Laurent-Désiré Kabila | |
Funkcje | |
---|---|
Prezydent Demokratycznej Republiki Konga | |
17 maja 1997 r. - 16 stycznia 2001 ( 3 lata, 7 miesięcy i 30 dni ) |
|
Rząd | Laurent-Désiré Kabila |
Poprzednik | Mobutu Sese Seko |
Następca |
Eddy Kapend (tymczasowy) Joseph Kabila |
Biografia | |
Data urodzenia | 27 listopada 1939 |
Miejsce urodzenia | Jadotville ( Kongo Belgijskie ) |
Data zgonu | 16 stycznia 2001 |
Miejsce śmierci | Kinszasa ( Demokratyczna Republika Konga ) |
Natura śmierci | Zamach |
Narodowość | kongijski |
Partia polityczna |
PRP ( 1967 - 1996 ) AFDL ( 1996 - 1998 ) Niezależna ( 1998 - 2001 ) |
Wspólny | Sifa Mahanya Zaina Kibangula |
Dzieci | Étienne Kabila Joseph Kabila Jaynet Kabila Aimée Kabila Zoé Kabila |
Rezydencja |
Marmurowy Pałac Ngaliema / Kinszasa |
Prezydenci Demokratycznej Republiki Konga |
|
Laurent-Désiré Kabila (ur27 listopada 1939w Jadotville - dziś Likasi - i zmarł dnia16 stycznia 2001w Kinszasie ) jest kongijskim mężem stanu . Jest prezydentem Demokratycznej Republiki Konga zmaj 1997aż do jego zabójstwa wstyczeń 2001.
Był zaangażowany od lat 60. przeciwko reżimowi Mobutu , w końcu udało mu się obalić ten ostatni w 1997 roku, podczas pierwszej wojny w Kongo . Rok po objęciu władzy stanął w obliczu drugiej wojny w Kongu .
Jest nazywany Mzee , dosłownie „mędrcem” w suahili. Laurent-Désiré Kabila ma w swoim kraju tytuł „ bohatera narodowego ”. Kiedy zmarł, jego syn, Joseph Kabila , zastąpił go kilka godzin później.
Urodzony 27 listopada 1939, według kilku biografów i świadków, lub 27 listopada 1941, według wywiadu z 1999 roku, w Jadotville (obecnie Likasi) w Haut-Katanga , Laurent-Désiré Kabila należał przez ojca do grup etnicznych Luba , a przez matkę Lundę . O ile pewne jest, że ukończył studia średnie w Instytucie Saint-Boniface w Elisabethville ( Lubumbashi ), o tyle studia za granicą ( Paryż , Taszkent czy Belgrad, a później w Dar es Salaam ) budzą kontrowersje. Tę niejasność zachował sam Kabila, ponieważ miejscem studiów były informacje osobowe ze względu na ich polityczny i symboliczny charakter.
Jego pierwsze zmagania sięgają początku lat 60., podczas kryzysu kongijskiego, który towarzyszy i następuje po uzyskaniu niepodległości przez Kongo Belgijskie .
Zsierpień 1960 W celu Styczeń 1961Walczyć przeciwko żandarmów Katangan w szeregach młodzieży Balubakat Party (Jeubakat) partii skupiającej członków etnicznej Lubas . Jason Sendwé, szef Balubakatu, dostrzega jego talenty jako mówcy i nazywa go „pułkownikiem” młodzieży, a właściwie milicji Bałubakatu w Katandze . Wyszedł z anonimowości we wrześniu 1963 roku, kiedy utworzono Komitet Wyzwolenia Narodowego (CNL), nacjonalistyczną (lumumbistyczną) i rewolucyjną formację polityczną, która chciała wyeliminować rząd Adoula poprzez walkę zbrojną . Jest tam Sekretarzem Generalnym ds. Społecznych, Młodzieży i Sportu. Jakiś czas później jego milicje zbierają się do powstania rozpętanego przez siły Lumumbistów; wlipiec 1964, podczas zdobywania Albertville (obecnie Kalémié ), stolicy Północnej Katangi, przez Armię Ludowo-Wyzwoleńczą, znajdujemy go wiceprezydentem „rządu tymczasowego”, który będzie trwał tylko kilka miesięcy. Na początku 1965 wrócił do Kivu, gdzie został mianowany szefem operacji wojskowych przez rebeliantów, którzy w tym czasie kontrolowali ponad jedną trzecią terytorium Konga. Jest jednak bardziej obecny w zagranicznych stolicach Afryki Wschodniej ( Nairobi i Dar es Salaam ) niż w makii, którą wydaje się prowadzić z daleka. Kiedy Che Guevara spotkał go w Dar es Salaam wLuty 1965, na pierwszy rzut oka jest przez niego uwiedziony. Ocena Che o powadze kongijskich przywódców będzie wtedy bardzo negatywna, w tym o Kabili, którego oskarża, że wciąż jest nieobecny na froncie. Według zeznań Che Guevary, który próbował, między kwietniem aListopad 1965, aby wesprzeć przywódców frontów ruchu rebeliantów i partyzantów Kabila ustanowionych w Fizi Baraka , nad brzegiem jeziora Tanganika , Kabila i jego grupa byli bardziej „przemytnikami” niż „buntownikami”, uważając, że nigdy nie uda im się przekształcić w siłę rewolucyjną.
W latach 1967-1985 Laurent-Désiré Kabila podążał podwójnym kursem: był niekwestionowanym „rewolucyjnym” przywódcą małej makii położonej wokół Hewa Bora w górach skrajnego południa Kivu , ale także handlowcem, który czerpie znaczne zyski z handlu złotem i kością słoniową, na które ma monopol w swoim maquis. Po jego upadku w 1985 roku ( wojny moba ) tracimy z oczu Kabilę, niektórzy komentatorzy twierdzą, że byli w otoczeniu innego buntownika, Johna Garanga , przywódcy najważniejszej makii Sudańczyków. Zamieszkałych głównie w Dar es Salaam, że można dostrzec także w Kampali , Uganda , gdzie utrzymuje przyjazne stosunki z prezydentem Yoweri Museveni . Podczas długiego Zairian "demokratycznych przemian" ( 1990 - 1996 ), ani on, ani osoba którą założył w 1967 roku w Kivu makia The Popular Revolution Party (PRP) , brał udział w Krajowej Konferencji Sovereign. , Które powinny przynieść Zair do III th Rzeczypospolitej i nadal uważają za instytucję „na żołdzie Mobutu”.
Kabila nagle wyłania się z cienia we wrześniu 1996 roku: podpisuje w Gisenyi ( Rwandzie ) z trzema innymi „buntownikami”, a Zairian wygnany z listem ustaleń tworząc Sojusz Sił Demokratycznych na rzecz Wyzwolenia Kongo-Zairu ( AFDL ), w którym uczestnicy zobowiązują się działać na rzecz odsunięcia Mobutu od władzy. Ale tylko jeden z sygnatariuszy ma bojowników o ten projekt. Dlatego na początku będą musieli polegać wyłącznie na wkładzie wojsk i logistyce wojskowej armii rwandyjskiej, ugandyjskiej i angolskiej. Następnie rozpoczyna się niesamowita „Anabasis” wojskowy i polityczny, w ciągu kilku miesięcy, doprowadziły AFDL z Kiwu do Kinszasy , zdobyty bez rozlewu krwi17 maja 1997 r., dzień po stromym locie, 16 maja, „ wielkiego lamparta ”, który znika bez wzbudzania emocji w swoim kraju. Mówi się, że w trakcie olśniewającego natarcia, które go zdumiewa, Kabila stanowi coś w rodzaju armii kongijskiej, złożonej głównie z młodych rekrutów – dzieci-żołnierzy – lub dezerterów z dawnych sił zbrojnych Zairu. Następnie stopniowo udało mu się wyeliminować lub politycznie powstrzymać trzech byłych założycieli AFDL, których był na początku tylko „rzecznikiem”.
Ogłoszony prezydent Laurent-Désiré Kabila, który twierdził, że nigdy nie był Zairianem, decyzją swojego poprzednika wymazuje wszelkie odniesienia do tego nazwiska urodzonego w 1971 roku : kraj odzyskuje swoją pierwotną nazwę, rzeka ponownie zmienia nazwę na Kongo , frank kongijski zastępuje nowy Zair , hymn narodowy , zmienia się waluta kraju.
Legitymacja rządu bezpieczeństwa publicznego, który utworzył w czerwcu 1997 r ., okazała się jednak niepewna: oprócz braku spójności związanego ze zbyt szybko osiągniętym „zwycięstwem”, nowa władza szybko została odebrana jako kierowana zdalnie. „na zewnątrz i pod przywództwem niekongijczyków: kluczowe stanowiska w sprawach zagranicznych, bezpieczeństwie narodowym i armii znajdują się głównie w rękach Tutsi z rwandy i ugandyjskiego pochodzenia. Kiedy niecały rok po zwycięstwie Kabila, coraz bardziej powiązany z „rosnącym” wpływami Katangi , nagle postanawia pozbyć się swoich niezgrabnych sojuszników, wysyłając do domu w ciągu 24 godzin oficerów i żołnierzy rwandyjskich i ugandyjskich, którzy pomagali gdy przejął władzę, natychmiast stanął w obliczu próby zamachu stanu, po której nastąpiła nowa rebelia na wschodzie kraju konna i dowodzona ponownie przez oficerów i żołnierzy armii rwandyjskiej i ugandyjskiej. Wsparcie militarne krajów takich jak Zimbabwe , Namibia , Angola i Czad zostało zdobyte w Kabili, ale wojna ugrzęzła na wszystkich frontach, a jej wynik pozostaje wątpliwy.
Od 1998 r. , tuż po zerwaniu z Rwandą i Ugandą , Kabila rządził jako autokrata: podjął kilka autorytarnych decyzji, osobiście wyznaczył zastępców, uwięził przeciwników politycznych – zwłaszcza Étienne Tshisekediego , Zhaïdi Ngoma , Olengankoya – jak również kilku zagranicznych lub krajowych dziennikarzy.
W 1999 r. zniósł AFDL , utworzył KPP (Komitet Władzy Ludowej), aw 2000 r. powołał nowy parlament złożony z 300 deputowanych.
Podczas gdy był politycznie i dyplomatycznie odizolowany, Laurent-Désiré Kabila został zastrzelony w niewyjaśnionych jeszcze okolicznościach, na początku popołudnia 16 stycznia 2001, czyli 40 lat do dnia po zabójstwie Patrice'a Lumumby , w jego rezydencji, Marble Palace , w Kinszasie , przez byłego dziecię-żołnierza, który został członkiem jego gwardii, Rashidi Mizele , który został zastrzelony na dostrzeż kilka chwil później przez adiutanta Eddy'ego Kapenda . W jego dobytkach znajdujemy list podpisany przez ówczesnego attaché wojskowego ambasady amerykańskiej: „w razie problemów skontaktuj się pod tym numerem”. Obecna w tej chwili doktor Mashako Mamba na próżno próbuje wskrzesić zamordowanego prezydenta. Rząd później stwierdził, że prezydent Kabila wciąż żył, kiedy został przewieziony do szpitala w Zimbabwe, „przestój”, który pozwolił władzom na organizowanie sukcesji w napiętym klimacie przez wiele godzin później.
W dniu zamachu irańska delegacja czekała na przyjęcie przez prezydenta Kabilę negocjacji mających na celu zaopatrzenie Iranu w uran z kongijskiej prowincji Katanga.
Wiele innych utworów pojawi się, aby otoczyć to nierozwiązane zabójstwo szarymi obszarami. Tak więc, w sam wieczór morderstwa, jedenastu obywateli Libanu związanych z przemysłem diamentowym, będących celem kampanii karnej, zostało porwanych w stolicy Konga i doraźnie straconych. Proces przed sądem wojskowym oskarżonych o atak zostanie następnie potępiony „z użyciem siły” przez społeczność międzynarodową i będzie regularnie kwestionowany. Kongijska sprawiedliwość, która nie zdołała aresztować winowajców, potępi we wszechobecny sposób ponad stu oskarżonych, żołnierzy i cywilów, w tym czworo dzieci-żołnierzy, w większości niewinnych, i około pięćdziesięciu wciąż pokutujących w centralnym więzieniu Makala w Kinszasie w degradujących warunkach. Aide-de-camp i pułkownik Eddy Kapend, jeden z kuzynów Kabili, uważany za przywódcę, a dwadzieścia pięć innych osób zostanie skazanych na śmierć w styczniu 2003 roku bez wydawania wyroku. Niektórym osobom zarzucano także udział w spisku mającym na celu obalenie syna zmarłego prezydenta, w szczególności specjalnego doradcę Kabila seniora Emmanuela Dungię , byłego ambasadora w RPA.
Z okazji nowego roku 2021 prezydent Félix Tshisekedi ułaskawia skazanych za zabójstwo Laurenta-Désiré Kabilę, w tym Eddy'ego Kapenda.
„Komitet kryzysowy” skupia ministrów stanu Gaëtana Kakudji , spraw zagranicznych, Abdoulaye Yerodię i sprawiedliwości, Mwenze Kongolo (ln) , zaraz po zabójstwie Laurenta-Désiré Kabila i ostatecznie mianuje jego syna Josepha jego następcą. Tym aktem władze oświadczają, że wypełniły wolę zmarłego prezydenta, który wyznaczył na jego następcę, w przypadku śmierci, jego syna Józefa, wówczas „dwójkę” wojska, zgodnie z jego „ustnym zeznaniem” zgłoszony przez ówczesnego ministra sprawiedliwości Mwenze Kongolo oraz adiutanta i pułkownika Eddy'ego Kapenda . Żołnierz, który kontrolował generałów Kabili po jego śmierci podczas procesu sukcesji, zostanie później oskarżony o próbę przejęcia władzy. W dniu zamachu Gaëtan Kakudji, numer dwa w rządzie, zadekretował godzinę policyjną w całej stolicy: „ustanowienie godziny policyjnej w Kinszasie zarządził prezydent Laurent-Désiré Kabila” , powiedział prasie. ten26 stycznia, Joseph Kabila zostaje prezydentem Republiki.
„Nota biograficzna opublikowana w Verhaegen, Rébellions au Congo stwierdza , że urodził się w Jadotville (> Likasi od 1966) 27 listopada 1939 roku. Ta data wydaje się nam dokładna, chociaż sam LD Kabila w niedawnym wywiadzie zlokalizował jego urodzenie 27 listopada 1941 r., a więc dokładnie dwa lata po dacie wymienionej w pracy Verhaegena. […] Naszą interpretację potwierdza kilku świadków, którzy zapewnili nas, że dokładny rok to 1939.”