Laguna Wenecka

Wenecja i jej laguna * Logo światowego dziedzictwa Światowe dziedzictwo UNESCO
Przykładowe zdjęcie artykułu Laguna Wenecka
Informacje kontaktowe 45 ° 24 ′ 47 ″ na północ, 12 ° 17 ′ 50 ″ na wschód
Kraj Włochy
Poddział Prowincja Wenecja , Wenecja Euganejska
Rodzaj Kulturalny
Kryteria (i) (ii) (iii) (iv) (v) (vi)
Numer
identyfikacyjny 		394
Obszar geograficzny Europa i Ameryka Północna  **
Rok rejestracji 1987 ( 11 p sesji )
Przykładowe zdjęcie artykułu Laguna Wenecka
Mapa laguny w Wenecji
Geolokalizacja na mapie: Włochy
(Zobacz sytuację na mapie: Włochy) Wenecja i jej laguna
Geolokalizacja na mapie: Wenecja Euganejska
(Zobacz lokalizację na mapie: Veneto) Wenecja i jej laguna

Laguny Weneckiej lub Lagunie Weneckiej , jest laguna z Morza Adriatyckiego na północ, wzdłuż wybrzeża Veneto , gdzie miasto znajduje Wenecję .

Powierzchnia laguny wynosi około 550  km 2 , z czego 8% zajmuje ląd (sama Wenecja i wiele małych wysp). Około 11% na stałe składa się z wody lub pogłębionych kanałów , z których około 80% to bagna i bagna słonowodne.

Laguna Wenecka, a także Wenecja, zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO od 1987 roku.

Geografia

Laguna Wenecka jest połączona z Adriatykiem trzema ujściami: Lido-San Nicolò , Malamocco i Chioggia . Położona na końcu zamkniętego morza laguna podlega dużym wahaniom poziomu wody, najbardziej widoczna ze wszystkich (szczególnie jesienią i wiosną) powoduje zjawiska takie jak aqua alta („wysoka woda”), która okresowo zalewa dolny wyspy lub aqua bassa („niska woda”), co tym razem sprawia, że ​​płytsze kanały są niewykonalne. Aby ułatwić nawigację, głębsze kursy są oznaczone przez dukes-d'Albe lub „  bricole  ” (włoskie określenie na strukturę utworzoną z trzech połączonych ze sobą filarów i zatopionych wzdłuż kanałów, aby wskazać drogę wodną).

Historia

W VI -tego  wieku, laguny oferowana ochrona do Rzymian uciekł barbarzyńskich najeźdźców i warunki powstania Republiki Weneckiej i jego imperium morskiego. Laguna zapewniała doskonałą ochronę przed najeźdźcami z morza, ponieważ przy średniej głębokości jednego metra dostęp do niej miały tylko łodzie płaskodenne. Mieszkali tam mężczyźni z łowiectwa, rybołówstwa, rolnictwa i produkcji soli.

W czasach rzymskich „Wenecja” była nazwą północno-wschodniego regionu Włoch, ale po upadku Cesarstwa, a zwłaszcza po inwazji Longobardów , nazywana jest Wenecją Morską , jedyną nadmorską Wenecją. obszar pomiędzy lagunami Wenecji i Grado, nadal związany z Cesarstwem Wschodniorzymskim .

Typowe siedliska laguny to chaty , drewniane konstrukcje i wędki bagienne, służące jako schronienie dla rybaków, którzy wówczas mieszkali na tych terenach.

Do dziś laguna jest bazą wypadową dla portu w Wenecji (komercyjny i przemysłowy), dla portu Chioggia (handlowy i rybacki), dla arsenału marynarki wojennej i dla różnych działań zależnych od stoczni (w Wenecji, Marghera, Chioggia i Pellestrina). Laguna jest nadal idealnym środowiskiem do wędkowania, polowań i dla nowego przemysłu rybnego .

Wenecja

W centralnej części laguny wyłania się miasto Wenecja , 4  km od lądu i 2  km od otwartego morza, zbudowane na 118 małych wyspach oddzielonych 177 kanałami (z których najważniejszym jest Canal Grande ), 354 mosty, trwale połączone z lądem mostem kolejowym i drogowym. Ponadto miasto rozciąga się na kontynencie przez aglomeracje Mestre , Marghera , Carpenedo  (it) i Favaro Veneto .

To miasto kultury i sztuki, stolica województwa i województwa, siedziba dwóch uniwersytetów, szkoła biznesu, biblioteki (słynna Biblioteka Narodowa Marciana ), wiele muzeów, galerii sztuki itp. Oprócz niezliczonych działań handlowych, rzemieślniczych, przemysłowych i usługowych.

Liczne są wydarzenia artystyczne i kulturalne o randze międzynarodowej.

Na południowym krańcu wyłania się miasto Chioggia , również o starożytnym i historycznym pochodzeniu.

Laguna, utworzona w wyniku interakcji między morzem a rzekami Piave , Sile , Brenta i Marzenego , do czasów starożytnych znajdowała się na rozległych bagnach Padusa (podmokły obszar równiny Padu , od Modeny do Rawenny , utworzony przez deltę Padu). , rzeka Reno , potoki Apeninów ).

Geofizyka

Formacja laguny

Około 6000 lat temu Laguna Wenecka była częścią starożytnej delty Padu , utworzonej przez osady niesione przez rzeki Po , Adige , Piave , Brenta , Bacchiglione , Sile i inne potoki pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. Ten rozległy dorzecze (lub obszar zlewni ) o powierzchni 200 000  ha , czyli Wenecja Euganejska, jest skoncentrowany w basenie odbiorczym o powierzchni 250  ha , tworząc obszar podmokły , rozległy obszar bagienny.

Tak więc na przestrzeni wieków, pod wpływem prądów morskich Adriatyku , osady rzeczne utworzyły groble i małe naturalne wyspy przed ujściami rzek.

Normalne życie laguny

Obszary podmokłe, zbudowane z bardzo żyznych mułów, pokryte są glonami i wodnymi fanerogamami , które swoimi długimi korzeniami utrzymują glebę i zapobiegają erozji przez pływy. Rzeczywiście, co sześć godzin przypływ wpływający do laguny przez trzy porty wypływa całkowicie po dwóch do trzech godzinach. Wody, a tym samym osady, są powstrzymywane przez glony i bardzo krętą sieć tysięcy małych kanałów, które wiją się przez lais (lub barenes) i mielizny (lub velmes). Erozja spowodowana pływami jest kompensowana przez stały wkład piasków rzecznych.

W 1150 roku z Ficarolo (20  km w górę rzeki od Ferrary) wody zmieniły kierunek w kierunku północnej odnogi Padu ze szkodą dla Pô di Primaro i Pô di Volano, nasilając napływ aluwium w północnej strefie rzeki. delta. Ten aluwialny wkład, wraz z wkładem Adige , utworzył zamulenie fosy Claudia (lub Clodia, przyszła Chioggia) na południe od laguny.

Ludzkie działania

Działania bezpośrednie

Interwencje człowieka na przestrzeni wieków spowodowały bardzo wyraźne zubożenie zasobów piasku rzecznego w lagunie.

Działania pośrednie

Konsekwencje

Uratowanie laguny

Obecnie stale wynurzające się wyspy stanowią 5% powierzchni laguny, a 20% to lisy (niskie dno, piaszczysta grzbiet pozostawiona odkryta po cofnięciu się morza i pokryta odporną na sól roślinnością).

Kilka mniejszych wysp jest w całości stworzonych przez człowieka, podczas gdy duża część obszarów wokół portu Marghera jest wynikiem intensywnej działalności sanitarnej. Z drugiej strony duże wyspy pasa przybrzeżnego ( Lido , Pellestrina i Cavallino-Treporti ) są piaszczyste.

Od czasów pierwszych instalacji, działalność człowieka znacząco zmienił wygląd i wyraźną równowagę hydrograficzny laguny, zwłaszcza z XIV -tego  wieku.

Wniosek

Los laguny można rozpatrywać w trzech scenariuszach:

Ekosystem laguny

Laguny ekosystem składa się z trzech podmiotów ściśle połączonych wzajemnej wymiany: zlewni, sama laguny i Adriatyku.

Zlewnia

Ten dział wodny odprowadza świeżą wodę z rzek i ścieków z ośrodków miejskich, przemysłowych i rolniczych, rozdzielonych administracyjnie na trzy prowincje:

Laguna

Laguna Wenecka jest największa we Włoszech i ma powierzchnię około 550  km 2 , z czego 418 znajduje się pod wodą. Graniczy od północnego wschodu przez rzekę Sile , od południowego zachodu przez Brentę , od wschodu przez wybrzeża Cavallino, Lido, Pellestrina i Sottomarina, a od zachodu przez ląd.

Z hydraulicznego punktu widzenia laguna składa się z trzech basenów połączonych z morzem przez ujścia portów Lido (szerokość 800  m ), Malamocco i Chioggia ( każdy po 400  m ). Ponieważ przypływ oddziałuje jednocześnie na trzy ujścia, woda wpływająca do laguny wypływa tymi samymi ustami w czasie refluksu. To naturalne zjawisko zostaje udaremnione przez bora pogodę, kiedy wody trzech basenów mieszają się ze sobą, tworząc poprzeczne prądy wewnątrz laguny. Duże zróżnicowanie poziomów pomiędzy brzegami akwenu a kanałami żeglownymi powoduje wyraźny wzrost prędkości wypływu wody z portów.

Te zmiany prędkości prądów w lagunie oddziałują również na granulometrię dna, które od stanu piaszczystego w kierunku portów (gdzie prędkość jest największa), stopniowo staje się gliniaste w kierunku wnętrza, tam lub do morza. jest niższa; sprzyja to wiązaniu substancji organicznych.

Mieszanka wód morskich z wodami lądu nadaje lagunie słonawą atmosferę, której zasolenie zmienia się w zależności od pływów, warunków atmosferycznych i parowania. Najniższe zasolenie występuje w ujściach rzek Dese, Osellino, Sile i Piave (obszar połowowy).

Temperatura wody znacznie się różni i zimą o amplitudzie około 20  ° C . Od 30  ° C w sezonie gorącym woda może osiągnąć mróz zimą, szczególnie w obszarach wewnętrznych, gdzie głębokość i zasolenie są mniejsze. Zmienność temperatury wynika jedynie z działania słońca i niewielkiej objętości wody, która przy stosunkowo małej bezwładności cieplnej powoduje bardzo szybką wymianę ciepła między atmosferą a dnem.

Morze

Różnice między „  pływami astronomicznymi  ” (połączonym działaniem księżyca i słońca) a „  pływami klimatycznymi  ” (działanie pogody) są przenoszone na Adriatyk przez Morze Śródziemne przez Cieśninę Otranto w jednym ruchu. rotacja zgodna z ruchem wskazówek zegara, która w północnej części jest skierowana od wybrzeży Istrio-Dalmacji w kierunku laguny. Ruch jest czasem podkreślany przez sirocco nadchodzące z południa, a zwłaszcza bora ze wschodu. Te prądy pływowe są uwydatnione przez cieplejsze i bardziej zasolone wody pochodzące z Morza Śródziemnego, które wznoszą się z głębokości 4000  m do Adriatyku, wzdłuż wybrzeży Albanii i byłej Jugosławii, na szybko zmieniających się poziomach; przechodząc na 1000  m bezpośrednio nad Bari, a następnie od 265  m do 100  m od Ancony. Ponadto w Zatoce Weneckiej wody są płytkie, ponieważ 30  km od wybrzeża głębokość sięga średnio 26 metrów lub nachylenie jednego milimetra na metr.

Każdego dnia dwa cykle pływowe zapewniają odnowienie wód laguny i zapewniają idealne warunki dla ekosystemu. Wymiana maksymalna może sięgać ponad jednego metra (od 1 do 1,4  m ) podczas całości lub nowy Moon (stan SYZYGY gdzie słońce i księżyca znajdują się w jednej linii z masą), ze źródłem wody 350 milionów m 3 w każdym cykl. Podczas innych okresach kwadratury (czwarte księżyca, słońce i księżyca tworzą kąt 90 stopni z ziemią), dopływ wody 175000000 m 3 z oddechowych zmian od 20 do 40 centymetrów. Maksymalny napływ pływów przez 3 ujścia portów wynosi 20 000  m3 na sekundę.

Struktura morfologiczna

Dolny

Są to części oddzielone kanałami, których poziom gruntu jest zawsze niższy od średniego poziomu morza.

Płytki

Mielizny te (po włosku velme ) to piaszczyste grzbiety zawsze zanurzone, z wyjątkiem bardzo niskiego przypływu, kiedy pojawiają się powyżej poziomu wody.

Bagno

Bagna lub paludy mają pochodzenie rzeczne, są stale zanurzone i mają błotnistą lub podmokłą glebę.

Lais

W Lais ( zwanymi także Barene w języku włoskim) są części bagna, które są zawsze z wody, z wyjątkiem przypadku przypływu. Z błotnistą i gliniastą glebą, zamieszkałą przez roślinność halofilną , strefy te stanowią ciągłość ławic i są stale zaopatrywane w osad w wyniku ruchu pływów, co zwiększa ich wysokość. Sytuacja ta sprzyja rozwojowi glonów i mikroalg, takich jak okrzemki, co sprzyja sedymentacji i stabilizacji gleb podmokłych. Taki stan gleby sprzyja rozwojowi innych gatunków roślin, takich jak samphire, które mogą wytrzymać wysokie zasolenie i silne prądy w okresach zanurzenia.

Kanały

Sieć kanałów w lagunie przypomina układ krwionośny ludzkiego ciała. Szerokie i głębokie kanały (około 15  m ) zapewniają żeglugę między różnymi wyspami i ujściami portów w kierunku morza.Te kanały, regularnie pogłębione, oznaczone przez książąt Alba (lub majsterkowanie po włosku), słupy złożone przez trzy i posadzone w tle, aby kierować nawigacją i unikać wyrzucania na brzeg. Te duże kanały są przedłużone przez całą sieć mniejszych kanałów (po włosku ghebi ), węższych i płytkich, które dostarczają wodę do całej laguny, a zwłaszcza do jezior. Te małe kanały są zawsze w wodzie, nawet podczas odpływów; ponadto ich bardzo kręty przebieg spowalnia przypływy i odpływy wody oraz ogranicza erozję gleby.

Kanał naftowy w swojej większej części został przekopany mechanicznie i liniowo, aby umożliwić tankowcom i innym dużym statkom dotarcie do portu Marghera przy ujściu Malamocco. Wały wydobyte podczas przekopywania tego kanału pozwoliły na powstanie dwóch sztucznych wysp.

Lustra wodne

Są to płytkie „dziury” słonawej wody zasilane małymi kanałami, których pochodzenie i rozwój nie są jasno określone.

On jest

Wyspy to krainy, które nigdy nie są zanurzone podczas przypływów, co pozwala ludziom na życie i kulturę. Istnieją dwa rodzaje wysp:

Linia brzegowa

Jest to zespół wąskich pasów lądu oddzielających lagunę od morza, który rozciąga się na 50  km między ujściami rzek Brenta i Sile i który jest podzielony trzema ujściami portów na cztery segmenty: Cavallino-Treporti , Lido , Pellestrina i Sottomarina .

Obszary rybackie

Jest to 31 obszarów o łącznej powierzchni 92  km 2 , państwowych i prywatnych, wewnątrz laguny, płytkich, zaopatrzonych w wodę słonawą, które od czasów starożytnych były przeznaczone do hodowli ryb i łowiectwa. Tworzą je lustra wody, duże i małe kanały, naturalne lub sztuczne, kładki i struktury służące do zarządzania dostawami słonej lub słodkiej wody.

Obszary zasypki

Są to sztuczne wysepki ( w języku włoskim cassa di colmata ) o geometrycznym kształcie, powstałe w latach 60. ubiegłego wieku z nasypów wydobytych podczas przekopywania „kanału tankowca”, położonego na południe od portu Marghera. Wysepki te zastąpiły istniejące barenes i zostały przebite małymi kanałami, aby ułatwić wymianę wody z resztą laguny.

Najważniejsza z tych wysp to ta na południe od portu Marghera , oddzielona od niej kanałem tankowca. Wyspa, otoczona 45  km od grodzice napędzane do głębokości 17 metrów, utrzymuje masę zanieczyszczających odpady objęte 2,5 miliona metrów 3 z urobku ziemia do 9 metrów wysokości.

Ekologia

Zrzuty materiałów organicznych pochodzenia domowego, takich jak detergenty, a zwłaszcza pochodzenia rolniczego, takich jak azotany i produkty azotowe, prowadzą do eutrofizacji środowiska. Brak światła w środowisku morskim spowodował spadek liczebności gatunków zwierząt o 20%, o 50% gatunków roślin notowanych w 1996 roku oraz o 80% na powierzchni łąk podwodnych. Niedobór roślin stabilizujących dno morskie i rozmnażanie się zieleniny Ulva rigida ze szkodą dla innych roślin znacznie pogorszyły problem zamulenia; problem sprzyja półzamkniętej konfiguracji laguny i bardzo słabym prądom morskim. Dno morskie jest również niszczone przez połowy małży po pogłębieniu na głębokość ponad 10  cm , zrywaniu wszelkich form roślinności.

Problem zamulenia laguny, zanieczyszczenia i projekt MOSE dotyczący budowy ruchomej tamy przed trzema wyjściami do morza również napotykają na potrzeby przemysłowe i gospodarcze regionu. W rzeczywistości w porcie Marghera (Mestre) rafineria ropy naftowej zawsze stanowiła zagrożenie ekologiczne. Ryzyko zanieczyszczenia, pożaru i wypadków występuje codziennie. Rocznie ruch morski (około 400 statków) to ponad 10 milionów ton produktów naftowych, w tym 5,8 miliona ton ropy.

Wyspy i archipelagi

Archipelagi

On jest

Bibliografia

  1. Dziennik: „Ferrara-Voci di una città” z czerwca 2005 r., Pag. 62-63
  2. "  Mojżesz zapisuje Wenecję z wód  " Courrier International (tłumaczone z Stampa) , n o  1564,28 października 2020 r, s.  17

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne