Leonard Cheshire Lord Cheshire | ||
Pułkownik Leonard Cheshire (1943). | ||
Narodziny |
7 września 1917 r. Chester , Cheshire , Anglia |
|
---|---|---|
Śmierć |
31 lipca 1992 r.(w wieku 74 lat) Cavendish , Hrabstwo Suffolk , Anglia |
|
Wierność | Wielka Brytania | |
Uzbrojony | Królewskie Siły Powietrzne | |
Stopień | Pułkownik Sił Powietrznych | |
Lata służby | 1940 - 1946 | |
Przykazanie |
76 Dywizjon RAF (en) RAF Marston Moor (en) 617 Dywizjon RAF |
|
Konflikty | II wojna światowa | |
Nagrody |
Victoria Cross Członek Orderu Zasłużonego Zasłużonego Zasługi i dwa wyróżnione w Zakonie sztabki z wyróżnieniem Flying Cross . |
|
Inne funkcje | Humanitarny | |
Rodzina | Geoffrey Chevalier Cheshire (ojciec) Constance Binney (1 st żona) Sue Ryder , 2 e żoną. |
|
Grupa Kapitan Geoffrey Leonard Cheshire, Baron Cheshire VC , członek Orderu Zasługi , DSO z dwoma barami, DFC , urodzony7 września 1917 r. i martwy 31 lipca 1992 r., jest brytyjskim żołnierzem, który służył w Królewskich Siłach Powietrznych podczas II wojny światowej . Po wojnie został filantropem.
Był najmłodszym pułkownikiem w RAF i jeden z najbardziej utytułowanych pilotów wojny. Otrzymał Krzyż Wiktorii , najwyższe i najbardziej prestiżowe odznaczenie, jakie można przyznać członkowi sił zbrojnych Wielkiej Brytanii lub Wspólnoty Narodów , za odwagę w obliczu wroga. Prestiż, jakim cieszył się w RAF, był taki, że został mianowany oficjalnym obserwatorem brytyjskiego sztabu generalnego na pokładzie jednego z trzech Boeingów B-29, które brały udział w ataku atomowym na Nagasaki .
Po II wojnie światowej opuścił wojsko w 1946 roku . Założył hospicjum, zaangażował się w działalność charytatywną, zaangażował się w rozwiązywanie konfliktów. Został wychowany na barona Cheshire w 1991 roku , w uznaniu jego pracy charytatywnej.
Leonard Cheshire jest synem Geoffreya Chevaliera Cheshire, doktora prawa cywilnego, prawnika i wpływowego pisarza prawa angielskiego. Miał brata, Christophera Cheshire, również pilota podczas wojny. Cheshire urodził się w Chester , ale wychował się w okolicach Oksfordu . Kształcił się w Oxford, Dragon School , Stowe School i Merton College. W Oksfordzie przyjaźni się z Johnem Nielem Randle.
Odbył staż u rodziny w Niemczech w Poczdamie w 1936 roku i wziął udział w wiecu Adolfa Hitlera . Cheshire następnie odmawia wykonania nazistowskiego salutu .
Ukończył studia prawnicze w 1939 roku .
Po ukończeniu podstawowego szkolenia w Oxford University Air Squadron i po wypowiedzeniu wojny w II wojnie światowej , Cheshire wstąpił do Królewskich Sił Powietrznych jako oficer pilot. Po raz pierwszy został przydzielony doczerwiec 1940dywizjon N O 102 RAF, pływające Armstrong Whitworth Whitley , A bombowe środki oparte RAF Driffield (PL) . Wlistopad 1940, Cheshire otrzymuje Distinguished Air Service Cross (DFC) za sprowadzenie do bazy swojego poważnie uszkodzonego bombowca.
W styczeń 1941, Cheshire kończy swoją pierwszą rundę operacji i natychmiast zgłasza się na ochotnika do drugiej rundy. Został przydzielony do eskadry n o 35 RAF, z nowym silnikiem cztery Handley Page Halifax i zakończył swoją drugą kampanię na początku 1942 w randze Squadron Leader (Squadron Leader). Brytyjczycy zostali wzmocnieni wejściem do wojny Stanów Zjednoczonych (po zbombardowaniu Pearl Harbor w grudniu 1941 r.), Wrócił do działań wSierpień 1942jako dowódca eskadry N O 76. Będzie to źródło istotnych ulepszeń. Strategia aliantów zmieniła się po mianowaniu w lutym 1942 r. nowego dowódcy bombowców, marszałka lotnictwa Sir Arthura Traversa Harrisa .
W misji, będzie on uzyskać uznanie jego załogi, który będzie nazywany „koty Cheshire” ( koty Cheshire ) w odniesieniu do charakteru słynnej powieści Lewisa Carrolla , Alicja w Krainie Czarów . Narodził się projekt Millennium, którego misją jest wystrzelenie tysiąca bombowców przeciwko jednemu celowi. Niemieckie miasta zostały dotknięte bombardowaniem Kolonii , był to pierwszy nalot aliancki, który nastąpił po bombardowaniu Lubeki i hamburskiej operacji Gomorrah. Załogi te były prowadzone przez instruktora, w tym samego Cheshire, wtedy były częścią zespołu naziemnego z Cheshire. misja została okrzyknięta sukcesem. Churchill wysłał później Arthurowi „Bomberowi” Harrisowi list z gratulacjami.
W 1943 roku Cheshire opublikował relację ze swoich pierwszych operacji, Bomber Pilot , która opisuje jego misje wykonane w bazie Driffield i powrót do bazy z poważnie uszkodzonym bombowcem ("N jak Nuts"). W swojej książce nie wspomina o otrzymanym odznaczeniu (DSO), ale mówi o odwadze członka jego załogi, poważnie spalonego.
Cheshire został dowódcą stacji (dowódcą stacji) w RAF Marston Moor (w) wMarzec 1943. Był wówczas najmłodszym pułkownikiem w lotnictwie RAF. Ponieważ stanowisko nie przemawiało do niego, chciał wrócić do dowództwa operacyjnego. Uzyskuje polecenia STANOWISKO legendy eskadry n o 617 Dambusters (wyłączników) u samicwrzesień 1943.
Pewnego ranka, przed planowanym nalotem 617 Dywizjonu na Siracourt , do Woodhall Spa niespodziewanie przybywa północnoamerykański P-51 Mustang , prezent od jego wielbicieli z Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych , 8. Siły Powietrznej. Za pomocą tego urządzenia zniszczy skład rakiet V1 .
Cheshire kończy swoją czwartą rundę operacji w lipiec 1944po wykonaniu łącznie 102 misji , został odznaczony Krzyżem Wiktorii . Jego cytat świadczy o całej jego karierze operacyjnej:
„W ciągu czterech lat gorzkich przeciwności potrafił zaprezentować wyjątkowy model osobistego sukcesu, przeprowadzone z sukcesem operacje są wynikiem najdokładniejszego przygotowania. Genialna egzekucja i najwyższa pogarda dla niebezpieczeństwa – na przykład prowadzi swojego Mustanga w powolnych „ósemkach” nad cel trudny do zauważenia z powodu niskich chmur, aby zachowywać się jak przewodnik po bombardowaniach, które nastąpią przez jego eskadrę. Cheshire pokazało odwagę i determinację wyjątkowego lidera. ” .
Wyróżniono również nalot na Monachium w dniach 24-25 kwietnia 1944 r. za osiągnięcie celu na Mosquito na małej wysokości.
Kiedy Cheshire jedzie do Pałacu Buckingham, aby odebrać Krzyż Wiktorii od króla Jerzego VI , towarzyszy mu sierżant Norman Jackson, który ma otrzymać ten sam zaszczyt. Cheshire nalega, by wspólnie zbliżyć się do króla, pomimo różnicy rang.
Jedną z misji Cheshire było zrzucenie nowych 5400- kilogramowych bomb głęboko penetrujących „ Tallboy ”, aby zniszczyć superdziała V3 zainstalowane w podziemnych bunkrach, niedaleko Mimoyecques w Pas-de-Calais , na północy Francji. Te działa mogły co minutę wystrzeliwać 500- funtowe pociski w kierunku Londynu. Były bardzo dobrze zabezpieczone warstwą betonu. Była to jedna z najbardziej imponujących budowli wymyślonych przez Hitlera, a następnie jedna z broni zemsty. Nalot miał na celu zniszczenie armat od dołu, zrzucając bomby bardzo blisko betonu. Chociaż początkowo wyniki uznano za ważne, późniejsze oceny wykazały, że są one w dużej mierze nieskuteczne. Przeprowadzona operacja zakończy więc wielkie zagrożenie dla wszystkich londyńczyków. Twierdza Mimoyecques zostanie po kilku raportach inspekcyjnych i na rozkaz Winstona Churchilla zostanie wysadzony w maju 1945 roku, aby w przyszłości nie mogła być ponownie wykorzystywana jako baza wojskowa.
Cheshire był jednocześnie najmłodszym pułkownikiem Sił Powietrznych i, po Krzyżu Wiktorii, najbardziej odznaczonym.
Na 103 th misji9 sierpnia 1945Cheshire zostaje wybrany przez Winstona Churchilla, a następnie jest przedstawicielem brytyjskiego sztabu generalnego na pokładzie bombowca Big Stink , którego zadaniem było zapewnienie strzałów wybuchu i analiza skutków bomby atomowej na Nagasaki . Te zamachy atomowe na Hiroszimę i Nagasaki , zabrzmi z kapitulacji Japonii w dniu 2 września 1945 roku na pokładzie USS Missouri (BB-63) .
Cheshire został wychowany jako chrześcijanin przez Kościół anglikański, ale stracił wiarę. W 1945 roku w klubie Vanity Fair w Mayfair odbył rozmowę o religii. „To absurd — powiedział — wierzyć, że Bóg istnieje. Człowiek wymyślił Boga, aby wyjaśnić głos sumienia…”.
Po wojnie Joan Botting (wdowa po pilocie Dam Busters Normanie Bottingu) mieszkała z Cheshire w „Koloni VIP” (dla Vade in Pacem – Go in Peace). Tam założył – dla weteranów wojennych i wdów w Gumley Hall w Leicestershire – jedną z wielu firm, które założył po opuszczeniu RAF w 1946 roku . Joan podąża za nim do Le Court, niedaleko Petersfield w Hampshire (zakład kupiony przez Cheshire od swojej ciotki), gdzie wraz z trójką swoich dzieci opiekuje się żłobkiem (Joan nie jest wymieniona w „Obliczu zwycięstwa”). Cheshire i Joan Botting będą praktykować różne religie, od Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego przez metodystów do „wysokich anglo-katolików” – ale żadna nie udzieli im odpowiedzi, których szukają. Celem Cheshire w założeniu „Koloni VIP” jest zapewnienie byłym personelowi wojskowemu i ich rodzinom szansy na wspólne życie, z których każdy wnosi wkład w społeczność w miarę posiadanych środków, aby pomóc im powrócić do życia cywilnego. Gmina jednak nie prosperowała i projekt zakończył się w 1947 roku .
W 1948 roku Cheshire założyło organizację Leonard Cheshire Disability , która zapewnia pomoc ludziom w trudnej sytuacji na całym świecie.
Cheshire spędzi resztę swojego życia, pomagając potrzebującym, jednocześnie angażując się w rozwiązywanie konfliktów.
Inne organizacje Leonard Cheshire:
W 1985 roku Cheshire pojawił się w filmie dokumentalnym zatytułowanym Nagasaki - Return Journey .
15 lipca 1941Cheshire poślubia amerykańską aktorkę Constance Binney , która jest od niego o 21 lat starsza. Rozwiedli się wStyczeń 1951.
5 kwietnia 1959, w Bombay Cathedral , żeni się z Sue Ryder , humanitarną. Wraz z baronową Ryder są jedną z niewielu par, z których każda ma osobisty tytuł szlachecki. Mają dwoje dzieci, Jeromiego i Elizabeth Cheshire, którzy mieszkają w Cavendish (Suffolk) .
Cheshire zmarł na chorobę Charcota w wieku 74 lat31 lipca 1992 r..
Krzyż Wiktorii (VC) | lipiec 1944 | |
Członek Orderu Zasługi (OM) | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | |
Towarzysz Zakonu Zasłużonego Zasługi z dwoma paskami (DSO i 2 bary) | ||
Zasłużony Latający Krzyż (DFC) | ||
Gwiazda 1939-45 | ||
Gwiazda Europy Air Crew | z klipsem Atlantic | |
Gwiazda Birmy | ||
Medal Obrony 1939-45 | ||
Medal 1939–1945 z palmą | ||
Medal Koronacyjny Elżbiety II | 1953 | |
Srebrny Medal Jubileuszowy Elżbiety II | 1977 |