Linia z Paryża do Granville

Linia z Paryża do Granville
Mapa linii Linia tuż za Orgerus - stacja Béhoust (kierunek Dreux).
Kraj	Francja
Obsługiwane miasta	Paryż , Wersal , Dreux , Argentan , Flers , Vire , Granville
Historyczny
Uruchomienie	1864  - 1870
Elektryfikacja	1937  - 1984  (częściowa elektryfikacja)
Dealerzy	Dworzec Zachodni ( 1864  - 1908 ) Dworzec Państwowy ( 1908  - 1938 ) SNCF (od 1938 )
Charakterystyka techniczna
Długość	327  km
Rozstaw	standardowe (1435  m )
Elektryfikacja	Częściowy 1500 V bezpośrednio z Paryża do Plaisir 25  kV  - 50  Hz z Plaisir do Dreux
Liczba sposobów	Dwutorowa z Saint-Cyr do Argentan pojedynczej ścieżki od Argentan do Folligny dwutorowa z Folligny Granville (od czerwca 2011)
Oznakowanie	BAL do Dreux, BAPR od Dreux do Argentan, CCVU z Argentan do Granville
Ruch drogowy
Właściciel	Francuska sieć kolejowa
Operator (y)	SNCF
Ruch drogowy	Intercité i TER   z Paryża do Dreux Fret
Schemat liniowy Legenda 0,450 Paryż-Montparnasse-1 0,600 Paryż-Montparnasse-2-Pasteur 0,800 Paryż-Montparnasse-3-Vaugirard 81.181 Dreux 117.204 Verneuil-sur-Avre 140,952 Orzeł 81,300 Linia z Mans do Mézidon w kierunku Alençon i Le Mans 181,731 Surdon 196 384 Argentan 198 219 Linia z Mans do Mézidon do Caen przez Mézidon 225 477 Briouze 242,158 Flers 270,551 Zwolniony 297,646 Villedieu-les-Poêles 310, xxx Bf. de la Croix - Linia z Lison do Lamballe do Rennes (przez Avranches ) 312 701 Folligny 314, xxx Linia z Lison do Lamballe do Caen i Cherbourga (przez Lison ) Połączenie 327,114 Granville

Linii z Paryża do Granville to linia komercyjna SNCF .

Korzysta z czterech linii lub odcinków linii krajowej sieci kolejowej  :

• Odcinek z Paryża-Montparnasse z Saint-Cyr w linii z Paryża-Montparnasse Brest ( n O  420000);
• linii z Saint-Cyr do Surdon ( N O  395000);
• Odcinek z Surdon do Argentan w linii z Le Mans do Mézidon ( N O  430000);
• linia od Argentan Granville ( N O  405000).

Długość 327 km przecina Yvelines , Eure-et-Loir i Normandię . Kiedy linia została otwarta w 1870 roku, 39 gmin ze stacją, od Dreux do Granville, liczyło łącznie 89 119 mieszkańców. Wzrosła o 24,3%, osiągając swój szczyt w 1982 r., z 116 365 mieszkańcami. Następnie zmniejszył się o 5,47%, osiągając w 2018 r. 109 997 mieszkańców, podczas gdy 20 stacji nie jest już obsługiwanych.

Najważniejsze stacje to Paris-Montparnasse , Versailles-Chantiers , Dreux , L'Aigle , Argentan , Flers , Vire i Granville . Linia została zbudowana z podwójnym torem, ale w 1999 roku jeden tor został usunięty na trzech odcinkach między Argentan i Granville , o łącznej długości 81  km umieszczony w nieoznakowanym pojedynczym torze . Powrót do eksploatacji drugiego toru między Folligny i Granville oraz utworzenie trójkąta łączącego z osią Caen - Rennes wczerwiec 2011 pozwól pociągom kursować między Granville i Caen, unikając zawracania w Folligny.

Fabuła

To łącze zostało uruchomione w kilku etapach.

Budowa dwóch głównych odcinków

Ten sam dekret z 7 kwietnia 1855przyznaje linię Saint-Cyr do Surdon i linię Argentan do Granville . Te dwie linie tworzą nowe połączenie między kolejami Rennes i Cherbourg i obsługują rolnicze południe Normandii.

Linia z Saint-Cyr do Surdon osiągnie stację Dreux na15 czerwca 1864 r ; cztery codzienne połączenia łączą się z Paryżem w dwie godziny i czterdzieści minut. Linia zostaje przedłużona do stacji L'Aigle na1 st październik 1866 ; cztery omnibusy dziennie docierają do L'Aigle w cztery godziny i piętnaście minut. Ostatni odcinek do stacji Surdon jest otwarty w dniu5 sierpnia 1867 : Pociągi z Paryża-Montparnasse docierają do stacji Argentan po 197 km podróży trwającej około sześciu godzin. Następuje szybki wzrost frekwencji, w szczególności dzięki połączeniom do Le Mans i Mézidon , ruch częściowo wzrósł na liniach z Paryża-Montparnasse do Brestu oraz z Mantes-la-Jolie do Cherbourga . Od 1868 r. ruch ten wymagał rozbudowy stacji towarowych i magazynów maszyn.

Projekt wykonawczy linii z Argentan do Granville został zatwierdzony w 1861 roku. Linia ta zapewnia przedłużenie linii z Saint-Cyr do Surdon i ma tę zaletę, że obsługuje port Granville z Paryża, umożliwiając przeprawie bezpośrednie połączenie z kapitał z departamentów rolniczych Calvados, Orne i Manche. Aby zapewnić ten nowy ruch, położono drugi tor między Argentan i Surdon, na linii z Le Mans do Mézidon, która łączy te dwa odcinki. Linia została otwarta w trzech etapach: z Flers do Vire w 1867 roku, a następnie z Vire do Granville w 1870 roku.2 lipca 1866 r, pierwszy odcinek łączy Argentan i Flers w godzinę trzydzieści pięć minut i trzy godziny od linii z Mantes-la-Jolie do Cherbourga przez odgałęzienie Mézidon. Dzięki tekstyliom miasto Flers przeżywa ekspansję gospodarczą i demograficzną. Drugi odcinek o długości dwudziestu dziewięciu kilometrów został oddany do użytku w dniu16 września 1867między Flers i Vire . Linia stawia Vire na dwie trzydzieści minut od Argentan; Do Paryża-Montparnasse można dojechać w osiem godzin dziesięć minut linią z Saint-Cyr do Surdon, po przebyciu 271 kilometrów, zatrzymując się na co najmniej trzydziestu trzech stacjach pośrednich. Cztery pociągi dziennie łączą oba miasta. Szybki rozwój ruchu na siedemdziesięciu dwóch kilometrach z Argentan do Vire wymaga prac adaptacyjnych, w szczególności utworzenia doków dla bydła w Briouze, szopy towarowej w Messei, nabrzeża i specjalnych torów w Écouché dla obsługi pieca do wypalania wapna . Otwarto lokalny oddział między Briouze i La Ferté-Macé ingrudzień 1869aby umożliwić obsługę stacji Bagnoles-de-l'Orne. Trzeci i ostatni odcinek z Vire do Granville, liczący pięćdziesiąt siedem kilometrów, został oddany do użytku w dniu3 lipca 1870 r.

Linia od Belle Epoque do współczesności

Wraz z ukończeniem linii z Argentan do Granville ukończona została linia z Paryża do Granville. Łączy Paryż i Granville trasą o długości 328 kilometrów, pokonywaną średnio w jedenaście godzin i dwadzieścia minut, zatrzymując się na czterdziestu stacjach pośrednich. Bardziej bezpośrednie pociągi, obsługujące osiemnaście przystanków, umożliwiają podróż w siedem godzin i czterdzieści minut. Jednak wybuch wojny francusko-pruskiej w 1870 r. szybko przerwał połączenie: od18 września, pociągi odjeżdżające z Granville nie przekraczają już Dreux, potem Nonancourt 21 i Argentan 12 stycznia 1871 r. Ruch stopniowo został wznowiony, aw 1878 r. Compagnie de l'Ouest uruchomiła „pociągi dla przyjemności” między Paryżem a Granville.

Wyraźnym pociąg n O  56 służąc tym torze22 października 1895 r, jest przyczyną jednego z najbardziej spektakularnych wypadków kolejowych w historii kolei francuskich.

Elektryfikacja została przeprowadzona w:

• prąd stały 1500 V z Paryża-Montparnasse do Saint-Cyr w 1937 i od Saint-Cyr do Plaisir-Grignon w 1972  ;
• 25 kV 50 Hz prąd przemienny od Plaisir-Grignon do Dreux w 1984 roku .

Charakterystyka

Namierzać

Profil

• Między L'Aigle i Rai - Aube
• Między Rai - Aube i
  Saint-Hilaire-Beaufai
• Między Saint-Hilaire-Beaufai
  i Sainte-Gauburge

Ekwipunek

Łącze zostało zelektryfikowane z sieci trakcyjnej zasilanej prądem stałym z Saint-Cyr do Plaisir-Grignon oraz prądem przemiennym 25 kV 50 Hz z Plaisir-Grignon do Dreux . Podczas prac modernizacyjnych, które miały miejsce w latach 1994-1999, duża część trasy (81 ze 131 km ) między Argentan i Granville została poprowadzona  na jednym torze ze względów ekonomicznych, ale także w celu umożliwienia zwiększenia prędkości. W zakresie sygnalizacji łącze jest wyposażone w automatyczną blokadę świetlną z Saint-Cyr do Dreux , automatyczną blokadę z ograniczoną dopuszczalnością (BAPR) z Dreux do Argentan oraz scentralizowaną jednotorową kontrolę (CCVU) między Argentan i Granville . Istnieje kilka odcinków z podwójnym torem, zwanych unikami na części umieszczonej w jednym torze, aby umożliwić przejazd i wyprzedzanie pociągów.

Pustynia

Linia jest w całości obsługiwana przez SNCF . Niektóre pociągi dalekobieżne są klasyfikowane jako Regionalny Transport Ekspresowy , inne są klasyfikowane jako Intercités do31 grudnia 2019 r.. Ministerstwo Transportu, po przekazaniu zarządzania pociągami Intercités Regionowi Normandii , wszystkie pociągi stają się TER – zwanym przez Region [Nomadem] – od1 st styczeń 2020. Pięć codziennych podróży w obie strony łączy stację Granville z Paryżem-Vaugirard w około trzy godziny. Na prośbę stowarzyszenia użytkowników linii Paryż-Granville pociągi stopniowo odjeżdżają i przyjeżdżają na stację Montparnasse. Na1 st stycznia 2021, dwa pociągi dziennie odjeżdżają i kończą ponownie w Parius-Vaugirard.

W latach 1999-2015 używany sprzęt składał się z 15 termicznych samobieżnych składów trakcyjnych X 72 500 tricaisów będących w eksploatacji od 1999 roku, uzupełnionych o cztery dodatkowe składy trakcyjne zakupione w regionie Szampania-Ardeny pod koniec 2007 roku.16 lipca 2014, składy te zostały zastąpione przez składy Régiolis B 84500 w wersji (podwójny tryb i podwójne napięcie). Pierwszy z tych składów został dostarczony późnoGrudzień 2013. Wymiana została zakończona wmaj 2016Wraz z pojawieniem się 15 -tego  pociągu.

Po uruchomieniu ruchu TER większość stacji na linii nie jest już obsługiwana przez normalne pociągi pasażerskie. Na1 st styczeń 2021, nadal obsługiwanych jest jedenaście stacji lub przystanków między Dreux i Granville z 32 stacji i dwóch przystanków, gdy linia została uruchomiona w 1870 roku. Od Dreux do Granville przestały być obsługiwane dwa przystanki , a także 21 stacji , gdzie budynek pasażerski został sprzedany, zburzony lub opuszczony.

Od 4 lipca 2020 r. obiekt Mont-Saint-Michel jest obsługiwany od lipca do września codzienną podróżą powrotną z Paryża-Monrpanasse, która prowadzi linię Paryż-Granville do stacji Folligny , a następnie linię z Caen do Rennes do Pontorson - stacja Mont-Saint-Michel . Jest to najprostszy sposób na podróż pociągiem z Paryża do Mont Saint Michel.

Stacje obsługiwane regularnie są wymienione poniżej wraz ze świadczonymi usługami.

Uwagi i referencje

1. Stowarzyszenie na rzecz obrony i promocji linii kolejowej Caen-Saint-Lô-Rennes (ADPCR), „  Modernizacja stacji Folligny 2006 - 2011: stacja zbliżeniowa TER  ” , na stronie adpcr.fr (konsultacja 13 listopada 2014 r . ) .
2. François i Maguy Palau, Le rail en France - Tome III, 1864 - 1870 , s.  12.
3. Tamże. , s.  83.
4. Tamże. , s.  73.
5. Tamże. , s.  128.
6. Tamże. , s.  211.
7. Laure-Emmanuelle Husson, „  Plan Marshalla” Hervé Morina dla Norman Intercités  ” , na challenge.fr ,26 kwietnia 2016(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
8. „  Stowarzyszenie użytkowników linii Paryż-Granville  ” na stronie paris-granville.org (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
9. „Pociąg Paryż-Granville. Nowy pociąg odbył swoją pierwszą podróż w lipcu ” , artykuł w Ouest-France z dnia 16 lipca 2014 r. (konsultacja 13 listopada 2014 r.).
10. „Régiolis: pierwszy komercyjny obieg środa 16 lipca” , artykuł z 11 lipca 2014 na oficjalnym blogu linii (konsultacja 13 listopada 2014).
11. [PDF] RÉGIOLIS ON THE PARIS-GRANVILLE LINE – Wspólny zestaw prasowy dla regionu Dolnej Normandii, Alstom i SNCF, 18 grudnia 2013 , na sncf.com (dostęp 30 marca 2014).
12. „Dolna Normandia. Pierwszy międzymiastowy Régiolis na Paris - Granville ” , artykuł Ville Rail & transports z 7 stycznia 2014 r. (konsultacja 13 listopada 2014 r.).
13. Marc Carémantrant, „  Intercités: Linie przeniosły się pod koniec 2016 roku  ” , na railpassion.fr ,7 marca 2017 r.(dostęp na 1 st sierpnia 2017 )  :„Od strony sprzętowej, Paryż - Granville ma 15 nowych pociągów Régiolis B 84500 dostarczane w okresie od czerwca 2014 do maja 2016 roku”.
14. Sprzedane stacje: Bourth , Saint-Martin d'Écublei, Rai-Aube , Le Merlerault , Nonant-le-Pin , Écouché , Les Yveteaux-Fromentel , Messei , Cerisy-Belle-Étoile, Montsecret - Vassy , Saint-Planchers .
15. Stacja zrównana z ziemią: Tillières , Saint-Hilaire-Beaufai, Almenèches, Bernières-le-Patry, Viessoix , Mesnil-Clinchamps, Saint-Aubin-des-Bois.
16. Nieczynne stacje: Saint-Germain - Saint-Rémy , Sainte-Gauburge , Saint-Sever (Calvados) .

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Lista linii kolejowych we Francji
• Linia z Paryża-Montparnasse do Brestu
• Linia z Saint-Cyr do Surdon
• Linia z Argentan do Granville

Bibliografia

• François i Maguy Palau, Le rail en France - Pierwsze 80 linii 1820 - 1851 , 1995 , 217 s. ( ISBN  9782950942104 ) .
• François i Maguy Palau, Le rail en France - Tome II, 1858 - 1863 , 2001 , 223 s. ( ISBN  9782950942128 ) .
• François i Maguy Palau, Le rail en France - Tome III, 1864 - 1870 , 2004 , 239 s. ( ISBN  9782950942135 ) .
• Bruno Carrière, Pociągi podmiejskie , tom I, wyd. La Vie du Rail, 1997, 303 s. ( ISBN  2902808666 ) .
• Bernard Collardey, Pociągi podmiejskie , tom II, wyd. La Vie du Rail, 1999, 335 s. ( ISBN  2902808763 ) .

Linki zewnętrzne

• [PDF] RFF - Raport LOTI o rozwoju Paris Granville
• [PDF] RFF - Opinia Rady Generalnej ds. Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju