Uzbecka Khiva : Xiva | ||
W tle medresa Mohammeda Amina Chana z minaretem Kalta Minor. | ||
Administracja | ||
---|---|---|
Kraj | Uzbekistan | |
Województwo | Khorezm | |
Demografia | ||
Populacja | 55,568 mieszk . (2005) | |
Geografia | ||
Informacje kontaktowe | 41 ° 22 ′ 42 ″ na północ, 60 ° 21 ′ 50 ″ na wschód | |
Wysokość | 109 m |
|
Lokalizacja | ||
Geolokalizacja na mapie: Uzbekistan
| ||
Chiwa (Xiva w uzbecki ; خیوه w perskim ) to miasto w Uzbekistanie , położony w północno-zachodniej części tego kraju w oazie 469 kilometrów od Buchary . Jego stara nazwa, Khwarezm (lub Khorezm, stolica starożytnej Chorésmia Herodota ), pochodzi od historycznego regionu, którego był stolicą.
Khiva znajduje się 40 km od rzeki Amu-Darya , na skraju kanału Palvan-Yap. Na północnym zachodzie graniczy z regionem Kouchkoupir , na północy z regionem Urgench , na północnym wschodzie z regionem Yanguiarik , na południowym wschodzie z Turkmenistanem . Południowa część miasta graniczy z pustynią Karakum . Kanały Ak-Yap i Sertchali przecinają miasto. Populacja Khivy, której terytorium wynosi 883 hektarów, przekracza 49 200 mieszkańców. Klimat jest kontynentalny , naznaczony upałem długiego lata, surowością krótkiej zimy i rzadkimi opadami atmosferycznymi. Średnia temperatura wynosi 4,5 ° C w styczniu i 27,4 ° C w czerwcu, ale może osiągnąć 44 ° C . Wysokość rocznych opadów wynosi 90-100 mm.
Według legendy Khiva powstała tam, gdzie Shem (syn Noego ) wykopał studnię Keivah.
To tutaj urodził się matematyk Abou Abdallah Muḥammad Ben Mūsa ʾal-Khuwārizmī (około 780 - około 850 ), zwany także al-Khwarizmi , al-Khorezmi (czyli „Khorézmien” ).
To właśnie w pobliżu urodził się wielki uczony encyklopedysta Al-Biruni ( 973 - 1048 ).
Około 1001 roku lekarz i filozof Awicenna , znany pod imieniem Ibn Sīnā (po persku: ابن سینا), musiał opuścić Bucharę i przybył do Khorezm , niezależnego księstwa od 994 roku . Książę kochał tam naukę i otaczał się wieloma uczonymi. Awicenna przebywał tam 9 lat, tam zaczął pisać swoje pierwsze książki w wieku 21 lat.
Sytuacja polityczno-militarna w regionie (od Azji Centralnej po Bliski Wschód) jest niestabilna. W tym czasie dynastie pochodzenia tureckiego i perskiego były w ciągłym konflikcie, niszcząc stolice. Awicenna musi znowu uciekać, ponieważ nie chce służyć pod Turkami , wrogami Persów.
Chiwa był XVI do początków XX th century, stolicą chanatu Chiwa (co było w historycznym regionie Khorezm , długo wasalem królestwa Persji ). Chanat Khiva ( 1512 - 1920 ) był jednym z trzech uzbecki khanates wynikające z przemieszczeniem chanat z Djaghatai z tych Buchary (także Samarkand ) i Kokand .
Szczególnie suchy region rozwinął złożony system irygacyjny od drugiego tysiąclecia pne. AD i był odwiedzany przez różnych zdobywców: Persów , Greków , Arabów , Mongołów , Uzbeków . Rosja ustanowiła protektorat Chanatu Chiwy w 1873 roku na mocy traktatu pokojowego z Guendeman .
Itchan Kala (po turecku „Inner City” ), o powierzchni 26 hektarów, to wewnętrzne miasto Khiva, okopane za ceglanymi murami o wysokości dziesięciu metrów, stanowiące część starożytnej oazy, która była ostatnim etapem karawan przed przekroczeniem pustyni w kierunku Morza Kaspijskiego i Persji .
Widok na mury obronne Itchan Kala w Khivie.
Południowa Brama ( Tach Darvoza ) Itchan Kala.
Itchan Kala East Gate ( Palvan Darvoza ).
Północna Brama ( Baktcha Darvoza ) Itchan Kala.
Kolejny widok na mury obronne Itchan Kala.
Chociaż zachował kilka bardzo starych zabytków, Ichan Kala stanowi spójny i dobrze zachowany przykład muzułmańskiej architektury Azji Środkowej z niezwykłymi budowlami, takimi jak meczet Djouma, mauzolea i medresy , a także dwa wspaniałe pałace zbudowane na początku XX wieku. XIX th wieku przez chana Alla-Kuli .
Od 1990 roku , dzielnica Iczan Kala Chiwa jest częścią Światowego Dziedzictwa z UNESCO .
Większość organizacji i organów administracji publicznej, w tym khokimiat (ratusz), czajchana (herbaciarnie), hotele, banki, a nawet urzędy pocztowe, znajduje się na ulicach Najmiddin Koubro, Amir Temour lub Ferouz. Placówki medyczne takie jak szpital centralny, oddział położniczy, poliklinika dziecięca, uczelnia lekarska znajdują się w zachodniej części miasta.
Dywan fabryka The ceramiczne fabryki produkty , fabryki odzieży, fabryka Pamiątki działać tam. Dwanaście szkół średnich, pięć dziecięcych centrów artystycznych, teatr lalek, stadiony, parki są otwarte na przyjęcie dzieci.
Do regionu Khiva, liczącego 116 249 mieszkańców, należy 9 wsi o powierzchni 45 773 ha. Powierzchnia uprawna tego terenu zajmuje 14 321 hektarów. W rolnictwie Khorezm rozwija się przede wszystkim uprawa bawełny i pszenicy . Kanał Palvan, który pochodzi z Amu-Daryi, ma ogromne znaczenie dla nawadniania ziem tego regionu.
Khiva to także miasto rzemiosła. Stowarzyszenie Rzemieślników Khorezm utrzymuje i rozwija rzemiosło snycerskie i ceramiczne. Osobliwością rzemiosła rzeźbiarskiego w Khivie jest wykończenie drzwi, kolumn, mebli. Mistrzowie rzeźbienia używają drewna wiązu i innych lokalnych drzew. Do konserwacji powierzchni używa się nasion bawełny i oleju lnianego . Rozwija się również malarstwo artystyczne Khivy. Mistrzowie tego typu sztuki biorą udział w pracach konserwatorskich zabytków oraz w dekoracji nowoczesnych budowli.
Jej zabytki umożliwiają oczywiście ważną działalność turystyczną , co czyni Chiwę jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w kraju.
Arka Kunya ( Stara Forteca ) była używana jako jedna z rezydencji chanów Khivy do 1919 roku. Budowa Arki Kunya rozpoczęła się w latach 1686 - 1688 za panowania Arang Khana, syna Anusha Khana. Obecny pałac przyjął swoją obecną strukturę za panowania Altuzara Chana (1804–1806). W szczególności wyróżniamy:
Letni meczetLato meczet (1838) charakteryzuje się nakładające iwan z sześciu kolumnach sufit, który jest bardzo kolorowe i ściany pokryte niebieski i biały ceramicznych stanowiących geometryczne lub roślinne motywy wykonane w szczególności Abdoullah Djin. Iwan jest zorientowany na północ, aby promować świeżość, mihrab jest zorientowany na południe, a nie w stronę Mekki , jak to jednak zwykle bywa. Meczet jest poświęcony Abu Bakrowi , drugiemu kalifowi i towarzyszowi Mahometa .
Letni meczet.
Letni meczet: sufit Iwana.
Szczegóły letniego meczetu.
Mihrab z Letniego Meczetu.
Szczegóły letniego meczetu.
Więzienie ( Zindan ) znajduje się poza głównym wejściu po lewej stronie. Obecnie obejmuje dwa pokoje. Warunki przetrzymywania są odwzorowane na manekinach, a pierwsza sala przedstawia narzędzia tortur i egzekucji.
Sala tronowa (Kourinich Khana)Sala tronowa (1804-1806) właściwa składa się z dużej sali z widokiem na Iwan . Był używany przez chana dla jego publiczności. Tron został umieszczony w niszy po prawej stronie przy wejściu do pokoju. Sufit zdobią kolorowe geometryczne wzory.
Iwan wsparty jest na dwóch kolumnach, których podstawy wykonane są z grawerowanego marmuru. Sufit pokryty jest malowanymi panelami drewnianymi, w których dominują odcienie żółci i czerwieni. Ściany są ozdobione majoliką, w której dominują kolory niebieski i biały, za czasów Alla Kouli Khan. Drzwi prowadzące do sali tronowej są starannie wykończone. Iwan zwrócony jest na północ, aby latem nie dopuścić do nadmiernego upału w sali tronowej.
Przesłuchania odbywały się również zimą w jurcie ustawionej na okrągłej platformie pośrodku wewnętrznego dziedzińca.
Dziedziniec otoczony jest budynkami, z których część posiada loggię.
Iwan z recepcji.
Dziedziniec holu recepcyjnego.
Sufit holu recepcyjnego.
Fragment kolumny Iwana
Fragment kolumny Iwana.
Szczegół Iwana.
Bastion Ak Sheikh Bobo ( Biały szejk ) jest najstarszym budynkiem w Chiwa. Zbudowany w XII th century, nazwany czczony rysunku Mukhtar Vali The "Biały szejk" , który żył tam w XIV -tego wieku. Warownia służyła jako wieża strażnicza i arsenał amunicji. U góry oferuje panoramiczny widok na miasto i okolicę.
Tach Khavli lub Stone Palace (1830-1838), znajduje się we wschodniej części Iczan Kala. Został zbudowany przez Alla Kouli Khan. Pozostało miejscem zamieszkania Chanów do 1880 roku, kiedy Mohammed Rahim Khan II powrócił do Arki Kunya. Zawiera ponad 260 sztuk. W dekoracji pomógł ceramista Abdoullah Djinn.
Poszczególne części budynku są zbudowane zgodnie z ich funkcją i stanowią zwartą całość zgrupowaną wokół trzech dziedzińców odpowiadających trzem głównym funkcjom: haremowi (1830-1832) pokrywającemu północną połowę pałacu, holem recepcyjnym lub Ichrat Khaouli ( 1832-1834), znajdujący się w południowo-wschodniej ćwiartce, oraz Trybunał Sprawiedliwości lub Arz Khaouli (1837-1838) obejmujący w przybliżeniu południowo-zachodnią dzielnicę. Te trzy jednostki charakteryzują zasady dworu iwan i iwan jednokolumnowy, używane pojedynczo lub w grupach, jak na dworze haremowym.
HaremW południowej części dziedzińca haremu zbudowano pięć iwanów: po cztery dla każdej z prawowitych żon chana, piąty, po lewej, nieco wyższy i szerszy, bogato zdobiony, należał do chana. Każdy iwan jest oddzielony od sąsiedniego albo solidną ścianą, albo konstrukcją zawierającą wejście zwieńczone oknem. Każdy iwan ma misternie rzeźbioną drewnianą kolumnę osadzoną na marmurowym cokole. Między marmurowym cokołem a drewnianą kolumną umieszczono filcowy dysk, który miał chronić przed skutkami trzęsień ziemi. Północna część haremu jest zarezerwowana dla służby i konkubin, a na piętrze przedstawia naprzemiennie loggie i części stałe. Dekorację całości charakteryzują przede wszystkim płytki ceramiczne z geometrycznymi i kwiatowymi wzorami w niebiesko-białej tonacji. Ściany są inkrustowane małymi nefrytowymi elementami przypominającymi zoroastryjski symbol.
Widok z dziedzińca haremu Tach Khaouli.
Iwan widziany z dziedzińca haremu.
Iwan zarezerwowany dla chana.
Widok na pokoje zarezerwowane dla konkubin i pokojówek
Dziedziniec haremowy: detal
Hol recepcyjny, czyli Ichrat Khaouli , wokół kwadratowego dziedzińca, ma od strony południowej iwan ozdobiony majoliką . We wschodniej części dziedzińca znajdują się dwa okrągłe podesty przeznaczone do ustawiania namiotów dla przebywających tam gości.
Recepcja: szczegół.
Recepcja: szczegół.
Recepcja: szczegół.
Recepcja: szczegół.
Trybunał Sprawiedliwości, czyli Arz Khaouli , był miejscem, w którym chan rozstrzygał spory i wymierzał sprawiedliwość. Ściany są również ozdobione glinianymi okładzinami . Dwie boczne schody prowadzą na podwyższoną platformę iwana, u dołu której znajduje się troje drzwi. Na dziedzińcu, w przedłużeniu kolumny iwana, w doskonałej symetrii ustawiono platformę do postawienia jurty.
Iwan Trybunału Sprawiedliwości.
Widok z Trybunału Sprawiedliwości
Trybunał Sprawiedliwości: szczegół.
Mohammed Rahim Khan Madrassah (1871) jest stary Madrassah (lub medresy ) zbudowany przez Khana Chiwa , Mohammeda Rahim Khan II (1845/10), który składa się wiersze pod pseudonimem Ferouz. Przed główną dwukondygnacyjną fasadą znajduje się dziedziniec otoczony jednopiętrowymi kopułowymi budynkami. Do głównego dziedzińca prowadzi imponująca brama ( pisztak ).
Główny portal medresy Mohammed Rahim Khan w Khiva.
Dwukondygnacyjna fasada na dziedzińcu medresy Mohammeda Rahim Chana w Khivie.
Jeden z trzech jednopoziomowych boków na dziedzińcu medresy Mohammeda Rahim Khan w Khivie.
Cela przed dziedzińcem na dwupoziomowej fasadzie medresy Mohammeda Rahima Khana w Khivie.
Szczegóły pionowych pasów między każdą serią cel na dziedzińcu (dwupoziomowa fasada) medresy Mohammeda Rahim Khan w Khivie.
Na głównym dziedzińcu znajdują się cztery iwany z czterema wieżyczkami na rogach. Było 76 cel (hujra). Iwany mają wysoki fryz z napisami w stylu Nastaliq. Każdy z czterech rogów dziedzińca umożliwia dostęp do trzech cel. Zewnętrzna struktura cel nawiązuje do klasycznego modelu: wnęki z rzeźbionymi drewnianymi drzwiami, poprzeczką, a nad oknem w postaci geometrycznej siatki w kolorze złamanej bieli. Na środku głównego dziedzińca znajduje się kwadratowy ogród, w pobliżu fontanny.
W jednym pokoju znajduje się muzeum historii chanów Khivy. Na głównym dziedzińcu regularnie organizowany jest pokaz linoskoczka w towarzystwie muzyków.
Główny dziedziniec medresy Mohammed Rahim Khan w Khivie.
Cele (od strony głównego dziedzińca) medresy Mohammed Rahim Khan w Khivie.
Cela (od strony głównego dziedzińca) medresy Mohammeda Rahima Chana w Khivie.
Szczegóły na głównym dziedzińcu medresy Mohammed Rahim Khan w Khiva.
Portret Mohammeda Rahima Khana II wystawiony w Muzeum Madrasy.
Islam Khodja medresa , a jego minaret pochodzą z 1908 i 1910 r. Islam Khodja było prawo teścia i wielki wezyr na Khan Isfandiar Khan . Oba pomniki świadczą o ostatnich znanych architekturach islamskich w Azji Środkowej. Minaret o wysokości 45 metrów jest najwyższym w Khivie. Jego średnica maleje wraz ze wzrostem wysokości. Pasma niebieskiej i białej ceramiki przeplatają się z cegłami w kolorze ochry.
W medresie znajdują się 42 komórki. Obecnie mieści się w nim Muzeum Sztuki Stosowanej. Od strony zachodniej (od strony wejściowej) znajdują się ślepe łuki. Na południe od tego wejścia znajduje się ogromna kopuła hali głównej.
Portal i minaret islamskiej medresy Khodja .
Portal medresy Islam Khodja w Khivie.
Minaret medresy Islam Khodja w Khivie.
Mauzoleum Pakhlavan Mahmoud to właściwie kompleks pogrzebowy, który mieści kilka grobów. Pakhlavan Mahmoud (1247-1325) był słynnym poetą i wojownikiem, który został patronem Khivy. Pakhlavan Mahmud chciał zostać pochowany w swoim warsztacie, który w związku z tym został przekształcony w mauzoleum. Później jego uczniowie chcieli być pochowani obok niego. Wraz z rozrastaniem się cmentarza. Budowa kompleksu pogrzebowej Trwało XIV th wieku do XX p wieku. W latach 1810 i 1835, Muhammad Rahim Khan I st i syn Allakouli Khan radykalnie zmienił wszystko i dał mu jego obecny wygląd.
Widok zewnętrzny mauzoleum Pakhlavan Mahmoud.
Kolejny widok zewnętrzny mauzoleum Pakhlavan Mahmoud.
Fragment hali głównej.
Fragment pomieszczenia, w którym znajduje się grobowiec Pakhlavan Mahmoud.
Portal wejściowy do głównej sali z widokiem na wewnętrzny dziedziniec.
Studnia wewnętrznego dziedzińca.
Wejście do kompleksu otwiera się na dziedziniec otoczony celami po lewej stronie, khanaqah i mauzolea naprzeciwko, letni meczet i studnię po prawej stronie (gdzie przychodzą młode pary, które chcą mieć dziecko). Centralny budynek ma kwadratową salę zwieńczoną wysoką kopułą pokrytą glazurowanymi niebieskimi płytkami. Grobowiec Pakhlavan Mahmoud znajduje się w pomieszczeniu na lewo od wielkiej sali. Dekorację wnętrza budynku wykonał Abdoullah Djinn.
Grobowiec Pakhlavan Mahmoud.
Fragment pomieszczenia, w którym znajduje się grobowiec Pakhlavan Mahmoud.
kopuła pomieszczenia, w którym znajduje się grób Pakhlavan Mahmoud.
Nisza zawierająca grobowiec Muhammada Rahima Khana I er , w głównym pomieszczeniu.
Dwa groby w holu głównym.
Zestaw trzech grobowców zarezerwowanych dla Isfandyara, jego syna i matki.
W 1913 r. Na dziedzińcu wzniesiono parterowy budynek, który miał pomieścić groby matki i syna Isfandyara Khana, Timoura, a także początkowo jego grób.
Inne grobowce znajdują się wewnątrz i w pobliżu mauzoleum.
Meczet Djouma lub piątek meczet (1789) składa się z dużego pokoju z płaskim dachem. Oświetlają ją dwa prostokątne otwory na poziomie dachu. Sufit wsparty jest na trzynastu rzędach siedemnastu drewnianych kolumn, z których część, starsza od samego budynku, pochodzi ze starych zniszczonych budynków. Kolumny są z różnych epok (dziesiąte, jedenaste, XIV, XV -go wieku dla niektórych) i mogą być starsze niż sam, którego ostatnim rekonstrukcji w 1789 roku budynku.
Widok ogólny wnętrza meczetu Djouma.
Szczegół kolumny.
Mihrab z meczetu Djouma.
Stolica kolumny meczetu Djouma.
Minaret meczetu Djouma.
Szczegół kolumny.
Mohammed Amin Khan Madrassah (1852-1855) został zbudowany przez Mohammed Amin Khan (panowania: 1843/55), jeden z najbardziej znanych chanów Chiwa. Była to największa medresa (lub medresa ) w Khivie, mogąca pomieścić około 250 uczniów w ramach swojej początkowej funkcji. Medresa jest obecnie wykorzystywana jako hotel turystyczny. Wewnętrzny dziedziniec otoczony jest dwoma kondygnacjami cel ( houjra ). Na zewnątrz portal (pichtaq) jest imponujący i obejmuje drewniany balkon. Medresę ograniczają na każdym z czterech rogów cztery narożne wieże ( guldasta ).
Widok na Kalta Minor i zewnętrzną część medresy Mohammeda Amina Khana ze Wschodniej Bramy.
Odpowiednie pozycje medersy Kalta Minor i Mohammeda Amina Khana.
Portal medresy Mohammeda Amina Chana.
Dziedziniec medresy Mohammeda Amina Chana.
Budowa minaretu Kalta Minor („krótki minaret”, 1852-1855) została wstrzymana przed osiągnięciem połowy planowanej wysokości (70 metrów) po śmierci sponsora, chana Khivy, Mohammeda Amina. Wewnętrzna klatka schodowa umożliwia dostęp na górę. Przylega do medresy Mohammed Amin Khan .
Mauzoleum Sayid Allaouddine wzniesiono wkrótce po jego śmierci w 1303 roku jest najstarszym zabytkiem w Chiwa. Ma dwa pokoje, przedpokój i pogrzeb pokój modlitewny (ziatkhona) zbudowane w po raz drugi w XIX -tego wieku. Grobowiec zdobią szkliwione płytki ceramiczne z biało-niebieskimi motywami roślinnymi. Mauzoleum zostało odrestaurowane w 1825 r. Zostało zbudowane przez Amira Kulala, ceramika z Buchary . Ten miał być początkowo pochowany obok Sayida Alaouddine'a, ale jego śmierć w Bucharze na to nie pozwoliła. To wyjaśnia, dlaczego są dwa groby, ale ostatecznie tylko jedno ciało. Islamska architektura sakralna łączy tutaj, jak gdzie indziej, sześcian i kopułę, dwie podstawowe formy odziedziczone po Bizancjum , które symbolizują więzi między ziemią a niebem i wyznaczają ścieżkę, którą podążał mistrz sufi, aby zbliżyć się do Allaha .
Plan mauzoleum Sayida Alaouddine'a (wywieszony przy wejściu).
Grób Sayida Alaouddine'a w sali pogrzebowej.
Fragment sali pogrzebowej (muqarnas).
Fragment grobowca Sayida Alaouddine'a.
Szczegół sali odwiedzin (lub modlitwy).
Zewnętrzny widok.
Koutloug Mourad inak medresa bierze swoją nazwę od pierwszych chanów przywracających dynastię plemienia Koungrat w 1804. medresa został zbudowany między 1804 a 1812 r.
Jest to pierwsza medresa w Khivie, która ma dwa poziomy komórek. Fasada zewnętrzna ma dwa poziomy komórek po każdej stronie portalu. Wnętrze medresy ma niewiele dekoracji. Fasady na dziedzińcu mają dwie kondygnacje, a każda z nich ma po trzy z nich, na każdym poziomie, w dwóch celach. Cztery rogi są ścięte, a każdy z nich ma trzy wejścia do cel na każdym poziomie. Z wewnętrznego dziedzińca można dostać się do podziemnego rezerwatu wody (sardoba) zwieńczonego kopułą widoczną na dziedzińcu.
Znajduje się przed Alla Kouli Khan Madrasah .
Ogólny widok na zewnątrz medresy Koutloug Mourad Inak w Khivie.
Ogólny widok na dziedziniec, dostęp do studni i kopuły nad studnią w medresie Koutloug Mourad Inak w Khivie.
Ogólny widok na dziedziniec medresy Koutloug Mourad Inak w Khivie.
Alla Kouli Khan medresa (1834) otwiera się na portalu ( pishtak ) urządzonych w tradycyjny sposób, w przeważającej mierze kolory biały i niebieski. Byłaby to najwyższa brama w mieście. Wewnątrz cele są rozmieszczone na dwóch piętrach na dziedzińcu o wymiarach 30 x 34 m, na którym znajdują się cztery iwany. Cztery wewnętrzne narożniki są fazowane i umożliwiają dostęp do trzech cel na każdym poziomie.
Ta medresa została zbudowana jako część rozległego planu odbudowy tej części miasta za panowania Alla Kouli Khan . Znajduje się przed medresą Koutloug Mourad Inak.
Ogólny widok zewnętrznej części medresy Alla Kouli Khan.
Portal medresy Alla Kouli Khan.
Fragment portalu medresy Alla Kouli Khan.
Widok na dziedziniec medresy Alla Kouli Khan.
Ak Meczet (1832-1842), albo Biała Meczet , charakteryzuje się drobno rzeźbiona drzwi.
Fragment drzwi wejściowych do meczetu Ak.
Karawanseraj Alla Kouli Khan.
Alla Kouli Khan Karawanseraj (1832), zbudowany w okresie panowania Alla Kouli Khan , znajduje się niedaleko od Bramy Wschodniej; mury obronne, które znajdowały się w tym miejscu, zostały rozebrane w trakcie jego budowy.
Pałac Nouroullah Bai (1912) znajduje się w zewnętrznej miasta ( Dichan Kala ). Jest to mieszanka stylu rosyjskiego (np. Piece zdobione porcelaną z Petersburga ) i tradycyjnego stylu lokalnego. Obejmuje dużą salę balową, salę recepcyjną, pokój wypoczynkowy, salę muzyczną itp.
Wejście i fasada pałacu Nouroullah Baï.
Wnętrze pałacu Nouroullah Baï.
Wnętrze pałacu Nouroullah Baï: detal.
Jeden z pieców w pałacu Nouroullah Baï.
Wnętrze pałacu Nouroullah Baï: detal.
Khiva jest połączona z Urgencz 31,3-kilometrową linią trolejbusową , otwartą w 1997 roku.
Lotniczy transport pasażerski odbywa się przez międzynarodowe lotnisko Urgench.
Opis zabytków na dzień 18 czerwca 2012 r. Oparty jest głównie na następujących źródłach:
Inne zajęcia: