Judith Jasmin

Judith Jasmin Obraz w Infobox. Trzej dyrektorzy radia Radio-Canada (CBF) w 1945 roku. Od lewej do prawej: Marcelle Barthe , Berthe Lavoie i Judith Jasmin. Biografia
Narodziny 10 lipca 1916
Terrebonne
Śmierć 20 października 1972(w wieku 56 lat)
Montreal
Narodowość kanadyjski
Czynność Dziennikarz
Inne informacje
Pracował dla Société Radio-Canada
Różnica Wyznaczona osoba historyczna ( d ) (2021)

Judith Jasmin (ur10 lipca 1916w Terrebonne , zmarł dnia20 października 1972w Montrealu w wieku 56 lat) jest dziennikarką i aktorką z Quebecu . Jest pierwszą kobietą w Quebecu, która zyskała miano głównej reporterki . Zanim zrobiła karierę dziennikarską, była częścią obsady mydła radiowego La Pension Velder . Swoją karierę rozpoczęła jako dziennikarka w Radio-Canada pod koniec lat czterdziestych jako korespondentka międzynarodowa.

Biografia

Rodzina

Ojciec Judith Jasmin, Amédée Jasmin, był z zawodu notariuszem . Był także założycielem miesięcznika l ' Echo de Terrebonne , założonego w 1917 roku. Amédée Jasmin był wolnomyślicielem , opowiadającym się w szczególności za wolną i obowiązkową edukacją oraz rozdziałem władz: „[...] na mocy podpis reżysera i głównego redaktora „Echa”, okazuje się, że jest jawnym dziennikarzem, który rzuca wyzwanie istniejącym władzom i energicznie broni idei niekonwencjonalnych, a nawet świętokradczych na tamte czasy ”. Jego matka, Rosaria Desjarlais, podzielała tę samą intelektualną ciekawość i ten sam gust kulturowy  : „  niezależność umysłu i zamiłowanie do przygody łączą te dwie idealistyczne istoty o bardzo różnych charakterach  ”.

Mieli troje dzieci: Judith, Claude i Jean-Jacques. Bardzo małe dzieci były narażone na pluralizm idei i przekonań. Dzieciństwo spędzili w liberalnym środowisku, w którym zawsze zachęcano do intelektualnej ciekawości.

Studia

W 1921 roku Amédée Jasmin sprzedał swoją kancelarię notarialną i zdecydował się przenieść do Francji . To tutaj Judith Jasmin rozpoczęła szkołę podstawową. Jednak w 1929 roku rodzina musiała wrócić do Quebecu z powodu braku środków. Powrót ten będzie trudny dla rodziny: „  Paryż szalonych lat dwudziestych” będzie dla Jaśminów jedynie wspomnieniem jednego z najbardziej radosnych okresów w ich życiu  ”.

Ale Judith będzie kontynuować naukę przez kolejne dwa lata w Lycée des jeunes filles de Versailles . W 1931 roku Judith wróciła do Quebecu, gdzie kontynuowała naukę muzyki klasycznej . Z powodu braku pieniędzy, jego marzeniem uniwersyteckich studiów powoli zanika.

Profesjonalne życie

Początkowo zarabiała na życie, grała niewielkie role w niektórych częściach teatru . Następnie ważną rolę będą oferowane do niego w radiu - powieść , La emerytalnego Velder . Później produkowała audycje radiowe, udzielała wywiadów i recenzowała teatralne.

W 1947 roku, w wieku trzydziestu lat, została spikerem i producentem Międzynarodowej Służby Radia Kanady . Około 1952 roku prowadziła program radiowy z René Lévesque , Carrefour . W 1953 roku, specjalizuje się ona w wiadomościach telewizyjnych: Zgłoś oraz Konferencja prasowa .

Wychodzi na ulice, by słuchać ludzi, potępiać niesprawiedliwości. Będzie zainteresowana sprawą czarnych w Stanach Zjednoczonych , warunkami życia Eskimosów i Indian , sprawą kobiet.

Jest jednym z założycieli francuskojęzycznego ruchu świeckiego .

Spędziła kilka lat za granicą, aby podzielić się z opinią publiczną w Quebecu swoimi spotkaniami z wielkimi nazwiskami tamtych czasów. Pomimo czasami trudnych warunków do sporządzania raportów i pułapek na jej drodze, jej talent i determinacja sprawiają, że jest pierwszą kobietą w Quebecu, która zyskała miano głównej reporterki . W 1966 roku została korespondentką Radia Kanady w ONZ , a następnie w Waszyngtonie.

Cierpiąca na raka , wróciła do Montrealu w 1970 roku, gdzie kontynuowała swoją pracę jako reporterka wiadomości, a następnie zajmowała się sprawami publicznymi.

Judith Jasmin zmarła 20 października 1972.

Archiwa Judith Jasmin są przechowywane w centrum archiwalnym Biblioteki Bibliothèque et Archives nationales du Québec w Montrealu .

Daniny

W 1972 roku otrzymała Olivar-Asselin Prize, główną nagrodę dla dziennikarstwa Quebecu utworzoną w 1955 roku i przyznawaną przez Société Saint-Jean-Baptiste de Montréal . Nagroda ta została przyznana dziennikarzowi z Quebecu, który wyróżnił się w obronie języka francuskiego w Quebecu .

W 1975 roku powstała Nagroda im . Judith Jasmin . Ta nagroda corocznie nagradza najlepsze pisemne i elektroniczne raporty w prasie Quebecu.

Judith-Jasmin pawilon UQAM jest nazwany na jego cześć, jako nowej podstacji do Hydro-Québec znajduje się w Terrebonne.

Bibliografia

  1. Robert Maltais,  „Judith Jasmin” w The Canadian Encyclopedia , Historica Canada , 1985–. (skonsultowano się z6 sierpnia 2019 r) .
  2. Beauchamp, Colette. , Judith Jasmin, 1916-1972: ognia i płomienia , Boréal,1 st styczeń 1996( ISBN  9782890527638 , OCLC  35931739 , czytaj online )
  3. Kolekcja Judith Jasmin (P143) - Biblioteka Narodowa i Archiwa Quebecu (BAnQ).
  4. „  Pavillon Judith-Jasmin (J)  ” , na uqam.ca (dostęp 23 lutego )

Zobacz też

Powiązany artykuł

Bibliografia

Filmografia

Linki zewnętrzne