Informacje te mogą mieć charakter spekulacyjny, a ich treść może ulec znacznej zmianie w miarę zbliżania się wydarzeń.
Nowa linia Provence Côte d'Azur (LN PCA) | |
Kraj | Francja |
---|---|
Obsługiwane miasta | Marsylia , Tulon , Le Muy , Mougins , Nicea |
Obsługiwane stacje | Marseille Saint-Charles , Est-Marseille TGV ( La Barasse ), Toulon , Est-Var TGV, Ouest Alpes-Maritimes TGV, Nice Saint-Augustin , Nice-Ville , Monaco-MC TGV, Ventimiglia |
Historyczny | |
Uruchomienie | między 2026 a 2035 rokiem |
Charakterystyka techniczna | |
Rozstaw | standardowa (1435 m ) |
Elektryfikacja | 25 000 V - Hz |
Maksymalne nachylenie | 35 ‰ |
Wiele sposobów | Dwutorowa |
ruch drogowy | |
Właściciel | Sieć SNCF |
ruch drogowy | TGV |
Nowa linia Provence Côte d'Azur , lub LN PCA , jest projekt nowej francuskiej linii kolejowej przeznaczony do połączenia Marsylia do Nicei .
Uruchomiona w latach 1858-1862 linia kolejowa łącząca Marsylię z Ventimiglia rozciąga się na długości około 259 kilometrów. Ta historyczna linia, złożona z dwóch torów, od czasu powstania przeszła jedynie ograniczone modernizacje. Obecnie prawie 150 pociągów we wszystkich kierunkach i wszystkich typach (TER, omnibus, pociągi towarowe itp.) Codziennie korzysta z tej linii z różnymi prędkościami. Ponadto obecnie region Provence Alpes Côte d'Azur ma najmniejszą liniową linię kolejową na mieszkańca we Francji (2,5 km wobec średnio 5,75, z wyłączeniem Île-de-France).
Pierwszy projekt linii dużych prędkości łączących region Marsylii z Lazurowym Wybrzeżem , zwany „odgałęzieniem Lazurowego Wybrzeża”, przewidziany w projekcie LGV Méditerranée , został zaniechany w latach 90-tych.
W związku z tym w pierwszej dekadzie XXI wieku powstał specjalny projekt pod nazwą LGV Provence-Alpes-Côte d'Azur. Był on przedmiotem debaty publicznej w 2005 r. , Podobnie jak w przypadku każdego dużego projektu zagospodarowania przestrzennego . Następnie do 2008 r. Prowadzone są dodatkowe badania według różnych scenariuszy, ale nie pozwalają one na osiągnięcie konsensusu w podjęciu decyzji, zapowiadanej początkowo na koniec.październik 2008. Misja mediacyjna, kierowana przez mediatora wyznaczonego przez rząd, Yves Cousquer, przedstawia swój raport29 czerwca 2009 : rząd zdecydował się wówczas na scenariusz „Metropolie Południa”. LGV miał ostatecznie stanowić główny element wydajnego ogólnego systemu kolei w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże i dać pierwszeństwo pociągom codziennym (TER). Uruchomiono nowe badania i nowy proces konsultacji, aw 2011 r., Po kilku etapach selekcji / eliminacji, zaprezentowano opinii publicznej 4 scenariusze (1: „najbliżej ośrodków”, 2: „najszybszy”, 3: „ - kochanie ”, 4:„ + oczko ”).
W 2013 roku decyzją ministerialną potwierdzono orientację nowej linii przeznaczonej przede wszystkim dla codziennych pociągów i podzielono projekt na 2 priorytety:
W latach 2014-2016 odbyło się kilka konsultacji i konsultacji społecznych w celu określenia i przedłożenia opinii ludności preferencyjnych obszarów przejazdu i planowanej zabudowy.
W 2017 r., W świetle wyników konsultacji, w decyzji ministerialnej zwrócono się do SNCF Réseau o:
Plik 1 st lipca 2017, Emmanuel Macron zarządza przerwę w dużych projektach i zapowiada przygotowanie ustawy o orientacji na mobilność. Aby przygotować tę ustawę, organizuje Krajowe Spotkania Mobilności i powołuje Komitet ds. Infrastruktury. Ta komisja sprawia, że wluty 2018, raport na temat nowej linii Provence Côte d'Azur, obecnie organizujący projekt w czterech odrębnych fazach:
Plik 4 marca 2019 rokuNowa decyzja ministerialna potwierdza potrzebę leczenia węzłów kolejowych jak 1 st kroku. Przewiduje również skoordynowane wdrażanie ERTMS wraz z utworzeniem LNPCA (europejskiego urządzenia sygnalizacji pokładowej), mającego na celu zmniejszenie odstępów między pociągami na osi Marsylia-Ventimiglia, z LNPCA, w celu zapewnienia znacznej poprawy solidność cyrkulacji.
W decyzji ministerialnej zwrócono się również do SNCF Réseau o zaprzestanie prowadzenia badań nad wariantem tunelu w dolinie Huveaune oraz o konsultacje w sprawie ustaleń dotyczących etapów 1 i 2, aby móc przedstawić dokumentację ministerialną obejmującą ocenę tych konsultacji jesienią z 2019 r.
• 27 czerwca 2013 : komisja Mobility 21 odnotowuje ewolucję projektu LGV w kierunku nowej linii, osiągalnej etapami.
• 21 października 2013 : decyzja ministerialna wzywająca do:
• Jesień 2013 : informacja i konsultacje z wybranymi urzędnikami, a następnie społeczeństwem, na temat preferencyjnej strefy tranzytowej (ZPP) Priorytetu 1 projektu w tamtym czasie.
• Wiosna 2014: informacja i konsultacje z wybranymi urzędnikami, a następnie społeczeństwem, w sprawie preferencyjnej strefy tranzytowej o priorytecie 2
• 7 maja 2014 : decyzja ministerialna zatwierdzająca priorytet 1 ZPP dla traktowania węzłów kolejowych Marsylii i Riwiery.
• 7 lipca 2014 : zakończenie pierwszego etapu badań, rozpoczęcie przez komitet sterujący II etapu badań przed badaniem użyteczności publicznej i walidacja ZPP do przedstawienia Ministrowi na odcinkach priorytetu 2.
• 13 kwietnia 2015 : Decyzja ministerialna w sprawie preferencyjnej strefy przejazdu o priorytecie 2.
• 2 września 2015 : decyzja Krajowej Komisji Debaty Publicznej o niezorganizowaniu nowej debaty publicznej, ale o kontynuowaniu procesu konsultacji pod egidą poręczyciela Philippe'a Quevremonta.
• 12 kwietnia 2016 r : przyjęcie przez Komitet Sterujący mechanizmu konsultacji w sprawie tras alternatywnych i stacji o priorytecie 1.
• 4 października 2016 r : rozpoczęcie konsultacji społecznych w sprawie tras alternatywnych i stacji o priorytecie 1.
• 9 stycznia 2017 r : koniec konsultacji społecznych w sprawie tras alternatywnych i stacji o priorytecie 1.
• 18 kwietnia 2017 : decyzja ministerialna z prośbą o zatwierdzenie wyników konsultacji przeprowadzonych przez SNCF Réseau pomiędzypaździernik 2016 i styczeń 2017, uruchomienie studiów wykonalności dla priorytetów projektowych 1 i 2.
• 1 st lipca 2017 : przerwa we wszystkich głównych projektach infrastrukturalnych, na wniosek nowego Prezydenta Republiki, Emmanuela Macrona, w oczekiwaniu na przyjęcie ustawy orientacyjnej w sprawie mobilności.
• 11 stycznia 2018 r : wizyta Komitetu ds. Infrastruktury (COI) w Nicei w ramach prac nad oceną projektu LNPCA. Jednogłośne wypowiedzi wybranych urzędników i aktorów społeczno-ekonomicznych obecnych na rzecz projektu LNPCA podczas przesłuchań.
• 1 st lutego 2018 : składanie propozycji MKOl, w szczególności nadanie priorytetu codziennemu transportowi oraz utrzymaniu i modernizacji istniejących sieci kolejowych.
• 4 marca 2019 roku : decyzja ministerialna z prośbą, aby projekt LNPCA, wprowadzany stopniowo zgodnie z propozycjami MKOl, był przedmiotem konsultacji w sprawie ustaleń dotyczących etapów 1 i 2.
• 12 czerwca 2019 r : rozpoczęcie konsultacji społecznych na temat fazy 1 i 2 projektu LNPCA.
Trasa LGV PACA jest przedmiotem kontrowersji między wybranymi przedstawicielami zainteresowanych miast, regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże i państwa. Ustawiane są trzy opcje odpowiadające 14 możliwym strefom czasowym. Z czego przeważają dwie strefy czasowe wynikające z dwóch pierwszych opcji:
LGV strefy czasowe Côte d'Azur Sud-Arbois | Fuseaux Metropolises na południu Toulon-Est | |
---|---|---|
LGV do zbudowania | 160 km | 180 km |
Koszt | 8 miliardów euro | 11,5 miliarda euro |
Najlepsze czasy podróży (Paryż-Nicea) | 3 godz.40 | 3 godz.50 |
Wewnętrzna stopa rentowności | 4,6% | 4,8% |
Potencjalny wzrost ruchu | 3,8 mln | 5,4 miliona |
Plik 29 czerwca 2009Minister Ekologii Jean-Louis Borloo zapowiedział obraną trasę, czyli trasę przez południowe metropolie.
Wybrana trasa: LGV południowych metropoliiLinia musi przebiegać przez najważniejsze metropolie regionu ( Marsylię , Tulon , Cannes , Grasse ( przez przyszłą stację Ouest Alpes-Maritimes znajdującą się w dzielnicy Saint-Martin w Mougins-Ouest) i Niceę ). Dzięki tej usłudze sieciowej, podobnie jak linii historycznej, rozwiązanie to przekonało zarówno wybranych urzędników, jak i stowarzyszenia użytkowników transportu. W szczególności ma tę zaletę, że naprawdę zmniejsza zatory na obecnej linii, umożliwiając regionalne połączenia między głównymi miastami przez LGV i udostępniając historyczną linię dla usług lokalnych.
Ma jednak tę wadę, że przechodzi przez gęsto zaludnione obszary o nierównym terenie. RFF szacuje przede wszystkim koszt tego wariantu na ponad 11 mld euro. Usługa do Tulonu może być obsługiwana przez dworzec centralny lub przez drugą stację znajdującą się w pobliżu Cuers . Należy również zbudować tunel w Marsylii , a stacja Blancarde , bez końca, powinna zostać przebudowana, aby pomieścić TGV między Niceą a Paryżem .
Inne trasy rozważane wcześniej LGV Côte d'AzurZnana również jako trasa centrum Var lub trasa północna , linia przecinałaby Var w głębi lądu, wzdłuż A8 i depresji Argens. Ta trasa umożliwiłaby szybsze połączenia między Paryżem a Niceą (w około 3 godziny i 40 minut). RFF szacuje jego koszt na ponad 8 miliardów euro. Badania przeprowadzone przez zarządcę infrastruktury wykazały, że połączenie z południowo-zachodnią częścią Aix-en-Provence było możliwe w celu zapewnienia połączeń między Marsylią a Niceą w nieco ponad godzinę przez LGV. Toulon będzie od tej trasie, a miasto będzie nadal podłączony do bieżącej LGV poprzez Marsylii przez klasycznej linii w około 40 minut.
Ten projekt jest najtańszy, ale jest krytykowany, ponieważ preferuje bezpośredni związek między Nicei i Paryża na niekorzyść powiązań między Nicei , Tulonu i Marsylii . Jednak te trzy metropolie są ze sobą słabo połączone, podczas gdy Nicea jest już dobrze połączona z Paryżem częstymi połączeniami lotniczymi (1 godzina 30 minut samolotem), nawet jeśli miasto jest jednak bardzo słabo obsługiwane pociągiem (około 5 godzin 35 minut ).).
Alternatywne rozwiązania LGVOpiera się to na istniejącej sieci, nadając priorytet codziennym podróżom poprzez poprawę połączeń regionalnych, ograniczenie kosztów środowiskowych i finansowych jest główną zaletą kosztem mniej ambitnego celu końcowego dotyczącego czasu podróży w Paryżu. Nowe sekcje LGV byłyby budowane indywidualnie dla każdego przypadku. Ta opcja, broniona głównie przez anty-TGV , ma bardzo słabe echo wśród polityków, a przewidywane strefy czasowe są zbliżone do opcji Lazurowego Wybrzeża i w rzeczywistości są prawie porzucone. Przedstawiono dwa scenariusze.
Na wszystkich proponowanych trasach nierówna rzeźba terenu lub rozproszona urbanizacja wokół dużych aglomeracji wymusi zakopanie nowej linii na dużej liczbie kilometrów, w szczególności w Alpach-Maritimes .
Trasa prowadząca przez centrum Var jest krytykowana przez wielu wybranych urzędników i stowarzyszeń w Var i Bouches-du-Rhône, ponieważ całkowicie oddala Tulon od nowej linii i przecina obszary, na których jest silny sprzeciw lokalnych winiarzy. Jednak od dawna preferują wybierani urzędnicy z Alpes-Maritimes .
Pod koniec 2006 r. Tak zwana trasa „południowej metropolii” była faworyzowana przez większość polityków popierających TGV w regionie: ma ona tę zaletę, że gwarantuje dobry poziom usług między obszarami miejskimi Nicei , Cannes , Fréjus , Tulonu i Marsylii ( linia obecnie bardzo zajęta i obsługiwana przez Corail / TER ).
Plik 14 stycznia 2008Premier François Fillon zapowiada, że "projekt LGV PACA, jest częścią [...] 2000 km nowego LGV, o którym zadecydowano podczas Grenelle środowiska " i że wybór ostatniej trasy "zostanie wstrzymany w połowie -2008 na zakończenie badań prowadzonych przez RFF ”. W wydaniu4 czerwca 2008, gazeta Marseille l'hebdo donosi, że prefekt regionalny Michel Sappin , biorąc pod uwagę najnowsze badania, decyduje o najtańszej trasie centrum - Var . Stanowisko natychmiast wypowiedziana przez Jean-Claude Gaudin , UMP burmistrza z Marsylii , który mimo wszystko wrócił do swojego stanowiska w terminie późniejszym.
Minister Transportu zapowiedział decyzję o wyborze trasy pod koniec października 2008 r. , Ale po spotkaniu zorganizowanym w dniu11 lutego 2008, wybór trasy został przywrócony 30 czerwca 2009. Wspomniano również o trzeciej trasie dalej na północ, ale ostatecznie wybrano trasę „południowych metropolii”, ogłoszoną przez ministra ekologii Jean-Louisa Borloo29 czerwca 2009.
Zgodnie z przyjętym harmonogramem badania wstępne miałyby odbywać się w dwóch fazach, od 2010 do 2014 r. Po nich, przed nowymi studiami i wcześniejszymi zakupami gruntów, następowałoby 18-miesięczne badanie użyteczności publicznej. Prace potrwają sześć lat, z zapowiedzianym otwarciem linii w 2023 roku.
Na początku 2010 roku prezes Izby Przemysłowo-Handlowej (CCI 06) Dominique Estève zaproponował, aby linia dużych prędkości przebiegała przez Włochy, tak aby Księstwo Monako (na trasie między Niceą a Włochami) uczestniczy w pakiecie finansowym, miasta zachodnich Alpes-Maritimes nie wydają się gotowe do wspierania i finansowania LGV PACA.
Pod koniec 2010 roku, przed ustąpieniem ze stanowiska prefekta regionalnego, Michel Sappin powiedział, że jest bardzo pesymistyczny co do przyszłości linii. Jednak ta linia, z niecierpliwością wyczekiwana przez wybieranych urzędników i biznesmenów, byłaby opłacalna, z ruchem szacowanym na koniec 2010 r. Na 40 mln podróżnych rocznie. Potencjał ruchu wyniósłby 110 mln pasażerów do 2040 r. Jednak projekt wymaga znalezienia finansowania, szacowanego na minimum 15 i 20 mld euro, na preferowaną przez wybieranych funkcjonariuszy trasę „metropolii”. Trasa północna, jednak znacznie mniej drogie, w trudnym kontekście ekonomicznym dla państwa i społeczności lokalnych. Ta obserwacja skłania burmistrza Marsylii, Jean-Claude'a Gaudina , do mniej optymistycznego podejścia do realizacji tej linii, szacującstyczeń 2011 że może nigdy tego nie zrobić.
Plik 10 stycznia 2011, burmistrz Nicei Christian Estrosi , ogłasza badanie nowego projektu linii łączącej Niceę z Genuą, a następnie Mediolanem, ze względu na dodatkowe koszty i powolność projektu LGV PACA, którego otwarcie nie jest już planowane przed 2035 r. zwlekanie z wybieraniem urzędników i ich znaczny koszt. Linia ta dałaby Genuę 2 godziny drogi od Nicei do 2020 r., Zamiast 3:15 w 2011 r. Celem jest ostateczne połączenie Nicei z Mediolanem o 3:30. W rzeczywistości we Włoszech linia Genua - Ventimiglia przechodzi stopniową modernizację. budowa nowych odcinków dwutorowej linii dopuszczonej przy prędkości 200 km / h. Umożliwiają one poprawę prędkości i płynności linii, na trasie historycznej jest wiele odcinków jednotorowych iz trasą trudną, ogólnie ograniczając prędkość do 80-90 km / h.
To właśnie zmotywowało burmistrza Nicei do podpisania porozumienia ze swoim genueńskim odpowiednikiem w celu modernizacji linii Nice-Ventimiglia . Prace mogą rozpocząć się w 2013 r .; jednakże, podobnie jak po stronie włoskiej, wymagałyby one koniecznie przebudowy kilku odcinków, gdyż obecna trasa byłaby zbyt nasycona i zbyt kręta, aby znacząco zwiększyć jej prędkość nad ziemią.
W tym projekcie wspomina się o budowie nowych stacji z połączeniami TER (silne pragnienie mieszkańców):
Druga stacja będzie znajdować się na tym przystanku Barasse obecnie w budowie w 11 th dzielnicy . Korzystałby z połączenia TER do Aubagne i szybkiego dostępu do autostrady A50 , A507 / L2 (do S8 - Plan de Cuques / Allauch . Planowane jest połączenie z tramwajem (linia T1).
Z dokumentami debaty publicznej można zapoznać się na stronie internetowej specjalnej komisji debaty publicznej LGV PACA.