu. Bombardowania z powietrza zostały zatrzymane na rozkaz Johnsona z dnia31 października 1968.

Lyndon Johnson stale zintensyfikować wysiłek wojenny pomiędzy 1965 i 1968 roku , w wyniku czego śmierć dziesiątków tysięcy amerykańskich żołnierzy (prawie 60.000, bardziej niż w Korei), a być może 20 do 30 razy więcej wietnamskich żołnierzy (szacunki wahają się od 500.000 do 2.000.000 ). W 1968 roku ogranicza bombardowania Wietnamu Północnego do rozpoczęcia negocjacji, które nie powiodą się za jego prezydentury. Jednak w obawie, że wojna zakłóci jej program społeczny, eskalacja militarna, choć znacząca, nigdy nie będzie wystarczająca, aby w miarę możliwości zdecydowanie przechylić szalę militarną. To „wyważone” podejście nie jest mile widziane przez sojuszników Pentagonu i USA w Wietnamie Południowym. Przywiązany do pokojowego współistnienia z ZSRR, Johnson odmówił jednak powstrzymania dostaw radzieckiej broni do DRV i osłabienia portu Hajfong. Chce też uniknąć naciskania na Hanoi do ataku na bazy amerykańskie w Tajlandii. Prezydencja Johnsona jest zdominowana przez tę wojnę. W miarę jak coraz więcej młodych Amerykanów umiera w Wietnamie, popularność prezydenta spada, zwłaszcza gdy staje w obliczu protestów studenckich ( „Hej, hej, LBJ, ile dzieci dzisiaj zabiłeś?” „Hui?” ) I po T thet Ofensywa w 1968 r., kiedy Vietcongi przepchnęli armię amerykańską i zagrozili ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Sajgonie, czyniąc medialną porażkę zwycięstwem.

Inwazja na Dominikanę

W Kwiecień 1965podczas gdy dominikański reżim wojskowy stoi w obliczu wyzwań masowych demonstracji i buntu niektórych koszar, Lyndon Johnson sprowadza 35 000 amerykańskich żołnierzy, aby przywrócić władzę reżimowi. W wyniku walk zginęło ponad 5500 osób, a tysiące demonstrantów i rebeliantów zostało schwytanych. W obliczu międzynarodowej krytyki ( ONZ otwiera debatę na temat „amerykańskiej interwencji na Dominikanie”), Johnson potwierdza, że ​​„dominikańskie powstanie przybiera pewne aspekty ruchu komunistycznego”. Wręcz przeciwnie, dla Juana Boscha , przywódcy dominikańskiego ruchu nacjonalistycznego na wygnaniu, „Amerykańska interwencja stworzyła w ciągu tygodnia więcej komunistów niż w ciągu pięciu lat razem wzięci Rosjanie, Chińczycy i Kubańczycy. "

Pokojowe współistnienie

Zapoczątkowana w 1963 r. Po kryzysie kubańskim, polityka pokojowego współistnienia z ZSRR, który regularnie dostarcza broń do Wietnamu Północnego, jest kontynuowana przy zachowaniu pewnej powściągliwości. Podpisanie traktatu o demilitaryzacji kosmosustyczeń 1967. Prezydent Johnson spotyka się z szefem rządu Związku Radzieckiego Alexisem Kosyginem w Glassboro w rCzerwiec 1967. To miasto w New Jersey zostało wybrane, ponieważ jest w równej odległości między Nowym Jorkiem a Waszyngtonem. Mówimy teraz o duchu Glassboro. WLipiec 1968Umowa o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej zostanie zawarta. Okres ten upłynął pod znakiem uznania Chińskiej Republiki Ludowej przez wiele krajów, w szczególności przez Francję generała de Gaulle'a w 1964 roku . Ze swojej strony Stany Zjednoczone nadal wspierają Tajwan , który od 1949 roku zajmuje stałe miejsce Chin w Radzie Bezpieczeństwa .

Wybory prezydenckie w 1968 roku

Lyndon B. Johnson mógł kandydować po raz drugi w 1968 r., Nie został wybrany dopiero w 1964 r . Jego pierwsza kadencja trwała nieco ponad rok, więc mógł konkurować na podstawie dwudziestej drugiej poprawki . Nie miał zamiaru wybierać innego kandydata na wiceprzewodniczącego niż Hubert Humphrey . Musiał jednak zmierzyć się z dwiema ważnymi kandydaturami. Pierwszą był Robert Francis Kennedy , brat byłego prezydenta, który nie bardzo lubił Johnsona i opuścił rząd wWrzesień 1964. Drugim był gubernator Alabamy George Wallace , który walczył o utrzymanie segregacji rasowej w południowych stanach . Johnson wygrał tylko jedną prawyborę, w New Hampshire , i doznał poważnych niepowodzeń, zwłaszcza w Pensylwanii .

Plik 31 marca 1968Johnson podczas przemówienia transmitowanego na żywo w telewizji ogłasza, ku zaskoczeniu wszystkich, że nie będzie starał się o drugą kadencję. Ogłasza również natychmiastowe i bezwarunkowe zakończenie nalotów w Wietnamie i wzywa Ho Chi Minha do negocjacji pokojowych. Kampania prezydencka jest oznaczony przez dwóch zabójstwach, które z Martina Luthera Kinga w4 kwietnia 1968w Memphis i że od Robert Francis Kennedy6 czerwca 1968tuż po zwycięstwie w prawyborach w Kalifornii , które uczyniło go najlepszym kandydatem Demokratów przeciwko kandydatowi Republikanów .

Konwencja Partii Demokratycznej z Chicago od 26 do29 sierpnia 1968mianowany wiceprezydentem Hubertem Humphreyem na kandydata na prezydenta , a senator stanu Maine Edmund Muskie jako kandydat na wiceprezydenta. Partia musiała jednak zmierzyć się z dysydentem George'em Wallace'em, który decyduje się pozostać niezależnym kandydatem.

Plik 5 listopada 1968, Richard Nixon wygrał wybory prezydenckie z 110 głosów wyborczych bardziej, że Hubert Humphrey (301 na 191) i 512 000 głosów w głosowaniu powszechnym wyprzedzeniem. Ze swojej strony George Wallace zdobył 46 wielkich wyborców ( Alabama , Arkansas , wyborca ​​z Północnej Karoliny , Georgii , Luizjany , Mississippi ) i 13,5% głosów.

Emerytura i śmierć

Pod koniec swojej kadencji w 1969 roku Johnson przeszedł na emeryturę na swoje ranczo w Johnson City w Teksasie. To tam zmarł o 3:39 nad ranem22 stycznia 1973, po zawale serca . Na jego zdrowie wpłynęły lata nałogowego palenia, spożywania alkoholu, złej diety i skrajnego stresu. Zmarł dwa dni po drugiej inauguracji mandatu Richarda Nixona, w dniu, który mógłby być końcem jego własnej drugiej kadencji prezydenckiej, gdyby zdecydował się ją odnowić. Zmarł podczas negocjacji między Stanami Zjednoczonymi a Wietnamem, które kilka dni później zaowocowały porozumieniami pokojowymi w Paryżu .

Zostaje uhonorowany pogrzebem stanowym, podczas którego kongresman z Teksasu James Jarrell Pickle i były sekretarz stanu Dean Rusk wygłaszają mowę pochwalną na Kapitolu . Pogrzeb trwa25 styczniaNational City Christian Church  (in) w Waszyngtonie, zamiast którą często odwiedzał jako prezydenta. Uroczystości pogrzebowej przewodniczy, jak to jest w zwyczaju na pogrzebach państwowych, panujący prezydent Richard Nixon, w obecności zagranicznych dygnitarzy, takich jak były premier Japonii Eisaku Satō , który służył podczas prezydentury Johnsona. Pochwałę wygłasza wielebny George Davis, pastor kościoła, i W. Marvin Watson , były poczmistrz generalny. Nixon milczy.

Johnson jest pochowany na cmentarzu rodziny Johnsonów (który można dziś oglądać w Narodowym Parku Historycznym Lyndona B. Johnsona w Stonewalln w Teksasie), w odległości krótkiego spaceru od zrekonstruowanego miejsca urodzenia , rekonstrukcji jego miejsca urodzenia.

Daniny

Centrum Kontroli Lotów Kosmicznych Ludzi w Houston w Teksasie zostało przemianowane na Centrum Kosmiczne Lyndona B. Johnsona w 1973 r. Teksas ogłosił, że27 sierpniaświęto z okazji urodzin Johnsona, jako Dzień Lyndona Bainesa Johnsona  (w) . W dniu zainaugurowano miejsce Pamięci Lyndona Bainesa Johnsona na Potomac  (w środku )27 września 1974. Szkoła Lyndon B. Johnson School of Public Affairs  (en) została nazwana na jego cześć, podobnie jak Lyndon B. Johnson National Grassland  (w) .

Autostrada 635 ( Interstate 635) w Dallas nazywa się Lyndon B. Johnson Freeway, podobnie jak pas startowy 17R / 35L na międzynarodowym lotnisku Austin-Bergstrom .

W 1980 roku Johnson został pośmiertnie odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności . Plik3 marca 2007Prezydent George W. Bush podpisuje ustawę o nazwie Lyndon Baines Johnson w siedzibie Departamentu Edukacji Stanów Zjednoczonych . Rok 2008 był setną rocznicą urodzin Johnsona w Teksasie i Waszyngtonie.

Plik 4 kwietnia 2012rozpoczyna budowę 3 -go niszczyciel klasy ZUMWALT ochrzczony16 kwietniaUSS  Lyndon B. Johnson  (DDG-1002) dostępny na rok podatkowy 2018.

Dzieła Lyndona Johnsona

  • Moje życie jako prezydenta [„  Punkt widokowy, perspektywy prezydencji, 1963–1969  ”], Paryż, Buchet-Chastel ,1972Te wspomnienia , odbiór był mieszany, w większości zostały napisane przez piór Harry J. Middleton  (w) , Bob Hardesty  (in) i asystent Doris Kearns Goodwin .

W kinie i telewizji

Bibliografia

Studia

  • Jacques Portes, Lyndon Johnson: the American paradox , Paryż, Payot, 2007, 325 s. ( ISBN  978-222-890150-5 )

Uwagi i odniesienia

  1. (w) „  All This Is That: The Johnson Treatment: LBJ uwolnienie perswazji i przymusu, ze zdjęciami i linkami do poprzednich artykułów LBJ 15 i„ The Johnson Treatment ”  ” na jackbrummet.blogspot.com ,5 lutego 2011(dostęp 29 czerwca 2019 )
  2. (w) Tom Wicker , „  Remembering the Johnson Treatment  ” , The New York Times ,9 maja 2002( czytaj online , sprawdzono 3 października 2018 r. ).
  3. (w :) Patty Greenbaum (redaktor), Lisa Lewis (redaktor), Anne Drake (wydawca) i Zazel Loven (redaktor), Yearbook , New York, NY, Dolphin,1990, 112  str. ( ISBN  978-0-385-41625-2 ) , str.  89.
  4. Caro, Robert A. Tom I
  5. (w) „  Profile for Johnson City, Texas, TX  ” w witrynie epodunk.com (dostęp 7 lipca 2018 r . ) .
  6. (w) Dallek Robert Lone Star Rising: Lyndon Johnson and His Times, 1908-1960 , Oxford University Press ,1991, 721  str. ( ISBN  978-0-19-505435-4 , czytaj online ) , str.  19.
  7. Louis Claude Vincent, Raj utracony Mu. , Éditions de la Source, 1969, 71 ( OCLC  503849190 , czytaj online )
  8. (w) John A. Farrell, Tip O'Neill and the Democratic Century: A Biography , Little, Brown,2001( ISBN  0-316-26049-5 ).
  9. (w) Seymour M. Hersh, Ciemna strona Camelotu ,1997, "12"
  10. Mistrz Senatu, s.  1035 .
  11. (w) „  Vice President of the United States Lyndon B. Johnson (1963)  ” [PDF] na .senate.gov (dostęp: 30 października 2018 ) .
  12. (w) „  Kennedy zaprzeczył rozmowie o upuszczeniu Johnsona  ” w The New York Times ,23 listopada 1963( ISSN  0362-4331 , dostęp 14 sierpnia 2019 )
  13. (w) „  Relacja z zabójstwa JFK - część 2: Lyndon B. Johnson zaprzysiężony  ” , UPI,22 listopada 1963
  14. „  Niepublikowane rozmowy Jackie Kennedy ujawnione  ” , na LExpress.fr ,10 sierpnia 2011(dostęp 14 sierpnia 2019 )
  15. (w) „  Transition to Johnson - 1963 Year In Review - Audio - UPI.com  ” na UPI (dostęp: 29 czerwca 2019 )
  16. Nikita Chruszczow, Pamiątki , Paryż, Robert Laffont, 1970
  17. (en) "  " Our Nation Is Moving Toward Two Societies, One Black, One White - Separate and Unequal ": Excerpts from the Kerner Report  " , na historymatters.gmu.edu (dostęp: 29 czerwca 2019 )
  18. Peter Lang, dyplomatyczne Dokumenty francuski: 1968-Part II ( 1 st lipca do 31 grudnia) , Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich, marzec 2010.
  19. Maurice Lemoine, Ukryte dzieci generała Pinocheta. Szczegóły współczesnych zamachów stanu i innych prób destabilizacji , Don Kichot,2015, s.  45-53.
  20. „  Inter realityités de 1:00 p.m. on April 1, 1968  ” , on Ina.fr (przeglądano 14 sierpnia 2019 )
  21. (w) „  Lyndon Johnson, 36. prezydent nie żyje  ” , w The New York Times ,23 stycznia 1973.
  22. (en) „  W jego ostatnich dniach LBJ zadręczał się swoim dziedzictwem  ” w PBS ,4 grudnia 2012.
  23. „  24 Heures sur la Une: transmisja z 23 stycznia 1973  ” [wideo] , na YouTube / INA
  24. (w) „  Prezydent Bush Signs HR 584, Wyznacza Departament Edukacji Stanów Zjednoczonych jako budynek federalny Lyndona Bainesa Johnsona  ” , Whitehouse.gov (dostęp 6 października 2008 ) .
  25. (w) (w) „  Navy Names Zumwalt Class Destroyer USS Lyndon B. Johnson  ” w Departamencie Obrony Stanów Zjednoczonych ,16 kwietnia 2012(dostęp 17 kwietnia 2012 ) .
  26. (w) „  Opinie: następne wspomnienia Obamy przyniosą zyski - ale nie zmieni zdania  ” w Washington Post ,21 luty 2014
  27. (w) „  Lyndon Johnson is the Record  ” w Texas Monthly ,grudzień 2001

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne