Linia z Metz-Ville do Zoufftgen

Linia z
Metz-Ville do Zoufftgen
Przykładowe zdjęcie artykułu Linia od Metz-Ville do Zoufftgen
Mapa linii w Metz.
Kraj Francja
Obsługiwane miasta Metz , Hagondange , Thionville
Historyczny
Uruchomienie 1854  - 1859
Dealerzy Paryż do Strasburga  ( 1852  - 1854 )
Wschód  ( 1854  - 1871 )
EL  ( 1871  - 1919 )
AL  ( 1919  - 1937 )
SNCF  ( 1938  - 1997 )
RFF  ( 1997  - 2014 )
SNCF (od 2015 )
Charakterystyka techniczna
Oficjalny numer 180 000
Długość 55  km
Rozstaw standardowa (1435  m )
Elektryfikacja 25  kV  - 50  Hz
Wiele sposobów 2 lub 4 pasy w zależności od sekcji
Oznakowanie PIŁKA
ruch drogowy
Właściciel SNCF
Operator (y) SNCF
ruch drogowy TGV , TER ,
fracht

Linia Metz-Ville do Zoufftgen jest francuską linią kolejową o standardowym rozstawie. Zapewnia połączenie między francuską siecią kolejową a siecią luksemburską , łącząc stację Metz-Ville z granicznym miastem Zoufftgen .

Stanowi linię 180 000 krajowej sieci kolejowej .

W starej nomenklaturze wschodniego regionu SNCF oznaczono go „linią 3 (północ)” i oznaczono jako odcinek „linii (Luksemburg) Zoufftgen - Bazylea” ( linia od Strasburga-Ville do Saint-Louis jest ponumerowana „linia 3”).

Punkty kilometrowe na linii z Metz-Ville do Zoufftgen są w rzeczywistości liczone ze Strasburga (są zatem wspólne, ale w przeciwnym kierunku, jak na linii Paryż - Strasburg , na odcinku od Strasburga do Réding , a w linii z Réding Metz-Ville, z którego jest rozszerzeniem). Tak więc, chociaż początkiem tej linii jest Metz-Ville, stacja ta znajduje się na PK 154,320 .

Chronologia

Historia

Compagnie du Chemin de fer de Paris à Strasbourg, który negocjował z państwa do przedłużenia okresu ważności koncesji swojej głównej linii , uzyskane przez dekret25 marca 1852, że zostanie wydłużony do 99 lat. W zamian Spółka zobowiązuje się w różnych punktach, aw szczególności w punkcie drugim określa, że ​​musi „zbudować na własny koszt w ciągu czterech lat linię kolejową z Metz do Thionville  ” oraz w punkcie trzecim, że musi „rozszerzyć tę gałąź aż do granicy , w kierunku Luksemburga , w przypadku wykonania linii łączącej na terytorium Prus . " ” . Klauzula określa, że „jeśli ten drugi oddział nie będzie miał kontynuacji, Spółka zapłaci rządowi sumę 5 milionów” . Szacunkowy koszt linii oddziału wyniósł 6,8 miliona franków, a całkowity koszt rozbudowy 11,3 miliona franków. Potencjał ruchu jest korzystny, czy to w przypadku towarów ze względu na przemysł metalurgiczny, który musi go używać do transportu swoich produktów, którymi są żelazo i żeliwo oraz jego potrzeby w zakresie węgla , a także ruchu pasażerskiego, ruch między Metz a Thionville wynosi jeden samochód na godzinę od każde miasto, reprezentujące 72 000 podróżnych w 1853 roku.

Budowa nie nastręcza większych trudności, jedynym ważnym dziełem sztuki jest wiadukt umożliwiający przeprawę przez Mozelę przy wyjściu z Metz. Wykonane szybko prace zostały jednak opóźnione przez żądania inżynierów wojskowych , którzy domagali się dodatkowych badań do pracy w pobliżu twierdz Metz i Thionville oraz brak szyn . Przed zakończeniem budowy21 stycznia 1854Spółka, która wchłonęła inne linie kolejowe, zmienia nazwę na Eastern Railway Company . Prezes zarządu firmy Eugène de Ségur jest obecny na przyjęciu 30-kilometrowej linii przez administrację na12 września 1854, otwarcie operacji odbywającej się w dniu 16 września dla ruchu pasażerskiego i 25 dla towarów.

Staje się linią międzynarodową wraz z podpisaniem w Paryżu 10 czerwca 1857 umowy między Francją a Wielkim Księstwem Luksemburga.

Compagnie de l'Est jest oddanie do użytku jest 16 km, łączący granicy między Francją i Luksemburgiem , The11 sierpnia 1859.

Relacje między Metz i Luksemburgiem są otwarte5 października 1859, wraz z uruchomieniem linii z Luksemburga do Zoufftgen przez Royal Grand Ducal Railway Company Guillaume-Luxembourg .

Od 1907 do 1908 roku trasa linii została zmodyfikowana w mieście Metz ze względu na instalację obecnej stacji , utworzono nowe linie kolejowe wzdłuż Seille i na Ile Chambière , aby dotrzeć do Metz-Nord, starej linii omijającej miasto od zachodu. Na trasie de Thionville zainstalowano nową stację dla podróżnych o nazwie Metz-Nord , a także inną aleję de Blida, nazwaną Metz-Abattoirs, a następnie Metz-Chambière .

Infrastruktura

Ograniczenia prędkości

Od (PK) W (PK) Limit (km / h)
Metz-City (PK 154,320) Woippy (PK 160,245) 110
Woippy (PK 160,245) PK 177.056 160
Zerwanie łańcucha
PK 181.244 PK 183.805 160
PK 183.805 Thionville (PK 188,004) 130
Thionville (PK 188,004) PK 196.812 140
PK 196.812 Granica (PK 203,757) 150

Wypadek Zoufftgen

Plik 11 października 2006Około godziny 11:00 pociąg towarowy SNCF i TER obsługiwany przez wagon CFL zderzyły się czołowo („nos w nos”) w pobliżu granicy między Luksemburgiem a Francją . Liczba ofiar śmiertelnych to sześć ofiar śmiertelnych i jeden ciężko ranny.

Projekt na 2018 rok

Linia jest częścią europejskiego korytarza C (Antwerpia - Bazylea / Lyon) i do 2018 r . Powinna zostać wyposażona w ETCS poziomu 1 .

Uwagi i odniesienia

  1. Klasyfikacja dźwiękowa infrastruktury transportowej Mozeli strona 19 Zakon
  2. [PDF] SNCF Région de l'Est - Księga profili i schematów - 1962 , patrz w szczególności płyty 26, 27 strony 21 PDF.
  3. P.-J. Proudhon Podręcznik spekulanta w Bourse, wydanie trzecie, księgarnia Frères Garnier, Paryż 1857, str.  308 w całości (dostęp: 16 lutego 2012).
  4. > R. Rezydencja 1860 s.  92 w całości (dostęp: 16 lutego 2012).
  5. Augustin Joseph Du Pays, Opisowa, historyczna, artystyczna i przemysłowa trasa Belgii , Libr. L. Hachette i Cie., 1863, s.  25 w całości (dostęp: 16 lutego 2012).
  6. François i Maguy Palau, „1.25. Metz-Thionville: 16 września 1854 ”, w Le rail en France: Le second empire tome I 1852-1857 , Fr. et Mag. Palau, Paryż, 1998 ( ISBN  9-782950-942111 ) , str.  95 wyciąg (dostęp 16 lutego 2012).
  7. Alex de Clercq, zbiór traktatów z Francji opublikowany pod auspicjami Ministra Spraw Zagranicznych H. Ex M. Drouyn de Lhuys, tom 7 1856-1859, Amyot, 1866. czytaj online (przeglądano 21 kwietnia 2010).
  8. Witryna internetowa Christophe Lachenal, paragraf Historia czytany w Internecie (dostęp 21 kwietnia 2010 r.).
  9. ETCS: RFF przygotowuje sieć jutra

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły