Kwintet A-dur Schuberta

Pstrąg

Kwintet A -dur , D 667 „La Truite” jest jedynym kwintet fortepianowy skomponowany przez Franza Schuberta .

Utwór powstał w 1819 r. , Kiedy Franz Schubert miał zaledwie 22 lata; jednakże została opublikowana dopiero w 1829 roku , rok po jego śmierci. Kompozycja instrumentalna jest oryginalna: zawiera fortepian , skrzypce , altówkę , wiolonczelę i kontrabas (a nie kwartet smyczkowy koniecznie złożony z dwojga skrzypiec z towarzyszeniem fortepianu). Jednak Franz Schubert nie był pierwszym, który komponował dla takiej formacji, gdyż Johann Nepomuk Hummel wybrał ją już w 1802 roku na swój jedyny kwintet fortepianowy .

Jeśli utwór znany jest pod nazwą „La Truite”, to dlatego, że jego czwarta część to seria wariacji na temat kłamstwa Schuberta Die Forelle (pstrąga), sam w sobie zainspirowany tekstem Schubarta . Mówi się, że kwintet został napisany dla Sylvestra Paumgartnera, bogatego mecenasa i wiolonczelisty-amatora, który również zasugerował Schubertowi wprowadzenie wariacji na temat piosenki. Ponadto kilka innych dzieł Schuberta zawiera wariacje na jego pieśni: kwartet Der Tod und das Mädchen Z Wariacje na flet i fortepian „ Trockne Blumen” (D. 802) , z Fantazję C-dur na skrzypce i fortepian (zm. 934) oraz fantazja „  Wędrowca  ” .

Rosnąco sekstet , który jest częścią zalegającego podkład jest używany jako zwykły wątkiem kwintet, a różnice pojawią się w każdym ruchu, z wyjątkiem Scherzu; jest generalnie wprowadzana przez fortepian .

Struktura i analiza pracy

Kwintet podzielony jest na pięć części:

  1. Allegro  vivace A- dur  ( forma sonatowa ).
  2. Andante  w F-dur (nadmierna -dominant moll tego dzieła)
  3. Scherzo  :  Presto A- dur
  4. Tema e variazioni: Andantino -  Allegretto  w D dur (The subdominanta tego pracy)
  5. Allegro  giusto A- dur

Allegro bylina

\ new PianoStaff << \ new Staff = "r" << \ key "violin" \ key a \ major \ new Voice {\ voiceOne \ relative {<ae 'cis' a '> 4 \ f \ accent r r2 s1 e '2 (powiedz e2 <ea>) << {\ grace {b'16 (cis} d2 \ accent) (cis4 b)} \\ gis1 e >> << e2. {<gis b> 2 (<a cis> 4)} >>}} \ new Voice {\ voiceTwo \ relative {<a ~ a'~> 2 ^ (_ (\ tuplet 3/2 {<a a'> 8 <cis cis '> <ee'>} \ tuplet 3/2 {<a a'> <cis cis '> <ee'>} <a a'> 4)) r r2 cis ,, 2 \ pp (b cis1) b2 \ accent (cis4 d) d2 (cis4)}} >> \ new Staff = "l" << \ key "bass" \ key a \ major \ new Voice {\ relative {a ,, 1 \ f ( a \ p) (a \ pp) (a) (a) (a2.)}} >> >>

Początek kwintetu

Podobnie jak w wielu pracach w stylu klasycznym , ekspozycja tematu zmienia się między toniką a dominantą. Jednak język harmoniczny Schuberta jest nowatorski i zatrudnia wielu mediatorów i dominujących . Potwierdza się to od początku: po około dziesięciu taktach następuje gwałtowna zmiana tonacji z A-dur na F-dur (dominująca moll). Rozwój melodii rozpoczyna się w ten sam sposób, z gwałtowną modulacją od E-dur (pod koniec ekspozycji) do C-dur. Jeśli harmoniczny rozwój jest początkowo powolny, przyspiesza; gdy utwór powraca do pierwszego tematu, harmonia przechodzi wznoszące się półtonowe modulacje. Następnie rekapitulacja rozpoczyna się w subdominancji, co eliminuje potrzebę modulacji przy przechodzeniu do drugiego tematu - częstego w utworach sonatowych z wczesnego okresu Schuberta. Podsumowanie jest podobne do serialu, z tą różnicą, że pomija takty początkowe i inny krótki fragment tuż przed tematem zamykającym.

Andante

Utwór F-dur . Ruch ten składa się z dwóch symetrycznych części, z których jedna jest transponowana względem drugiej, z wyjątkiem kilku szczegółów, w szczególności kilku różnych modulacji, które pozwalają na zakończenie ruchu w kluczu początkowym. Każda z tych części to sekwencja trzech tematów. W tej części harmonię tonalną zauważa modulowana tonacja od półtonu do półtonu, wznosząca się, jak ta: F-dur, Fis-moll , G-dur , As -dur , a -moll , F-dur (niektóre krótkie modulacje pośrednie zostały pominięte ). Taka konstrukcja jest bardzo oryginalna w stosunku do klasycznej harmoniki.

Scherzo: Presto

Część ta zawiera również niuanse medialne, takie jak zakończenie pierwszej części scherza, które jest w C-dur , czy mediant-moll.

Thema e variazioni: Andantino - Allegretto

Utwór D-dur (sub-dominant). To temat i wariacje na temat arii z Die Forelle , kłamstwa Franza Schuberta , co nadaje kwintetowi przydomek. Typowa technika kompozytora (w przeciwieństwie do stylu Beethovena ), wariacje nie zniekształcają tematu oryginalnego, ale zmieniają sposób jego zdobienia, a także skupiają się na zmianie mody. W pierwszych wariacjach temat przesuwa się z jednego instrumentu na drugi ( wiolonczela i kontrabas mają temat razem, z bogatą ornamentyką na fortepianie , aw tercjach na altówkę i skrzypce ). W 5 th  zmienności, która podąża tradycyjną odmianę w kluczu moll innovates Schubert, modulowania, nie tonik, ale submedianta, aby powrócić do głównego tematu na początku szóstego zmienności. Struktura ta występuje w oktet F dur D 803 ( 4 p  ruchu) w Sonata, D. 845 ( 2 p  ruch) oraz Impromptu B dur D 935 N O  3 „Rosamunde” . Ta ostatnia wariacja jest bardzo podobna do oryginału, polegającego, przy tym samym akompaniamencie fortepianu, na motyw muzyczny przedstawiający pstrąga pojawiającego się na powierzchni wody (nuty wznoszące i opadające).

Finał: Allegro giusto

Ten finał składa się z dwóch symetrycznych części, podobnie jak w przypadku części drugiej (ale tym razem nie ma oryginalnej chromatyki ). W finale druga część to dokładna transpozycja pierwszej, ze zmianami oktawowymi. W miarę powtarzania pierwszej części ten sam wzór powtarza się trzykrotnie podczas ruchu. Niektórzy wykonawcy decydują się nie robić próby, aby uniknąć pewnej ciężkości. Jeśli w tej części brakuje chromatyki andante, jej harmonia jest jednak bardzo nowatorska: pierwsza część kończy się na D-dur (subdominanta), co jest sprzeczne z kanonami klasycyzmu grającymi na tonicznej - dominującej alternacji. (Lub więcej rzadko, pośrednicząca i dominująca).

Wokół pracy: parodia Francisa Blanche

Komik i wokalista Francis Blanche (który również przekształcone symfoniczny ruch z Beethovena 5 th w hymnie wynalazcy ... z clothespin ) użył motywu muzycznego z Schuberta kłamał przez dodanie komiks teksty z jego wynalazku:

Piosenka (zatytułowana Complexe de la Truite ) opowiada nieprawdopodobną historię młodej dziewczyny, która dosłownie ma obsesję na punkcie tego utworu do tego stopnia, że ​​gra ją z powtarzającym się uporem przed nieśmiałym kochankiem, gdy jest przetrzymywana w domu rodzinnym tego ostatniego z powodu apokaliptycznego burza… Będą popełniać „grzech ciała” w sali muzycznej pośród piorunów i grzmotów z katastrofalnymi skutkami.

Ta piosenka, która odniosła sukces Quatre Barbus i Frères Jacques , sprawiła, że ​​dzieło Schuberta stało się znane poza kręgiem miłośników muzyki klasycznej .

Bibliografia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Trout Quintet  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. Martin Chusid (1997), "  muzyka kameralna Schuberta: przed i po Beethovena  ", w: Christopher Howard Gibbs [red.], The Cambridge Companion to Schubert , Cambridge University Press  : 174-192.
  2. Christopher Howard Gibbs (1997), „  Niemiecka recepcja: podróż Schuberta do nieśmiertelności”  ”, w: Christopher Howard Gibbs [red.], The Cambridge Companion to Schubert , Cambridge University Press  : 241-253.
  3. (w) Jeffrey Perry, „  The Wanderer's Many Returns: Schubert's Variations Reconsidered  ” , Journal of Musicology , No bones  9/22002, s.  374–416
  4. Rosen, Charles (1988). Sonata Forms, wydanie poprawione. WW Norton and Co.
  5. Charles Rosen ( przetłumaczone  z języka angielskiego przez Marca Vignala ), Styl klasyczny: Haydn, Mozart, Beethoven [„  Styl klasyczny ...  ”], Paryż, Gallimard , wyd.  "Biblioteka pomysłów",1978( 1 st  ed. 1971), 592  , str. ( ISBN  2-07-029744-6 , OCLC  757203188 )Trzcina. coll. „Tel”, 2000.
  6. blogauxpoils , „  Le Complexe de la Truite, Francis Blanche (do powietrza nieznanego austriackiego kompozytora)  ” ,7 czerwca 2009(dostęp 9 listopada 2017 )

Linki zewnętrzne