Narodziny |
5 maja 1897 Pittsburgh ( Stany Zjednoczone ) |
---|---|
Śmierć |
19 listopada 1993(w wieku 96 lat) Andover |
Narodowość | amerykański |
Trening |
Ohio State University Columbia University |
Zajęcia | Filozof , krytyk literacki , profesor uniwersytecki , socjolog , dziennikarz , pisarz , krytyk muzyczny |
Dziecko | Eleanor Leacock |
Pracował dla | Uniwersytet Harvarda , Uniwersytet Chicago |
---|---|
Pole | Filozofia |
Członkiem |
Amerykańska Akademia Sztuki i Nauk Amerykańska Akademia Sztuki i Literatury |
Różnica | Stypendium Guggenheima (1935) |
Kenneth Duva Burke (5 maja 1897 - 19 listopada 1993) jest głównym amerykańskim teoretykiem literatury i filozofem. Burke studiował głównie estetykę i retorykę .
Burke urodził się dnia 5 Majaw Pittsburgh , Pensylwania , Stany Zjednoczone . Ukończył Peabody High School, gdzie poznał swojego przyjaciela Malcolma Cowleya. Burke studiował tylko jeden semestr na Ohio State University , w 1916 i 1917 roku . Burke woli zostać pisarzem, pomimo chęci uniwersytetu. W Greenwich Village kontaktuje się z awangardą pisarzy jako Hart Crane , jego przyjaciel Malcolm Cowley (we) , Gorham Munson (we), a następnie Allen Tate . Wychowany w wierze katolickiej Burke został później agnostykiem .
W 1919 roku poślubił Lily Mary Batterham, z którą miał trzy córki, z których najmłodszą była feministka antropolog Eleanor Leacock (1922-1987). Jeanne Elspeth Chapin Hart, urodzona w 1920 r., Będzie muzykiem, a France Burke zostanie poetką (ur. 1925 r.). Burke poślubił swoją siostrę, Elizabeth Batterham, w 1933 roku , z którą miał dwóch synów, Michale i Anthony'ego. W 1923 r. Pracował jako redaktor modernistycznego pisma literackiego The Dial, a od 1927 do 1929 r. Odpowiadał za dział muzyczny. W 1928 r. Otrzymał nagrodę Dial Award za wybitne zasługi dla literatury amerykańskiej . Był także krytykiem muzycznym The Nation w latach 1934–1936 i otrzymał nagrodę „Guggenheim Fellowship” w 1935 roku.
Burke następnie przeszedł na emeryturę do swojej farmy w New Jersey , wraz ze swoją dużą rodziną, o którym opowiedział jego wnuk Harry Chapin. Zmarł na atak serca w swojej rezydencji w Andover w stanie New Jersey.
Burke, jak wielu teoretyków -XX th wieku , pod wpływem Marksa , Freuda i Friedricha Nietzschego . Jest zapalonym czytelnikiem Szekspira, a także znaczący wpływ na niego wywarł Thorstein Veblen . Burke przez kilka lat korespondował także z wieloma krytykami literackimi, myślicielami i pisarzami. W ten sposób utrzymuje stałą korespondencję z: Williamem Carlosem Williamsem , Malcolmem Cowleyem (en) , Robertem Penn Warrenem , Allenem Tate , Ralphem Ellisonem , Katherine Anne Porter , Jeanem Toomerem , Hart Crane i Marianne Moore . Jego myśl wywarła wpływ na współczesnych myślicieli, takich jak Harold Bloom , Stanley Cavell , Susan Sontag (jego studentka na Uniwersytecie w Chicago ), Geoffrey Hartman (w) , Edward Said , Rene Girard , Fredric Jameson i Clifford Geertz .
Burke odmawia zaproponowania myśli, na którą wpłynął jedynie marksizm, podobnie jak w latach trzydziestych XX w. Symbole polityczne i społeczne są centralne w pracach akademickich Burke'a i zakłada się jego polityczne zaangażowanie, jak we wstępie do A Grammar of Motives we wstępie „ ad bellum purificandum” „co do jego refleksji na temat natury wojny . Burke uważa, że studiowanie retoryki może pomóc ludziom zrozumieć, „co się dzieje, gdy ludzie mówią to, co mówią i dlaczego robią to, co robią” . Ilo nazywa taką analizę „dramatyzmem” i uważa, że takie podejście językowe może pozwolić na zidentyfikowanie podstaw konfliktu, zieleni i niebezpieczeństw związanych ze współpracą oraz możliwości identyfikacji w dyskursie .
Pennsylvania State University zebrał swoje bogate archiwa i dokumenty (pod kierownictwem profesora Jacka Selzer) i na cześć Burke posiada prawie dwudziestu lat prestiżową Kenneth Burke Reading . [1]
Burke definiuje retoryczną funkcję języka jako „symboliczny środek wywoływania współpracy między jednostkami, które z natury używają symboli”. Definiuje „człowieka” jako użytkownika symboli, czyniąc je człowiekiem niewłaściwie uznanym za zwierzę, człowiekiem wynalazcą negacji i oddzielonym od swego naturalnego stanu własnymi narzędziami; Człowiek jest pobudzany przez ducha hierarchii i „zepsuty” (sprowadzony na manowce) przez troskę o doskonałość. Dla Burke'a większość problemów ludzkich zachowań wywodzi się z konstytuowanych symboli, które jako abstrakcja modelują jednostkę ( Synchronia i diachronia ), problem nie wynika z użycia symboli. W filozofii Burke'a interakcja i komunikacja mają być powiązane z akcją, sceną, mediami, aranżacją i tematem, tak wiele pojęć rysuje złożony wzór. Dla Burke'a interakcję społeczną można przedstawić za pomocą dramatu i stopni między poszczególnymi biegunami diagramu, co nazywa „ dramatyczną pentadą ”. Postać przedstawiona jest metodą dramatyczną, która ujawnia związek między egzystencją, teatrem , nośnikiem ustnej wypowiedzi pisemnej. Dla Burke'a cały świat to scena teatralna, życie to teatralność. Krytyka literacka Burke'a zapożycza się z krytyki socjologicznej. Postrzega literaturę jako narzędzie życia, które dostarcza ludziom mądrości i zdrowego rozsądku, a tym samym ukierunkowuje życie .
Inną koncepcją myśli Burke'a jest „ ekran terministyczny ”, zbiór symboli, które działają jak ekran lub siatka zrozumiałości i dzięki którym świat nabiera sensu. Dzięki tej koncepcji Burke bada związki między językiem a ideologią . Język nie polega na odzwierciedlaniu według niego rzeczywistości; umożliwia selekcję rzeczywistości, a także jej zniekształcanie.
W swojej książce Language as Symbolic Action (1966) Burke definiuje ludzkość jako rodzaj symbolicznego zwierzęcia. Oznacza to dla Burke'a, że rzeczywistość jest w rzeczywistości tworzona przez nasz system symboliczny. Symbole umożliwiają gromadzenie wiedzy, bez której jednostka pozostawałaby na poziomie empirycznym, narzuconym zmysłom. To, co nazywamy „rzeczywistością”, jest w skrócie „nieuporządkowanym zestawem symboli o przeszłości, połączonym z różnymi odczytami teraźniejszości (…) konstrukcją naszego systemu symbolicznego” . Każdy system wierzeń ma więc swoje własne słownictwo i symbole, które opisują, jak działa świat i co znaczą rzeczy.
Burke napisał powieść „ Towards a Better Life” , która w 1980 roku zdobyła „National Medal for Literature” na American Book Awards . Napisał także piosenkę „One Light in a Dark Valley”, nagraną później przez jego prawnuka Harry'ego Chapina ). Jego praca nad krytyką literacką zapewniła mu karierę akademicką i prowadził liczne wykłady, zwłaszcza w Bennington College. Większość rękopisów i korespondencji Burke'a znajduje się na Uniwersytecie Pensylwanii.