K-141 Kursk

K-141 Kursk
Zdjęcie poglądowe przedmiotu K-141 Kursk
K-186 Omsk , okręt podwodny klasy Oscar II podobny do Kurska .
Inne nazwy K-141 "Kursk"
Rodzaj Wyrzutnia rakietowych okrętów podwodnych nuklearnych
Historia
Serwowane w Flota Północna Rosyjska Marynarka Wojenna
 
Stocznia Sevmasz , Siewierodwińsk
Kil ułożony 22 marca 1990 lub
31 stycznia 1991
Uruchomić 16 maja 1994
Uzbrojony 30 grudnia 1994
Status Zatopiony 12 sierpnia 2000 r.
Załoga
Załoga 44 oficerów i 68 członków załogi
Charakterystyka techniczna
Długość 154  mln
Mistrz 18,2  m²
Wersja robocza 9  mln
Przesunięcie 13 400  t na powierzchni
16 400  t pod wodą
Napęd jądrowe  : 2 reaktory OK-650b (VM-5) o mocy 190  MW każdy
2 turbozespoły redukcyjne OK-9DM SAPFIR o mocy 49 000  KM każdy
elektryczne  : 2 autonomiczne turbogeneratory po 3,2  MW każdy
2 awaryjne alternatory Diesla DG -190 (ASDG -800) 800  kW
2 grupy baterii (akumulatorów ołowiowo-kwasowych) nieznanego typu
2 awaryjnych silników elektrycznych PG-160 od 475  KM każdy
innymi  : 2 linii wałów, 2 śrub napędowych z 7 łopatkami, 2 eclipsable silniczków
Prędkość 16 węzłów (30 km/h) na powierzchni
32 węzły (59 km/h) podczas nurkowania
Głębokość 520 do 600  m²
Cechy wojskowe
Zastawianie Podwójna
powłoka zewnętrzna: stal AK-33 od 45 do 68  mm
Uzbrojenie 24 pociski P-700 Granit (3M45)
6 przednich wyrzutni torped (4 × 533  mm , 2 × 650  mm )
Zakres działania ograniczone rezerwami żywności
Kariera
Port macierzysty Baza morska Vidiaïevo

K-141 "  Kursk  " (w języku rosyjskim  : К-141 "Курск" ) jest podmorskie uruchomiony rakiet nuklearnych rosyjski ( kod NATO  : SSGN) 949A projektu "  Antei  " ( klasa Oscar - II ). Oddana do użytku w 1994 roku zatopiła12 sierpnia 2000z jego 118 załogą. Wystrzelona torpeda ćwiczeniowa przypadkowo wybuchłaby na pokładzie.

Opis

Zlecone przez radzieckiej marynarce przed jego rozwiązaniu, K-141 jest zarejestrowana na liście okrętów jak „krążownik podwodny” (KrPL), jego stępka została położona w stoczni n °  402 Sevmash w Severodvinsk na 22 marca 1990 roku i 31 stycznia , 1991 .

3 czerwca 1992, budynek został przeklasyfikowany na „nuklearny krążownik okrętów podwodnych” (APK), a 6 kwietnia 1993 r. przemianowano go na K-141 Kursk , nawiązując do bitwy pod Kurskiem , w prowincji o tej samej nazwie .

K-141 Kursk został zwodowany16 maja 1994 w celu przejścia serii testów fabrycznych (przeprowadzanych przez Sevmash) i oficjalnych (prowadzonych przez Rosyjską Marynarkę Wojenną) na morzu, które zakończyły się sukcesem i weszły do ​​służby na 30 grudnia 1994. K-141 był wówczas jednym z najnowocześniejszych okrętów podwodnych rosyjskiej marynarki wojennej .

Ma 154 metry długości i cztery mosty wysokości, ma wyporność 13500 ton. Jest to okręt podwodny o napędzie atomowym, wyposażony w dwa ciśnieniowe reaktory wodne typu OK-650 . Budynek posiada podwójną powłokę: zewnętrzną, wykonaną ze stali wzbogaconej niklem i chromem , wysoce nierdzewną i o bardzo niskiej sygnaturze magnetycznej oraz wewnętrzną powłokę o grubości 5  cm . Jest podzielony na dziewięć przedziałów, z których ostatni to „przedział schronienia”. Jego dwa reaktory jądrowe dają mu prędkość maksymalną 32 węzłów podczas nurkowania i może płynąć do 300  m głębokości.

Okręty podwodne klasy Oscar II są wyposażone w dwa rzędy po 12 wyrzutni nachylonych pod kątem 40°, zdolnych do wystrzelenia 24 pocisków przeciwokrętowych P-700 Granit (kod NATO: SS-N-19). Obecny remont pozwoli  przedłużyć cykl operacyjny okrętów podwodnych projektu 949A „  Anteï ” do 2026 roku dzięki nowym pociskom rakietowym P-800 Oniks , licznym ulepszeniom i nowemu przedziałowi służącemu jako bufor między przedziałami dowodzenia i przedziałem torped. Te okręty podwodne, zaprojektowane podczas zimnej wojny , miał misję w celu przeciwdziałania lotniskowiec z NATO i ich eskorty.

1 st marca 1995Jest ona przyporządkowana do 7 th  podział jednego ponownego  floty podwodnych Northern Fleet stacjonujących Ara Bay ( Naval podstawy vidyayevo ). Został zadokowany do konserwacji i napraw w 1998 roku.

Po raz kolejny zwiastun do rosyjskiej Floty Północnej po dekadzie cięć budżetowych, K-141 Kursk wyróżnił się podczas misji nadzoru Spośród USA Navy Szóstej Floty pomyślnie przeprowadzonej w Morzu Śródziemnym od 5 lipca do9 października 1999 r.podczas wojny w Kosowie .

W maj 2000, odbył wypad na Morze Barentsa i otrzymał nagrodę Naczelnego Dowódcy Marynarki Wojennej za udany ostrzał rakietowy.

Wrak statku

Sobota 12 sierpnia 2000The Kursk jest na ćwiczenia na Morzu Barentsa, jako część wielkich manewrów, których celem jest pokazanie ludziom, że rosyjskie flota znów funkcjonować jak Władimir Putin obiecał podczas jego wyboru. Według oficjalnej tezy miała ona wystrzelić dwie torpedy ćwiczebne typu 65-76 (bardziej potocznie Tołstouchka , „gruba dziewczyna”) na okręcie flagowym Floty Północnej, Piotrze Wielkim , krążowniku o napędzie atomowym klasy Kirow .

System napędu torped 65-76 opiera się na reakcji chemicznej między stężonym nadtlenkiem wodoru a wodą. Reakcja chemiczna wypycha powstałe gazy w kierunku turbiny. Nadtlenek wodoru znajduje się w metalowym zbiorniku wewnątrz torpedy. Bardzo żrący, wymaga bardzo regularnej konserwacji torped, z wymianą zbiornika z nadtlenkiem w razie potrzeby. Jeśli ogień poliza pocisk torpedowy, woda utleniona wrze, a następnie wybuchnie. The ochronne marynarki arsenałów notatek dać termin maksymalnie dwóch minutach ekspozycji na ogień przed detonuje torped.

Według innej tezy, nadtlenek wodoru nie był używany od lat ze względu na zagrożenia, jakie stwarza; z drugiej strony Kursk miał wystrzelić ostatnią wersję innego typu torpedy, Czkwał , która charakteryzuje się napędem z wyjątkową prędkością 500  km/h (zamiast 70  km/h dla torped konwencjonalnych). Chiny już kupiły, obecność dwóch chińskich urzędników uwiarygodnia hipotezę, że te manewry były okazją do zademonstrowania nowej wersji.

Dwie eksplozje i pogłębienie Kurska około 135  km od miasta Severomorsk , na 69°40'N, 37°35'E . Spoczywa w płytkim obszarze Morza Barentsa, na głębokości 108  m ; głębokość tak małą, że gdyby Kursk został przechylony w pionie, 50  m z tyłu (ma 154  m długości) wypłynęłoby z wody i żeglarze, którzy się tam schronili, mogliby wyjść.

Pierwsza eksplozja

Na 11  h  28 czasu lokalnego ( 7  h  28 UTC) bliżej torpedy nośnych, pierwszy wybuch równoważnej mocy do 100  kg z TNT i wielkości sejsmicznych 1.5 występuje w przedniej komorze okrętu. Według oficjalnej wersji byłby to wyciek nadtlenku wodoru (używanego do inicjowania napędu torped), który reagowałby z miedzią i mosiądzem przedziałów torpedowych, prowadząc do reakcji łańcuchowej.

Z otwartą wodoszczelną przegrodą oddzielającą pomieszczenie torpedowe od reszty budynku, być może w celu uniknięcia nadmiernej kompresji powietrza podczas wystrzeliwania torped, ale najprawdopodobniej raczej z powodu błędu ludzkiego, fala uderzeniowa rozprzestrzeniła się na pierwsze dwa przedziały, prawdopodobnie zabił siedmiu marynarzy w pierwszym i poważnie zranił trzydziestu sześciu obecnych w drugim, gdzie znajduje się stanowisko dowodzenia.

Przez następne dwie minuty kapitan statku, który znajdował się w trzecim przedziale, nie wysyłał sygnału alarmowego. Nie jest emitowany żaden sygnał alarmowy, podczas gdy automatyczne urządzenie reaguje normalnie na każdy pożar lub wybuch w łodzi podwodnej. Jednak incydent, który miał miejsce poprzedniego lata na Morzu Śródziemnym, podczas którego źle ocenione uruchomienie radiolatarni groziło ujawnieniem pozycji okrętu podwodnego amerykańskiej flocie, doprowadził załogę do rozbrojenia tego urządzenia. Silnik Kurska pracuje na pełnych obrotach, nie znając intencji dowódcy, powierzchni lub lotu.

Druga eksplozja

Dwie minuty i piętnaście sekund po pierwszym wstrząsie Kurskiem wstrząsnął znacznie większy wybuch . Sejsmiczne stacje pomiarowe w Europie Północnej pokazują, że eksplozja ta miała miejsce na poziomie dna morskiego, co dowodziłoby, że łódź podwodna uderzyła w dno; szok ten dodany do wzrostu temperatury wywołanego przez pierwszą eksplozję wywołał eksplozję innych torped. Ta druga eksplozja rozwija moc równą 3-7 ton trotylu, czyli pół tuzina głów torpedowych; pomiary wykazują wielkość sejsmiczną 3,5.

Kadłub, zaprojektowany tak, aby wytrzymać naciski zewnętrzne z głębokości 1000  m , jest wypatroszony na powierzchni 2  m 2  ; eksplozja otwiera również drogi wodne do trzeciego i czwartego przedziału. Woda napływa z prędkością 90 000  litrów na sekundę, zabijając wszystkich pasażerów tych przedziałów, w tym pięciu oficerów. Piąty przedział zawiera dwa reaktory jądrowe okrętu podwodnego i jest chroniony 13 cm ścianą  ze stopu tytanu; partycje opierają się. Pręty sterujące reaktorami pozostają zatem na swoim miejscu.

Agonia załogi

W przedziałach od 6 do 9, 23 mężczyzn przeżyło dwie eksplozje. Gromadzą się w 9 -tego  przedziału, który zawiera drugą klapę ucieczki (pierwsza śluza, znajdujący się w 2 E  komory są zniszczone, a poza zasięgiem). Kapitan-lejtnant Dmitri Kolesnikow (jeden z trzech funkcjonariuszy tej rangi zachowanych) polecenie wziął. Po zejściu Kurska z wody znajdziemy ostatni artykuł o nim, w którym sporządził listę ocalałych. W części upublicznionej opisuje ostatnie godziny pracy załogi:

— Tu jest za ciemno, żeby pisać, ale spróbuję tego dotknąć. Wydaje się, że praktycznie nie ma szans, 10-20%. Mam nadzieję, że przynajmniej ktoś to przeczyta. Oto lista członków załogi z innych sekcji, którzy są teraz w dziewiątej i którzy będą próbowali się wydostać. Cześć wszystkim, nie musisz być zdesperowany. Kolesnikow. "

“  Здесь темно писать, но наощупь попробую. Шансов похоже нет% - 10-20. Будем надеяться, что хоть кто-нибудь прочитает. Znajdź spis л / с отсеков, которые на одятся w 9-m i будут пытаться выйти. Всем привет, отчаиваться не надо. Колесников.  "

Ciśnienie w kadłubie jest takie samo jak na powierzchni; Jest więc teoretycznie możliwe, że ocaleni skorzystają ze śluzy awaryjnej, aby wyjść na Morze Arktyczne i wynurzyć się na powierzchnię w specjalnym kombinezonie ratunkowym, pod warunkiem, że pomoc czeka powyżej. Nie wiadomo, dlaczego ta możliwość nie jest wykorzystywana: zakłada się, że ocaleni wolą poczekać, aż łódź podwodna zadokuje tam lub że zewnętrzna klapa śluzy może być niesprawna. Zespół ratunkowy zajmie tylko kilka minut, aby otworzyć właz, co unieważnia to ostatnie założenie.

Nie wiemy dokładnie, jak długo przeżyją ocaleni. Do reaktorów wodnych ciśnieniowych o automatycznie zamknięty, zasilanie awaryjne szybko spada, a zespół pogrąża w zupełnej ciemności i w pobliżu temperatury do zera stopni Celsjusza.

Opinie na temat długości agonii ocalałych są różne. Niektórzy komentatorzy, zwłaszcza po stronie rosyjskiej, nawołują do szybkiej śmierci. Na nieruchomej łodzi podwodnej klasy Oscar II (to z Kurska ) na wale napędowym pojawiają się przecieki. Na głębokości większej niż 100  m ich ponowne uszczelnienie byłoby niemożliwe (wątpliwe, aby dławiki kablowe tak bardzo przeciekały na łodzi podwodnej zdolnej do nurkowania na ponad 300  m . Jej przecieki są prawdopodobnie konsekwencją wybuchów i wstrząsy). Inni zwracają uwagę, że wiele wkładów pochłaniacza dwutlenku węgla , służących do utrzymania odpowiedniego składu chemicznego w powietrzu zbiornika zapasowego, zostało zużytych po wypłynięciu z wody, co mogłoby świadczyć o tym, że ocaleni przeżyliby kilka dni. Wydaje się, że te naboje były przyczyną śmierci ostatnich ocalałych: w kontakcie z wodą morską zapalają się. Oficjalne śledztwo wskazuje, że taki pożar prawdopodobnie miał miejsce, a kilku członków załogi przeżyłoby go nurkując pod wodą - zwęglone ślady na grodziach wskazują, że w tym czasie woda musiała dotrzeć do poziomu biustu tych, którzy byli w dolna komora. Ale ogień szybko pochłonął resztkowy tlen, zabijając ostatnich ocalałych przez uduszenie.

Próba ratunku

Pod koniec wieczoru rosyjska marynarka wojenna minimalizuje incydent: pierwsze komunikaty prasowe wspominają tylko o „drobnych trudnościach technicznych” Kurska . Władimir Putin, wybrany na prezydenta Federacji Rosyjskiej trzy miesiące wcześniej, pojawia się w mediach 24  godziny po wypadku w rękawie koszuli na grillu z przyjaciółmi w swojej willi nad Morzem Czarnym .

Statek ratunkowy Rudnickiego przybył na miejsce tragedii następnego dnia13 sierpnia, Do 8  godz  40 , zawiera dwa małe głębinowego głębokie poparcie w AS-32 (projekt 18392) i Priz (projekt 1855). Jednak akumulatory pierwszego mają niewystarczającą pojemność (bardziej prawdopodobne jest, że akumulatory te nie były wystarczająco naładowane, czas ładowania wynosi od 14 do 16 godzin), a zła pogoda uniemożliwi dotarcie drugiego do wraku. Kiedy dociera tam cztery dni później, nie udaje mu się dokować.

Według Jean-Michela Carré, zaledwie kilka godzin po zatonięciu, mały okręt podwodny typu AS-15 (projekt 1910) i elitarni pływacy z nurkowania rosyjskiej marynarki, potajemnie badają Kursk , a następnie wspinają się z powrotem. Nie było jednak dowodów na poparcie tej hipotezy.

Rosja akceptuje pomoc brytyjską i norweską , ale tylko16 sierpnia. Statki ratownicze z Norwegii przybyły na miejsce w dniu19 sierpnia. Podjęto kilka prób ratunkowych przy użyciu brytyjskiego mini-podwodnego statku20 sierpnia. Ze względu na nachylenie łodzi podwodnej mini-podwodna nie może być przymocowana do wyjść awaryjnych Kurska . Służby ratunkowe mogą jedynie stwierdzić, że dziewiąty przedział łodzi podwodnej, który miał służyć jako przedział ratunkowy, jest całkowicie zalany. Szanse na znalezienie ocalałych są zatem zerowe, a misja ratunkowa zostaje przerwana.

W chwili wypadku przyczyny nie są jeszcze znane i stawia się trzy hipotezy: wybuch torpedy, zderzenie z obcą łodzią podwodną lub wybuch miny morskiej z okresu II wojny światowej .

Refloating Kursk

Powrót Kurska to prawdziwy wyczyn, ponieważ polega na podniesieniu z dna morskiego łodzi podwodnej o wadze 13 500 ton. Władimir Poutine przejmuje inicjatywę operacji mającej na celu odzyskanie ciał ofiar i ustalenie przyczyn zatonięcia. Jest to firma holenderska Mammoet - jedynym, który zaakceptował żądanie Rosjan wyciąć przód i tył zrobić tyłu - który przyznany kontrakt z 65 milionów w dolarach . Wysyła na miejsce łódź specjalizującą się w tego typu operacjach, Giant 4 .

Przednia komora łodzi podwodnej jest najpierw przecinana gigantycznym drutem piły obsługiwanym przez roboty umieszczone na dnie morskim po obu stronach budynku. Przedział ten, którego zbadanie ujawniłoby przyczyny wybuchów, pozostawiono na dole pod pretekstem, że prawdopodobnie zawierałby niewypały torpedy. Peryskopy i maszty teleskopowe są odcinane i usuwane z kiosku, aby nie przeszkadzały w holowaniu.

Dwadzieścia sześć kabli jest następnie mocowanych do głównej części łodzi podwodnej za pomocą systemu podobnego do tego, jaki mają ekspansywne wtyczki (typu „Molly”). Każdy kabel składa się z liny 54 o długości około 2  cm średnicy, same splatane z 7 syn w stali . Wejście z Giant 4 za pomocą 26 gigantycznych podnośników trwa 11 godzin.

Amputowany okręt podwodny, który wciąż zawiera 115 ciał, dwa reaktory jądrowe i nieznaną liczbę torped, jest następnie holowany do portu Rosliakovo w Zatoce Murmańskiej w celu dokowania w suchym doku . Operacja kończy się w dniu8 października 2001, ponad rok po zatonięciu.

Zniesienie Kurska umożliwiło zidentyfikowanie ciał (z wyjątkiem trzech) i kontynuowanie oczekiwanych przez rodziny pogrzebów. Załoga została odznaczona przez rząd rosyjski Orderem Odwagi , a jej dowódca Giennadij Liachin został nazwany Bohaterem Federacji Rosyjskiej . Odręczne zeznania znalezione na ciele Kolesnikowa pomagają śledczym ustalić okoliczności wypadku, ale część tego dokumentu jest utrzymywana w tajemnicy.

Przyczyny katastrofy statku

Władimir Poutine powierza śledztwo prokuratorowi Władimirowi Oustinowowi . Jej wnioski wydane w 2002 r., oparte w szczególności na czteromiesięcznych oględzinach spuszczonego wraku, potwierdzają hipotezę o przypadkowej eksplozji torpedy w wyniku wycieku paliwa. Rzeczywiście, omawiana torpeda wykorzystuje płynne paliwo, które w kontakcie z wodą morską wytworzy ogromną ilość gazu do napędzania turbiny i śmigieł. Wielokrotne zaniedbania doprowadziły do ​​tej katastrofy, a przecieki na tego typu torpedach odnotowano na innych łodziach. Amerykanie, Norwegowie i Brytyjczycy potwierdzili tę tezę.

Alternatywne wyjaśnienia

Niemal natychmiast po wypadku niezależna czeczeńska agencja informacyjna Kavkaz-Center ogłosiła, że ​​eksplozja była spowodowana samobójczym zamachem bombowym na pokładzie łodzi podwodnej przez islamistę z Dagestanu . Hipoteza ta została jednak szybko wykluczona przez władze rosyjskie.

Z drugiej strony, poważne poszlaki zdają się potwierdzać obecność obcych statków (zwłaszcza amerykańskich) w tym rejonie, w tym okrętu podwodnego klasy Los Angeles, który rzekomo został złapany w wypadku w norweskim porcie kilka dni po tragedii. Jednak zdjęcie wykonane na nabrzeżu w tym okresie nie pokazuje żadnych widocznych uszkodzeń amerykańskiej łodzi podwodnej, a jedynie altanę za kioskiem mającą chronić właz załogi przed niesprzyjającą pogodą i omyłkowo zrobione przez dziennikarza dla lokalizacji boi ratunkowej .

Jean-Michel Carré, dziennikarz, prowadzi kontrśledztwo w sprawie tej katastrofy, badając fakty sprzeczne z oficjalną rosyjską tezą. Jego teoria dotyczy dwóch okrętów podwodnych Marynarki Wojennej USA i jest przedmiotem filmu dokumentalnego w formie kontrowersji ( „ Kursk”, okręt podwodny na wzburzonych wodach ) wyemitowanego w piątek we France 2 .7 stycznia 2005 r.wieczorem i artykuł w gazecie Wyzwolenie w tym samym tygodniu. Jednak ten dokument nie dostarcza żadnego solidnego dowodu, większość elementów to osobiste interpretacje różnych interesariuszy, mniej lub bardziej kwalifikowane, pozwalające na inne możliwe interpretacje i równie (lub nawet bardziej) prawdopodobne.

Konsekwencje zatonięcia

Bibliografia

Gry wideo

Dokumenty telewizyjne i radiowe

Filmografia

Muzyka

Uwagi i referencje

  1. K-141 Kursk na soumarsov.eu
  2. Torpeda 65-76: (65  cm średnicy, 11  m długości), data poczęcia, 1976 (poprawka rysunku z 1953)
  3. Jean-Michel Carré „Koursk”, okręt podwodny na wzburzonych wodach , nadawany na France 2 w programie InfraRouge du7 stycznia 2005 r..
  4. (en) " Kurska łódź podwodna , ofiara wielokrotnych zaniedbań" , Le Monde , 4 września 2002
  5. „Kursk”, storpedowana oficjalna teza
  6. "  Tragedia Kurska  " ,30 marca 2016(dostęp 7 sierpnia 2017 )
  7. "  Kursk, łódź podwodna na wzburzonych wodach  " , na canal-u.tv ,1 st styczeń 2005
  8. "  Brześć: Nakręcenie filmu o zatonięciu Kurska  " , na temat Mer et Marine ,9 maja 2017 r.(dostęp 11 maja 2017 r . ) .
  9. „  Matt Elliott - Drinking Songs  ” z Discogs (dostęp 7 marca 2018 )

Linki zewnętrzne