Kōfuku-ji

Pagoda trzypiętrowa.

Prezentacja

Nazwa lokalna

興福寺

Kult

buddyjski

Stronie internetowej

www.kohfukuji.com

Geografia

Kraj

Japonia

Miasto

Nara

Informacje kontaktowe

34 ° 41 ′ 00 ″ na północ, 135 ° 49 ′ 53 ″ na wschód

Geolokalizacja na mapie: Japonia

Geolokalizacja na mapie: Nara

Kofuku-ji (興福寺 ) Jest świątynia buddyjska w mieście Nara ( Nara , Japonia). Jest to rodzinna świątynia Fujiwary (藤原氏, Fujiwara-shi ) I główna świątynia buddyzmu Hossō-shū (法相宗). Nazywa się ją również, wraz z Enryaku-ji (延暦寺), Nanto-Hokurei (南都北嶺), terminem określającym dwie najpotężniejsze świątynie epoki Heian : Kōfuku-ji na południu (Nanto, południowe miasto) ) i Enryaku-ji na górze Hiei na północy (Hokurei, północny szczyt). Świątynia jest częścią od 1998 roku z zabytków starożytnego Nara zarejestrowanych w World Heritage of UNESCO .

Historia ogólna

Jej początki sięgają dystryktu Yamashina w Kyōto, gdzie została założona w 669 roku przez Kagami no Ōkimi po śmierci jej męża Fujiwara no Kamatari i otrzymał imię Yamashina-dera. Zainstalowała przedstawienie Buddy Shaka, które zlecił jej zmarły mąż po jego klęsce z klanem Soga w 645 . Świątynia została po raz pierwszy przeniesiona do Fujiwary, zanim została zainstalowana w stałej stolicy Nary przez Fujiwara no Fuhito w 710 roku , zaliczając się wówczas do jednej z pierwszych religijnych placówek nowej stolicy.

Kōfuku-ji spłonęło wiele razy, tragiczny los wielu japońskich zabytków historycznych, a zwłaszcza w 1180 r. W tym samym czasie co Tōdai-ji (東大寺), podczas wojen, które przerywały koniec ery Heian , okres w okresie którego świątynia miała dominującą władzę polityczną nad prowincją Yamato . Obecne architektury pochodzą zatem z okresów Kamakura i Muromachi , podczas których szogunat uważał świątynię za gubernatora, protektora ( shugo ,守護) Yamato.

W tym czasie wielu synów szlacheckich weszło w religię w Kōfuku-ji, co spowodowało konflikty między arystokratycznymi fundacjami monastycznymi, które tam były anektowane, na przykład między Ichijō-in (一乗院) z rodziny Konoe (近衛家 , Konoe-ke ) i Daijō-in (大乗院) z rodziny Kujō (九条家, Kujō-ke).

W przeciwieństwie do Tōdai-ji, na które podczas rekonstrukcji wpłynęła architektura Song , Kōfuku-ji został przywrócony do swojego pierwotnego stylu ( wayō ).

Odnowienie budynków było możliwe w szczególności dzięki 21 000 koku (石), które każdego roku płacił świątyni przez szogunat epoki Edo , co przywróciło jej status czysto religijnego zakładu.

Kōfuku-ji był szczególnie dotknięty antybuddyjską polityką wczesnej ery Meiji . Większość jego majątku została skonfiskowana, ale teraz próbuje je odzyskać i chce nadal odgrywać swoją rolę jako główna świątynia Hossō.

Budynki

Stare budowle

Hōkuendō (北円堂) jest małym ośmioboczny pawilon wzniesiony na północ od głównego budynku w 721 , na wniosek cesarzowych Gemmei i Gensho na cześć pierwszej rocznicy śmierci Fujiwara no Fuhito . Obecny budynek pochodzi z 1240 roku i został przebudowany do proporcji z epoki Nary. Ma 15 m wysokości. Obecnie zawiera kilka rzeźb Unkei i jest klasyfikowany jako Skarb Narodowy.
SANJU-no-TO (三重の塔„trzypiętrowy pagoda”) został przywieziony ze Świątyni Imperial w 1143 roku na zlecenie byłego cesarza Sutoku . Podczas odbudowy po pożarze w 1180 roku skorzystał z ulepszeń w architekturze okresu Kamakura, szczególnie dzięki względnej przejrzystości wnętrza uzyskanej dzięki zainstalowaniu okien kratowych lub unikalnej w swoim rodzaju konstrukcji nowego szkielet: środkowy filar, zatrzymany na drugim piętrze, został zastąpiony cieńszą kolumną wspartą na podłodze wspartej na czterech innych kolumnach. Wszystkie te elementy nośne zdobi wielu pomalowanych Buddów . Budynek ten jest więc skarbem narodowym.
Do Kondo (東金堂„eastern Kondo ”) został zbudowany w 726 przez cesarza Shomu w nadziei zapewnienia gojenie byłego cesarzowej Gensho . Po dwóch zniszczeniach w 1017 i 1046 r. Oraz dwóch rekonstrukcjach w 1027 i 1049 r. Został ponownie podpalony w 1180 r. Przez Taira . Rząd Kamakury kazał go ponownie odbudować w 1185 r., Ale uległ on jeszcze dwóm pożarom, w 1356 i 1411 r. Obecny budynek pochodzi z 1415 r. I jest sklasyfikowany jako skarb narodowy.
Goju-no-TO (五重の塔„pięć opowieści Pagoda”) został wykonany zgodnie z życzeniem cesarzowej Kōmyō , żony cesarza Shomu, a zakończono w 730 . Ta pagoda ma około 50 metrów wysokości, co czyni ją jedną z najwyższych w Japonii. Był wielokrotnie uderzany piorunem, podpalany i niszczony (1017, 1060, 1180, 1356 i 1411), ale za każdym razem odbudowywany (1031, 1078, 1205, 1388 i wreszcie w 1426) w tym samym stylu. niż tō-kondō . Jednak delikatność jego elementów dobrze świadczy o epoce Muromachi. Jest również uważany za skarb narodowy.
Nanendō (南円堂), również ośmiokątny budynek w południowej części budynku głównego, zostało założone w 813 przez Fujiwara no Fuyutsugu i przebudowany w 1789 roku Its brązu latarni, jednak okres ten jest. Jest otwarte dla publiczności tylko jeden dzień w roku17 października. Ma 22 m wysokości.
Chu-Kondo (中金堂„ centralny Kondo ”) zostało przeprowadzone między 710 i 714 , na wniosek Fujiwara no Fuhito. Mała, prowizoryczna replika, zniszczona przez pożar w 1717 r., Została odbudowana w 1819 r. I rozebrana w 2000 r. Znajdujące się w niej posągi, w tym niektóre kluczowe elementy, zostały przeniesione w celu uniknięcia zniszczenia w aneksie na północ od budynku. Został odbudowany i ponownie otwarty dla publiczności w dniu20 października 2018 r.
Ōyuya (大湯屋„łazienka”), przebudowany w okresie Muromachi (1426), zawiera dwa duże kotły żeliwne przeznaczone do otrzymywania ciepłej wody.
Prąd Bodai w ōmidō (菩提院大御堂) pochodzi z 1580 roku, ale został pierwotnie wzniesiony w epoce Nara. Zawiera ważne posągi, w tym Fukukensaku Kannon. W tradycyjnych opowieściach japońskich jest często wymieniany jako „Sala Trzydziestu Dzwonów”.

Niedawny budynek

Kokuhōkan (国Dania館„Skarby Muzeum Narodowego”) został zbudowany w 1959 roku do domu rzeźb, obrazów, książek i dokumentów historycznych, które zostały wyznaczone jako National Treasure lub są uważane za ważne Cultural Property. Jego celem jest umożliwienie społeczeństwu lepszego zrozumienia buddyzmu i docenienia kulturowych artefaktów buddyjskich.

Niektóre elementy wystawione w Kokuhōkan
Rzeźba przedstawiająca Virūpākṣę ( All- Seeing One), Kōmoku-ten po japońsku, jednego z Czterech Niebiańskich Królów , Strażnika Zachodu.
Drewniany posąg rzeźbiony z XIII th wieku , reprezentujący Vasubandhu ( IV th i V th wiek), mnich buddyjski od starożytnego Gandhara . Wysokość: 1,86 m .
Grupa rzeźb przedstawiających Buddę Medicine bhajszadźja , Yakushiego japoński, tematem poważnej kultu w Japonii od czasów VII XX wieku . Jest otoczony przez boddhisattvas Sūryaprabha ( światło słoneczne ), Nikkō Bosatsu po japońsku i Candraprabha ( światło księżyca ), Gakkō Bosatsu i Dwunastu Niebiańskich Generałów . Pokój złoty, skrzydło wschodnie.
Asura , Ashura w języku japońskim, z sześcioma ramionami i trzech głowach, protektora Dharmy i Buddy. Kolorowa pusta statua: lakier, tkanina, drewno. Wysokość: 1,49 m . Datowanie: 734. Złoty pokój, zachodnie skrzydło.

Uwagi i odniesienia

T.Okada, Dwie okrągłe sale w świątyni Nara zdradzają swoje tajemnice projektowe , Asahi Shimbun (11 października 2020).
„ [Wideo] Jeden z najwspanialszych skarbów Nary powraca do swojej dawnej świetności ” , na www.nippon.com ,11 października 2018 r(dostęp 13 czerwca 2019 ) .

Zobacz też

Bibliografia

„Kōfuku-ji” , w historycznym słowniku Japonii , t. 13: Letter K (3) , Tokio, Kinokuniya Bookstore, Franco-Japanese House,1993( czytaj online ) , s. 67-68.
Nara, buddyjskie skarby starożytnej Japonii: świątynia Kōfukuji , Paryż, Réunion des Musées Nationaux,1996.
Collective, Historical Dictionary of Japan , Éditions Maisonneuve i Larose, wyd. „Asian World”, 2002, 2 993 s. ( ISBN 2-7068-1633-3 ) .
(en) Richard Bowring, Religijne tradycje Japonii: 500-1600 , Cambridge, Cambridge University Press,2005.
Danielle i Vadime Elisseeff, Sztuka starożytnej Japonii , Éditions Mazenod, 1980, 620 s. ( ISBN 2-85088-010-8 ) .
Louis Frédéric, Japonia. Słownik i cywilizacja , wydania Robert Laffont, pot. „Książki”, 1999, 1470 s. ( ISBN 2-221-06764-9 ) .
Christine Schimizu, Sztuka japońska , Flammarion Editions, pot. „Vieux Fonds Art”, 1998, 492 str. ( ISBN 2-08-012251-7 ) .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

(en) Oficjalna strona
Dokumentacja urzędowa :
Zasoby architektoniczne :
- Lista światowego dziedzictwa
(w) Świątynia Kohfukuji , odwiedź Nara Japan , turysta z prefektury Nara.