Johann christian bach

Johann christian bachJan Chrystian Bach Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Portret autorstwa Thomasa Gainsborough , około 1776 r.
Narodowa Galeria Portretów Kluczowe dane
Przezwisko „Londyński Bach”
Narodziny 5 września 1735
Lipsk , elektorat Saksonii , Święte Cesarstwo Rzymskie
Śmierć 1 st styczeń 1782(w wieku 46 lat)
Londyn , Anglia , Wielka Brytania
 
Podstawowa działalność kompozytor , organista
Styl Klasyczny
Studenci Wolfgang Amadeusz Mozart
Ascendenty Jan Sebastian Bach
Anna Magdalena Bach

Johann Christian Bach , francuz Jean-Chrétien Bach , ur5 września 1735w Lipsku i zmarł dnia1 st styczeń 1782w Londynie jest niemieckim kompozytorem i organistą , osiemnastym dzieckiem Jana Sebastiana Bacha i najmłodszym z jego jedenaściorga dzieci. Był nazywany „  Bachem z Mediolanu  ” i „  Bachem z Londynu  ”.

Biografia

Młodzież i pierwsze szkolenie muzyczne

Johann Christian Bach jest osiemnastym i ostatnim synem Jana Sebastiana Bacha , którego miał z Anną Magdaleną Bach , swoją drugą żoną. Swoje imię bierze od Johanna Florensa Rivinusa, jego ojca chrzestnego , profesora prawa na Uniwersytecie w Lipsku i Christiany Sibylli Bose, bliskiej rodziny Bachów , córki zamożnego kupca z Lipska i właściciela Domu Bose, który dziś hui , mieści się Muzeum Bacha. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu ojciec, ale prawdopodobnie także kuzyn Johann Elias Bach , który mieszkał z Bachami w latach 1738-1743. Pomagał ojcu pełniąc funkcję jego sekretarza.

Po jego śmierci w 1750 r. udał się do Berlina, aby odwiedzić swojego przyrodniego brata, Carla Philippa Emanuela Bacha , ówczesnego klawesynistę na dworze króla Fryderyka II . Johann Christian otrzymał wówczas nową edukację muzyczną od swojego przyrodniego brata, ale był także pod wpływem kapelmistrza dworskiego Carla Heinricha Grauna .

Włochy, od 1755 do 1762: między kościołem a operą

W 1754 Johann Christian udał się do Mediolanu we Włoszech, gdzie wstąpił na służbę hrabiego Agostino Litta. Okoliczności tego spotkania pozostają dosyć niejasne, choć można zasadnie przypuszczać, że decydujące były kontakty nawiązane w Berlinie wśród muzyków z królewskiej kaplicy. Dzięki wsparciu Litty Johann Christian studiował kontrapunkt u księdza Giovanniego Battisty Martiniego w Bolonii w 1757 roku. W tym okresie Bach komponował głównie utwory muzyki sakralnej (m.in. msza i Dies irae z 1757/58, Magnificat na dwa głosy z dat. 1758 i Te Deum z 1759), ale także muzyka instrumentalna dla orkiestry jej patrona.

W 1760 roku Bach został mianowany drugim organistą katedry mediolańskiej , po przejściu na katolicyzm . To nawrócenie stanowi prawdziwe zerwanie z głęboko luterańską tradycją jego rodziny.

Równolegle z działalnością organisty i kompozytora muzyki sakralnej Johann Christian zaczął interesować się operą. W 1758 roku skomponował arię ( „misero pargoletto”) dla kastrata Filippo Elisi, przy okazji opery Demofoonte przez Giovanni Battista Ferrandini . Bach w końcu wystawił swoją pierwszą operę Artasese w Turynie w 1761 roku. Otrzymał wówczas zamówienie na dwie nowe opery dla San Carlo w Neapolu. To będzie Catone w Utica (4 listopada 1761) i Alessandro nelle Indie (20 stycznia 1762 r).

Okres londyński, 1762-1772

Sukces jego oper dał Bacha międzynarodową reputację. Żona króla Anglii Jerzego III , Sophie Charlotte de Mecklenburg-Strelitz , zatrudniła go następnie jako mistrza muzyki. Do Londynu przybył latem 1762 roku.

W Londynie Johann Christian da dwanaście oper, które odniosą różne sukcesy. W 1763 reprezentowane są Orione (19 lutego) i Zanaidy (7 maja) w Teatrze Królewskim. Po przerwie w 1764, prawdopodobnie z powodu intrygi, Adriano in Siria (która miała premierę26 stycznia 1765) jest błędem. Dwa lata później Carattaco (po raz pierwszy reprezentowane na24 lutego 1767) ponownie osiąga sukces.

W Kwiecień 1764Po raz pierwszy spotyka młodego Mozarta , który miał wtedy zaledwie 8 lat. To spotkanie jest bardzo ważne, ponieważ Mozart będzie później zorganizować sonaty Opus 5 ( n O  2, 3 i 4) Johanna Christiana Bacha w fortepianowych koncertów (K 107), a wreszcie hołd niemieckiego mistrza, cytując jednego z jego dzieł. liryczny (uwertura do La Calamita dei cuori ) w jego koncercie Andante A-dur (K. 414), skomponowanym niedługo po śmierci Johanna Christiana.

Od 1765 do 1781 roku połączył siły z altowiolista i kompozytor Karl Friedrich Abel do założenia „Bach-Abel Koncerty”.

Udał się do Mannheim w 1772 , gdzie skomponował nową operę dla teatru miejskiego Temistocle (5 listopada 1772 r). Po powrocie do Londynu wziął udział w inauguracyjnym koncercie w Masonic Hall . 23 maja 1772, w towarzystwie Karla Friedricha Abla , rzeczywiście został przyjęty jako mason w Loży Dziewięciu Muz ze zwolnieniem z wszelkich należnych cła. Na początku 1773 ożenił się z włoską śpiewaczką Cecilią Grassi.

Po skomponowaniu na libretto Giovanniego de Gamerry używanej również przez Mozarta drugiej opery dla teatru w Mannheim w 1776 roku ( Lucio Silla ), odniósł jeden ze swoich ostatnich wielkich sukcesów w Londynie:4 kwietnia 1778z prawykonaniem La clemenza di Scipione .

Wybrał swojego bliskiego przyjaciela, Gainsborougha , aby namalował swój portret do galerii słynnych muzyków, których jego nauczyciel, Padre Martini, szkoli w Bolonii . Druga wersja około 1776 roku została prawdopodobnie namalowana dla samego Bacha.

Ostatnie lata

W 1778 Johann Christian Bach otrzymał zamówienie z Paryża na operę ( Amadis de Gaule ), która nie odniosła oczekiwanego sukcesu. W tym samym roku został przyjęty jako czeladnik i został w tym procesie mistrzem w swojej loży masońskiej w Londynie ,15 czerwca 1778.

Jego ostatnie lata były dość trudne: zmarł bez znanych potomków w Londynie dnia1 st styczeń 1782, przytłoczony długami, które królowa próbuje uregulować.

Pracuje

Johann Christian Bach pozostawia katalog około 360 prac.

Opery

Muzyka sakralna

Oratorium

Świecka muzyka wokalna

Muzyka orkiestrowa

Muzyka kameralna

Muzyka na klawiaturę

Książka dydaktyczna

Uwagi i referencje

  1. Marc Vignal, „  BACH JEAN-CHRÉTIEN - (1735-1782)  ” , na Encyclopaedia Universalis (dostęp 4 grudnia 2016 r . ) .
  2. Marc Honegger , Słownik muzyczny: mężczyźni i ich twórczość , Editions Bordas, coll.  „Nauka o Muzyce”,1970, 1232  s. ( ISBN  2-04-010721-5 )
  3. http://musicmac.ifrance.com/
  4. Zawiadomienie o Narodowej Galerii Portretów

Zobacz również

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne