Sekretarz Generalny Skarbu Państwa | |
---|---|
20 lipca 1994 -5 lipca 1995 r. | |
Michael portillo William Waldegrave | |
Minister Zamówień Obronnych | |
14 kwietnia 1992 r. -20 lipca 1994 | |
Alan Clark Roger Freeman | |
Poseł 51. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) South Thanet | |
9 kwietnia 1992 -8 kwietnia 1997 r. | |
Poseł do 50. parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) South Thanet | |
11 czerwca 1987 r. -16 marca 1992 r. | |
Poseł do 49. parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) South Thanet | |
9 czerwca 1983 -18 maja 1987 r. | |
Poseł do 48. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Thanet East ( w ) | |
3 maja 1979 -13 maja 1983 | |
Poseł do 47. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Thanet East ( w ) | |
10 października 1974 r -7 kwietnia 1979 | |
Poseł do 46. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Thanet East ( w ) | |
28 lutego -20 września 1974 |
Narodziny |
30 sierpnia 1942 Dublin |
---|---|
Narodowość | brytyjski |
Trening |
Wycliffe Hall ( w ) Christ Church College Eton |
Zajęcia | Polityk , dziennikarz |
Tata | William Aitken ( w ) |
Matka | Penelope Aitken |
Rodzeństwo | Maria Aitken ( w ) |
Małżonkowie |
Lolicia Olivera Azucki ( d ) (od1979) Elizabeth Rees-Williams ( d ) (od2003) |
Dzieci |
Petrina Khashoggi ( d ) Victoria Aitken ( d ) Alexandra Aitken ( en ) William Aitken ( d ) |
Religia | anglikanizm |
---|---|
Partia polityczna | UKIP (od2004) |
Skazany za | Krzywdzenie , krzywoprzysięstwo |
Miejsca przetrzymywania | Więzienie Belmarsh o zaostrzonym rygorze (1999) , HM Prison Standford Hill ( en ) (1999) , HM Prison Elmley ( en ) (1999-2000) |
Stronie internetowej | www.jonathanaitken.org |
Jonathan William Patrick Aitken (ur.30 sierpnia 1942) jest byłym brytyjskim parlamentarzystą konserwatywnym (1974-97), byłym pastorem i pastorem Kościoła anglikańskiego . Został uznany za winnego krzywoprzysięstwa w 1999 roku i został skazany na 18 miesięcy więzienia, w tym 7 miesięcy. Aitken jest członkiem Tajnej Rady . Stając się chrześcijaninem, później został prezydentem Christian Solidarity Worldwide i został wyświęcony w Kościele Anglii.
Jest synem Sir Williama Aitkena , byłego posła Partii Konserwatywnej, i czcigodnej Penelope Aitken , córki Johna Maffeya (I barona Rugby) . Aitken jest wielkim bratankiem magnata prasowego i ministra wojny, Maxa Aitkena . Jego siostrą jest aktorka Maria Aitken (w), a jego siostrzeńcem jest aktor Jack Davenport . Jest ojcem chrzestnym Jamesa Abbotta, syna polityka Partii Pracy Diane Abbott .
W 1979 roku Aitken poślubił Lolicię Oliverę Azucki, córkę O. Azuckiego z Zurychu w Szwajcarii; rozwiedli się w 1998 roku. Z pierwszą żoną ma córki bliźniaczki Alexandrę i Victorię Aitken oraz syna Williama Aitkena. W 1999 roku testy DNA potwierdziły, że Petrina Khashoggi, domniemana córka miliardera, handlarza bronią Adnana Khashoggiego , była biologicznym dzieckiem Aitkena, w wyniku romansu z żoną Khashoggiego, Sorayą (z domu Sandra Daly). Ożenił się ponownie z Hon. Elizabeth Harris, córka Davida Reesa-Williamsa w czerwcu 2003 roku.
Kwestionowane jest również autorstwo samego Aitkena. W grudniu 2008 roku holenderski historyk Cees Fasseur twierdził, że Aitken było wynikiem wojennego romansu księcia Bernharda z Holandii i Penelope Aitken.
Aitken urodził się w Dublinie , Irlandia . Jego dziadek, Sir John Maffey (który stworzył 1 st Baron Rugby w lutym 1947 roku), to pierwszy oficjalny brytyjski przedstawiciel nowej Wolnego Państwa Irlandzkiego, powołany w październiku 1939 roku, w czasie, gdy stosunki brytyjsko-irlandzki pozostają napięte, ale poprawa . Oficjalny tytuł Maffey to „Przedstawiciel Wielkiej Brytanii w Irlandii”. Chrzest Aitkena odbył się 16 października 1942 r. w katedrze św. Patryka w Dublinie , kościele anglikańskim, w którym otrzymał imię „Jonathan William Patrick Aitken”. Trzecie imię, „Patrick”, pojawia się na późnym etapie ze względu na nieoczekiwane międzynarodowe znaczenie tej okazji – jedna z irlandzkich gazet donosi, że „wnuk posła brytyjskiego to prawdziwy Paddy”. Premier , Éamon de Valera , który zna swoich dziadków, prosi, aby uczestniczyć chrzest i jego obecność na chrzest jest symbolem poprawy stosunków anglo-irlandzkiego. Księżniczka Juliana (która później została królową Holandii Julianą ) jako matka chrzestna jest również obecna.
Aitken zachorował na gruźlicę iw wieku czterech lat został przyjęty do szpitala Cappagh w Dublinie, gdzie był hospitalizowany na oddziale gruźlicy przez ponad trzy lata, pod opieką i edukacją katolickich zakonnic. Jego ojciec został poważnie ranny jako pilot RAF, kiedy jego Spitfire został zestrzelony podczas II wojny światowej .
Aitken wyzdrowiał i został zwolniony ze szpitala w wieku siedmiu lat. Mieszka z rodzicami w Halesworth , Suffolk , i uczy się chodzić w ciągu kilku miesięcy.
Aitken uczęszczał do Eton College i studiował prawo w Christ Church w Oksfordzie . Jego kariera najpierw potoczyła się ścieżką podobną do powojennej kariery jego ojca, który został dziennikarzem, a następnie konserwatywnym posłem Bury St Edmunds .
Był korespondentem wojennym w latach 60. w Wietnamie i Biafrze , i zyskał reputację osoby podejmującej ryzyko, kiedy w 1966 r. zażył LSD jako eksperyment do artykułu w London Evening Standard i miał złą podróż : „ten narkotyk potrzebuje policji , Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i dyktator, aby to stłumić ”.
Był także reporterem telewizji Yorkshire w latach 1968-1970, prezentując regionalny program informacyjny Kalendarz . Aitken jest pierwszą osobą, która pojawia się na ekranie telewizji Yorkshire, kiedy zaczyna nadawać.
W 1970 r. Aitken został uniewinniony w Old Bailey za naruszenie sekcji 2 ustawy o tajemnicach urzędowych z 1911 r., kiedy skopiował raport o dostawach broni przez rząd brytyjski do Nigerii i wysłał kopię do Sunday Telegraph i do Hugh Frasera , zwolennik Biafry (wojna domowa w Nigerii) konserwatywny poseł . W wyniku tej afery stracił nominację na kandydata konserwatystów w okręgu parlamentarnym Thirsk i Malton.
Przychylna biografia Aitkena, Nixon: A Life , autorstwa byłego prezydenta USA Richarda Nixona , została opublikowana w 1993 roku. Chociaż jego biografia nie była autoryzowana, Aitken był jednym z niewielu biografów, od których Nixon przyjmował pytania i z którymi udzielał wywiadów.
Pokonany pod Meriden w West Midlands w 1966 , został wybrany posłem do parlamentu Thanet East w wyborach powszechnych w lutym 1974 ; od 1983 zasiada w South Thanet . Udaje mu się obrazić premier Margaret Thatcher , kończąc związek ze swoją córką Carol Thatcher i sugerując egipskiej gazecie , że Thatcher „prawdopodobnie myśli, że Synaj to liczba mnoga od Sinus ” . Przez całą kadencję premiera Thatcher pozostał na tylnych ławkach , pomagając jednocześnie ożywić TV-AM.
Aitken napisał bardzo poufny list do Thatcher na początku 1980 roku, zajmując się zarzutami, że były dyrektor naczelny MI5, Sir Roger Hollis, był podwójnym agentem pracującym również dla Związku Radzieckiego . Ta informacja dotarła do głównego szpiega Aitkena w emerytowanym CIA , Jamesa Jesusa Angletona . Historyk-szpieg Chapman Pincher uzyskuje kopię listu i wykorzystuje byłych oficerów MI5 Petera Wrighta i Arthura Martina jako dodatkowe ściśle tajne źródła, aby napisać sensacyjną książkę Ich praca to zdrada w 1981 roku. doprowadził Wrighta do opublikowania własnej książki Spycatcher w 1987 roku, pomimo wysiłków rządu australijskiego, aby udać się do sądu, aby temu zapobiec.
Aitken został ministrem stanu ds. zamówień obronnych za premiera Johna Majora w 1992 roku. Następnie zostaje oskarżony o złamanie przepisów ministerialnych, pozwalając arabskiemu biznesmenowi zapłacić za pobyt w paryskim Ritzu, popełnił krzywoprzysięstwo i zostaje uwięziony.
Aitken był wcześniej dyrektorem BMARC, eksportera broni, od 1988 do 1990 roku. W 1995 r. wniosek Izby Gmin wykazał, że pełniąc funkcję ministra gabinetu, we wrześniu 1992 r. podpisał kontrowersyjny Certyfikat Ochrony Interesu Publicznego (PIIC) dotyczący procesu Matrix Churchilla, oraz że „zakneblowane” dokumenty zawierały dokumenty dotyczące dostaw broni do Iranu przez BMARC w okresie, gdy był dyrektorem firmy.
W 1994 r. został sekretarzem skarbu , pełniąc funkcję gabinetu , ale zrezygnował w 1995 r. po zarzutach, że złamał przepisy ministerialne.
Został pokonany w wyborach 1997 roku. W ciągu roku został mianowany przedstawicielem firmy zbrojeniowej GEC-Marconi (część BAE Systems od listopada 1999).
10 kwietnia 1995 r. The Guardian opublikował na pierwszej stronie raport o kontaktach Aitkena z Saudyjczykami. Artykuł jest wynikiem długiego śledztwa przeprowadzonego przez dziennikarzy gazety i programu telewizyjnego Granada Television „ World in Action ” . Aitken zwołuje konferencję prasową w biurach Partii Konserwatywnej na Smith Square w Londynie o godzinie 17:00 tego samego dnia, potępiając zarzuty i żądając wycofania dokumentu „Świat w akcji” , który ma zostać pokazany trzy godziny później.
Film „ Świat w akcji ” „Jonathan z Arabii” jest emitowany zgodnie z planem, a Aitken spełnia swoją groźbę pozwu. Akcja zakończyła się fiaskiem w czerwcu 1997 r. (miesiąc po utracie mandatu w wyborach powszechnych w 1997 r. ), kiedy The Guardian i Granada przedstawiły za pośrednictwem swojego adwokata George'a Carmana dowody przeczące jego twierdzeniu, zgodnie z którym jego żona Lolicia Aitken zapłaciła za pobyt w hotelu Ritz w Paryżu . Dowodem są bony lotnicze i inne dokumenty wskazujące, że jego żona w rzeczywistości przebywa w Szwajcarii, kiedy podobno przebywała w hotelu Ritz w Paryżu. Wspólne dochodzenie Opiekun / Granada odkrywa oszustwo do ramion do czynienia z udziałem przyjaciela i partnera biznesowego Aitken, projektowany libański biznesmen Mohammed Said Ayas, bliski współpracownik Mohammed bin Fahd Al Saud . Zarzuca się, że Aitken był przygotowany na to, że jego nastoletnia córka Victoria będzie leżała pod przysięgą, aby poprzeć jego stronę wydarzeń, jeśli sprawa będzie kontynuowana.
Aitken jest oskarżony o krzywoprzysięstwo i sprzeniewierzenie wymiaru sprawiedliwości, a 8 czerwca 1999 r. przyznał się do winy za dwa przestępstwa i zostaje skazany na 18 miesięcy, z czego odsiaduje prawie siedem miesięcy w więzieniu. Podczas poprzedniego procesu o zniesławienie, jego żona Lolicia, która później go opuściła, zostaje wezwana jako świadek do podpisania oświadczenia , że zapłaciła rachunek za hotel w Paryżu, ale nie stawiła się. W końcu, gdy sprawa jest już w sądzie, praca śledcza dziennikarzy Guardiana w sprawie szwajcarskich hoteli i akt British Airways pokazuje, że ani jego córka, ani żona nie byli w tym czasie w Paryżu.
Aitken nie była w stanie pokryć kosztów prawnych swojego pozwu o zniesławienie i ogłosiła upadłość . W ramach bankructwa jego powiernicy rozstrzygają pozwy przeciwko magazynowi Private Eye w związku z zarzutami, które postawił, że Aitken był „seryjnym kłamcą”. Stał się też jedną z nielicznych osób, które zrezygnowały z Tajnej Rady . Żona Aitkena i jego trzy córki przyszły go wesprzeć, gdy został skazany.
Aitken uczestniczył w kursie Alpha w 1997 roku, który, jak powiedział, wzbudził jego zainteresowanie chrześcijaństwem. Przy innych okazjach uczęszcza na kurs przed uwięzieniem. Po uwięzieniu w 1999 r. zaczął studiować Biblię , uczył się greki i został studentem teologii chrześcijańskiej w Wycliffe Hall w Oksfordzie . Tę część jego życia pokrywają dwie autobiograficzne prace zatytułowane Duma i krzywoprzysięstwo oraz Owsianka i pasja .
Twierdzenie Aitkena, że znalazł Boga, początkowo spotkało się z pewnym sceptycyzmem. Mówi, że nie zostałby wikariuszem, ponieważ nie jest godzien urzędu i „nie chciałby nadać złego imienia rzymskiemu kołnierzykowi ”.
W 2006 roku Aitken został honorowym prezesem Christian Solidarity Worldwide.
30 czerwca 2018 r. Aitken został wyświęcony na diakona w Kościele Anglii przez Sarah Mullally, biskup Londynu. Od tamtej pory służy jako nieodpłatnej ministrem w St Matthew, Westminster i jako kapelan w HM Prison Pentonville .
Dokładnie rok po zostaniu diakonem, 30 czerwca 2019 r., Aitken został wyświęcony na anglikańskiego księdza w kościele St Mary's w Stoke Newington przez biskupa Londynu.
Na początku 2004 roku niektórzy członkowie dawnej partii okręgowej Aitkena w South Thanet zaproponowali mu powrót jako kandydat konserwatystów na miejsce w wyborach powszechnych w 2005 roku . Lider Partii Konserwatywnej Michael Howard zawetował to.
Aitken później potwierdza, że nie próbowałby wrócić do parlamentu , mówiąc, że „przywódca przemówił. Przyjmuję jego osąd z dobrą łaską”. Zaprzecza plotkom, że kandyduje jako kandydat. niezależny, twierdząc, że nie był „spoilerem”. ”.
Aitken później zadeklarował swoje poparcie dla Partii Niepodległości Wielkiej Brytanii (UKIP) na tydzień przed wyborami europejskimi w 2004 roku . 2 października 2004 r. Aitken wziął udział w konferencji (UKIP) i potwierdził swoje poparcie dla partii.
W listopadzie 2007 r., za aprobatą wyższych przywódców gabinetu cieni , objął kierownictwo grupy zadaniowej ds. reformy więziennictwa w Centrum Sprawiedliwości Społecznej im. Iaina Duncana Smitha, aby pomóc w formułowaniu polityki Partii Konserwatywnej. Aitken twierdzi, że nie jest to część politycznego powrotu. Konserwatywni rzecznicy zwracają uwagę, że grupa zadaniowa jest niezależna od partii, mimo że na czele organizacji stoi Iain Duncan Smith. Raport „ Zamknięty potencjał: strategia na rzecz reformy naszych więzień i rehabilitacji naszych więźniów” został opublikowany w marcu 2009 roku.
We wrześniu 2020 r. ujawniono, że były przewodniczący Izby Gmin , John Bercow , przyznał Aitken przepustkę parlamentarną, a Izba Gmin twierdzi, że byli członkowie skazani na karę pozbawienia wolności na rok lub dłużej nie kwalifikują się.
W swojej pierwszej książce The Young Meteors (Londyn: Secker i Warburg, 1967; New York: Atheneum, 1967) Aitken przedstawia najjaśniejsze umysły młodego pokolenia w Wielkiej Brytanii, a zwłaszcza w Londynie. Hunter Davies, jedna z wyróżnionych osób, wskazuje, że te listy obietnic były wówczas powszechne w „Sunday Times” , ale niezwykłe jak na książki. Znacznie później Craig Taylor zauważył w 2003 roku, że wśród cytowanych osób, które pozostały na pierwszym planie, byli Michael Caine , David Bailey , Twiggy , David Frost i Don McCullin .
Sam Aitken w 2003 roku ma złą opinię o książce: „Pod względem stylu jest to z pewnością najgorsza książka, jaką kiedykolwiek napisałem”. Mimo to tytuł zapada w pamięć: został świadomie zaadoptowany przez Martina Harrisona do śledztwa dotyczącego brytyjskiego fotoreportażu (w tym Baileya i McCullina) z mniej więcej tego samego okresu.
Aitken napisał kilka chrześcijańskich książek religijnych od czasu uwolnienia z więzienia. Opublikował dwa modlitewniki, Modlitwy dla ludzi pod presją (2006) i Psalmy dla ludzi pod presją (2004) oraz napisał biografię anglikańskiego pastora Johna Newtona , John Newton: From Disgrace to Amazing Grace w 2007 roku.
Aitken napisał kilka biografii postaci politycznych, w tym prezydenta Stanów Zjednoczonych Richarda Nixona ( Nixon: A Life , 1993) i współspiskowca Nixona w aferze Watergate , Charlesa Colsona ( Charles W. Colson: A Life Redeemed , 2005)). Colson asystował Aitkenowi w jego biografii Nixona, a później korespondował z Aitkenem, wzywając go do skruchy po sprawie o zniesławienie przez Strażnika . W roku 2009, Aitken opublikował biografię prezydenta Kazachstanu , Nursułtan Nazarbajew ( Nazarbajewa i tworzeniu Kazachstan: od komunizmu do kapitalizmu ), z jego współpracy. Aitken opublikował książkę osobistych wspomnień Margaret Thatcher, Margaret Thatcher: Power and Personality , po jej śmierci w 2013 roku.