Oblubienica cara
Uprzejmy | Opera |
---|---|
N BER dokumentów | 4 |
Muzyka | Nikolai Rimsky-Korsakov |
Broszura | Ilya Tumenev |
Język oryginalny |
Rosyjski |
Źródła literackie |
Dramat z Lew Mej |
Daty składu |
1898 |
kreacja |
22 października 1899 Solodovnikov Theatre , Moskwa Rosja |
Postacie
Airs
Cara Bride ( Царская невеста - Tsarskaya Nevesta ) jest opera w czterech aktach Nikołaja Rimskiego-Korsakowa , na libretta przez kompozytora we współpracy z Ilya Fyodorovich Tyumenev na podstawie dramatu poety Lew Mej , premierę3 listopada 1899w Teatrze Solodovnikov w Moskwie .
W 1927 roku w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu z Lydią Lipkowską (Marfa), Mlle Tikhcnovą (Lioubacha), M. Popoffem (Griaznoï), M. Zaporojetzem (Maliouta), dyrygentem M. Aristoffem, dyrygentem Aleksandr Ivanovič Labinskij.
Tragiczna historia nieszczęśliwej miłości w czasach Iwana Groźnego . Akcja rozgrywa się jesienią 1572 roku w Moskwie .
Grigorij Gryaznoy, jeden z ważnych członków gwardii carskiej , kocha Martę Sobakinę, córkę bogatego kupca z Nowogrodu , zaręczonego już z bojarem Iwanem Likowem, który właśnie wrócił z pobytu za granicą. Gryaznoy prosi lekarza cara, Bomely'ego, o dostarczenie mu miłosnego eliksiru, który uwiedzie młodą dziewczynę. Ukrywająca się kochanka Gryaznoi, Lioubacha, słyszy tę prośbę i chce zemsty na Marcie za to, że odebrała jej miłość. Festiwal jest okazją do tradycyjnych rosyjskich pieśni i tańców.
Przed prawosławnym klasztorem, z którego wierni wychodzą z nieszporów : wszyscy mówią o przyszłej prezentacji młodych dziewcząt carowi, aby wybrać spośród niej swoją przyszłą żonę. Marta opowiada pokojówce o swoim dzieciństwie i nie poznaje cara, który wydaje się nią zafascynowany i rzuca jej drapieżne spojrzenie. Lioubacha, ukryty, odkrywa piękno Marty i oddaje się lekarzowi cara w zamian za eliksir, który ma zniszczyć to piękno. Na scenie powoli zapada noc, a intymne chwile przeplatają się z ruchami tłumu.
W Sobakine: przygotowują ślub Marty i Iwana. Marta wraca z prezentacji do cara, który chyba nie spojrzał na nią. Gryaznoy, świadek pana młodego, potajemnie nalewa eliksir miłości do szklanki, którą podaje pannie młodej. Młode dziewczyny tańczą, aby uczcić przyszły ślub. Nagle naczelnik straży carskiej Maluta wraca od swego pana i oznajmia, że car wybrał Martę na żonę. To konsternacja wśród Sobakine, ale kiedy Martha, zrozpaczona, zwraca się do każdego z nich, aby spróbować uciec przed ich losem, wszyscy pochylają głowy i klękają na znak wierności swemu przyszłemu władcy.
Zamek cara: Martha nie czuje się dobrze. Gryaznoy donosi, że Iwan w trakcie tortur przyznał się do otrucia narzeczonej cara. Zdesperowana Martha traci zdrowie psychiczne i bierze Gryaznoy za swojego narzeczonego Ivana i wyznaje mu miłość. Przerażony stanem Marty Gryaznoy wyznaje, że włożył eliksir do szklanki Marty. Zanim został zabrany przez strażników do osądzenia, prosi Malyoutę, aby był w stanie ukarać doktora Bomely'ego, który oszukał go co do natury eliksiru. Lioubacha następnie ujawnia, że to ona zastąpiła truciznę eliksirem miłości, aby Martha straciła zdrowie psychiczne. Gryaznoi zabija Lioubachę i błagając Martę o wybaczenie, zostaje zabrany przez strażników na śmierć.
Utwór wprowadza prawdziwy początek z dwoma tematami (z których jeden dotyczy bohaterki Marty). Utwór jest pełen utworów wokalnych, na które składają się chór, trio, kwartet, kwintet i sekstet. Obfita muzyka, bogata w instrumenty dęte, dęte i perkusyjne, towarzyszy powstawaniu pasji i przemocy. Za każdym razem dwie opozycje: u kobiet Marfa jest synonimem łagodności, a kilka fragmentów a cappella pozwala Lioubachie wyrazić siłę uczuć, zazdrość i pragnienie zemsty ; wśród mężczyzn to Ivan Lykov jest naiwnym młodzieńcem, a Graznoy reprezentuje pasję uczuć. Cztery akty są skonstruowane bardzo teatralnie, jak tragedia.
Instrumentacja Oblubienicy Cara |
Smyczki |
pierwsze skrzypce , drugie skrzypce , altówki , wiolonczele , kontrabasy , 1 harfa |
Drewno |
1 piccolo , 2 poprzeczne flety ,
2 oboje , drugi na rogu angielskim , |
Mosiądz |
4 rogi , 2 trąbki , |
Perkusja |
3 kotły |
Inscenizacja podkreśla quasi-bizantyjskie bogactwo kostiumów, w jasnych kolorach i ozdobionych perłami i drogocennymi kamieniami, które błyszczą w świetle reflektorów. Tańce przerywa rytmiczna muzyka inspirowana tradycyjnym rosyjskim repertuarem. Imponująca liczba śpiewaków i tancerzy na scenie pozwala na naprzemienne ruchy tłumu i statyczne momenty w postaci stolików.
Narzeczona cara to opera z natury rosyjska - porównywalna w swej przesadności do filmu Iwana Groźnego Eisensteina , że prawie trudno sobie wyobrazić przedstawienie poza ziemiami słowiańskimi.