Réding | |
Budynek pasażerski widziany z Place de la Gare. | |
Lokalizacja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Gmina | Réding |
Adres | Place de la Gare 57445 Réding |
Współrzędne geograficzne | 48 ° 44 ′ 33 ″ na północ, 7 ° 05 ′ 44 ″ na wschód |
Zarządzanie i eksploatacja | |
Właściciel | SNCF |
Operator | SNCF |
Kod UIC | 87 21507 9 |
Usługi |
Towary TER |
Charakterystyka | |
Linie) | • Noisy-le-Sec w Strasburgu-Ville • Réding w Metz-Ville • Réding w Diemeringen (częściowo HS ) |
Pasy | 5 (+ tory serwisowe) |
Doki | 3 (1 boczne i 2 środkowe) |
Coroczny tranzyt | 34899 podróżnych (2014) |
Wysokość | 254 m |
Historyczny | |
Uruchomienie | 15 października 1877 |
Korespondencja | |
Autobusy i autokary | patrz Intermodalność |
Reding stacja znajduje się stacja kolejowa francuskie linie Noisy-le-Sec w Strasburg (tzw Paryż Strasburg ) z Réding w Metz-Ville i Réding w Diemeringen , znajduje się na terytorium miasta z Réding , w Moselle wydziału , w regionie Grand Est .
Został oddany do użytku w 1877 roku przez Cesarską Generalną Dyrekcję Kolei w Alzacji-Lotaryngii (EL).
Jest to stacja National Company of French Railways (SNCF), należąca do sieci TER Grand Est , obsługiwana przez regionalne pociągi ekspresowe .
Założona na wysokości 254 metrów stacja węzłowa Réding znajduje się w punkcie kilometrowym (PK) 435200 linii Noisy-le-Sec do Strasburga-Ville (znanej jako linia Paryż-Strasburg ), pomiędzy otwartymi stacjami Sarrebourg i Lutzelbourg (wstawiono zamkniętą stację Arzviller ).
Stanowi początek, na PK 66.821 (początek połączenia: stacja Strasbourg-Ville ), linii z Réding do Metz-Ville , przed otwartą stacją Berthelming (przeplataną zamkniętymi stacjami Sarraltroff i Oberstinzel ).
Jest to również początek, na PK 0.000 , starej linii z Réding do Diemeringen , wycofanej z eksploatacji między Drulingen i Diemeringen . Linia ta jest podłączona do wschodnioeuropejskiego LGV .
Stacja Réding znajduje się około trzech kilometrów od stacji Sarrebourg . Połączeniowy Sarrebourg do Sarraltroff pozwala pociągów z Strasbourg i związany na Metz (lub vice versa) służyć Sarrebourg.
Jeszcze przed otwarciem 1 st listopad 1872, na linii od Sarreguemines do Sarrebourg , Cesarska Generalna Dyrekcja Kolei Alzacji-Lotaryngii (EL) jest zainteresowana projektem mającym na celu połączenie twierdz w Metz i Strasburgu z utworzeniem stacji węzłowej na linii z Paryża do Strasburga do Réding . Stworzył ostateczny projekt stacji Réding11 sierpnia 1872.
Po ustaleniu pochodzenia nowej linii w Rémilly na mocy prawa z11 czerwca 1873cesarski dekret z dn 18 września 1873. Planowana trasa rozpoczyna się w Rémilly, podwaja linię z Sarreguemines do Sarrebourg z Berthelming do Sarraltroff , a następnie łączy się z linią z Paryża do Strasburga krótkim połączeniem o długości 2,79 km w miejscu, w którym planowane jest utworzenie nowej stacji.
Plac budowy otwarto w 1874 r. Ukończono go w 1876 r. Miejscem do utworzenia wiązki torów rozrządowych. W tym samym roku wybudowano most nad torami stacji z pomostem metalowym dla przejazdu drogi krajowej 4 . Powstaje tam również niewielka zajezdnia lokomotyw. Otwarcie krótkiego odcinka łączącego, od Sarraltroff do Réding, do15 października 1877umożliwia uruchomienie wszystkich instalacji nowej stacji. Posiada duży budynek pasażerski w stylu germańskim, zbudowany z różowego granitu.
Ruch na linii szybko się zwiększył, ponieważ stała się ona centralnym odcinkiem osi kolejowej biegnącej z Morza Północnego do Szwajcarii . W 1879 r. Codziennie kursowało sześć pociągów pasażerskich w każdym kierunku. Administracja niemiecka będzie rozwijać stację wraz ze wzrostem usług. Wymaga to w szczególności dobudowania dodatkowych torów i stworzenia mieszkań dla pracowników kolei. W 1896 r. Zainstalowano tam prąd.
W 1912 r. Między budynkiem pasażerskim, halą towarową i placem rozrządowym (kierunek Strasburg) zlokalizowano skład lokomotyw wraz z rotundą. Na terenie obiektu znajdują się również trzy wieże ciśnień usytuowane między budynkiem pasażerskim a mostem drogowym (w kierunku Paryża / Metz).
Plik 19 czerwca 1919stacja wchodzi do sieci administracji kolei Alzacji i Lotaryngii (AL) po zwycięstwie Francji w I wojnie światowej . W latach 1920-1930 jego strategiczne położenie jako węzła kolejowego za linią Maginota będzie sprzyjało jego częstości i rozbudowie infrastruktury.
Plik 21 lipca i 8 listopada 1924Minister Robót Publicznych wydaje decyzje dotyczące kilku nowych instalacji: utworzenia nowej zajezdni lokomotyw (stanowi ona aneks do zajezdni Sarrebourg ), warsztatu remontowego oraz zezwolenia na budowę nowego miasta robotniczego dla kolejarzy. Wszystkie te elementy zostały zbudowane na skraju linii do Metz od 1926 roku. Zajezdnię przeprowadzono w ramach strategicznych ulepszeń sieci północno-wschodniej. W tym samym roku, 1926, Zarząd Kolei AL wykonał duży odwiert w celu zaopatrzenia w wodę zajezdni i miasta pracowników kolei. Robi studnię o głębokości 295 metrów i średnicy użytkowej 30 cm . Może pompować 1000 litrów na minutę bez obniżania poziomu wody w studni. W następnym roku zostaje zainstalowany system uzdatniania wody dla zajezdni, miasta robotniczego i szamba .
Plik 14 kwietnia 1930nowa decyzja Ministra przewiduje rozbudowę stacji rozrządowej w ramach szerokiego programu wzmocnienia sieci, w szczególności przejście na cztery tory magistrali paryskiej, wznowienie i zakończenie prac na linii Drulingen niż stworzenie wojskowego podwórka w Drulingen. Plik6 listopada 1931odbywa się licytacja trzeciej partii rozbudowy stacji alzackiej spółce robót publicznych ze Strasburga za 1.339.311 franków. Zajezdnia została ukończona w tym roku 1931. Miała dwa mosty obrotowe, każdy obsługujący trzydzieści pasów, ośmiopasmową rotundę i dwie wieże ciśnień.
Plik 13 czerwca 1933wykonawca z Metz, Louis Welles, zbudował betonowy wiadukt z dziewięcioma otworami na stacji PK 65.926 nad stocznią, za cenę 779 626 franków.
W 1932 r. Zarząd Kolei AL ogłosił konkurs, na podstawie wstępnego projektu opracowanego przez swoje biuro projektowe, na budowę nowego mostu drogowego umożliwiającego przejazd przez tory drogi krajowej nr 4 . Stary most z 1876 roku, który stał się miejscem wielu wypadków, okazał się również niewystarczający w obliczu wzrostu ruchu samochodowego i kolejowego. Ponadto jego metalowy fartuch wykazywał oznaki zmęczenia. Wybrano żelbetowy projekt zakładów Zublin i Perrière w Strasburgu. Obecny most drogowy typu dziobowego jest dostarczany do ruchu22 kwietnia1934 . Całkowity koszt witryny to 1 900 000 franków.
Linia do Drulingen została zakończona w grudniu 1936 roku ; W szczególności obsługuje magazyn amunicji do zaopatrywania ufortyfikowanego odcinka Saary, który może pomieścić baterię ciężkiej artylerii na kolei . W tym samym roku zmodernizowano instalacje techniczne, w szczególności uruchomiono w 1937 r. Sygnalizację świetlną oraz dwie podstacje elektryczne Westinghouse z 90 i 150 dźwigniami.
Po nowej aneksji Alzacji i Lotaryngii przez Niemców to Deutsche Reichsbahn zarządzała stacją w czasie II wojny światowej od1 st lipca 1940do wyzwolenia (w latach 1944 - 1945 ).
Od 1940 do 1944 roku stacja stała się ważnym punktem Ruchu Oporu-Fer . Jego zajezdnia jest opisywana jako „centrum dróg ewakuacyjnych ze wschodu regionu Mozeli”.
W 1950 roku liczba depozytów Réding wynosiła 30 pojazdów, w tym 130c . Tory stacji zostały zelektryfikowane w 1956 roku .
W 1976 r. Codzienny ruch na stacjach Sarrebourg i Réding wynosił 43 pociągi pasażerskie i 110 pociągów towarowych. Dwie stacje wydają dziennie ponad 600 biletów i zatrudniają 120 agentów.
Stara rotunda zajezdniowa, nieużywana, została zburzona w latach 1979-1980.
Pociąg Corail łączący Strasburg z Lille , który zatrzymał się na stacji Réding, został odwołany 11 grudnia 2004 roku .
Nowy skomputeryzowany słupek rozdzielczy Réding, zbudowany wzdłuż torów stoczni, działa od 2012 roku . Zastępuje dwie stare podstacje mechaniczne (w tym podstację 1, znajdującą się naprzeciw budynku pasażerskiego, który ze względu na architekturę nazywano „latarnią morską”), które zostały rozebrane pod koniec 2013 roku .
Stanowiącego węzeł kolejowy znajdujący się w przybliżeniu w połowie odległości pomiędzy Baudrecourt i Strasburgu oraz z dużą wiązką torów stoczni, ona została wybrana na gospodarza podstawową pracę 2 -go etapu wschodnioeuropejskiego LGV . Działa od czerwca 2013 roku . Baza robocza i baza ratunkowa zajmują plac, podczas gdy skład balastu znajduje się w starym składzie amunicji w północno-wschodniej części miasta. W tym samym roku zmodernizowano perony stacyjne.
9 i 10 listopada 2013dwie mechaniczne rozdzielnice w Sarrebourg zostały również zastąpione przez skomputeryzowaną centralę w Réding. Operacja wymagała zawieszenia całego ruchu w sektorze Sarrebourg - Réding na 24 godziny.
W 2014 roku SNCF oszacował roczną częstotliwość odwiedzin stacji na 34 899 podróżnych.
Pierwszy kamień bazy remontowej LGV Est (która znajduje się w miejscu starej zajezdni) kładzie się na 14 kwietnia 2015w obecności Jacquesa Rapoporta , prezesa SNCF Réseau .
Plik 28 sierpnia 2015ok. 1 godz. 50 min po torze serwisowym stacji dryfował pociąg balastowy, na którym testowano konstrukcje inżynieryjne LGV Est. Pociąg uderzył w kołatkę powodując wykolejenie wagonu i powodując uszkodzenie oznakowania, oświetlenia i budynku pasażerskiego.
TER 200 łącząca Nancy lub Luksemburg do Bazylei są usuwane z nowej usługi czasowym z3 kwietnia 2016 r.
Place de la Gare został przebudowany w 2016 roku. Prace, które rozpoczęły się pod koniec lata, obejmują wyburzenie starej hali towarowej , budowę 140 miejsc parkingowych i sześciu miejsc do wysiadania, a także stworzenie bezpiecznego zadaszenie na rowery.
Przejście podziemne umożliwia przekraczanie torów.
Réding jest obsługiwany przez regionalne pociągi ekspresowe na połączeniach:
Stacja obsługiwana jest również przez:
Parkingu jest określone w przedniej części budynku pasażera.
Stacja jest otwarta do obsługi towarów masowymi pociągami, a dla wojska - do transportu izolowanym wagonem .
Posiada również zestaw torów rozrządowych, doków końcowych oraz dok wojskowy. Stocznia ma około 1,1 km długości i 100 metrów szerokości.
Pochodzenie | Poprzedni przystanek | Pociąg | Następny przystanek | Miejsce docelowe | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Metz-City |
Morhange lub Sarrebourg |
TER Grand Est |
Lutzelbourg lub Saverne |
Strasburg-miasto | ||
Nancy-City | Sarrebourg | TER Grand Est | Saverne | Strasburg-miasto | ||
Sarrebourg | Sarrebourg | TER Grand Est |
Lutzelbourg lub Saverne |
Strasburg-miasto |