José Valverde (reżyser)

José Valverde (1932-), urodzony w Paryżu , syn hiszpańskich emigrantów ekonomicznych , jest komunistycznym działaczem politycznym i ważnym francuskim reżyserem i reżyserem teatralnym .

Biografia

José Valverde urodził się dnia 28 lipca 1932w 10 th dzielnicy Paryża . Jego rodzice to hiszpańscy uchodźcy, którzy wyemigrowali z powodu ubóstwa i głodu. W Hiszpanii jego ojciec pracował jako górnik w kopalniach ołowiu , ale aby przeżyć, musiał żebrać przed barakami. To w Paryżu José Valverde wstąpił do partii komunistycznej w wieku 16 lat .

W 1948 roku miał 17 lat, kiedy rozpoczął naukę w Centre for Learning Dramatic Art przy rue Blanche w Paryżu . Tam spotkał się w szczególności z braćmi Roussillon, Jean-Paulem i Jacquesem oraz innymi przyszłymi aktorami lub aktorkami, takimi jak Jean Rochefort , Annie Girardot , Claude Rich i Paul Préboist . Zrobił reprezentacje do Comédie-francuskim .

Na początku lat pięćdziesiątych José Valverde, który był aktorem, ale i działaczem politycznym, spotkał Claude'a Martina , wielokrotnie wystawiał dramat w Tulonie na podstawie historii afery Henri Martina . Przedstawienia są improwizowane przed publicznością dokerów lub walczących górników. Wersja jest skracana zgodnie z oczekiwanym czasem przed przybyciem policji , która przyjdzie przerwać pokaz.

W 1959 roku José Valverde zaczął reżyserować .

W 1967 stworzył, a następnie kierował Compagnie José Valverde, do 1978.

Teatr

Kierunek

• Teatr Gérard-Philipe w Saint-Denis (1966-1975).
• Essaïon Theatre (... - 1987).

Inscenizacja sztuki autorskiej

Niewyczerpująca chronologiczna lista sztuk wystawionych przez José Valverde:

• 1964: The Marvelous Invention of Professor Minotor  by Henri Delmas
• 1966: Trzydzieści milionów gladiatorów  autorstwa Eugène Labiche
• 1967: Kask  Hansa Güntera Michelsena
• 1967: Mother Courage  autorstwa Bertolta Brechta
• 1967: Polityka pozostałości  , Arthur Adamov
• 1969: Britannicus  , Jean Racine
• 1970: La locandiera autorstwa Carlo Goldoni
• 1971: Othello  przez Williama Szekspira
• 1973: Fałszywe śledzenie  autorstwa Marivaux
• 1973: Ba-ta-klan , opera bouffe przez Jacques Offenbach , Gérard Philipe-teatru (Saint-Denis)
• 1974: Chile Vencera  autorstwa Jean Fondone
• 1974: Ruy Blas  autorstwa Victora Hugo
• 1976: Matka Courage i jej dzieci - Bertolt Brecht
• 1977: Hernani autorstwa Victora Hugo
• 1979: Przeciwko karze śmierci  Victora Hugo, Théâtre Essaïon
• 1980: Utinam  przez Cécile Cloutier , Nelson Aponte, Théâtre Essaïon
• 1980: Księżniczka Babilonu  przez Woltera , Compagnie Annette Lugand
• 1980: George Dandin  przez Molière , Théâtre Romain Rolland (Villejuif)
• 1981: Pożar w piwnicy , Pavel Kohout , Festival du Marais, następnie Théâtre Essaïon
• 1982: Les Palhasses  autorstwa Christine Albanel , Essaïon Teatru
• 1983: Pas moi  przez Samuela Becketta , Essaïon Teatru
• 1984: Oreste nie będzie już pochodzić  od Jeana Fondone z Atelier-Théâtre Alizé
• 1985: Dawno, dawno temu ... magiczny koń  autorstwa Jean Fondone, Atelier-Théâtre Alizé
• 1985: Nie pozwól swoim żonom rodzić w szpitalach położniczych, są mordowane! , Essaïon Theatre
• 1987: Uśmiech pada w deszczu - Jean Fondone, Atelier-Théâtre Alizé
• 1989: Le Marabout przez Jacques'a Perry , Essaïon Teatru
• 1994: Femmmes  Christiana Rulliera, Essaïon Theatre
• 1995: La Plantation  autorstwa Bruno Rabatela
• 1997: Śmierć w telewizji  Julion, Essaïon Theatre
• 1998: Wampir zawsze ssie dwa razy  przez Victor Haïm , Théâtre Essaïon
• 2000: Jak się rzeczy dzieją ...  Jean-Claude Danaud, Théâtre Essaïon
• 2004: Wyspa kawiarni-klubu  Luca Cendriera

Inscenizacja po pracy autorskiej

Niewyczerpująca chronologiczna lista dzieł dostosowanych i wyreżyserowanych przez José Valverde:

• 1964: Sacco i Vanzetti , po Mino Roli
• 1965: Dzielny żołnierz Chvéïk , po Jaroslava Hašku
• 1966: Wskocz tam! Żyjemy , według Ernsta Tollera
• 1967: Le Silence de la mer , po Vercors , muzyka Henri Tomasi , Grand Théâtre de Tours
• 1968: Romeo i Julia  według Williama Szekspira
• 1969: Happy End , musical, z André Doljnikoffem, teatr Gérard-Philipe (Saint-Denis)
• 1972: Listy portugalskiej zakonnicy, zaprojektowane przez Micheline Uzan
• 1990: Leïla and the Storyteller , według Rose Delham, Essaïon Theatre

Przedstawienie kawałka siebie

Chronologiczna lista dzieł José Valverde wyreżyserowanych przez niego:

• 1999: The Legend of Mademoiselle Trottemenue , Essaïon Theatre.
• 2002: Proces generała Aussaresses , Théâtre Essaïon.

Nagrody

• Oficer ds. Sztuki i literatury
• Wielki Medal Vermeil

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. W 1969 roku José Valverde odpowiedział Philippe'owi Madralowi: „Dla mnie proces polityczny i proces artystyczny zawsze były absolutnie równoległe. ” .

Bibliografia

1. Cinefiches 2018 , strona internetowa.
2. Madral 1969 , str.  117.
3. Madral 1969 , str.  118.
4. Les Archives du spectacle, 2018 , strona internetowa.
5. Berstein i Milza 1999 , s.  229-230.
6. "  Przeczytaj" Dramat w Tulonie - Henri Martin "  " , na observatoiredelacensure.over-blog.com ,13 marca 2010(dostęp 17 maja 2020 )
7. Philippe Roger "  zimnej wojny na wybrzeżu Pas-de-Calais: zakaz występów" Drama w Tulonie "w Calais w grudniu 1951  " Revue du Nord , n o  394,2012, s.  187-197 ( czytaj online )
8. BNF 2018 , strona internetowa.
9. L'Avant-scène 1990 , s.  50.

Zobacz też

Bibliografia

• Philippe Madral , „José Valverde” , w „Teatr za murami”: przemawia do nas sześciu animatorów i trzech wybranych urzędników miejskich , Éditions du Seuil,1969, 255  str. ( czytaj online ).
• L'Avant-scène, »  Le Marabout de Jacques Perry at the Théâtre Essaïon  «, L'Avant-scène: Théâtre , n os  861-870,1990, s.  50 ( prezentacja online ).
• Serge Berstein i Pierre Milza , Historia Francji w XX th century , t.  3: 1945–1958 , Wydania złożone ,1999, 337  pkt. ( ISBN  978-2-87027-760-7 , czytaj online ) , str.  229-230.

Webografia

• Brigitte Rémer, „  Théâtre Saint-Denis TGP - 100 lat stworzenia na przedmieściach  ” , o kulturze (-ach) Ubiquité ,2016(dostęp 18 listopada 2018 ) .
• Roberto Gac, „  O teatrze. Wywiad z José Valerde  ” , w Sens Public ,8 marca 2006(dostęp 18 listopada 2018 ) .
• „  José Valverde  ” , w archiwach programu ,2018(dostęp 18 listopada 2018 ) .
• BNF, »  Compagnie José Valverde  « , w BNF ,2018(dostęp 18 listopada 2018 ) .
• „  Sheet: José Valverde - route  ” , na Pisarze związani z eathéâtre ,2018(dostęp 18 listopada 2018 ) .
• Cinefiches, „  Valverde José actor  ” , w Cinefiches ,2018(dostęp 18 listopada 2018 ) .

Powiązane artykuły

• Teatr Gérard-Philipe (Saint-Denis)
• Essaïon Theatre

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • WorldCat Id